Άνθρωποι απλοί είναι που κρατούν την Εκκλησία και την καθιστούν Σώμα Χριστού. Άνθρωποι σαν αυτούς…

Από τον Αλέξανδρο Στεφανόπουλο

Γεωργία Κουτρουμπά, Άννα Μπίρη, Αθηνά Μαρκεζίνη, Ιζαμπέλα Μανιατοπούλου, Δέσποινα Διγιαννάκη, Ευαγγελία Γαζέτα, Ουρανία Ιωάννου, Μαρούλα Μάστορα, Αντιγόνη Χαραλάμπους, Ειρήνη Κοιλάκου, Μιχαήλ Εξαδάκτυλος, Στέφανος Εξαδάκτυλος Αλέξανδρος Εξαδάκτυλος, Μιχαήλ Ρίζιο Ιωάννα Ρίζιο, Μαρία Καψή, Φωτεινή Καψή Αντώνης καψής, Δημήτρης Γκαλίτσας Τάσος Σαμαράς, Χασάν – Γιώργος Γκαλίτης, Μίλτος Μοσκοφίδης, Άνγγελος Θεοδωρόπουλος, Κική Πρέντζα, Ειρήνη Πρέντζα, Σοφία Πρέντζα, Λάμπρος Μαρκεζίνης, Ιωάννης Μαρκεζίνης, Κυριάκος Τουμάζος, Επίσκοπος Απαμείας Βικέντιος  και 10αδες άλλοι εθελοντές είναι αυτοί που φέτος ειδικά δούλεψαν και προσέφεραν εθελοντικά πάντα για τις θρησκευτικές και παραδοσιακές εκδηλώσεις της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου στην Αστόρια της Νέας Υόρκης…

Ναι καλά διαβάστε. Επίσκοπος Απαμείας Βικέντιος. Αυτός είναι ο άνθρωπος που δούλευε αφανώς για ημέρες και μήνες τώρα για αυτήν ειδικά  την επιτυχία του φετινού από κάθε άποψη δύσκολου festival. Αυτός ήταν ο άνθρωπος που έλεγε στον άβγαλτο μέχρι χτες  Κώστα Πρέντζα τι να κάνει. Πώς να κλείσει παραγγελίες. Ποιους να πάρει τηλέφωνα και πώς να χειριστεί τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά! Είτε το θέλουμε είτε όχι –ανεξαρτήτως πατριαρχικής αποφάσεως που τους  έβαλε για άλλους λόγους και τους δυο στο ίδιο σακί άλλη φορά θα πούμε περί αυτού και θα αποκαλύψουμε πολλά – ο Βικέντιος ήταν πίσω από αυτή την μεγάλη επιτυχία.

«ειρήνη μου σε παρακαλώ να πας! Είναι δική σας η Εκκλησία! Δικό σας το έργο» έλεγε σε μια πρώην  δεινή πολέμια του….

«Αθηνά μου σε παρακαλώ πήγαινε. Να πάρεις και τον Λάμπρο και το παιδί. Να πάτε. Την εκκλησία μας εσείς όλοι την χτίσατε. Χωρίς εσάς δεν θα ήμασταν  ούτε εμείς σήμερα ούτε ο Παϊσιος ούτε ο Βικέντιος» έλεγε στην κυρία Αθηνά που πολλάκις δοκιμάστηκε η ψυχή της ακόμα και όταν ο Παϊσιος εκείνα τα Χριστούγεννα  την καταευξετέλισε. Εκείνος στάθηκε δίπλα της και την εμψύχωνε όταν προσπαθούσε για να τις αρπάξει το βιός και άλλα λεφτά –λεφτά άκουγε για χρήμα και τρελαίνονταν ο Παϊσιος- και να την βγάλει ψυχασθενή.

«Μαρία μου σε παρακαλώ πήγαινε. Άστα πίσω σου όλα και πήγαινε για την Αγία Ειρήνη μας θα το κάνεις…»

Σε όλους έλεγε και ξανά έλεγε όταν τον παίρνανε τηλέφωνο ή περνούσαν από την Εκκλησία του Αγίου Νεκταρίου για να τον επισκεφθούν να στηρίξουν και να δουέψουν για το φετινό festival γιατί εκείνος το πόναγε. Εκείνος ήταν που πάντα δούλευε και ποτέ δεν του το αναγνώριζε ο Παίσιος γιατί τον ήθελε για δούλο και όχι για συνεργάτη. Ξέρω ότι ξύνω πληγές και ότι στο Πατριαρχείο θα σημάνει πάλι συνεγιαρμός αλλά αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα… Όχι δεν θα γράψω ακόμα τίποτα ούτε θα αποκαλύψω -ακόμα – όλα όσα αφήσαμε προς το παρόν στο αρχείο μας και σας διαβεβαιώνω ότι όσα αποκαλύψαμε είναι μόνο το 1/10 τις 1000! Θα κρατήσω τον λόγο μου μέχρι να δω τις τελικές αποφάσεις της Πατριαρχικής Συνόδου. Αλλά με την σιωπή μου δεν θα συγκαλύψω! Στην ώρα τους όλα θα αποκαλυφθούν… Στην ώρα τους. Επανέρχομαι.  

Το μυαλό του Επικσόπου Απαμείας Βικέντιου ημέρες τώρα ήταν πώς να πετύχει το festival πώς να έρθει κόσμος να δουλέψει. Να προσφέρει. Να τους εμψυχώνει.Να τους δυναμώνει.  Πώς να γίνουν και πάλι δωρεές στην Εκκλησία και προσφορές για να τα βγάλουν πέρα οι κυρίες στην Κουζίνα…

Ο Βικέντιος λοιπόν ήταν αυτή η αόρατη δύναμη που δούλευε και εμψύχωνε τους πάντες να πάνε να εργαστούν.Να προσφέρουν. Να πάνε να δουλέψουν εθελοντικά στην Αγία Ειρήνη. Αυτά όλα προέρχονται από μαρτυρίες και καταθέσεις ψυχής ανθρώπων που μιλήσαμε μαζί τους όλες αυτές τις ημέρες. Ο ίδιος δεν βγαίνει στα τηλέφωνα εδώ και μήνες πια… και εδώ οφείλουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους παρόλο που η δική μας έρευνα στάθηκε η αιτία και η αφορμή να γευτεί και εκείνος πόνο –δικαίως η αδίκως – μόνο ο Θεός το γνωρίζει και η ψυχή του.

Αυτά είναι τα ονόματα όλων των ανθρώπων που με την παρότρυνση και την επιμονή  του  Επισκόπου Βικέντιου  εργάστηκαν εθελοντικά και φυσικά αφιλοκερδώς για το φετινό festival της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου στην Αστόρια της Νέας Υόρκης. Αυτή   είναι η αλήθεια είτε μας αρέσει είτε όχι.

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι εργάστηκαν και προσέφεραν αφιλοκερδώς την εργασία τους επί τουλάχιστον 5 ημέρες-μερικοί εβδομάδες ολόκληρες πριν-  και  10αδες ακόμα  άνθρωποι, αφανείς ήρωες της καθημερινότητας,   οι οποίοι στάθηκαν στο πλευρό της οργανωτικής επιτροπής που ανέλαβε με τις ευχές και την ευλογία του Επισκόπου Φιλομηλίου κ.  Ηλία αλλά και την  ουσιαστική, πολλές φορές αυστηρή  καθοδήγηση του  προέδρου  της οργανωτικής επιτροπής που έφερε εις πέρας το τιτάνιο αυτό έργο, της από κάθε άποψη άψογης  διοργάνωσης. Ο άνθρωπος αυτός  δεν μπορούσε να ήταν άλλος από τον γνωστό ομογενή  και νέο ανερχόμενο πολιτικό(με τους Δημοκρατικούς)  Κώστα Πρέντζα. Τον άνθρωπο που, μαζί με την οικογένεια του έδωσε και δίνει από την ημέρα που μπήκανε τα θεμέλια αυτού του ιερού ναού. Χρόνια τώρα δίνουν και προσφέρουν  οικογενειακώς από τον πατέρα και την μητέρα του   μέχρι σήμερα την δεύτερη γενιά της οικογένειας και την τρίτη γενιά τα εγγόνια.   Ολόκληρη η οικογένεια-του Κώστα Πρέντζα-   συν γυναιξί και τέκνοις κυριολεκτικά δόθηκαν σε αυτή την διοργάνωση μαζί  μια πλειάδα ανθρώπων ήταν αυτοί  που σήκωσαν όλο το βάρος. Εκείνοι που  στάθηκαν όρθιοι, παρά τις απειλές -ακόμα και τις ώρες των ακολουθιών και του Festival γίναμε αυτήκοοι μάρτυρες σε αρκετά περιστατικά- ύβρεων προπηλακισμών και απειλών από οργανωμένες ομάδες του πρώην  «ηγουμένου»  Παϊσίου και ονόματα δεν χρειάζεται να αναφερθούν για ευνόητους λόγους… Όλοι αυτοί οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι – όλοι τους της διπλανής μας πόρτας- ήταν που  προσέφεραν, για άλλη μια χρονιά αρκετοί από αυτούς,   την εθελοντική  εργασία τους.  Εργασία και προσφορά 10αδων  ωρών εργασίας   στο όνομα της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου. Άνδρες και γυναίκες αλλά και νέα  παιδιά  που όλοι τους προσέφεραν αφιλοκερδώς παρά τον ψυχολογικό πόλεμο που υπέστησαν ημέρες πριν αλλά και κατά την διάρκεια της Θρησκευτικής πανηγύρεως  με τηλέφωνα στα σπίτια τους, με ύβρεις σε προσωπικό επίπεδο έντονους διαπληκτισμούς και άλλα που δεν χρειάζεται προς το παρόν να αναφερθούν γιατί δεν είναι αυτό το θέμα ούτε το ρεπορτάζ μας.

Όλοι τους έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους σε όποιο πόστο και αν προσέφεραν. Οφείλουμε για να είμαστε ακριβοδίκαιοι  να πούμε, ότι το ίδιο συμβαίνει σε όλα σχεδόν τα  Ελληνικά festival και τις θρησκευτικές εκδηλώσεις των ενοριών και των κοινοτήτων καθώς και στο παρελθόν της Πατριαρχικής κ Σταυροπηγιακής Μονής της  Αγίας Ειρήνης  Χρυσοβαλάντου στην Αστόρια.  Γιατί  όλα βασίζονται στον εθελοντισμό. Ο Εθελοντισμός και η προσφορά είναι που κρατά τον όπου γης  Ελληνισμό και ειδικά την Ελληνική Κοινότητα των ΗΠΑ.

Με μια μεγάλη βασική και ουσιαστική διαφορά: Οι άνθρωποι αυτοί, οι προαναφερόμενοι στην αρχή του άρθρου μας,   την χρονιά που διανύουμε, και συγκεκριμένα από τον περασμένο Οκτώβριο του 2010, πέρασαν και υπέστησαν πολλά… Υπέστησαν την χλεύη και τον επικριτικό σχολιασμό της τοπικής κοινωνίας « και εσύ με τον Παϊσιο με αυτό τον βιαστή παιδιών με αυτόν τον παιδεραστή ήσουν;…» άκουγαν και ακούνε όλοι όσοι εκκλησιάζονται στην Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου. «και  εσύ με αυτούς τους ανήθικους παπάδες ήσουν; Έτρωγες και εσύ από εκεί μέσα ε;» «μαζί τα κάνατε ε ;» και άλλα τέτοια σκληρά λόγια της κοινωνίας που όταν δεν ξέρει και αρκείται απλά στους πηχυαίους τίτλους των εφημερίδων ή στη  επιφανειακή ενημέρωση αυτά και άλλα πολλά άκουσαν και ακούνε. Όμως αυτά τα έχουν συνηθίσει. Τα ξέρουν. Τα γνωρίζουν. Τα υπομένουν. Εκείνα που δεν ήξεραν και δεν μπορούν αν δεχτούν. Δεν μπορούν να αποδεχτούν τα όσα άκουγαν ως ψίθυρους και φήμες χρόνια τώρα που  τελικά αποδείχτηκαν ο χειρότερος εφιάλτης τους… τα όργια. Τα σκάνδαλα του Παϊσιου… Οι ανηθικότητες και τα ανήκουστα για ιερωμένο και μάλιστα Ιεράρχη Αρχιερέα υποτίθεται  του Χριστού…

Ουδείς από το εκκλησίασμα και το συγκεκριμένο  ποίμνιο μπορεί να αποδεχτεί όλη αυτή την βρωμιά. Την ανηθικότητα και κυρίως το κακό που έγινε σε 10αδες οικογένειες χρόνια τώρα. Διαλύθηκαν οικογένειες και ανθρώπινες σχέσεις κινδύνευσαν και κινδυνεύουν ακόμα και ζωές… Άνθρωποι παραλίγο να φτάσουν στο έγκλημα!  Μυστικά ανείπωτα και πληγές 40 και πλέον ετών άνοιξαν και άρχισαν να αιμορραγούν  όταν άρχισαν οι αποκαλύψεις για τον άσωτο και ανήθικο διπλό βίο του Παϊσίου… Διέφθειρε αγόρια και κορίτσια. Χωρίς φραγμούς και σήμερα έχει το θράσος να αυτοπαρουσιάζεται ως σταυρωμένος ο άθλιος θεομπαίχτης!  Εμπαίζει τους πάντες! Κοροϊδεύει και παριστάνει τον φτωχό και βάζει να του κάνουν εράνους. Ήρθε η γυναικούλα και του έκανε έρανο να πάρει φάρμακα λέει ο φτωχός και αυτός δεν ξέρει τι έχει!  Αυτά και άλλα πολλά λένε και ξανά λένε στις παρέες και τις ιδιωτικές τους συζητήσεις οι άνθρωποι που ήταν στα τραπέζια και του festival αλλά και στα σπίτια τους. Μήνες τώρα αυτήν η δουλειά γίνεται. Ηρεμία δεν έχει έρθει στις ψυχές αυτών των ανθρώπων. Και όσο καθυστερεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο να λάβει  εκείνη την απόφαση που θα δείχνει δικαιοσύνη και θα επιβάλλονται οι κανόνες, τόσο το ποίμνιο θα ταράζεται. Τόσο θα διασαλεύεται η κοινωνική τάξη. Τόσο οι πληγές θα μένουν ανοιχτές. Όχι ότι θα πάψει να πονά ο Ανδρέας ή Φρόσω, η Κωνσταντίνα… Η Μαρία…, η Χρυσοβαλάντου, η Χριστονύμφη… Ο Νεκτάριος… Ο Κώστας και 10αδες άλλες ψυχές που πληγώθηκαν και εξακολουθούν να πονάνε.

Σταυρό μεγάλο σήκωσαν αυτοί οι άνθρωποι και 10αδες ακόμα ψυχές που έμειναν πίσω να κλαίνε και να θρηνούν, αντί να κλαίει και να οδύρεται ο ανήθικος θεομπαίχτης  κλαίνε άνθρωποι άσχετοι για τις δικές του αμαρτίες…

Να γιατί αυτοί ειδικά οι άνθρωποι χρήζουν ειδικής μνείας όχι γιατί έκαναν το καθήκον ή το τάμα τους αλλά γιατί σηκώνουν εκείνοι τον Σταυρό του πόνου  και των τύψεων για κάθε πληγωμένη και πονεμένη ψυχή που διέφθειρε ο Παίσιος!

Να γιατί τους χρειάζεται ηθική υποστήριξη από την Εκκλησία γιατί λόγω του μεγάλου άνευ ιστορικού προηγουμένου σεξουαλικού οικονομικού και διοικητικού σκανδάλου θα μπορούσαν να φύγουν μακριά! Να τρέξουν και όπου φύγει-  φύγει! Δεν το έκαναν όμως! Μπορούσαν, όπως  το έπραξαν αρκετοί να αποστασιοποιηθούν. Να απέχουν. Είχαν κάθε δικαίωμα. Μπορούσαν να απομακρυνθούν.  Όμως έμειναν εκεί. Στις επάλξεις. Δίπλα στην Εκκλησία. Προσέφεραν στην Αγία Ειρήνη γιατί ο κάθε ένας έχει και μια προσωπική ιστορία. Ένα προσωπικό θαύμα που χρωστά ως τάμα στην Αγία Ειρήνη. Οι άνθρωποι αυτοί ξεπέρασαν τον εαυτό τους με όσα έγιναν και όσα προηγήθηκαν… Σκανδαλίστηκαν. Κλονίστηκαν και με το δίκιο τους όταν έμαθαν όσα έμαθαν για τον άνθρωπο που άλλα τους έλεγε και τους δίδασκε με τα πύρινα δήθεν από άμβωνος κηρύγματα του  και άλλα έκανε στα ιδιαίτερα δώματα του εκεί στον τρίτο όροφο… Τον όροφο της ακολασίας και των οργίων. Ακόμα δηλώνει ερωτευμένη η πρώην μοναχή Χριστονύμφη με τον μέντορα και πνευματικό της…Αν είναι δυνατόν! Και όμως! Αυτή είναι η πικρή αλήθεια και το ρεπορτάζ θα φέρει στο φως πολλά… Πολύ περισσότερα από όσα μπορεί να φανταστεί ανθρώπου νους… για όσα διαδραματίζονται μήνες τώρα μετά την αποκάλυψη του τεράστιου σεξουαλικού σκανδάλου μεταξύ του Παϊσίου της πρώην μοναχής και της οικογένειας της…

Πως λοιπόν να μην είναι σοκαρισμένοι όλοι; Κλήρος και λαός. Πως να μην έχουν πίκρα και απογοήτευση στην καρδιά για όσα άκουγαν και μερικοί εξ αυτών  έβλεπαν…αλλά δεν ήθελαν να τα πιστέψουν…  Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι που μάζεψαν τα κομμάτια της ψυχής τους και πήγανε να υπηρετήσουν. Να προσφέρουν στην Αγία Ειρήνη. Όχι στον Πρέντζα ούτε στον Ηλία ούτε σε κανένα άλλο πρόσωπο αλλά στην Εκκλησία. Γιατί η Εκκλησία είναι το σώμα. Το ένα! Το καθ’ όλου. Εκεί όπου όλοι γινόμαστε ένα επί το Αυτό συγκεντρωμένοι στο Κοινό Ποτήριον.

Στην Εκκλησία γίνεται η Αγία και Ιερή  Μέθεξη. Στην Εκκλησία, όπου Εκκλησία είναι το κοινόν, ολοκληρώνεται και πραγματώνεται η Κοινωνία των Προσώπων. Η Εκκλησία δεν είναι τα πρόσωπα. Είναι το Σώμα. Όλοι μαζί με Κεφαλή τον Χριστόν.

Τα ίδια ισχύουν, που έγραψα και σε προγενέστερο ρεπορτάζ άρθρο μου και για τους πιστούς που και φέτος προσήλθαν ειδικά τούτην την ταραγμένη χρονιά στην Αγία Ειρήνη Χρυσοαβαλάντου.

Οι πιστοί προσήλθαν και πάλι με την ίδια ευλάβεια. Προσκήνησαν μετείχαν ενεργά και ουσιαστικά ζητώντας την Χάρη της Αγίας Ειρήνης και την Ευλογία της Εκκλησίας.  Αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά στην δισ1000ετή ιστορία της Εκκλησίας μας  ότι οι προσωποπαγείς καταστάσεις στο  έργο της Εκκλησίας μόνο προβλήματα δημιούρηγαν. Οι προσωποπαγείς  και αρρωστημένες πνευματικά και νομοκανονικά πάσχουσες  καταστάσεις όπως αυτή του Παϊσίου(και άλλων επισκόπων στο παρελθόν) στην ιστορία της Ορθόδοξης Εκκλησίας επέφεραν πολλές φορές ως αποτέλεσμα μόνον εκκλησιαστικές και νομοκανονικές εκτροπές και ανατροπές.

Οι πιστοί, ανεξαρτήτως τι έχουν μέσα  και τι βασανίζει τις ψυχές τους προσήλθαν.  Ήλθαν  και πάλι  εθελοντικά! Στήριξαν με την προσωπική εργασία και τις δωρεές τους το έργο της Εκκλησίας κατ επέκταση έργον της Αγίας Ειρήνης παρά τους εκβοβισμούς και τους τραμπουκισμούς ένθεν κακείθεν… Έργο  φιλανθρωπικό και κοινωνικό όπως οφείλει και πρέπει να είναι το έργο  της κάθε ενορίας και συνολικά της Ορθόδοξης Χριστοκεντρικής Εκκλησίας.

Προσήλθαν και βοήθησαν, άλλος πολύ άλλος λιγότερο.   Προσήλθαν και μετείχαν της Κοινωνίας των πιστών, που πραγματώνεται δια των Μυστηρίων, της Μετοχής και της έμπρακτης εθελοντικής εργασίας όπως πάντα γίνεται κατά την Τάξη αιώνων της Εκκλησίας, από την πρώτη Εκκλησία των κατακομβών και των διωγμών,  είτε συμπαθούν την μια πλευρά, εκείνη του Παϊσίου και την πλέον ευπαθή  και επιρεπή ομάδα ανθρώπων…Αν και πλέον σχεδόν όλοι τους  μαζεύονται από μόνοι τους ή απομονώνονται από τα υγιή, καθαρά και μη εξαρτημένα άτομα συναισθηματικώς(από τον Παϊσιον) άτομα, με ήρεμο και παραδειγματικό τρόπο…

Είτε πολύ περισσότερο, προσήλθαν,  οι συμπαθούντες τον Επίσκοπο Απαμείας  Βικέντιο (εμφανώς πιο προσεχτικοί οι τελευταίοι) και μάλλον έξυπνα και σοφά καθοδηγούμενοι να υπακούουν στην Εκκλησία και τις αποφάσεις της προφανώς από τον ίδιο τον Βικέντιο…

Εν τούτοις αυτό που φαίνεται να  μέτρησε στις συνειδήσεις των πιστών ήταν  η Εκκλησία ως Θεοίδρυτος και ΘεοΠοίμαντος θεσμός, παρά το ανθρώπινον γεμάτο αδυναμίες, πάθη, και άλλα μειονεκτικά στοιχεία που ενυπάρχουν, ασυμβίβαστα  βέβαια, μέσα στην ανθρώπινη υπόσταση του Ανθρώπου(κατά τω Άνω Θρώσκω), άρα και στο ανθρώπινον μέρος της εκάστοτε διοικούσας και Ποιμένουσας Εκκλησίας…

Το ανθρώπινον στοιχείο που με την  Χάρη του Θεού και την Ευλογία  της Εκκλησίας, είναι δομημένο εις τρόπον ώστε να πορεύεται συνεχώς, άοκνα, αδιάλειπτα και εις το διεινεκές  πορεία (του Ανθρώπου) προς την κατά Χάρην  Θέωση που είναι και το Τέλος και ο τελικός προορισμός του Ανθρώπου κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας και κατά τις Ευαγγελικές ρήσεις του και ιδρυτού  της Εκκλησίας ΘεΑνθρώπου Χριστού. Η Παναγιά ας είναι μαζί μας και στις ψυχές μας ας έλθει βάλσαμο η Αγάπη και στον κάθε ένας μας ας γίνει ένα μικρό προσωπικό θαύμα. Ένα θαύμα που περιμένουμε για να ανανύψουν οι ψυχές μας… 

Για το ίδιο θέμα  διαβάστε ΕΔΩ και εδώ

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ  σε επόμενο editorial μου θα αναφερθώ και στις εκτροπές και στις ανατροπές που έρχονται και εδώ στην Ομογένεια αλλά και στην Ελλάδα.

Καλό 15Αύγουστο να έχουμε.