Αναβλήθηκε για τις 29 Ιουνίου στην Ουάσιγκτον. Κλεισμένο και επιβεβαιωμένο το νέο ραντεβού. Πλήρης άγνοια του Έλληνα Πρέσβη στην Ουάσιγκτον για την συνάντηση αυτή…
Από τον Αλέξανδρο Στεφανόπουλο
New York. 10 June. Το 2011 είναι χρονιά εκλογών στις ΗΠΑ και οι Αμερικανοί, Ρεμπουμπλικάνοι και Δημοκρατικοί βγήκαν στην γύρα προς άγραν ψήφων και υποστήριξης. Αρχίζω το κείμενο μου με ένα ρεπορτάζ που δικαιολογεί και την συνέχεια στην ανάλυση του. Προ ημερών, για την ακρίβεια την προηγούμενη εβδομάδα μεταδίδονταν μέσω twitter από συνάδελφο πολύ γνωστό, πολυγραφότατο και καταξιωμένο σε μεγάλο κανάλι ανταποκριτή ότι γνωστοί παράγοντες του Ελληνικού Lobby στην Ουάσιγκτον συναντήθηκαν με τον Αμερικανό αντιπρόεδρο Joe Biden. Η συνάντηση αυτή δεν έγινε ποτέ! Μετατέθηκε για τις 29 Ιουνίου.
Αυτή είναι η αλήθεια, και για το ανύπαρκτο ελληνικό lobby και για την πορεία των λεγόμενων εθνικών ζητημάτων όσο και αν πικραίνει. Βασική Αιτία; Ας πάρουμε και ας τα δούμε τα πράγματα ένα – ένα.
1. Δεν υπάρχει οργάνωση. Γενική ανοργανωσιά σε κάθε επίπεδο
2. Ο ανύπαρκτος εθναρχικός ρόλος της τοπικής ορθόδοξης Εκκλησίας
3. Δεν υπάρχει σχέδιο με προοπτική.
4. Δεν υπάρχει στρατηγική. Δεν υπάρχει διάλογος.
5. Δεν υπάρχουν στιβαροί και καλά οργανωμένοι στιβαροί θεσμοί (πρωτοβάθμιοι, δευτεροβάθμιοι και τριτοβάθμιοι)
6. Δεν υπάρχει εθνική συλλογική συνείδηση.
7. Δεν υπάρχει ελεύθερη και ανεξάρτητη Ελληνική παιδεία!
8. Δεν υπάρχουν ανεξάρτητα αδέσμευτα και κυρίως ισχυρά οικονομικά Ελληνικά (ή ελληνικών συμφερόντων) ΜΜΕ στις ΗΠΑ
9. Τεράστιες οι ευθύνες των τοπικών δημοσιογράφων αλλά και των ανταποκριτών στην Ελλάδα για τον μύθο που λέγεται Ελληνικό Lobby.
10. Παντελής αγνόηση από τους “ηγέτες” και τους παράγοντες της “οργανωμένης ομογένειας” της πανεπιστημιακής και ακαδημαϊκής κοινότητας των Ελληνικών καταγωγής επιστημόνων που είναι και το σοβαρότερο ζήτημα στην διαμόρφωση της συλλογικής εθνικής ευθύνης για αυτό και θα επανέλθουμε με ειδική ανάλυση για αμφότερες τις ευθύνες.
Ας τα δούμε ένα προς ένα σε γενικές γραμμές και συνοπτικά
Πλήρης ανοργανωσιά σε κάθε επίπεδο!
Η ανοργανωσιά σε διασυλλογικό και θεσμικό επίπεδο είναι πλέον κάτι δεδομένο. Οι εθνικοτοπικές μεγάλες οργανώσεις μαστίζονται όλες από τα ίδια προβλήματα. Έλλειψη ηγεσίας. Έλλειψη προσώπων ικανών και μορφωμένων. Παντελής έλλειψη εθνικής συλλογικής συνείδησης. Σκάνδαλα διοικητικά και οικονομικά(βλέπετε τι γίνεται στην Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων εδώ και 15 χρόνια) τα ίδια με λιγότερα ή παρόμοια προβλήματα και στις άλλες εθνικές μεγάλες Ομοσπονδίες σε κάθε πολιτεία. Ανύπαρκτο το ΕλληνοΑμερικανικό Εθνικό Συμβούλιο. Έχει διχαστεί και καταστραφεί ολοσχερώς από τον κ. Θεόδωρο Σπυρόπουλο και τους μεταγενέστερους από αυτόν όπου το έχουν μετατρέψει σε χώρο αυτοπροβολής και εξυπηρέτησης υμετέρων και ημετέρων. Ο πολύς κύριος Σπυρόπουλος ο οποίος το αποπροσανατόλισε παντελώς και το ενέπλεξε στις μάταιες προσωπικές μωροφιλοδοξίες φιλοδοξίες και τα γρανάζια της αυτοπροβολής. Τα ίδια έγιναν και με το κρατικοδίαιτο ΣΑΕ όπου ευτυχώς αυτή η κυβέρνηση που το ίδρυσε το 1995 αυτή και το κατήργησε σιωπηρά.
Ανύπαρκτος ο εθναρχικός ρόλος της Ιεράς Αρχ. Αμερικής.
Υπάρχουν βέβαια ακόμα βαθύτερες αιτίες ως προς το ρόλο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αμερικής. Ένας ρόλος που ενώ θα μπορούσε να είναι πράγματι εθναρχικός και ο εκάστοτε Αρχιεπίσκοπος να είναι αληθινός πνευματικός και πολιτικός ηγέτης της ΕλληνοΑμερικάνικης κοινότητας. Δεν είναι όμως ηγέτης, και αυτή είναι η αλήθεια όσο και να προβάλλεται διαφορετικά και εντέχνως. Και τούτο διότι δεν το επιτρέπει ο εγκλωβισμός, η ομηρία και αιχμαλωσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην ακόμα στρατοκρατούμενη Τουρκία. Αυτή η δεδομένη αδιαμφισβήτητη κατάσταση δημιουργεί πρόβλημα λόγω της πλήρους εκκλησιαστικής, πνευματικής, κανονικής και διοικητικής εξάρτησης της Ιεράς Αρχ. Αμερικής από την εν αιχμαλωσία εβρισκόμενη πρωτόθρονη Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης. Έχουμε φτάσει δυστυχώς λόγω αυτής κατάστασης επειδή θα ενοχληθεί η Τουρκία και αυτή με την σειρά της θα αρχίσει να ενοχλεί και να παρενοχλεί το Πατριαρχείο να μη γίνονται όσα πρέπει να γίνονται για όλα τα άλλα ζητήματα ή το ακόμα χειρότερο να καταβάλλονται όλες οι προσπάθειες μόνο για τα θρησκευτικά δικαιώματα του Οικουμενικού Πατριαρχείου και όλα τα άλλα εθνικά ζητήματα που χρήζουν προβολής και ειδικής μεταχείρισης ενώπιον της Αμερικανικής πολιτικής ηγεσίας, ειδικά όταν οι εκπρόσωποι της βρίσκονται τετ α τετ με την εκάστοτε πολιτική ηγεσία, και εν προκειμένω με τον νούμερο 2 της πολιτικής ζωής των ΗΠΑ τον Αμερικανό αντιπρόεδρο να μην τα βρίσκουν μεταξύ τους οι παράγοντες της Ελληνικής κοινότητας γιατί κάποιοι θέλουν ως βασική προτεραιότητα να βάζουν πάντα τα ζητήματα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, οι Κύπριοι –και καλά κάνουν – να βάζουν το Κυπριακό αν και ούτε εκεί δυστυχώς έχει γίνει τίποτα απολύτως και ετοιμάζεται ολοταχώς το σχέδιο Ανάν 2 και 3. Το έχουν στο συρτάρι οι Αμερικανοί και θα αρχίσουν να το επαναπροωθούν πάλι όταν ο κόμπος φτάσει στο χτένι και έχουμε αιματοχυσίες στην χιλιοματωμένη Κύπρο. Με αποτέλεσμα τα όντως και αμιγώς Ελληνικά εθνικά ζητήματα να μη φτάνουν ποτέ στο τραπέζι τέτοιων συναντήσεων υψηλού πολιτικού επιπέδου και υψηλού πολιτικού ρίσκου. Αυτή είναι η αλήθεια όσο και αν πικραίνει. Ελληνικό οργανωμένο και συντεταγμένο Lobby με, όραμα, σχέδιο και στρατηγική δεν υπάρχει! Όσο και αν πικραίνει όσο και αν πονά αυτή είναι η αλήθεια.
Μπορεί κάποτε να υπήρξε μια δυναμική ομάδα. Κυπρίων, Σήμερα δεν υπάρχει. Είναι όλοι κουρασμένοι. Απογοητευμένοι και καταπονημένοι προσωπικά από τα διάφορα εσωστρεφή προβλήματα της κοινότητας. Οι ίδιοι άνθρωποι εδώ και 30 χρόνια, επόμενη η φυσιολογική φθορά που φέρνει ο χρόνος.
Χρειάζονται ριζικές αλλαγές. Τομές. Σε κάθε επίπεδο. Σε πρόσωπα και θεσμούς. Μπορεί κάποτε να υπήρξε το όραμα αλλά δεν υπήρξε σχέδιο. Δεν υπάρχει ούτε και σήμερα σχέδιο. Λείπει η στρατηγική και κυρίως ενώ το όραμα ενώ θα έπρεπε να είναι κοινό, εν τούτοις και αυτό ανύπαρκτο είναι και ας θεωρείται από πολλούς αυτονόητο. Λείπει ένα όραμα συνολικό για το ρόλο και την πορεία της Ελληνικής κοινότητας στις ΗΠΑ. Οι άνθρωποι υπάρχουν διάλογος δεν υπάρχει. Χρειάζεται διάλογος. Προτάσεις. Να κατατεθούν προτάσεις. Να κάτσουν όλοι μαζί σε ένα τραπέζι – ας είναι ένα συνέδριο του απανταχού ελληνισμού της Αμερικής – και να χαράξουν με σχέδιο και προοπτική εθνική στρατηγική για την πορεία της Ελληνικής Κοινότητας στις ΗΠΑ που χάνει την οντολογική και υπαρξιακή εθνική ταυτότητα της παρά τις καλές προθέσεις και καλές διαθέσεις μεμονωμένων προσώπων και δυστυχώς πλήρως απομονωμένων από διεφθαρμένους θεσμούς. Δυστυχώς οι θεσμοί της ομογένειας όπως και τα πρόσωπα που κατά κύριο λόγο πρωτοστατούν στους δευτεροβάθμιους και πρωτοβάθμιους οργανισμούς σε παναμερικανικό επίπεδο αν κοιταχτούν στο καθρέπτη θα δουν ένα αντίστοιχα πολιτικό και διαφθαρμένο ανήθικο και σάπιο σύστημα! Έχουν πάρει στην πλειοψηφία τους όλα τα κακά ελαττώματα και μειονεκτήματα των πολιτικών της Ελλάδος. Έχουν δυστυχώς, και ας λένε άλλα, ως πρότυπα τους, αυτά τα κακέκτυπα της ανήθικα πολιτικής νομενκλατούρας της γενέτειρας για αυτό και όλους αυτούς τους καταλαβαίνεις όταν έρχονται από την Ελλάδα πολιτικοί ενώ προηγούμενα τους βρίζουν και χυδαιολογούν εις βάρος τους, τρέχουν και στριμώχνονται για μια φωτογραφία δίπλα τους. Αυτή είναι η αλήθεια και για την δεύτερη βασική αιτία της ανοργανωσιάς της Ελληνικής κοινότητας στις ΗΠΑ. Τρίτη και η πλέον ουσιαστική αιτία είναι ο ανύπαρκτος ομογενειακός Τύπος με συνυπεύθυνους στο κατάντημα αυτό και τους ανταποκριτές στα ελληνικά ΜΜΕ που συντηρούν ένα μύθο περί ελληνικού δυναμικού lobby στις ΗΠΑ και ας ξέρουν ότι στην πραγματικότητα υπάρχει μια ομάδα λίγων κύπριων που και αυτοί αν δεν υπήρχε το Κυπριακό πολύ αμφιβάλλω αν θα έκαναν όσα κάνουν και μαζί με το δικό τους πρόβλημα τρέχουν και βάζουν καταϊδρωμένοι στην ατζέντα και κάποια από τα ελληνικά προβλήματα. Αυτή είναι η αλήθεια δυστυχώς και την γνωρίζουν όλοι για αυτό και όλοι είναι συνυπεύθυνοι για αυτό το κατάντημα της ελληνικής κοινότητας στις ΗΠΑ. Τους νοιάζει μόνο το προεδριλίκι ο παραγοντισμός η αυτοπροβολή και από ουσία πράξεις και έργα μηδέν!
Η μεγάλη ευθύνη των ΜΜΕ
Η μεγαλύτερη όμως ευθύνη βαρύνει τα ΜΜΕ. Λείπει παντελώς η ουσιαστική κριτική γιατί αν υπάρξει κριτική δεν θα έρθει χρήμα για να ζήσουν οι τοπικές εφημερίδες. Υπάρχουν και ελάχιστες εξαιρέσεις. Υπάρχει απόλυτη συγκάλυψη άρα και συνευθύνη.
Σε ότι αφορά το έμψυχο δυναμικό που απαρτίζει το λεγόμενο σώμα των τοπικών δημοσιογράφων. Τα έχουμε ξανά πει η χειρότερη περίπτωση έχει να κάνει με γνωστό επαγγελματία εκτελεστή συμβολαίων ηθικής και επαγγελματικής εξόντωσης έναντι αντίτιμου… δάσκαλος στην παραπληροφόρηση την συσκότιση και την διασπορά ψευδών ειδήσεων με χυδαιολογία, ύβρεις και ψεύδη(πρώην σεσημασμένο και καταδικασμένο για σωρεία ποινικών αδικημάτων όπως συνωμοσία για μεγάλη διακεκριμένη απάτη σε πλαστή διαθήκη και μεγάλη διακεκριμένη ληστεία) και η πλέον χαρακτηριστική γνωστού δήθεν ανταποκριτή που το 1989 κατέδωσε με την υπόθεση της ΚΤΗΜΑΤΙΚΗΣ συνανθρώπους τους στο FBI για να μπορεί αυτός σήμερα να κυκλοφορεί ελεύθερος με περίσσιο θράσος παριστάνοντας τον τιμητή και ταυτόχρονα τον νταβατζή των τοπικών ΜΜΕ.Και αυτό το άτομο σήμερα ανήκει υποτίθεται στους δημοσιογράφους! Κατά τα άλλα η «φρουτοσαλάτα» που απαρτίζει το σώμα των δημοσιογράφων στην Αμερική σε γενικές γραμμές δυστυχώς αποτελείται από ένα κράμα από ελάχιστους επαγγελματίες σοβαρούς επαγγελματίες μετρημένους στο χέρι. Ενώ οι υπόλοιποι που περιφέρονται και παριστάνουν τους επαγγελματίες του τύπου είτε ως δημοσιογράφοι είτε ως τοπικοί εκδότες δυστυχώς, είναι ή απατεώνες του κοινού ποινικού δικαίου, ή πρώην νταβατζήδες της νύχτας , ή άτομα με αναστολή ποινής, ή στην χειρότερη και πιο κραυγαλέα περίπτωση κατάδικοι και υπόδικοι με βαριές καταδίκες εις βάρος τους… και το ακόμα χειρότερο που έρχεται και δένει την σαλάτα των φρούτων που απαρτίζουν το δημοσιογραφικό σώμα, ημιμαθείς, αδαείς, κυνηγοί κρατικών επιχορηγήσεων από Ελλάδα και Κύπρο. Και το τραγικότερο όλων ευτυχώς υπάρχουν κάποιοι τίμιοι έντιμοι ηθικοί επαγγελματίες σωστοί αλλά δυστυχώς είναι απόλυτα εξαρτημένοι από αφεντικά που συγκαταλέγονται στις παραπάνω κατηγορίες που προαναφέραμε. Τέλος το μεγάλο βάρος της ευθύνης για την κατάσταση πέφτει στους ώμους των εξ Ελλάδος ανταποκριτών οι οποίοι αν και γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις εν τούτοις επιλέγουν να συντηρούν ένα μύθο όχι βέβαια χωρίς προσωπικά ανταλλάγματα…Αλλά αυτό το ζήτημα είναι θέμα μιας άλλης μεγάλης έρευνας που στην συνέχεια θα δούμε κάποια στιγμή.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…
Share On Facebook- Tweet It
Share On Facebook
Tweet It
