Αναφέρει σε έκθεση του ο Παγκόσμιος Οργανισμός Διατροφής και Εμπορίου του ΟΗΕ.
Διαβάζοντας τις 307 σελίδες της έκθεσης που δόθηκε στην δημοσιότητα τον Μάϊο (2021) απλώς ανατριχιάζει για το τι -μας- περιμένει ολόκληρη την ανθρωπότητα μετά από όλη αυτή την τραγωδία που εκτυλίχθηκε τα τελευταία χρόνια (2016- 2021). Η κατάσταση ειδικά στον πρωτογενή τομέα, την διετία (2019-2020) επιβαρύνθηκε τραγικά με αποτέλεσμα οι πόροι της διατροφικής αλυσίδας να έχουν παρουσιάσει αισθητή κάμψη – μείωση.
ΔΕΙΤΕ ΤΟΝ ΧΆΡΤΗ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΚΑΤΑΤΑΞΗΣ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΠΟΥ ΑΠΕΙΛΟΥΝΤΑΙ
Τα στοιχεία που παραθέτουν οι ειδικοί όλων των εμπλεκομλενων επιστημών προκαλούν σοκ και δέος αν επαληθευθούν και μόνον οι δυσοίωνες προβλέψεις τους μετά τα όσα συνέβησαν με την παγκόσμια υγειονομική κρίση του 2020 και του 2021.
Διαβάστε (σε απλή απόδοση από τα αγγλικά) την σύνοψη των εκθέσεων του 2020 για το 2019 και του 2021 για το 2020. Τα στοιχεία αποκαλύπτουν το μέγεθος της τραγωδίας που πλήτει ήδει τον πλανήτη σε πολλές περιοχές ενώ το φάσμα της πείνας πλέον απειλεί ευθέως -είναι απλώς ζήτημα χρόνου να εκδηλωθεί – το φάσμα της πείνας σχεδόν ολόκληρο τον δυτικό πολιτισμό.
Δήλωση του Παγκόσμιου Δικτύου κατά των επισιτιστικών κρίσεων για την την έκδοση της Παγκόσμιας Έκθεσης για τις επισιτιστικές κρίσεις 2021
Νέες και παλιές προκλήσεις
Συγκρούσεις, κλιματική αλλαγή και επιπτώσεις του COVID-19 στην αύξηση της οξείας επισιτιστικής ανασφάλειας
Οι φτωχότεροι εξακολουθούν να σηκώνουν το βάρος των παγκόσμιων προκλήσεων:
Πώς μπορούμε να μετασχηματίσουμε τα αγροδιατροφικά συστήματα ώστε να μην μείνει κανείς πίσω;
Ένα χρόνο μετά την εξάπλωση του COVID-19 σε όλο τον κόσμο, η έκδοση 2021 της Παγκόσμιας Έκθεσης για τις επισιτιστικές κρίσεις (GRFC) επιβεβαιώνει τις τρομερές προβλέψεις.
Η πανδημία και τα σχετικά μέτρα περιορισμού έχουν επιδεινώσει τον αντίκτυπο των προϋπαρχόντων παραγόντων αστάθειας, ιδίως των συγκρούσεων και της κλιματικής αλλαγής. Η επακόλουθη οικονομική δυσπραγία έχει διευρύνει τις ανισότητες και έχει εκθέσει τις διαρθρωτικές τρωτά σημεία των τοπικών και παγκόσμιων επισιτιστικών συστημάτων, πλήττοντας ιδιαίτερα σκληρά τα ήδη εύθραυστα πλαίσια και τις ευάλωτες ομάδες.
Η κατάσταση απαιτεί επείγουσα και αποφασιστική δράση.
Τα επίπεδα ρεκόρ της οξείας επισιτιστικής ανασφάλειας υπογραμμίζουν ότι η σωτήρια ανθρωπιστική βοήθεια είναι απαραίτητη για τον μετριασμό της και τον περιορισμό της πιο σοβαρής εκδήλωσης της οξείας επισιτιστικής ανασφάλειας, αλλά ότι δεν είναι ούτε επαρκής ούτε βιώσιμη.
Η κρίση παρέχει την ευκαιρία να προβληματιστούμε σχετικά με την αποτελεσματικότητα της ανταπόκρισης, αντλώντας διδάγματα που υπερβαίνουν την ανοικοδόμηση καλύτερης στον μετασχηματισμό των επισιτιστικών συστημάτων προς όφελος όλης της κοινωνίας, ιδίως των πιο ευάλωτων.
Ένα σύστημα που έχει τους πιο ευάλωτους ανθρώπους να συνεχίζουν να σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος των παγκόσμιων κρίσεων είναι σπασμένο. Πρέπει να αδράξουμε αυτή την ευκαιρία για να μετασχηματίσουμε τα τρόφιμα συστήματα, να μειώσουμε τον αριθμό των ανθρώπων που χρειάζονται ανθρωπιστική επισιτιστική βοήθεια και να συμβάλουμε ουσιαστικά στη βιώσιμη ανάπτυξη και τις ειρηνικές και ευημερούσες κοινωνίες.
Τα αναδυόμενα στοιχεία – Βασικά δεδομένα από το GRFC 2021
– Περίπου 155 εκατομμύρια άνθρωποι εκτιμάται ότι βρίσκονται σε οξεία επισιτιστική ανασφάλεια και χρειάζονται επείγουσα βοήθεια (IPC/CH φάση 3 ή άνω) σε 55 χώρες και εδάφη το 2020 – ένα πρωτοφανές επίπεδο σε σύγκριση με τις πέντε προηγούμενες εκδόσεις της GRFC2.
– Αυτό αντιπροσωπεύει αύξηση κατά 20 εκατομμύρια άτομα σε σύγκριση με τα 135 εκατομμύρια άτομα του 2019 σε 55 χώρες και εδάφη, τα οποία ήταν ήδη έτος ρεκόρ για την οξεία επισιτιστική ανασφάλεια από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε το GRFC το 2017.
– Στις 39 χώρες και εδάφη που βίωσαν επισιτιστικές κρίσεις κατά τη διάρκεια των πέντε ετών έκδοσης του GRFC, ο πληθυσμός που επλήγη από υψηλά επίπεδα οξείας επισιτιστικής ανασφάλειας αυξήθηκε από 94 σε 147 εκατομμύρια ανθρώπους μεταξύ 2016 και 2020.
Αυτό δείχνει μια συνολική ανησυχητική τάση αύξησης των επιπέδων οξείας επισιτιστικής ανασφάλειας.
– Οι δέκα χειρότερες επισιτιστικές κρίσεις αντιπροσωπεύουν το 66% – πάνω από 103 εκατομμύρια ανθρώπους – των ανθρώπων που εκτιμάται ότι θα αντιμετωπίσουν υψηλά επίπεδα οξείας επισιτιστικής ανασφάλειας (IPC/CH φάση 3 ή υψηλότερη): Αφγανιστάν, Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, Αιθιοπία, Αϊτή, βόρεια Νιγηρία, Νότιο Σουδάν, Σουδάν, Συριακή Αραβική Δημοκρατία, Υεμένη και Ζιμπάμπουε.
– Μεταξύ του 2019 και του 2020, ο αριθμός των ατόμων που αντιμετωπίζουν την πιο σοβαρή οξεία επισιτιστική ανασφάλεια που υποδεικνύεται από την επείγουσα και επίπεδα καταστροφής/λιμού (IPC/CH Φάση 4 και 5) αυξήθηκε από 24,5 σε 28,4 εκατομμύρια σε 38 χώρες και εδάφη από τα 43 που καλύπτονται από τις αναλύσεις IPC/CH. Αυτό υποδηλώνει μια μη αναστρέψιμη επίπτωση των παρατεταμένων κρίσεων στις ζωές και τα μέσα διαβίωσης, η οποία μπορεί να τελικά να οδηγήσει σε ακραίες συνέπειες όπως η εξαθλίωση και ο θάνατος.
Αναδεικνύει επίσης μια εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση στην οποία ο οξύς υποσιτισμός και η θνησιμότητα αναμένεται να αυξηθούν σημαντικά εάν οι ανθρωπιστικές παρεμβάσεις αποτύχουν να
να προσεγγίσουν επειγόντως τους ανθρώπους που βρίσκονται σε επισιτιστική ανασφάλεια και να τους βοηθήσουν να καλύψουν τις βασικές ανάγκες τους σε τρόφιμα.
– Επιπλέον 208 εκατομμύρια άνθρωποι σε 43 χώρες και εδάφη αντιμετώπιζαν προβλήματα επισιτιστικής ασφάλειας σε συνθήκες πίεσης (Φάση 2 της IPC/CH).
Σε αντίξοες – εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες και χρειάζονταν βοήθεια για τη μείωση του κινδύνου καταστροφών και άλλες παρεμβάσεις για την προστασία των μέσων διαβίωσης.
– Στις 55 χώρες και εδάφη που καλύπτονται από το GRFC 2021, περίπου 15,7 εκατομμύρια παιδιά κάτω των πέντε ετών σπαταλούσαν και
75,2 εκατομμύρια παιδιά κάτω των πέντε ετών ήταν καχεκτικά το 2020. Μόνο οι 10 χειρότερες επισιτιστικές κρίσεις συγκέντρωσαν περίπου 7,1 εκατομμύρια
σπαταλημένα και 31,9 εκατομμύρια καχεκτικά παιδιά κάτω των πέντε ετών.
– Οι επισιτιστικές κρίσεις που περιγράφονται στην GRFC οδηγούνται από ένα συνδυασμό διαφόρων παραγόντων που συχνά ήταν αμοιβαία ενισχυτικοί, δημιουργώντας σύνθετες κρίσεις:
– Οι συγκρούσεις παρέμειναν ο κύριος παράγοντας σε παγκόσμιο επίπεδο, με 99 εκατομμύρια ανθρώπους να βρίσκονται σε κρίση ή σε χειρότερη κατάσταση (IPC/CH Φάση 3 ή ανώτερη).
σε 23 χώρες και εδάφη όπου η σύγκρουση και η ανασφάλεια ήταν ο κύριος παράγοντας, από 77 εκατομμύρια σε 22 χώρες και εδάφη το 2019.
– Οι οικονομικοί κλυδωνισμοί, που σχετίζονται σε μεγάλο βαθμό με τα μέτρα για τον περιορισμό της πανδημίας COVID-19, ήταν ο δεύτερος σημαντικότερος κινητήριος μοχλός, με σχεδόν 40 εκατομμύρια ανθρώπους σε κρίση και χειρότερα (IPC/CH φάση 3 και άνω) σε 17 χώρες- από 24 εκατομμύρια σε οκτώ χώρες το 2019.
– Οι ακραίες καιρικές συνθήκες ήταν ο κύριος παράγοντας οξείας επισιτιστικής ανασφάλειας σε 15 χώρες με περίπου 16 εκατομμύρια ανθρώπους που επλήγησαν το 2020, παρουσιάζοντας μείωση από 34 εκατομμύρια σε 25 χώρες το 2019.
Η πρόκληση που αντιμετωπίζουμε
Δεδομένα και αναλύσεις για το σχεδιασμό της αντίδρασης
Το GRFC, με τις επικαιροποιήσεις του, αποτελεί το παγκόσμιο σημείο αναφοράς της ανάλυσης με βάση τη συναίνεση και των συγκεντρωμένων στοιχείων για τα οξέα τρόφιμα ανασφάλειας σε καυτές περιοχές που απαιτούν την κινητοποίηση της διεθνούς κοινότητας.
Το GRFC αποτελεί βασικό πόρο για την ενημέρωση του στρατηγικού σχεδιασμού και τη λήψη αποφάσεων για την αντιμετώπιση όλων των διαστάσεων των επισιτιστικών κρίσεων, από τη σωτήρια για τη ζωή ανθρωπιστική ανταπόκριση έως τη μακροπρόθεσμη οικοδόμηση ανθεκτικότητας, καθώς και τον μετασχηματισμό των αγροδιατροφικών συστημάτων.
Το GRFC βασίζεται σε συστήματα παρακολούθησης που ανήκουν στις χώρες και σε προγνωστική ανάλυση που βασίζεται σε στοιχεία και συναίνεση.
Έγκαιρη και αξιόπιστες πληροφορίες είναι το κλειδί για την πρόληψη των επισιτιστικών κρίσεων. Πρέπει να γίνουν περισσότερα για να εξασφαλιστεί η πρόσβαση σε επίπεδο χώρας σε δεδομένα αλλά η έλλειψη δεδομένων δεν μπορεί ποτέ να αποτελέσει δικαιολογία για την έλλειψη δράσης.
Η τρέχουσα κρίση COVID-19 ανέδειξε τόσο τους περιορισμούς των υφιστάμενων συστημάτων πληροφοριών, ιδίως σε περιοχές με περιορισμούς πρόσβασης, όσο και τις ευκαιρίες που παρέχει η τεχνολογία, για τη διευκόλυνση της εξ αποστάσεως συλλογής και παρακολούθησης δεδομένων.
Ένα όλο και πιο πολύπλοκο πλαίσιο
Ένα χρόνο μετά την κήρυξη της πανδημίας COVID-19, οι προοπτικές για το 2021 και μετά είναι ζοφερές.
Οι συγκρούσεις, οι σχετιζόμενες με την πανδημία περιορισμοί που τροφοδοτούν την οικονομική δυσπραγία και η επίμονη απειλή δυσμενών καιρικών συνθηκών θα συνεχίσουν πιθανότατα να οδηγούν σε διατροφικές κρίσεις.
Η πανδημία COVID-19 αποκάλυψε την ευθραυστότητα των παγκόσμιων αγροδιατροφικών συστημάτων και την ανάγκη για περισσότερες δίκαια, βιώσιμα και ανθεκτικά συστήματα για τη θρεπτική και συνεπή διατροφή 8,5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων έως το 2030.
Μια ριζοσπαστική μετασχηματισμός των επισιτιστικών μας συστημάτων είναι απαραίτητος για την επίτευξη των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης (ΣΒΑ).
Ο παρατεταμένος χαρακτήρας των περισσότερων επισιτιστικών κρίσεων δείχνει ότι οι μακροπρόθεσμες περιβαλλοντικές, κοινωνικές και οικονομικές τάσεις που επιδεινώνονται από αυξανόμενες συγκρούσεις και ανασφάλεια διαβρώνουν την ανθεκτικότητα των αγροδιατροφικών συστημάτων. Εάν οι τρέχουσες τάσεις δεν αντιστραφούν, οι επισιτιστικές κρίσεις θα αυξηθούν σε συχνότητα και σοβαρότητα.
Η κατάσταση απαιτεί επείγουσα δράση σε κλίμακα. Μέχρι να κηρυχθεί ο λιμός, πολλές ζωές έχουν ήδη χαθεί. ανάπτυξη, τη φτώχεια και τις ζωές των ανθρώπων διαρκεί για χρόνια- και η απώλεια παραγωγικών μέσων διαβίωσης αυξάνει την εξάρτηση από τον πληθυσμό.
από εξωτερική βοήθεια.
Το 2021 ως έτος παγκόσμιας αλλαγής – Ένα συλλογικό όραμα για μια ολιστική αντιμετώπιση των επισιτιστικών κρίσεων
Η αντιμετώπιση των βαθύτερων αιτιών των σημερινών επισιτιστικών κρίσεων και η αποτροπή της επιδείνωσής τους σε λιμό απαιτεί τον μετασχηματισμό των αγροδιατροφικών συστημάτων ώστε να είναι πιο περιεκτικά, ανθεκτικά και βιώσιμα. Η πανδημία πρέπει να αποτελέσει το έναυσμα για την επανεξέταση των λειτουργιών των τοπικών επισιτιστικών συστημάτων, αναγνωρίζοντας την εντεινόμενη πίεση στα μέσα διαβίωσης που βασίζονται στη γεωργία από την κλιματική αλλαγή, την περιβαλλοντική υποβάθμιση, τις συγκρούσεις, την εκτόπιση του πληθυσμού και τις δημογραφικές αλλαγές.
Τα βασικά στοιχεία αυτού του μετασχηματισμού περιλαμβάνουν:
– Η έγκαιρη δράση, ιδίως όταν αναμένεται ένα σοκ ή μια πίεση, είναι ζωτικής σημασίας για την προστασία των μέσων διαβίωσης και της επισιτιστικής ασφάλειας.
Για παράδειγμα, η έγκαιρη δράση για την αντιμετώπιση της έξαρσης της ακρίδας της ερήμου στο Κέρας της Αφρικής και στην Υεμένη μείωσε τις πιθανές καταστροφικές απώλειες τροφίμων που θα είχαν διαταράξει τα αγροτικά μέσα διαβίωσης και θα είχαν αυξήσει την επισιτιστική ανασφάλεια σε ήδη ευάλωτες περιοχές.
– Η αυξημένη εστίαση στην πρόληψη και την ενίσχυση της ανθεκτικότητας είναι απαραίτητη, ιδίως για τους πληθυσμούς που αντιμετωπίζουν επαναλαμβανόμενες και παρατεταμένες κρίσεις. Αυτό απαιτεί πολιτική βούληση καθώς και επείγουσα, κλιμακούμενη, συνεκτική και συντονισμένη δράση.
Μεταξύ των ανθρωπιστικών, αναπτυξιακών, ειρηνευτικών και κλιματικών φορέων, με συναφείς επενδύσεις σε μακροπρόθεσμες λύσεις χωρίς αποκλεισμούς.
– Τα ενισχυμένα συστήματα κοινωνικής προστασίας είναι ζωτικής σημασίας, ιδίως στα εύθραυστα κράτη.
– Χρειάζεται διπλωματική και πολιτική δέσμευση υψηλού επιπέδου για τον τερματισμό των συγκρούσεων και της βίας, τη διαπραγμάτευση και τη διατήρηση της ειρήνης και να προωθηθεί η τήρηση της απόφασης 2417 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για την απαγόρευση της σκόπιμης χρήσης της πείνας σε συγκρούσεις. Αυτό είναι ζωτικής σημασίας για να διασφαλιστεί η πρόσβαση της ανθρωπιστικής βοήθειας σε όσους έχουν ανάγκη.
– Χρειάζεται συντονισμένη συνηγορία και πολιτική δέσμευση, υποστηριζόμενη από επαρκείς πόρους, για να διορθωθούν οι συντριπτικό βάρος της κλιματικής αλλαγής για τους πιο ευάλωτους. Οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής κατανέμονται άνισα σε μια σε παγκόσμιο και τοπικό επίπεδο, με τους ανθρώπους που ζουν σε ήδη εύθραυστα περιβάλλοντα να διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο.
Η κοινή μας δέσμευση
Τα μέλη του Παγκόσμιου Δικτύου κατά των επισιτιστικών κρίσεων δεσμεύονται να εργαστούν μαζί με τους πληγέντες πληθυσμούς, τις κυβερνήσεις και τους ενδιαφερόμενους φορείς σε εθνικό, περιφερειακό και παγκόσμιο επίπεδο για την αντιμετώπιση όλων των διαστάσεων των επισιτιστικών κρίσεων με την ενίσχυση συντονισμένες δράσεις σε όλο το φάσμα της ανθρωπιστικής βοήθειας, της ανάπτυξης και της ειρήνης, προωθώντας παράλληλα τη συνοχή και την άρθρωση των πολιτικών με άλλα διεθνή φόρουμ και διαδικασίες. Αυτό περιλαμβάνει, κυρίως, μεγαλύτερο συντονισμό του πολυτομεακού προγραμματισμού ζωτικής σημασίας.
Για την καταπολέμηση της επισιτιστικής ανασφάλειας και την πρόληψη του λιμού.
Προσβλέπουμε στη σύνοδο κορυφής των Ηνωμένων Εθνών για τα επισιτιστικά συστήματα (Σεπτέμβριος 2021) ως ευκαιρία να συμβάλουμε στον καθορισμό ενός επιχειρησιακού χάρτη πορείας
για την επίτευξη της Ατζέντας 2030, ιδίως του SDG 2.
. Το Παγκόσμιο Δίκτυο κατά των επισιτιστικών κρίσεων δεσμεύεται να υποστηρίξει τους εθνικούς διαλόγους, ιδίως σε χώρες που διατρέχουν υψηλό κίνδυνο επισιτιστικής κρίσης, και την ανάδειξη των βασικών προτεραιοτήτων από τους εθνικούς διαλόγους σε παγκόσμιο επίπεδο.
Εμείς δεσμευόμαστε εξίσου να διασφαλίσουμε τη συνέχεια των λύσεων που θα αλλάξουν τα δεδομένα μετά τη Σύνοδο Κορυφής.
Θα συμβάλλουμε με συνέπεια στη διεθνή ατζέντα, διατηρώντας υψηλή πολιτική δέσμευση για την καταπολέμηση των επισιτιστικών κρίσεων, συμπεριλαμβανομένων εκδηλώσεων όπως η Σύμβαση για τη βιοποικιλότητα (COP 15) τον Μάιο του 2021 στο Κούμινγκ, η Διάσκεψη για την κλιματική αλλαγή
(COP 26) τον Νοέμβριο του 2021 στη Γλασκώβη, το κίνημα Scaling Up Nutrition (SUN), και η διάσκεψη του Τόκιο Nutrition for Growth (N4G) στην Σύνοδο Κορυφής τον Δεκέμβριο του 2021.
Σχετικά με το Παγκόσμιο Δίκτυο κατά των επισιτιστικών κρίσεων
Το Παγκόσμιο Δίκτυο, το οποίο ιδρύθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τον FAO και το WFP κατά την πρώτη Παγκόσμια Ανθρωπιστική Διάσκεψη Κορυφής το 2016, το Παγκόσμιο Δίκτυο
κατά των επισιτιστικών κρίσεων είναι μια συμμαχία ανθρωπιστικών και αναπτυξιακών φορέων που έχουν δεσμευτεί να προωθήσουν βιώσιμες λύσεις για την επισιτιστικών κρίσεων μέσω κοινής ανάλυσης, ενισχυμένου συντονισμού και συλλογικών προσπαθειών σε όλο το φάσμα της σχέσης ανθρωπιστικής βοήθειας-ανάπτυξης-ειρήνης. Το Παγκόσμιο Δίκτυο υποστηρίζει τις προσπάθειες στο πλαίσιο του συλλογικού αποτελέσματος που σχετίζεται με τον ΣΒΑ 2 “Τερματισμός της πείνας”, ο οποίος δεσμεύεται να μειώσει τις ανάγκες, τους κινδύνους και τις ευπάθειες που συνδέονται με την οξεία πείνα, να επιτύχει επισιτιστική ασφάλεια, να βελτιώσει τη διατροφή και να προώθηση της βιώσιμης γεωργίας.
Η Παγκόσμια Έκθεση για τις επισιτιστικές κρίσεις (GRFC) είναι η εμβληματική έκδοση του Παγκόσμιου Δικτύου και το σημαντικότερο επίτευγμά του στην από την άποψη ενός παγκόσμιου δημόσιου αγαθού για την ανάλυση της επισιτιστικής ασφάλειας και της διατροφής. Από το 2016, η Παγκόσμια Έκθεση για τις επισιτιστικές κρίσεις έχει παρέχει μια ολοκληρωμένη παγκόσμια εικόνα της κλίμακας και του μεγέθους των επισιτιστικών κρίσεων, συγκεντρώνοντας τις κυριότερες παγκόσμιες και περιφερειακές αναλύσεις για την επισιτιστική ασφάλεια μέσω μιας διαφανούς και βασισμένης στη συναίνεση διαδικασίας στην οποία συμμετέχουν 16 εταίροι με τη διευκόλυνση του Food Security Information Network (FSIN). Αυτό αποσκοπεί στην προώθηση έγκαιρης, ανεξάρτητης και βασισμένης στη συναίνεση πληροφόρησης σχετικά με τις επισιτιστικές κρίσεις
ΣΥΝΟΨΗ ΕΚΘΕΣΗΣ > 2020
Τα δεδομένα και οι αναλύσεις της παρούσας έκθεσης εκπονήθηκαν πριν από την παγκόσμια κρίση της πανδημίας COVID-19 και δεν λαμβάνουν υπόψη τις επιπτώσεις της σε ευάλωτα άτομα σε καταστάσεις επισιτιστικής κρίσης.
Η Παγκόσμια Έκθεση για τις επισιτιστικές κρίσεις (GRFC) 2020 είναι το αποτέλεσμα μιας κοινής, βασισμένης σε συναίνεση αξιολόγησης των καταστάσεων οξείας επισιτιστικής ανασφάλειας σε όλο τον κόσμο από 16 οργανισμούς-εταίρους.
Με 135 εκατομμύρια, ο αριθμός των ανθρώπων που βρίσκονται σε κρίση ή σε χειρότερη κατάσταση (IPC/CH Φάση 3 ή ανώτερη) το 2019 ήταν ο υψηλότερος στα τέσσερα χρόνια της ύπαρξης της GRFC. Η αύξηση αυτή αντανακλά επίσης τη συμπερίληψη πρόσθετων χωρών και περιοχών εντός ορισμένων χωρών.
Όταν συγκρίνονται οι 50 χώρες που περιλαμβάνονταν τόσο στην έκθεση του 2019 όσο και στην έκθεση του 2020, ο πληθυσμός σε κρίση ή χειρότερη κατάσταση (IPC/CH Φάση 3 ή υψηλότερη) αυξήθηκε από 112 σε 123 εκατομμύρια. Αυτό αντανακλούσε την επιδείνωση της οξείας επισιτιστικής ανασφάλειας σε βασικές κρίσεις που οφείλονται σε συγκρούσεις, ιδίως στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και το Νότιο Σουδάν, καθώς και την αυξανόμενη σοβαρότητα της ξηρασίας και των οικονομικών σοκ ως κινητήριων δυνάμεων σε χώρες όπως η Αϊτή, το Πακιστάν και η Ζιμπάμπουε.
Περίπου 183 εκατομμύρια άνθρωποι σε 47 χώρες κατατάχθηκαν σε συνθήκες πίεσης (IPC/CH Φάση 2), με κίνδυνο να μεταπέσουν σε κρίση ή σε χειρότερη κατάσταση (IPC/CH Φάση 3 ή υψηλότερη) εάν αντιμετωπίσουν ένα πρόσθετο σοκ ή παράγοντα πίεσης.
Εκτιμάται ότι 75 εκατομμύρια καχεκτικά παιδιά ζούσαν στις 55 χώρες με διατροφική κρίση που αναλύθηκαν. Τα παιδιά αυτά έχουν περιορισμένη πρόσβαση σε επαρκή διαιτητική ενέργεια, σε διατροφικά ποικίλες δίαιτες, σε καθαρό πόσιμο νερό, σε αποχέτευση και σε υγειονομική περίθαλψη, γεγονός που αποδυναμώνει την κατάσταση της υγείας και της διατροφής τους, με ολέθριες συνέπειες για την ανάπτυξή τους και τη μακροπρόθεσμη παραγωγικότητά τους.
Οι συγκρούσεις/ανασφάλεια εξακολουθούσαν να αποτελούν τον κύριο παράγοντα των επισιτιστικών κρίσεων το 2019, αλλά οι ακραίες καιρικές συνθήκες και οι οικονομικοί κλυδωνισμοί έγιναν όλο και πιο σημαντικοί. Πάνω από τα μισά από τα 77 εκατομμύρια άτομα με οξεία επισιτιστική ανασφάλεια σε χώρες όπου οι συγκρούσεις αναγνωρίστηκαν ως ο κύριος παράγοντας ήταν στη Μέση Ανατολή και την Ασία. Στις περιφερειακές κρίσεις συνέχισαν να παρατηρούνται υψηλά επίπεδα οξείας επισιτιστικής ανασφάλειας, ιδίως στη λεκάνη της λίμνης Τσαντ και στο κεντρικό Σαχέλ.
Η Αφρική είχε τον μεγαλύτερο αριθμό ατόμων με οξεία επισιτιστική ανασφάλεια που είχαν ανάγκη βοήθειας σε χώρες που επλήγησαν σοβαρά από καιρικά φαινόμενα, ιδίως στο Κέρας της Αφρικής και στη Νότια Αφρική, ακολουθούμενη από την Κεντρική Αμερική και το Πακιστάν.
Στην Ανατολική Αφρική, οι ένοπλες συγκρούσεις, η διακοινοτική βία και άλλες τοπικές εντάσεις συνέχισαν να επηρεάζουν την ειρήνη και την ασφάλεια, ιδίως στο Νότιο Σουδάν, και συνέχισαν να διατηρούν μεγάλους πληθυσμούς προσφύγων σε γειτονικές χώρες, όπως η Ουγκάντα.
Η έκθεση αντικατοπτρίζει την αυξανόμενη επιρροή των οικονομικών κρίσεων στα επίπεδα οξείας επισιτιστικής ανασφάλειας, ιδίως στη Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας, τη Ζιμπάμπουε, την Αϊτή και το Σουδάν.
Εκτιμάται ότι 79 εκατομμύρια άνθρωποι παρέμεναν εκτοπισμένοι παγκοσμίως στα μέσα του 2019 – 44 εκατομμύρια από αυτούς ήταν εσωτερικά εκτοπισμένοι και 20 εκατομμύρια ήταν πρόσφυγες υπό την εντολή της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. Περισσότεροι από τους μισούς από αυτούς τους πρόσφυγες φιλοξενούνταν σε χώρες με υψηλό αριθμό ατόμων με έντονη επισιτιστική ανασφάλεια. Σε χώρες όπου οι περιορισμοί χρηματοδότησης μείωσαν τη βοήθεια στους προσφυγικούς καταυλισμούς, η επισιτιστική ασφάλεια των προσφύγων απειλήθηκε σοβαρά.
–Βραχυπρόθεσμες προοπτικές για το 2020*
Οι προβλέψεις για την οξεία επισιτιστική ανασφάλεια για το 2020 εκπονήθηκαν πριν το COVID-19 γίνει πανδημία και δεν λαμβάνουν υπόψη τις πιθανές επιπτώσεις του σε χώρες με επισιτιστική κρίση.
Οι συνδυασμένες επιπτώσεις των συγκρούσεων, της μακροοικονομικής κρίσης, των κλυδωνισμών που σχετίζονται με το κλίμα και των εχθρών των καλλιεργειών, συμπεριλαμβανομένου του φθινοπωρινού αρουραίου και των ακριδών της ερήμου, ήταν πιθανό να διασφαλίσουν ότι η Υεμένη θα παρέμενε η χειρότερη επισιτιστική κρίση στον κόσμο.
Στην Ανατολική Αφρική, οι άφθονες εποχιακές βροχές ευνόησαν τις καλλιέργειες και τα λιβάδια, αλλά προκάλεσαν μια σοβαρή επιδημία ακριδών της ερήμου που πιθανόν να επιδεινώσει την οξεία επισιτιστική ανασφάλεια σε σύνθετα και εύθραυστα περιβάλλοντα.
Οι παρατεταμένες συγκρούσεις είτε θα διατηρήσουν είτε θα αυξήσουν τα επίπεδα οξείας επισιτιστικής ανασφάλειας σε τμήματα της Κεντρικής Αφρικής. Στη νότια Αφρική, οι βελτιώσεις μετά τη συγκομιδή είναι πιθανό να είναι βραχύβιες, καθώς οι κακές βροχοπτώσεις, οι υψηλές τιμές των τροφίμων και η ανεπίλυτη πολιτική και οικονομική αστάθεια θα μπορούσαν να επιδεινώσουν τα επίπεδα οξείας επισιτιστικής ανασφάλειας. Η αυξανόμενη βία, οι εκτοπίσεις και η διαταραχή της γεωργίας και του εμπορίου σε συνδυασμό με τις δυσμενείς κλιματικές συνθήκες στη Δυτική Αφρική και στις χώρες του Σαχέλ θα επιδεινώσουν τις συνθήκες οξείας επισιτιστικής ανασφάλειας σε πολλές περιοχές.
Οι βίαιες συγκρούσεις και η υποτίμηση του νομίσματος θα οδηγήσουν σε ανησυχητικά ποσοστά οξείας επισιτιστικής ανασφάλειας και οξέος υποσιτισμού στις πιο ταραγμένες περιοχές της Μέσης Ανατολής και της Ασίας.
Στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική, οι κοινωνικοπολιτικές κρίσεις, οι ακραίες καιρικές συνθήκες, η έλλειψη απασχόλησης και οι υψηλές τιμές των τροφίμων είναι πιθανό να οδηγήσουν σε επιδείνωση της οξείας επισιτιστικής ανασφάλειας σε ορισμένες χώρες.
Οι κινητήριες δυνάμεις των επισιτιστικών κρίσεων, καθώς και η έλλειψη πρόσβασης σε διατροφική ενέργεια και ποικιλομορφία, σε ασφαλές νερό, αποχέτευση και υγειονομική περίθαλψη θα συνεχίσουν να δημιουργούν υψηλά επίπεδα παιδικού υποσιτισμού, ενώ το COVID-19 είναι πιθανό να επιβαρύνει υπερβολικά τα συστήματα υγείας.
Η πανδημία μπορεί κάλλιστα να καταστρέψει τα μέσα διαβίωσης και την επισιτιστική ασφάλεια, ιδίως σε εύθραυστα περιβάλλοντα και ιδιαίτερα για τα πιο ευάλωτα άτομα που εργάζονται στον άτυπο γεωργικό και μη γεωργικό τομέα. Μια παγκόσμια ύφεση θα διαταράξει σημαντικά τις αλυσίδες εφοδιασμού τροφίμων.
*** Translated with www.DeepL.com/Translator (free version) ***
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ – ΠΗΓΕΣ : 1. – 2. – 3. – 4. – 5. – 6. – 7. – 8. – 9. –10. , 11. – 12. – 13. -14. 15.
https://reliefweb.int – https://www.fsinplatform.org – https://www.globalhungerindex.org
https://news.un.org/en – https://www.wfp.org –
Share On Facebook- Tweet It
Share On Facebook
Tweet It
