Κυπριακό Ζήτημα και Προδοσία: Η άλλη πλευρά της εθνικής (μας) τραγωδίας

Από τον Αλέξανδρο Στεφανόπουλο

Στο κείμενο που ακολουθεί δεν θα ασχοληθώ με την ουσία, αυτού καθ αυτού, του Κυπριακού Ζητήματος και της εθνικής υπόθεσης που εξελίχθηκε σε τραγωδία και μεγάλη εθνική προδοσία, αυτό γίνεται καθ ολοκληρίαν στην μεγάλη δημοσιογραφική ιστορικού χαρακτήρα έρευνα η οποία συνεχίζεται. Και θα συνεχισθεί με ειδική ενότητα που δημιουργείται ήδη για να διευκολύνει την πρόσβαση σας. Όχι.  Εδώ θα δούμε μια  άλλη πτυχή. Διαφορετική. Που έχει όμως άμεση σχέση με την ουσία της όλης υπόθεσης που ερευνούμε.  Της εθνικής υπόθεσης της  Κύπρου.  Θα δούμε αν θέλετε το παρασκήνιο αυτής της δημοσιογραφικής έρευνας και τι ήταν εκείνο που  μας παρακίνησε, από ένα απλό ιστορικό αφιέρωμα, να ξεκινήσει μια ξεχωριστή  και μάλιστα μεγάλη σε χρονική  διάρκεια έρευνα. Όπου πάει. Και όσο πάει. Και όσο χρειαστεί. Η έρευνα λοιπόν για την Κυπριακή Τραγωδία όχι μόνον θα συνεχισθεί αλλά  μόλις τώρα αρχίζει. Στο πρώτο μέρος είδαμε αρκετό υλικό που χρήζει όντως μελέτης.     

Προσωπικά γνώριζα το Κυπριακό ζήτημα  καθαρά εγκυκλοπαιδικά και μόνον ελάχιστα πράγματα. και όταν λέω Κυπριακό δεν εννοώ τις τρέχουσες εξελίξεις για την τάχα μου επίλυση του αλλά την ιστορική του πλευρά. Γνώριζα πολύ λίγα εως ελάχιστα. Τόσα  μόνο όσα χρειάζεται για τις ανάγκες του ρεπορτάζ. Που έγινε πότε; Τι; Πως; Κάποια πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν και αυτό ήταν όλο. Πολύ λίγα μπροστά σε αυτά που μαθαίνω διαβάζω και πληροφορούμαι όλο αυτό το διάστημα. Βρισκόμουν αρκετά μακριά από τι θέμα. Δεν το είχα δηλαδή.   Θεωρώντας ότι είναι ένα πεδίο υπέρ κορεσμένο από πλευράς έρευνας. Και ότι οι άλλοι συνάδελφοι δημοσιογράφοι πολιτικοί και ερευνητές το είχαν υπέρ καλύψει.  Ούτε και τώρα φυσικά έμαθα κάτι ιδιαίτερο. Το αντίθετο μάλιστα. Μόλις αρχίζω.  Απλά η έρευνα με βοήθησε να πιστοποιήσω ότι όχι μόνον δεν γνώριζα –και εξακολουθώ να μην γνωρίζω εις βάθος – αλλά επί πλέον είχα και στρεβλές γνώσεις. Λάθος εντυπώσεις για πρόσωπα γεγονότα και καταστάσεις.  Για παράδειγμα δεν γνώριζα για το απύθμενο μίσος Μακαριακών και Γριβικών. Δεν γνώριζα ότι Κύπριοι άνοιξαν πυρ εναντίον Ελλήλων και δεν εννοώ τους εντολοδόχους αξιωματικούς Κομπόκη –Γεωργίτση να διαπράξουν το «πραξικόπημα» εναντίον του Αρχ. Μακαρίου…   Μια  στρατιωτική επιχείρηση σχεδόν προαναγγελθείσα ήδη και μια κοινή κανονική πολιτική και στρατιωτική   απόφαση πολλών παραγόντων. Απόφαση ήδη ληφθείσα από το 1964 επί Γεωργίου Παπανδρέου… Δεν γνώριζα τον ρόλο γνωστών πολιτικών που ούτε φανταζόμουν την όποια εμπλοκή τους… Νόμιζα, όπως η πλειοψηφία άλλωστε των Ελλήνων και Κυπρίων,  ότι για όλα όσα συνέβησαν,   ευθύνεται η Χούντα και δικτατορία των συνταγματαρχών. Τι αφελής…   Χρειάστηκε πολύ διάβασμα. Κανονική μελέτη. Για να καταλάβω τι γίνεται.  Μέχρι να μάθεις τα ονόματα τις ημερομηνίες πάς πάλι φτου και από την αρχή. Και πάει λέγοντας.  Και ακόμα διαβάζω και ποιος ξέρει για πόσο ακόμα… (θα) απέχω από την αλήθεια…  

Όσο αναψηλαφούσα ανάμεσα σε έγγραφα, καταθέσεις, πρακτικά συνεδριάσεων,  πηγές και μαρτυρίες, πρόσωπα , γεγονότα και καταστάσεις  τόσο τα ερωτηματικά πληθαίνουν… 

Η αλήθεια είναι πως  όταν ξεκινήσαμε, περίπου στα τέλη του 2013, εν όψει της συμπλήρωσης 40 ετών από την εισβολή και κατοχή της Κύπρου από τους Τούρκους τον Ιούλιο Αύγουστο 1974,  να σχεδιάσουμε ένα concept ιστορικού αφιερώματος,    σχεδόν κανένας μας(από φίλους και  συνεργάτες) δεν πίστευε ότι θα μπορέσουμε να προσθέσουμε κάτι νέο σε αυτή την υπόθεση.

Την  υπόθεση που έμεινε να αναφέρεται και να γράφεται ως «ΦΑΚΕΛΟΣ ΚΥΠΡΟΣ». Η  συναρπαστική συνέχεια, και τα όσα βρήκαμε, έγγραφα και ντοκουμέντα αδιάψευστα που δεν έχουν δει το φως της δημοσιότητας (ακόμα) μας διέψευσε και μας διαψεύδει συνεχώς… Η συνέχεια της έρευνας, η τριβή με τα κείμενα, τις μαρτυρίες, τις καταθέσεις, τα ντοκουμέντα,  καθημερινά από την μια μας γοήτευε, όπως κάθε έρευνα άλλωστε, και από την άλλη  μας γέμιζε πικρία. Το γιατί το εξηγώ παρακάτω.

 Αναζητούσαμε, -γεμάτοι απογοήτευση-   ένα νέο στοιχείο. Ένα έγγραφο. Ένα ηχητικό. Ένα βίντεο.  Κάτι τέλος πάντων, ως νέο στοιχείο που δεν έχει αποκαλυφθεί ή έστω δεν έχει λάβει την δημοσιότητα που θα έπρεπε. Η βιβλιογραφία (μέχρι στιγμής ) για το Κυπριακό ζήτημα, περισσότερα από 140 ελληνόγλωσσα  βιβλία- τα περισσότερα αξιόλογα και σημαντικά ιστορικά ευρήματα για τους ιστορικούς του μέλλοντος –  μας έπειθε πως «όλα έχουν βγει. Όλα έχουν ειπωθεί. Τίποτα νέο δεν πρόκειται να προσθέσουμε»  λέγαμε μεταξύ μας.

Μόνον μια ανάγνωση στα  περιεχόμενα σε όλα τούτα τα βιβλία αρκούσε για να μας αποτρέψει από μια εις βάθος δημοσιογραφική  έρευνα και προετοιμαζόμαστε ψυχολογικά για  ένα απλό ιστορικό αφιέρωμα.   Πηγαίναμε τουλάχιστον για ένα αξιοπρεπές ιστορικό αφιέρωμα με όλα όσα έχουν ειπωθεί και όσα έχουν γραφεί. Μια καλή επιλογή. Ένα απάνθισμα άρθρων. Κάποια βίντεο. Κάποιες δηλώσεις ίσως και κάποια συνέντευξη.   Ένα αφιέρωμα  δηλαδή που συμβολικά και σημειολογικά  θα ξεκίναγε στις 19 Ιουλίου-ημέρα ομιλίας του Αρχιεπισκόπου  Μακάριου Γ’  στα Ηνωμένα Έθνη-  και θα έκλεινε στις 16 Αυγούστου, ημέρα ολοκλήρωσης  του Αττίλα II. Κρυφή ελπίδα ήταν να βρεθεί κάτι ώστε να προσθέσουμε και εμείς ένα κομματάκι σε αυτό το ιστορικό πάζλ… Έστω ένα έγγραφο με ιστορική και πολιτική αξία.

Η σκαπάνη του ερευνητή όμως όσο  πιο βαθιά σκάβει, τόσο είναι βέβαιον πως κάπου θα πέσει… Όπως ο αρχαιολόγος ξεκινά με την πίστη σε ένα θεώρημα και μια επιστημονική εικασία,  και έτσι  παθιασμένος όπως είναι,  ερευνά σπιθαμή προς σπιθαμή την γη που θα του δώσει  εκείνη την επιστημονική απόδειξη, της μέχρι πρότινος υπόθεσης εργασίας και εικασίας, έτσι και όλοι  εμείς, όταν αρχίσαμε να αντιπαραβάλουμε μέσα στον ορυμαγδό των βιβλίων,  πηγές και γεγονότα. Πρόσωπα και αξιώματα.  Αναφορές σε βιβλία, χάρτες, έγγραφα και διαταγές, σήματα απόρρητα με μυστικά  ή κρατικά  αρχεία όπως αυτά των ΗΠΑ και κάποια της Μ. Βρετανίας τα οποία και θα δούμε, τότε αντιληφθήκαμε κάτι ακόμα: σε όλο αυτό τον όγκο των βιβλίων και των ιστορικών αναφορών –κυρίως στο διαδίκτυο και κρατείστε το αυτό καλά –  είτε ακόμα και μέσα από ένα απλό άρθρο ή  μια ιστορική επιφυλλίδα υπάρχει όντως πολύ αλήθεια! Αλλά, με μια διαφορά. Είναι η αλήθεια όπως  την  «είδε» και την βίωσε ο «πρωταγωνιστής» του γεγονότος ή των ιστορικών συμβάντων. Όπως τα  είδε ο πρωταίτιος…  Υποκειμενικά δηλαδή. Και υποκειμενικότητα πάντα ενέχει τον ορατό κίνδυνο της αλλοίωσης ενός συμβάντος ακόμα και με την μη αναφορά μιας στιγμιαίας χρονικής στιγμής που δεν αναφέρεται κάν, γιατί απλούστατα όπως και αν αναφερθεί  αυτό το στιγμιαίο συμβάν και γεγονός   ο ιστορικός του μέλλοντος θα βγάλει άκρη γιατί απλούστατα θα το διασταυρώσει με άλλη μαρτυρία. Με μια άλλη πηγή.  Έτσι ενσυνείδητη «ασυνείδητη επιλογή» είναι η απόκρυψη αυτού του στιγμιαίου γεγονότος.

Μια ιστορική «λεπτομέρεια» δηλαδή ενός συμβάντος  που όντως συνέβη και διασταυρώνεται και από άλλες πηγές και μαρτυρίες, στην συγκεκριμένη καταγραφή και εν προκειμένω αποτυπωμένη σε βιβλίο,  αποσιωπήθηκε. Η  τυχόν δημόσια αναφορά αυτής  της στιγμιαίας αλήθειας   φέρνει ανάποδα τα πάντα. Είναι δυνατόν να  ανατρέψει όλο το οικοδόμημα… του βιβλίου. Του όποιου βιβλίου. Της όποιας άποψης. Της όποιας θεωρίας…

Εξ άλλου η πρώτη κατηγορία βιβλίων, για την Κυπριακή Υπόθεση,   είναι εκείνη που γράφτηκε με συναισθηματική φόρτιση από τους πρωταγωνιστές ή τους πρωταίτιους… κάθε αξιώματος κάθε ιδεολογίας. Ένθεν κακείθεν.  Οπότε χρειάζεται προσοχή και διασταύρωση στα όσα γράφονται και αφηγούνται κυρίως πρωταίτιοι και πρωταγωνιστές…

Η δεύτερη κατηγορία είναι εκείνα, που αποστασιοποιημένα από τον χρόνο αλλά όχι από την συναισθηματική πολιτική ενίοτε και κομματική φόρτιση, με ερευνητική και σε μερικές περιπτώσεις διεισδυτική ματιά παραθέτουν ντοκουμέντα άγνωστα γεγονότα και φωτίζουν καταστάσεις άγνωστες στο ευρύ κοινό… Σε αυτή την κατηγορία υπάρχουν πολλά και εξίσου αξιόλογα και δεν θα ήθελα να αναφέρω κάποιο ιδιαίτερα ώστε να μην αδικήσω κανένα βιβλίο. Ειδικά εκείνα τα λίγα που λειτουργούν μόνο ως εργαλεία του ιστορικού ερευνητή του μέλλοντος παραθέτοντας μόνο ντοκουμέντα και μαρτυρίες. Οι κρίσεις έτσι και αλλιώς είναι πάντα υποκειμενικές οπότε ο αναγνώστης είτε είναι γνώστης είτε όχι, στο τέλος έχει το αυτεξούσιο  για να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα πάνω σε αυτό που διαβάζει ή μελετά.

Η τρίτη κατηγορία βιβλίων, άρθρων, εκπομπών  και ιστορικών αναφορών είναι, και ίσως η πιο επικίνδυνη, γιατί σκόπιμα στο όνομα της ιδεολογικής ή ακόμα χειρότερα της κομματικής προσήλωσης και αγκύλωσης, διαστρεβλώνει γεγονότα και καταστάσεις. Αποσιωπά γεγονότα.  Αποκρύπτει και εν τέλει  διαβάλει. Δηλαδή  ψεύδεται σκόπιμα. Πολλές φορές και ασύστολα.  Δυστυχώς αρκετό «τέτοιο χαλκευμένο» υλικό συναντήσαμε και στο διαδίκτυο και μάλιστα από γνωστούς και «επώνυμους» συναδέλφους…

 Όπως θα δείτε-σε βίντεο – θα διαβάσετε και θα  ακούσετε το ελληνικό  διαδίκτυο βρίθει τέτοιων στιγμιαίων  «λεπτομερειών» που είτε απαλείφθηκαν.     Είτε ακόμα χειρότερα  αλλοιώθηκαν. Είτε διαστρεβλώθηκαν. 

Ένα δεύτερο συμπέρασμα που εξάγεται από αυτή την ολιγόμηνη ενασχόληση με αυτό που λέγεται ΦΑΚΕΛΟΣ ΚΥΠΡΟΥ είναι ότι υπάρχει αρκετή αλήθεια αλλά και πολύ ψέμα.  Στρέβλωση σκόπιμη. Διαβολή. Διαστρέβλωση. Εμπάθεια για πρόσωπα. Ή το αντίθετο σκόπιμη υποβάθμιση προσώπων και ρόλων που καθόρισαν την ίδια την ιστορική έκβαση της αλήθειας.  

Συνάδελφοι που στο πόδι έστηναν μια εκπομπή,  χρειάστηκε να δούμε 10αδες ώρες με  ότι κυκλοφορεί –και μάλιστα  από αυτές είναι διάσπαρτο το διαδίκτυο- μόνο και μόνο για να κλείσουν μια ώρα, ή ένα δίωρο και μάλιστα κάποτε αδρά πληρωμένο από τα πάλαι ποτέ ιδιωτικά ΜΜΕ, εκείνο όμως που εξοργίζει περισσότερο είναι ότι  ορισμένοι εξ αυτών αμειβόταν   από τον κρατικό κορβανά! Και δεν φτάνει αυτό αλλά αυτά τα ίδιαν πρόσωπα που υποτίθεται έκαναν τέτοιες  έρευνες για το κρατικό δίκτυο τηλεόρασης στρέβλωναν γεγονότα με βάση τις κομματικές αντιλήψεις τους.  

Είδαμε και ξανά είδαμε τα ίδια πρόσωπα που παρελαύνουν στα διάφορα βίντεο και τα συμπεράσματα είναι απογοητευτικά. Σε γεμίζουν πικρία για αυτό που καλείσαι να αντιμετωπίσεις. Μια προσεχτική αντιπαραβολή λεγομένων από μια εκπομπή σε μια άλλη του ιδίου προσώπου αρκεί για να διαπιστώσεις κάποια πράγματα. Η ίδια διαδικασία και με τις πηγές και τα πρόσωπα. Η  ίδια τραγική διαπίστωση. Ψέματα! Στρεβλώσεις. Άγνοια. Διαστρεβλώσεις. Συγκάλυψη. Κάντε την διαπίστωση και μόνοι σας. Βάλτε στο YouTube οποιαδήποτε λέξη ΚΥΠΡΟΣ, ΕΛΔΥΚ, ΦΑΚΕΛΟΣ ΚΥΠΡΟΥ κτλ και ρίξτε μια φευγαλέα ματιά στα πρόσωπα που παρελαύνουν στις εκπομπές, αφήστε τους παραγωγούς –δημοσιογράφους (προανέφερα τι συμβαίνει με όλους αυτούς,  αν και Δόξα τω Θεώ,  ευτυχώς υπάρχουν και μάλιστα πολύ μεγάλες και  φωτεινές εξαιρέσεις στον κανόνα της σήψης και της διαφθοράς  και σε  αυτές, τις εξαιρέσεις  δεν ανήκουν  το «γνωστά και φωτεινά» ακριβοπληρωμένα ονόματα, κάθε άλλο…) και δείτε τι λένε στην μια εκπομπή αναλόγως ροής εκπομπής και κίνητρων παραγωγού παρουσιαστή και τι λένε τα ίδια ακριβώς πρόσωπα σε άλλη εκπομπή ή ακόμα «καλύτερα» τι έχουν γράψει και τι έχουν ισχυριστεί , εν προκειμένω για το ίδιο συμβάν ή γεγονός στο οποίο υποτίθεται ήταν εκ των «πρωταγωνιστών»… απίστευτα πράγματα!    

 Άνθρωποι που επειδή υπηρέτησαν πριν τα τραγικά  γεγονότα της εισβολής,  στην ΕΛΔΗΚ στην  Κύπρο, εμφανίζονταν στις εκπομπές αυτές ως τιμητές ηρώων που ούτε καν το μικρό τους όνομα δεν γνωρίζουν ή πολύ περισσότερο που ακριβώς σε ποια μοίρα ή πιο τάγμα  είχαν υπηρετήσει! Άνθρωποι που ψεύδονται ασυστόλως γιατί απλά δεν πολέμησαν και καπηλεύονται τις ιστορίες ηρώων και μαρτύρων που έπεσαν στο ιερό καθήκον υπερασπιζόμενοι την πατρίδα. Γιατί η Κύπρος είναι πατρίδα. Είναι Γη Ελληνική. Είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του Έθνους μας. 

Χρειάστηκαν να δαπανηθούν και να αφιερωθούν πολλές ώρες για να δούμε και να αντιπαραβάλλουμε το υλικό(αυτό τουλάχιστον που υπάρχει στο διαδίκτυο και σε άλλες πηγές). Να ταχτοποιήσουμε  με πρόσωπα με γεγονότα, με συμβάντα,  και καταστάσεις… Να αντιπαραβάλλουμε μαρτυρίες και καταθέσεις ενώπιον αρχών και εξουσιών… Εργασία που συνεχίζεται ακόμα… Και από ότι φαίνεται θα συνεχίζεται για πολύ ακόμα, προς θεού όχι μόνον από εμάς…  Τι είδαμε και τι διαπιστώσαμε; Επαναλαμβάνω, για να μη μπαίνουμε σε ονοματολογία και περιπτωσιολογία-και αρχίσουν οι αγωγές έτσι για  το θεαθήναι – ψέμα. Πολύ ψέμα. Διαβολή. Σκοπιμότητα. Στρέβλωση. Διαστρέβλωση!  Οικονομικά κίνητρα. Ανοησίες. Θεωρήματα και ακατάσχετη μπουρδολογία. Και φυσικά αν μιλάμε για πρόσωπα που εμπλέκονταν σε ρόλους και καταστάσεις λόγω θεσμικών  αξιωμάτων, εκεί διαπιστώνεις όχι απλώς ψέμα αλλά  σιγή ιχθύος και συγκάλυψη κοινών  ευθυνών…

Το τι κυκλοφορεί απερίγραπτο. Βιβλίο ολόκληρο και μάλιστα ογκωδέστατο φτιάχνεις αν θες να ξεφτιλίσεις κάποιους. Ίσως και να το κάνει κάποιος κάποτε…  Δεν μαζεύεται όλη αυτή η κατάσταση. Σκέτη τραγωδία ακριβώς γιατί βυσσοδομούν και διαπράττουν ιεροσυλία. Καπηλεία.    Άτομα που έχουν πλήρη άγνοια γεγονότων και καταστάσεων της εποχής, κυρίως σε κατώτατο επιχειρησιακό επίπεδο εμφανίζονται να λένε άρες μάρες κουκουνάρες! Ιστορίες για αγρίους. Φαντασιώσεις! Και φυσικά ψέμα! Πολύ ψέμα!

Μου έλεγε κάποιος από τις πηγές μας πως, δεινός ερευνητής, ότι από ένα πράγμα θα καταλάβεις αν αυτός που σου μιλάει (σ.σ. εν προκειμένω ως πολεμιστής και μαχητής της ΕΛΔΥΚ) όχι από το τι λέει αλλά από το αν μιλάει και πόσο μιλάει… Συνήθως οι αληθινοί μαχητές, και έχει επιστημονική εξήγηση αυτό ως συμπεριφορά και ψυχοσύνθεση, ή που δεν μιλάνε καθόλου και κρύβονται ή που μιλάνε τόσο όσο χρειάζεται…

Ο ερευνητής δηλαδή έχει μπροστά του πολλές παγίδες.  Νάρκες κανονικές.     Από την μια έχει να ξεδιαλύνει  όλο αυτό το θολό τοπίο, με την πρόχειρη και γεμάτη ιδιοτέλεια και σκοπιμότητα, παραφιλολογία, είτε με την μορφή βιβλίου-το οποίο από τις 10 περιπτώσεις  οι 4 βασίζονται στα κίνητρα που ήδη προανέφερα,   είτε με την μορφή «μαρτυρίας» προσώπου το οποίο μάλιστα σε αντίστοιχη κατάθεση του –έχω υπόψη μου συγκεκριμένη περίπτωση ατόμου – και εν προκειμένω στην εξεταστική επιτροπή της ελληνικής βουλής, λέει τα ακριβώς αντίθετα!  Όπου άλλα λέγει στην κατάθεση του, την οποία και έχω ολόκληρη, και άλλα στις 10αδες «μαρτυρίες» δηλώσεις και συνεντεύξεις του. Για ευνόητους λόγους δεν αναφέρω ούτε καν φωτογραφίζω το πρόσωπο. Αν και με όσα είδα και αντιμετώπισα όλο αυτό το διάστημα είμαι βέβαιος πως δεν είναι ο μοναδικός…        

Άνθρωποι που λένε ψέματα για να αποποιηθούν τις προσωπικές τους ευθύνες την κρίσιμη ώρα της μάχης. Γιατί στην Κύπρο όσο και η Ελλάδα επισήμως δεν το αναφέρει πουθενά, υπήρξε κανονικό ΕλληνοΤουρκικός πόλεμος! Ένας πόλεμος που με ποιοτικά συγκριτικά στοιχεία σε καθαρά επιχειρησιακό πολεμικό επίπεδο οι Έλληνες όχι μόνο πολέμησαν λυσσαλέα αλλά και νίκησαν! Ναι νίκησαν! Η αντιστοιχία ήταν ένας προς 22. Ένας Έλληνας μαχητής της ΕΛΔΥΚ και 22 αντίπαλοι Τούρκοι.  Αν μάλιστα εμβαθύνει ο ερευνητής στο καθαρά επιχειρησιακό πολεμικό  επίπεδο, όπως έχει κάνει με σοβαρή και εις βάθος πραγματική και ουσιαστική επί 29 χρόνια  έρευνα  ο Κώστας Δημητριάδης στο εξαιρετικό βιβλίο του «ΚΥΠΡΟΣ 1974 Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ» το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΠΕΛΑΣΓΟΣ, αυτό που θα διαπιστώσει είναι ότι ο Έλληνας μαχητής της ΕΛΔΥΚ ακόμα και όταν το «εθνικό κέντρο» διέτασσε  «αυτοσυγκράτηση» (δηλ υποχώρηση) και «δεσμευμένα όπλα» ακόμα και τότε 20χρονα και 30αρηδες αξιωματικοί και υπαξιωματικοί νικούσαν με απίστευτο ηρωισμό τους Τούρκους! Ναι νικούσαμε τους Τούρκους.  Αν έστω ετίθετο σε εφαρμογή το σχέδιο Κ η εξέλιξη των γεγονότων θα ήταν διαφορετική. Οι Τούρκοι πηγαίνανε και βαδίζανε με βάση προηγούμενα σχέδια αλλά και την πληθυσμιακή αναλογία με την Ε/Κυπριακή κοινότητα,  για την κατάληψη του 4%, και εκεί θα σταματούσαν, αλλά δυστυχώς η μεγάλη προδοσία που συντελέσθηκε  σε συνεργασία με το «εθνικό κέντρο» και τις ξένες δυνάμεις(ΗΠΑ, ΝΑΤΟ,  ΟΗΕ, και Μ Βρετανία)   τους παρέδωσε το 38%! Αυτή είναι η αλήθεια.

Η Μεγάλη εθνική  Προδοσία όμως, όπως θα δούμε στην συνέχεια,   δεν ήταν ούτε του  λεγόμενου «αόρατου δικτάτορα» του Δ. Ιωαννίδη, μια χαμηλών προσδοκιών έως φαιδρή ελαφρά προσωπικότητα,  ούτε πολύ περισσότερο  του Γ. Παπαδόπουλου, αν και φέρει βαρύτατη ευθύνη γιατί υπέκυψε στις πιέσεις Αμερικανών και Τούρκων ως προς την  απομάκρυνση της Ελληνικής  μεραρχίας τον Δεκέμβριο του 1967-Ιανουάριο 1967,    και εν γένει της Χούντας των συνταγματαρχών, όπως επί 40 χρόνια προσπαθούν να πείσουν δυο γενιές ολόκληρες λυσσαλέα και μανιωδώς οι αριστεροί και οι κουμουνιστές και το αόρατο πολιτικό εκδοτικό και οικονομικό   καθεστώς,  που εν τω μεταξύ εγκατέστησαν στην Ελλάδα.  Ένα  πολιτικό εκδοτικό οικονομικό και διατραπεζικό καθεστώς,  τα  αόρατα έργα του οποίου βιώνει σήμερα  ο Ελληνικός λαός.   

Ούτε φυσικά «η Κύπρος θυσιάστηκε για την Ελλάδα» όπως μόνιμα υφέρπει  αυτή η κατηγορία εδώ και 40 χρόνια, άλλοτε ευθέως και άλλοτε με έμμεσο σκαιότατο τρόπο   εναντίον των Ελλαδιτών εκ μέρους των Κυπρίων… «Κατηγορία και καταγγελία»  που  σκοπίμως κρύβει και τον εμπνευστή της… Θα δούμε ποιος ήταν και τι ακριβώς είπε και υπέγραψε…

Δεν θα παραθέσω εδώ  τα 100αδες  «αν», που ανακύπτουν,  γιατί η ιστορία δεν γράφεται με τα «αν» αλλά εκ του αποτελέσματος και  με τα αδιάψευστα –de facto-  γεγονότα. Ας είναι «ω γέγονε γέγονε» αλλά το όραμα της ένωσης υπάρχει και θα υπάρχει πάντα στο DNA Ελλήνων και Κυπρίων γιατί ο σπόρος έπεσε βαθιά στην γη και κάρπισε.  

Τι έγινε και ξεχάσαμε τον Αυξεντίου και τον Ευαγόρα, και τους 1000αδες μάρτυρες της βρετανικής θηριωδίας,   ας το αναζητήσουν οι ιστορικοί του μέλλοντος μας… Γιατί προδόθηκε το όραμα της ένωσης και όλοι αυτοί οι νεκροί της ΕΟΚΑ και της ΕΟΚΑ Β και στο όνομα ποιων, και ακόμα πιο   συγκεκριμένα, στο όνομα τίνος και εις μάτην ποιών φιλοδοξιών και χάριν ποιας   αχαλιναγώγητης αμετροέπειας, ας το αφήσουμε προς στιγμή…      

  Ποτέ, ούτε μια στιγμή,  δεν πιστεύαμε, ούτε καν υποψιαζόμαστε  ότι θα βρεθούμε   μπροστά σε ένα –κυριολεκτικά – «θησαυρό νέων ευρημάτων», από πηγές, πληροφορίες αλλά και αληθινά αδιάσειστα  ντοκουμέντα που αφορούν σε αυτή την εθνική τραγωδία.  Ντοκουμέντα που για τον ένα ή τον άλλο λόγο, θα πούμε αναλυτικά για ποιους λόγους, δεν βγήκαν μέχρι στιγμής προς τα έξω. Στο φως της αλήθειας.  Έγγραφα, επιστολές και αλληλογραφία, σήματα και άλλα πολλά κάποια εκ των οποίων θα δούμε στην διάρκεια αυτής της έρευνας και ένα άλλο μέρος θα γίνει βιβλίο όταν κάποια στιγμή θα αποτραβηχτώ –πρώτα ο Θεός και με έχουν αφήσει να ζήσω-  ώστε να συμπεριληφθεί στο  ακέραιο και να μην αδικηθεί ούτε η δουλειά. Ούτε πολύ περισσότερο η ίδια η έρευνα η οποία όσο προχωράς τόσο σε παθιάζει…   Για αυτό και σε ανταμείβει. Ενίοτε πλουσιοπάροχα όπως θα δείτε στην   συνέχεια με το πρωτότυπο αρχειακό υλικό που θα ανέβει στο πλαίσιο αυτής της έρευνας.

Όσο οι μέρες και οι μήνες περνούσαν αναζητώντας υλικό για το αφιέρωμα τόσο πληθαίνανε και τα νέα στοιχεία. Ένα τηλέφωνο. Ένα mail. Ένα fax. Όλο και κάτι ερχόταν. Πρώτη μας δουλειά να διασταυρώσουμε την πηγή και την αξιοπιστία της . Δεύτερη  την εγκυρότητα του ντοκουμέντου. Ο ένας μας έστελνε στον άλλο. Η μια πηγή στην άλλη. Ένα πρώτο συμπέρασμα. Διάσπαρτη η Ελλάδα και η Κύπρος από άγνωστα (νέα) στοιχεία που ανασυνθέτουν την ιστορία του Κυπριακού. Έγγραφα. Διαταγές. Χειρόγραφες σημειώσεις. Φωτογραφίες. Σκόρπια εδώ και εκεί σε διάφορα σπίτια σε Ελλάδα και Κύπρο. Πεταμένα και παραχωμένα  σε  κούτες κιτρινισμένες από το χρόνο. Χωμένα και κλειδωμένα έγγραφα (πολλά εξ αυτών νέα) στοιχεία σε ντουλάπες ξεχασμένες σε σκοτεινά  υπόγεια υγρά και νωπά…    Και δεν αναφέρομαι στο υλικό μόνο της εξεταστικής επιτροπής της Βουλής των Ελλήνων. Μιλάμε για αμέτρητες χιλιάδες έγγραφα. Μαρτυρίες. Άκρως απόρρητα σήματα. Πρακτικά. Καταθέσεις. Και αποδεικτικό υλικό ικανό να στείλει στο εκτελεστικό απόσπασμα 10αδες πρόσωπα τα οποία δυστυχώς προστατεύονται ακόμα από την επαίσχυντη  προδοτική υπουργική απόφαση του Ευάγγελου Αβέρωφ 45/ της 7^ης Μαρτίου 1975. Και όμως για να μην περάσει ασχολίαστο, ναι όσο και αν φαίνεται απίστευτο ισχύει ακόμα αυτή η κατάπτυστη υπουργική απόφαση του  Ευάγγελου Αβέρωφ με την οποία αναστέλλεται σύμφωνα με το άρθρο 30* του ποινικού κώδικα  η ποινική δίωξη των υπευθύνων της Κυπριακής Τραγωδίας. 

Απίστευτο υλικό που περνά από γενιά σε γενιά. Αρκετοί εκ των κατόχων, σημερινοί νέοι απόγονοι ιστορικών γόνων, ίσως και να μην γνωρίζουν την ιστορική αξία όλων αυτών που φυλάσσουν εν αγνοία τους σε κάποιο πατάρι. Σε κάποιο υπόγειο. Σε κάποιο εξοχικό. Προσωπικά συνάντησα αρκετούς στην προσπάθεια μου να βρω κάτι νέο. Ένα ντοκουμέντο που δεν έχει βγει προς τα έξω. Ένα έγγραφο που  δεν έχει δημοσιοποιηθεί ποτέ. Να είναι αυτό που λέμε πράγματι αποκλειστικό(μιας και έννοια αποκλειστικό έχει χαθεί προ πολλούς και ακόμα χειρότερα εδώ και χρόνια έχει εξευτελιστεί βοηθούντος και του διαδικτύου..) Μερικοί μάλιστα  προσπάθησαν να «ξεπουλήσουν» όσο – όσο λόγω κρίσης… μη γνωρίζοντας την πραγματική αξία του υλικού που διέθεταν…  

Τεράστιας ιστορικής αξίας αρχειακό υλικό η μελέτη μόνο του οποίου θα χρειάζονταν μια ολόκληρη ζωή. Ένα πρώτο συμπέρασμα στο οποίο καταλήγω είναι πως η υπόθεση της Κύπρου, τουλάχιστον μετά το ξεπούλημα της από τους Οθωμανούς στους Βρετανούς  έχει  τρεις   φάσεις. Η πρώτη αφορά την περίοδο της Βρετανικής σκληρής, οδυνηρής βίαιης  και απάνθρωπης  κατοχής   του νησιού από τους αποικιοκράτες Βρετανούς και εδώ υπάρχει ένα μεγάλο φρικτό μυστικό που αφορά την σχέση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου με το βρετανικό καθεστώς… Η δεύτερη αφορά την περίοδο των γεγονότων από την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας και εντεύθεν μέχρι την εισβολή. Και η τρίτη φάση, η πλέον χυδαία ύποπτη και ύπουλη γεμάτη συνωμοσίες,  κατ επάγγελμα,  κατά συρροή και κατ εξακολούθηση προδοσίες,  είναι  η ιστορική περίοδος από την 20^η Ιουλίου 1974 μέχρι σήμερα.  Απίστευτες προδοσίες. Οι λέξεις δεν αρκούν για να περιγράψουν το μέγεθος της προδοσίας. 

Η υπόθεση της Κύπρου έχει δυο όψεις. Εκείνη που βασίζεται στα γεγονότα και  τους πρωταγωνιστές τους με «θεμιτά» τα κίνητρα όλων αυτών λόγω προσωπική ή πολιτικής  εμπλοκής να θέλουν να μεταδώσουν και να διαδώσουν την υπόθεση του ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ με βάση τα κίνητρα και τις  προσωπικές ή (μικρό)κομματικές σκοπιμότητες τους όπως κατά κόρον έχει συμβεί με το πόρισμα της εξεταστικής επιτροπής της Βουλής των Ελλήνων για τον ΦΑΚΕΛΟ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ  ,   και η άλλη, η πιο θολή και αν μη τι άλλο,  σκοτεινή και πιο επικίνδυνη, είναι αυτή  που βασίζεται, στο «κάτι είδα… κάτι μου είπανε… κάτι άκουσα…»! από αυτό το υλικό είτε απομακρύνεσαι αμέσως και το βάζεις στην άκρη, αρκεί να το ανακαλύψεις εγκαίρως, είτε ακόμα και από αυτό, το έστω με σκοπιμότητα και ιδιοτέλεια  έστω και με δόλο ψέμα(διαβολή στρέβλωση και διαστρέβλωση), προσπαθείς να βγάλεις την αλήθεια που κρύβει το συγκεκριμένο ψέμα. Γιατί πάντα πίσω από ένα ψέμα κρύβεται μια αλήθεια. όσο μεγαλύτερο το ψέμα τόσο μεγαλύτερη η αλήθεια που αποσιωπάται. 

Η ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ  ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…

*Στα πολιτικά εγκλήματα, καθώς και στα εγκλήματα από τα οποία μπορούν να διαταραχθούν οι διεθνείς σχέσεις του κράτους ο Υπουργός Δικαιοσύνης έχει το δικαίωμα ,ε προηγούμενη απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, να αναβάλει την έναρξη ποινικής δίωξης ή να αναστείλει την ποινική δίωξη. Η αναστολή της ποινικής δίωξης μπορεί να γίνει το αργότερο έως την έναρξη της συζήτησης στο ακροατήριο{ΑΡΘΡΟ 30/ 3160/ 2003 ΠΚ}. 

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: για ακόμα μια φορά ας μου επιτραπεί να ευχαριστήσω όλους όσους συνέβαλαν με την βοήθεια και συνδρομή τους για την πρόσβαση μας  σε αρχειακό, ενίοτε και πρωτότυπο αδημοσίευτο  πρωτογενές  υλικό.