ΘΑ ΜΕΤΑΝΙΏΣΟΥΜΕ ΟΙΚΤΡΑ!
Τα παιδιά μας και οι επόμενες γενιές θα μας καταριούνται!
Οι Έλληνες οφείλουμε να σηκωθούμε από τους καναπέδες μας και τις παραλίες. Οφείλουμε να αντιδράσουμε. Να αναλάβουμε δράση. Να πάρουμε πρωτοβουλίες.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΜΕΣΩΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ (αλήθειες που μας καίνε όλους )
Ακούγοντας τον Έλληνα Πρωθυπουργό στην συνέντευξη του στην Χριστιάνα Αμανπούρ στο CNN ο τηλεθεατής αυτό που αντιλαμβάνεται είναι ότι αναφέρεται στην Τουρκία σαν να μην έχει συμβεί τίποτα απολύτως! Και παρ όλο που η δημοσιογράφος προσπαθεί να βγάλει την είδηση έστω μια καλή ατάκα για τίτλο, μάταια. Ο Κυρ. Μητσοτάκης συμπεριφέρεται σαν να μην σουλατσάρουν στα ελληνικά χωρικά ύδατα οι Τούρκοι! Σαν να μην έφτασαν ως την Άνδρο! Σαν να μην προηγήθηκε τίποτα απολύτως. Όλο αυτό το διάστημα από τα τέλη Ιουλίου ίσαμε σήμερα 25 Αυγούστου έχουν συμβεί πολλά. Πάρα πολλά και θα επισυμβούν και άλλα. Ο ρόλος της Γερμανίας είναι σαφής. Ξεκάθαρος. Σιγοντάρει ευθέως την Τουρκία και μάλιστα σε ορισμένες των περιπτώσεων απροκάλυπτα. Από την άλλη ο Έλλην πρωθυπουργός μιλάει σαν να έχει να κάνει με ένα γείτονα που δεν διεκδικεί τίποτα απολύτως! Ασχέτως αν παραίτησε τον Αλέξανδρο Διακόπουλο γιατί αποτόλμησε να ξεφύγει λίγο και να διαταράξει τα λιμνάζοντα νερά. Είναι ολοφάνερο ότι παρασκηνιακά ετοιμάζεται ίσως η πιο άτακτη υποχώρηση της Ελλάδος με εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας. Ο νεοεισαχθείς όρος «ελεύθερες θαλάσσιες ζώνες» που χρησιμοποιεί ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης προετοιμάζει το κλίμα… Διότι τι άλλο μπορεί να σημαίνει ο νέος όρος που επισημοποίησε και ο Έλλην Πρωθυπουργός «θαλάσσιες ζώνες». Όρος που πρωτοεισήχθη στο δημόσιο λόγο από ανθρώπους του ΕΛΙΑΜΕΠ.
Το σενάριο αυτό για τις “ελεύθερες θαλάσσιες ζώνες” ακούγεται στις ΗΠΑ εδώ και περίπου μια 15ετια σε αρκετά ή και λιγότερα γνωστά think tanks. Από το ρεπορτάζ προκύπτει ότι έρχονται πολύ δύσκολες ημέρες για την έκβαση των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Η παροδική ένταση και η τεχνηέντως αυξανόμενη κρίση με τους επιθετικούς γείτονες μας γίνεται βάση ενός καλού σχεδίου. Σχέδιο που βρίσκεται σε πλήρη γνώση των ΗΠΑ, της Γερμανίας και φυσικά Ελλάδος και Τουρκίας. Τώρα τι θα συμβεί σε περίπτωση που ξεφύγει η κατάσταση, γιατί είπαμε την ιστορία την γράφουν οι απλοί άνθρωποι με τις αποφάσεις της στιγμής, που μοιάζει αιωνιότητα, όπως έτσι γράφτηκαν λαμπρές σελίδες και με την ΕΛΔΥΚ και με άλλες μεγάλες ιστορικές στιγμές της Ελλάδος. Στιγμές καμπής του Ελληνισμού και ήρθε ένα πρόσωπο άγνωστο ως εκείνη την στιγμή που έλαμψε, άστραψε και βρόντηξε και έκαμε το θαύμα. Έτσι γραφόταν η ιστορία των Ελλήνων πάντα. Από τα χρόνια των αρχαίων κλασικών, όπως τα έχουν αφηγηθεί οι μεγάλοι Θουκυδίδης, Ηρόδοτος και άλλοι έως το εθνεγερτήριο σάλπισμα του 1821. Μη τα επαναλαμβάνω. Τα έχουν γράψει 100αδες άλλοι και τα έχουν αποδώσει σφοδρώς καλύτερα εμού του απλού δημοσιογράφου. Όμως μη λέμε τα ίδια διαρκώς. Νομίζω για να μην αναλύουμε τα αυτονόητα και εκείνα που ήδη εντελώς συνοπτικά και περιγραφικά παρουσιάσαμε σε όλα τα προηγούμενα σημειώματα μας αυτής της ενότητας άρθρων { ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ ΜΕΡΟΣ ΠΕΜΠΤΟ } το συμπέρασμα είναι ένα και ευδιάκριτο πλέον. Σαφές και καθαρό! Δεν πάει άλλο! Ανεχτήκαμε πολλά. Πάρα πολλά. Συμφωνία Πρεσπών που επαναλαμβάνω και άκυρη είναι αλλά και για ό,τι συνέβη, ευθύνες τεράστιες έχουν, όχι μόνον συλλήβδην το πολιτικό σύστημα αλλά και όσοι πρωτοστάτησαν στιγμιαία σε ένα αγώνα 80ετιας και μάλιστα επεχείρησαν να τον καπηλευτούν, επειδή έκαναν μια ανάρτηση στην σελίδα τους στο Face Book μη λέω ονόματα… Αλλοιώνεται εδώ και μια 50ετια η εθνική συνείδηση. Χάνεται διαρκώς ο χαρακτήρας της έννοιας της Πατρίδας.
Θεσμοί ιεροί και αναλλοίωτοι στους αιώνες, όπως η οικογένεια και η Εκκλησία με την Ορθοδοξία δέχονται -θεσμικά ισχυρά (ισχυρότατα) πλήγματα. Αξίες που αιώνες τώρα γνωρίζουμε ως στοιχεία της ιδιοσυστασίας της Ρωμιοσύνης μας και του Έλληνα Ορθόδοξου γίνεται λυσσαλέα μάχη εναντίον τους να απαλλοτριωθούν.
Οι Έλληνες οφείλουμε να σηκωθούμε από τους καναπέδες μας και τις παραλίες. Οφείλουμε να αντιδράσουμε.
Υπάρχουν όλες οι αιτίες. Τις βλέπουμε. Τις βιώνουμε. Τις ακούμε καθημερινά. Από παντού: από τα συστημικά ΜΜΕ, από τα social media. Από την κοινωνία γύρω και δίπλα μας. Ο απλός Έλληνας πονάει και πεινάει! Αυτά που ζούμε και ακούμε καθημερινά έχουν το ίδιο χιλιοπαιγμένο σενάριο με διαφορετικούς ηθοποιούς. Το έργο πολυπαιγμένο. Ξεθωριασμένο. Αλλά εκείνοι οι λίγοι περνούν ακόμα καλύτερα και εμείς οι πολλοί ακόμα χειρότερα. Κατασπαταλούν το δημόσιο χρήμα! Μοιράζουν πακέτα. Εκατομμύρια. Δισεκατομμύρια. Στους λίγους. Στους δικούς τους. Στους προνομιούχους. Είναι οι ίδιοι και οι ίδιοι. Κάθε φορά. Οι ίδιες γνωστές οικογένειες. Η χώρα έγινε χώρος! Αποθήκη σκουπιδιών κάθε είδους και κοινωνικών αποβλήτων. Η κοινωνία αποσαθρώνεται. Διολισθαίνει. Κάθε ημέρα! Η οικονομία ασθενεί βαριά. Η βλάβη μοιάζει ανήκεστος, αν δεν υπάρξει ένα μεγάλο (ιστορικό) σοκ! Το Έθνος απομειώνεται. Παίζει την τελευταία ζαριά του! Δίνει τα ρέστα του! Ή κάνει την υπέρβαση ή χάνεται στα βάθη της ιστορίας και της αιωνιότητας. Ή επιβιώνει και ορθώνει ανάστημα ή συνθλίβεται στις γλοιώδεις, βρώμικες και κοφτερές πέτρες της παγκοσμιοποίησης! Της Μαζοποίησης. Της Διεθνοποίησης. Του υφέρποντος ολοκληρωτισμού με μανδύα και επίφαση δημοκρατίας. Αντλούμε δύναμη με φυσικά και πνευματικά αποθέματα από ένα απίστευτο σε ιστορικό, διαχρονικό, γεωμετρικό διαμέτρημα και ένα απίστευτα εστιακά κοινωνικό βάθος. Η συγκυρία είναι ιστορική. Οφείλουμε, αν μη τι άλλο, αν δεν προλάβουμε μια ακόμα και αυτή την φορά δυστυχώς τεράστιας εμβέλειας εθνική τραγωδία που έρχεται, τουλάχιστον να απομειώσουμε κατά το μέτρο του ανθρωπίνως δυνατού, τις ταχείς αλλά και βραδείς επιδράσεις εναντίον του Ελληνισμού. Ήττα και μεγάλη και Εθνική καταστροφή που επέρχεται ταχέως, με απίστευτες αλληλεπιδράσεις στο διεθνές γεωπολιτικό και γεωοικονομικό περιβάλλον που ζει, η στενά ασφυκτιούσα Ελλάδα.
Καταστροφή που πλησιάζει με φυσικούς, λόγω εσωτερικού άκρως ανησυχητικού φαινομένου και μόνιμου αλλά και διαχρονικού εφησυχασμού. Εφησυχασμού με έντονα φανερά και αισθητά στην βαριά πάσχουσα Κοινωνία μας, σημείων και απολύτως δικαιολογημένης απογοήτευσης, και κόπωσης αλλά και καχυποψίας.
Σημεία πολλά και ποικίλα στους κόλπους της ελληνικής κοινωνίας, μιας κοινωνίας οδυνηρά πάσχουσας από πολλαπλές μορφές κοινωνικού και πολιτικά, γαγγραινοειδούς διχασμού. Διχασμού κομματικού αλλά και κοινωνικού. Διχασμού που πολώνει, συνάμα πληγώνει και ματώνει την διαρκώς μόνιμη χαίνουσα πληγή μας. Κοινωνικού διχασμού που όποτε θέλει το σύστημα μετατρέπει με μηχανική δυναμική και σε κοινωνικό αυτοματισμό, στρέφοντας τον έναν εναντίον του άλλου. Βάζοντας μας να κατασπαράσσει ο ένας τον άλλο! Με κάθε αφορμή και κάθε αιτία. Κάθε πρόβλημα. Οι Πολιτικοί όλων των τάσεων των χρωμάτων και των αποχρώσεων εξαπατούν. Κοροϊδεύουν. Συστηματικά.
Περνούν αυτοί καλά και ακόμα καλύτερα και εμείς χειρότερα και ακόμα χειρότερα. Η Κοινωνία μας πονάει και πεινάει. Τα πακέτα μοιράζονται στους υμέτερους και ημέτερους. Ένθεν κακείθεν όλων των πτερύγων της Βουλής. Από την μια άκρη στην άλλη. Μοιράζονται στους φίλους. Η ίδια νοοτροπία διακατέχει ένα καταστροφικά τεράστιο ποσοστό της ελληνικής κοινωνίας. Όλοι καθοδηγούνται ενστικτωδώς από την οσμή και το χρώμα του χρήματος! Όλοι! Με ελάχιστες και αυτές εντελώς απομονωμένες και αποξενωμένες από τον κοινωνικό και -ευτυχώς- τον ιστό της αράχνης του συστήματος, αλλά φωτεινές εξαιρέσεις.
Βρισκόμαστε ενώπιον μιας ακόμα μεγάλης καταστροφής που έρχεται ταχέως και με διαρκώς επιταχυνόμενους ρυθμούς εκ μέρους της Τουρκίας! Και όχι μόνον…
Η Ελλάδα είναι καταδικασμένη από την ιστορία και το βάρος της ευθύνης που κουβαλά στις πλάτες του έθνους της, να πορεύεται μόνη. Μια μοναχική και αέναη πορεία προς την ανθρωπότητα. Δεν υπάρχουν ούτε φίλοι, ούτε σύμμαχοι!
Υπάρχουν μόνον συμφέροντα! Που κατά καιρούς αλλάζουν. Μεταλλάσσονται. Μεταστρέφονται. Μετακινούνται. Σαν κινούμενη βαλτώδη άμμο. Υπάρχει μόνον το δίκιο της ισχύος και της δυνάμεως. Αυτό είναι το παράγωγο του λεγόμενου διεθνούς δικαίου. Ας μη έχουμε ψευδαισθήσεις. Αυτό σημαίνει διεθνές δίκαιο! Μόνη δύναμη αποτροπής -δεν θα κουράζομαι να το επαναλαμβάνω κόντρα στους διχασμούς και τους ηγεμονίσκους και καιροσκόπους της στιγμής – είναι η Εθνική και Κοινωνική συλλογική ενότητα. Η Ομοψυχία.
Η εθνική ενότητα. Η ψυχική και κοινωνική ομόνοια και σύμπνοια είναι το μείζον. Το πρώτο. Το μέγιστο. Το απόλυτο με μαθηματικούς όρους, ζητούμενο. Μπορεί ο Έλληνας; Η απάντηση είναι ΝΑΙ, ΜΠΟΡΕΙ! Η Ελληνική κοινωνία είναι έτοιμη να αποδεχτεί κάτι εντελώς νέο; Ένα νέο όραμα; Μια νέα μεγάλη με κοινωνικές διαστάσεις απήχηση σε ευρεία και πανεθνική(εντός και εκτός συνόρων) ιδέα!; Μια ιδέα και ένα κοινωνικό και ιστορικό όραμα που στον αριθμητή έχει την λέξη ΕΛΛΑΔΑ και στον παρανομαστή ΕΛΛΗΝΕΣ! Και το αντίστροφο! Ένα κλάσμα που (αν και κλάσμα) εν τούτοις στο αποτέλεσμα να οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον διαμοιρασμένο εδώ και αιώνες Ελληνικό κόσμο από τα χρόνια των σοφιστών, με τις γνωστές διαμάχες εντός της ελληνικής σκέψης και διανόησης, που κατατρώει τα σωθικά του έθνους μας, ίσαμε σήμερα! Αδυνατούμε να καταλάβουμε ότι όλοι μας, ανεξαρτήτως γενετικής προδιάθεσης -θέλω να πιστεύω- ο ένας με τον άλλο αποτελούμε συνδεδεμένους κρίκους στην μεγάλη ιστορική κληρονομιά του Ελληνισμού και του Πολιτισμού που αυτός παρήγαγε διαρκώς και αμετακλήτως, εδώ και 4000 χρόνια. Από την προϊστορία μέχρι σήμερα.
Η τραγική διαπίστωση του Διονυσίου Σολωμού «η διχόνοια που βαστάει ένα σκήπτρο η δολερή στον κάθε ένα χαμογελά πάρτο λέγοντας και εσύ!»
Αυτό το σαράκι μας τρώει τις σάρκες. Πληγώνει τα σωθικά μας. Ανοιχτή πληγή. Χαίνουσα. Διαρκώς και μονίμως.
έχουμε δει, 200 χρόνια τώρα, 100αδες version από το 1834 με τα πάσης φύσεως φιλογαλλικά, φιλορωσικά όλων των τάσεων και προσωπικών αποχρώσεων (Σούτσος, Μαυροκορδάτος, Κωλέττης κτλ) κόμματα, μέχρι τις τελευταίες σημερινές θλιβερές εκδοχές τους. Κόμματα που έκαναν αυτό ακριβώς που ορίζει και επιτάσσει η ετοιμολογία της λέξης πολιτικό παράγωγο των φέουδων: Κομματιάζουν. Διχάζουν με κάθε τρόπο. Σχίζουν την ενότητα του Ελληνισμού. Με κάθε αφορμή. Πολιτικά. Οικονομικά. Κοινωνικά. Ιδεολογικά. Σχίζουν και κομμα-τιάζουν την αναγκαία, ειδικά αυτή την περίοδο, εθνική και ψυχική ενότητα.
Το σύστημα ξέρει να εκμεταλλεύεται τις παθογένειες και τις ανθρώπινες αδυναμίες και τις προσωποπαγείς ιδιοτέλειες. Να θωπεύει τα πάθη και να εντείνει τις κάθε είδους -κοινωνικές οικονομικές ιδεολογικές πολιτικές- διαφορές. Γνωρίζει τα ευαίσθητα σημεία της ανθρώπινης φύσης και υπόστασης και τα καθιστά ακόμα πιο ευάλωτα και ευπαθή με μια σειρά χυδαίων και απάνθρωπων μεθόδων. Άθλιων και πανάθλιων πρακτικών. Πρακτικών με αντίτιμο. Το χρήμα. Την θέση στο δημόσιο. Την διαφήμιση σε μια σελίδα. Την χρηματοδότηση σε ένα πρόγραμμα που σου ανοίγει το δρόμο προσπερνώντας την τεχνηέντως αρχιτεκτονικά με γερμανική φινέτσα φτιαγμένη γραφειοκρατία, -για να στο πουλάει και να σε έχει εξαρτημένο- και σου δίνει ένα ψίχουλο…
Ακόμα και οι καλών προθέσεων και διαθέσεων, έστω και υπό ορισμένες (πολύ ελάχιστες εξαιρέσεις που όμως κάηκαν από την ανθρώπινη παθογένεια, τις ιδιοτέλειες, και το τεράστιο εγώ! αλλά και τις εμφυτευμένες κάθε φορά, καθ έξιν γενετικές ανωμαλίες που αναπαράγει το βαυαρικής προέλευσης κομματικό σύστημα) χάθηκαν στο διάβα των ετών. Ειδικά στα χρόνια της λεγόμενης μεταπολίτευσης. Την μεγαλύτερη πολιτική ψευδαίσθηση και απάτη που στήθηκε για να εγκαθιδρυθεί ένα φαινομενικά νέο πολιτικό και δημοκρατικό καθεστωτικό σύστημα που όμως κυβερνούσαν και κινούσαν τα νήματα οι ίδιες δυνάμεις και οι ίδιες πολιτικές οικογένειες!
Και ενώ μιλούν για δημοκρατία σε όλες τις εκφάνσεις αυτού του συστήματος κυριαρχεί η αρχή και οι ιδιοτελείς κρίσεις και βουλές του ενός (λίστα ψηφοδέλτια, διορισμοί, κτλ).
Το ίδιο έργο, { που για ακόμα μια φορά μετατραπεί σε εφιάλτη και τρομακτικό θρίλερ, χολιγουντιανών διαστάσεων με τις τεράστιες κοινωνικές κινητοποιήσεις, τις διετίας 2010-2012 όλες κατέληξαν απολύτως ελεγχόμενες και πλήρως εξαρτώμενες, για να είναι και πλήρως και απολύτως ελεγχόμενες από ανθρώπους του συστήματος και το βαθέως κράτους καθεστωτικών διαστάσεων, } το είδαμε να αναπαράγεται ως υπερπαραγωγή του συστήματος την δεκαετία 2009 – 2019(+2020).
Η Ελληνική Κοινωνία, πάσχουσα βαρέως στην μεγάλη πλειοψηφία της, επιζητά το νέο. Όχι το απατηλά και δημαγωγικά, ψευδεπίγραφο και αποθρασυμένο, ψευδές και απατηλό και μυριοειπωμένο «νέο» αλλά το αληθινά νέο! Το αληθινά καθαρό. Το πραγματικά διαφορετικό. Όχι άλλη μια ομάδα ακόμα από καλούς, άριστους επικοινωνιακά δημαγωγούς, αλλά το ΝΕΟ το αληθινά διαφορετικό!
Αποζητά εναγωνίως με ελπίδα που διαψεύδεται οικτρά κάθε φορά, από τους κάθε λογής « ψευδό μεσσίες και εθνοσωτήρες» πατριώτες και πατριδοφύλακες, που εφορμούν με λυσσασμένη μανία ενστικτωδώς κινούμενοι από την οσμή και το χρώμα του χρήματος! Οι Έλληνες, δηλ. όλοι εμείς, μέσα στον πόνο και την οδύνη, μέσα στην πίκρα και την παραζάλη της η ελληνική κοινωνία, πρωτίστως ψάχνουν το ΗΘΟΣ. Λέξη χαμένη από το πολιτικό γίγνεσθαι και το δημόσιο λεξιλόγιο.
Λέξη σχεδόν απαγορευμένη από παντού! Η Κοινωνία και οι Πολίτες της που αγωνιούν με αμυδρές αλλά όχι και εντελώς χαμένες, ελπίδες, αποζητά νέες καθαρές πρακτικές. Νέο διαφορετικό ύφος και έκφραση Λόγου. Δημόσιου και ιδιωτικού. Νέες Νοοτροπίες. Νέα Αντίληψη στον τρόπο άσκησης πολιτικής. Η πολιτική είναι δημόσιο Αγαθό κατά τους προγόνους μας, ενώ η ιδιωτεία ήταν και παραμένει η χαίνουσα πληγή και της δική μας σημερινής ελληνικής κοινωνίας.
Η ιδιωτεία ήταν η γενεσιουργός και παθογόνος αιτία των μεγάλων καταστροφών του Ελληνισμού. Κάθε φορά που βασίλευε η προσωπική και διασυλλογική εμπράγματη ιδιωτεία, δηλ. ο σημερινός κοινωνικός -έστω και δικαιολογημένος– ωχαδερφισμός, η πολιτική αποστασιοποίηση από τα κοινά προβλήματα και τις κοινές αγωνίες, τότε, επειδή η φύση που απεχθάνεται το κενό, και αιώνες τώρα από σύμπαντος κόσμου λειτουργεί με τους δικούς της ένθεους και σοφούς νομοτελειακούς κανόνες, το κενό αυτό το καλύπτουν όλα αυτά τα θλιβερά φαινόμενα του σκληρού προσχηματικά ιδεολογικού κομματισμού όλων των τάσεων και των αποχρώσεων. Από την μια, οι πατριώτες κάθε λογής και κοπής που για το μόνο που πραγματικά ενδιαφέρονται συγκεκαλυμμένα ή απροκάλυπτα είναι η διασφάλιση μέσω τους ατελέσφορου διεφθαρμένου συστήματος κάθε είδους «κεκτημένων» που αποκτήθηκαν με κάθε τρόπο! Πάση θυσία. Πάση δυνάμει! Πατώντας πολλές φορές επί συνειδήσεων και ανθρώπινων ράκων. Σκαρφίζονται τα πάντα! Για λίγα λεπτά στην δημόσια θέα. Διασφαλίζοντας έτσι την επιβίωση τους! μέσα στο ίδιο διεφθαρμένο αρρωστημένο παθογενές σύστημα! Οι μεν διανοούμενοι καθηγητάδες και αναλυταράδες κάθε μορφής και κάθε υφής, που αν τους μελετήσεις σε βάθος χρόνου, άλλα έλεγαν και άλλα λένε σήμερα -και κάθε σήμερα και κάθε τώρα- για τις ανάγκες που πρέπει να καλύψουν ιδιοτελώς και με το αζημίωτο. Χαϊδεύουν αυτιά και ξύνουν συνειδήσεις. Αδιαφορώντας, αν οι διπλανοί τους έχουν το απλό αγαθό. Στρωμένο τραπέζι να φάνε! Αδιαφορώντας για την ανεργία. Αδιαφορώντας για τα 100αδες επιτηδευμένα τεχνηέντως «άλυτα» προβλήματα που ως δια μαγείας πάντα επιλύονται λίγο προ των εκλογών! Όλες οι προηγούμενες προσπάθειες, πρωτοβουλίες που εκίνησαν, χρόνια τώρα κινούνται και κινήθηκαν πάνω στην γνωστή πεπατημένη. Την γνωστή γεμάτη λάσπες και ανηθικότητα βρόμικη οδό! Στον ίδιο σκουριασμένο συρμό που οδηγούνται και καθοδηγούνται πάνω στις ίδιες σκουριασμένες και φθαρμένες, από τον χρόνο και τα πολλά άλλα δομικώς, θεσμικά ζητήματα, ράγες του συστήματος. Τον ανθρώπινο μηχανισμό του κόμματος. Μια ανθρωπομηχανή-κρεατομηχανή που εκμηδενίζει αξιοπρέπεια, εντιμότητα, τσαλαπατάει το ήθος και τις αρετές κάθε Ανθρώπου. Ένα σύστημα και μια καλό λαδωμένη ανθρωπό-μηχανή που αναπαράγεται και αυτο αναπαράγει τον κακό -κάκιστο- εαυτό της μέσα από τις γνωστές λανθάνουσες τακτικές. Το κομματικό κράτος. Βασιλεύει. Κυριαρχεί το ρουσφέτι. Το μπαξίσι.
Ποντάρουν στην αιχμαλωσία και την ομηρία 100αδων χιλιάδων νέων που μοιραία άλλοτε οδηγούνται στην ανεργία και άλλοτε μοιραία ακολουθώντας το βασικό τους ένστικτο της αυτοσυντήρησης και την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή και το δικαίωμα στο όνειρο, φεύγουν. Ξενιτεύονται. Μεταναστεύουν. Και το κενό τους έρχονται, με κάθε αιτία και η πιο οδυνηρή είναι το αποτέλεσμα των πολέμων, μαζικά να γεμίσουν άλλοι λαοί. Άλλοι πολιτισμοί. Άλλοι πληθυσμοί. Με άλλα ήθη. Άλλα έθιμα. Ξένα προς την δική μας συμπαγή εθνική και θρησκευτική ορθόδοξη ιδιοσυστασία. Τα Ελληνόπουλα πάνε σε άλλη γη, σε άλλα μέρη. Μέρη και πατρίδες, άλλοτε φιλόξενες και γόνιμες. Και άλλοτε αφιλόξενες. Μέρη και Πατρίδες που εκτιμούν και συνεκτιμούν προσόντα, αξιοκρατικά. Βλέπουν και μελετούν τον κόπο και τον μόχθο τους. Που αξιολογούν την δουλειά τους και προάγονται οι άριστοι. Οι καλύτεροι. Αντιθέτως στην Μητροπολιτική Ελλάδα ούτε λόγος για Αριστεία. Ρίγη μίσους αναπηδούν στο άκουσμα της λέξης. Κόμπλεξ κατωτερότητας από τους πράγματι ετερόκλητους όχλους. Όλο αυτό το θλιβερό κοινωνικό, συνονθύλευμα συνιστωσών κάθε κοινωνικής μειοψηφίας καταντά να δικτατορεύει μονοπωλιακά! Δυστυχώς όλο αυτό πολιτικό, οικονομικό φαινόμενο, αναπαράγεται μέσα από τον σαθρό μηχανισμό του κάθε κόμματος. Τούτο συμβαίνει πρακτικά και επιδεικτικά επί 50 έτη! Σήμερα δεν υπάρχουν όρια. Δεν υπάρχουν σύνορα. Δεν υπάρχουν ιδεολογίες. Δεν υπάρχει ιστορία. Δεν υπάρχει τίποτα. Μόνον ο εγωκεντρικός, ατομοκεντρικός άνθρωπος μηχανή. Μια μηχανή καλοκουρδισμένη σε τάξεις και διαβαθμίσεις. Μια μηχανή ανθρωποειδών που χωρίς συναισθήματα παράγουν κακά πρότυπα. Παράγουν νέα κενά δαιμόνια. Απαγορεύεται να έχεις διαφορετική άποψη! Απαγορεύεται να λες και να εκφράζεσαι ελεύθερα, χωρίς όμως να προσβάλεις την ελευθερία και το πρόσωπο του Άλλου, αυτοκαταργώντας όμως την δική σου ελευθερία. Υπερβαίνοντας κάθε φορά τα δικά σου όρια. Καταβαραθρώνοντας την δική σου συνείδηση. Όλοι ένα! Όλα σε ένα! Ένα πακέτο! Ένα τσουβάλι! Μια μάζα! Χωρίς Πρόσωπο.
Τούτη η λανθάνουσα πολιτική σκέψη και πολιτική και κοινωνική έμπρακτη με εμπράγματους όρους και νομικές προϋποθέσεις, νοοτροπία που αναπτύσσεται, έχει διαχυθεί ως πρακτική και κοινωνική πολιτική αντίληψη παντού στο υπάρχον διεφθαρμένο κομματικό απολύτως ελεγχόμενο και εξαρτώμενο, σε όλες του τις πτυχές, σύστημα! Τούτο συμβαίνει και εκφράζεται παντοιοτρόπως! Από την μια δεξιά άκρη της εσχάτως και πολύχρωμης ιδεολογικής βεντάλιας ως την άλλη την ακραία αριστερή. Μια βεντάλια που έχει όλες τις αποχρώσεις σε κάθε χρωματική διάσταση των επτά βασικών χρωμάτων. Ο «αέρας» όμως που παράγεται από αυτή την βεντάλια, όπως και αν κινείται, από εκείνους που την κρατούν στα χέρια και έχουν την δύναμη που δίνει το χρήμα και η εκάστοτε εξουσία, παράγει ζεστό και δύσοσμο, καυτό γεμάτο σκάνδαλα λωποδυσίες και λάσπη! Πολλή λάσπη! Αέρα γεμάτο μικρόβια παθογόνα και θανατηφόρα για το γένος και το Έθνος μας.
Θα υπάρξουν -και πρέπει να υπάρξουν – πολλές και ευμετάβλητες δυσκολίες. Δυσκολίες και ιδιαιτερότητες που θα δοκιμάσουν, μεταξύ άλλων, την μεταξύ μας εσωτερική ενότητα και τις ποικίλες μορφές εσωστρέφειας. Αλλά αυτές τούτες οι δυσκολίες είναι που μπορεί να χαλυβδώσουν το σθένος και την αποφασιστικότητα μας. Θα αναδείξουν πρόσωπα ικανά. Χαρισματικά. Πρόσωπα με αρετές. Ήθος. Μεγαλοπρέπεια. Πολιτικό ήθος. Σύνεση. Φρόνηση. Διάκριση. Παράλληλα, θα αναδείξουν και τις ανθρώπινες κατά τ’ άλλα αδυναμίες. Τα πολλά και εσωτερικά ανθρώπινα πάθη. Τις πολλές και δύσμορφες ιδιοτέλειες. Τους (τυχόν) καιροσκοπισμούς και πολλές άλλες ενδογενείς παθογένειες του Ελληνικού Φαινομένου. Όχι κατηγορηματικά ότι στο παρελθόν δεν υπήρχαν προτάσεις για θεσμικές λύσεις. Υπήρχαν μόνο δημαγωγικές προκατασκευασμένες μέσα σε αυτό το πανάθλιο σύστημα, προτάσεις! Υπήρχαν μόνον δημαγωγικές διαπιστωτικού χαρακτήρα προτάσεις που όταν γινόταν η ανάληψη της εξουσίας, τους είδαμε πλέον όλους και τους μεν και τους δε, ακόμα και εκείνους που θα ήθελαν ιδεολογικά να έχουν αναλάβει επαναστατικώ τω τρόπω, να ακολουθούν τις ίδιες πρακτικές! Στην πολιτική εφαρμογή να ακολουθούν τις ίδιες αντιλήψεις. Το ίδιο ύφος και το ίδιο πολιτικά ανοίκειο δημόσιο λόγο! Ο ένας καταγγέλλει τον άλλο! Σκάνδαλα επί σκανδάλων! 50 συναπτά έτη αλλά το ίδιο συνέβαινε και προ των καθημαγμένων ετών που βουτήχτηκαν στο αίμα από εμφύλιους διχασμούς. Αδελφοκτονίες.
Γέμισε η πάσχουσα, τραγικά και οδυνηρά όζουσα, οσμών και γεύσεων σκανδάλων, Ελληνική Κοινωνία, που ξανά επαναλαμβάνονται! Τα ίδια παλιάς κοπής και της αυτής νοοτροπίας οικονομικά σκάνδαλα! Προκλητικά τσακώνονται και σκοτώνονται κοινή θέα -δεν έχουν το θεό τους – ποιος θα πάρει τα πιο πολλά! Όταν δίπλα τους οι Έλληνες κάθε ηλικίας πονούν και πεινούν! Όταν η κοινωνία φιμώνεται, όχι μόνο με την μάσκα (καμία φορά η σημειολογία δείχνει πολύ περισσότερα) αλλά αλλά δια της τεθλασμένης σε κάθε της έκφανση και έκφραση!
Όταν η ανεργία θερίζει την Νεολαία. Τους έφηβους. Κατακερματίζει οικογένειες. Ολόκληρες τοπικές κοινωνίες τις συνθλίβει. Τις διαλύει! Αλλά ως του θαύματος κοιτώντας στην ζώνη των 19:00 με 21:00 prime time είναι σαν να βλέπεις μονοθεματική ενημέρωση! Λες και κάποιοι στον πρωινό τους καφέ έχουν προαποφασίσει τι θα σερβίρουν απόψε στο πόπολο! Νομίζουν. Έτσι πιστεύουν. Οι ταγοί. Οι κομματικοί και εκάστοτε κυβερνώντες κάθε είδους. Κάθε τάξης και κάθε ιερατείου. Η ίδια σήψη παντού. Σε όλα τα στρώματα και την κοινωνική διαστρωμάτωση. Σήψη. Διαφθορά. Ανυποληψία. Ανηθικότητα. Μηδενική ανοχή στο ΗΘΟΣ, μηδενική ανοχή στις πολιτικές Αρετές. Μηδενική ανοχή στον πολιτική ανδρεία. Παντού ένδεια. Ανηθικότητα. Πνευματική και ηθική κοινωνική απόπτωση. Οι λεγόμενοι πνευματικοί και κοινωνικοί ταγοί, ανύπαρκτοι. Κρυμμένοι μέσα στην ιδιωτεία και την προσωπική τους καλοπέραση. Οραματίζονται μόνον τον εαυτό τους ως φορέα κοινωνικής συνεισφοράς μόνο όπου υπάρχει χρήμα! Μόνον! Ενστικτωδώς ακολουθούν ΜΟΝΟΝ το χρώμα και την οσμή του χρήματος. Δεν τους νοιάζει η προέλευση των χρημάτων και το πόθεν έσχες του, αρκεί να είναι χρήμα! Μαύρο. Άσπρο. Πράσινο. Κόκκινο. Χρήμα να είναι!
Γέμισε η κοινωνία Σωτήρες! Κάθε είδους. Εθνοσωτήρες! Πατριδοφύλακες και πατριδοκάπηλους. Όλοι μαζί κάτω από ένα κοινό παρανομαστή! Το χρήμα! Βγαίνουν στο τηλεοπτικό σεργιάνι με περισπούδαστες αναλύσεις -που όλες σχεδόν στο σύνολο τους αυτοδιαψεύδονται– καθηγητάδες, νέοι Σούτσοι και νέοι Μαυροκορδάτοι. Καθηγητάδες με περγαμηνές. Μάστερ και ντοκτορά! Άνθρωποι του πνεύματος χωρίς ήθος! Χωρίς αιδώ. Χωρίς ντροπή! Ελάχιστες οι εξαιρέσεις και διαρκώς όλο και απομειώνονται, καθώς η ευκαιριακή και αυτοπροσδιορισμένη ως εξειδίκευση που μέσα της υποκρύπτει μονίμως ελλοχεύουσα κάκιστη εμπάθεια, ορμώμενη από το τεράστιο ΕΓΩ αλλά και με μπόλικη «συναδελφική αλληλοεκτίμηση», ο ένας σκάπτει τον λάκκο του άλλου ακόμα και στο τηλεοπτικό διάλειμμα (break) ενός από τα 10αδες πρωινά ενημερωτικά σήριαλ με στημένα πάνελ κατά το δοκούν, και προσδοκούν μόνον οφέλη αμφότερα τα μέλη!
Βγήκαν και τελάλησαν για την Μακεδονία και την συμφωνία των Πρεσπών, υποσχέθηκαν ότι διαφέρουν, ότι δεν έχουν κομματικές βλέψεις και πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις, έκαναν και το δικό τους απόκομμα, γράφοντας το δικό τους ΕΠΟΣ στην μεγάλη τραγωδία και ραψωδία του γένους μας εδώ και 200 έτη. Άλλοι πάλι γεμίζουν με κάθε είδους αγυρτείες, σοφισμούς και «προφητείες», γυρνάνε τον κόσμο και τον ταΐζουν με θρύλους και πάλαι ποτέ «…πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα ‘ναι» εκμεταλλευόμενοι τον ανθρώπινο πόθο και πόνο. Εκμεταλλευόμενοι τη δίψα του Λαού και των Πολιτών να πιαστούν από κάπου. Χρόνια τώρα, άνθρωποι που εμπορεύονται ακόμα και την Πίστη στον Θεό, την Πίστη στα ιδεώδη της Ορθοδοξίας που κράτησε το γένος πάνω από 1500 χρόνια ενωμένο μέσα από την διττή έννοια της Ρωμιοσύνης, έχουν βγει στον τελάλη για να φτιάξουν δίκτυα Ελλήνων και και δίκτυα Ορθοδόξων. Γέμισε η μητροπολιτική ενδοχώρα ψώρα και κάθε είδους Σώρρες, μωρό φιλόδοξοι και Ψώρες, σμιλεύοντας επί του ανθρώπινου πόνου. Του πόνου των Ελλήνων! Επιδαψιλεύουν – όλοι χωρίς εξαίρεση – εκκινώντας, από ιδεοληψίες -και οι πλέον επικίνδυνες είναι εκείνες που μπερδεύουν τον Θεό και την Ορθοδοξία σε ένα ατελέσφορο πάρε-δώσε με όρους ανήθικους και άσχετους με το Μέγα Μήνυμα του Ευαγγελίου του Χριστού. Έτσι για να λέγονται και να καταγράφονται και αυτά ως πικρές και οδυνηρές αλήθειες παρά τα δάκρυα οσιώτατων Ορθοδόξων μοναχών και μοναζουσών ανά την Ελλάδα και την Οικουμένη.
70 χρόνια ο ταλαίπωρος Έλληνας Ρωμιός τα δοκίμασε όλα! Και ελευθερωτές. Και απελευθερωτές εξέλεξε. Και πράσινα ψήφισε. Και Αλλαγή διεκδίκησε. Και απαλλαγή επαναδιεκδίκησε. Και με γαλάζια και πράσινη με ήλιους ζωγραφισμένη σημαία πανηγύρισε. Και στα κόκκινα ντύθηκε. Και σε Συνασπισμούς έπηξε. Και με τα ροζ και τα τρίχρωμα περπάτησε, χορεύοντας πεντοζάλι, στις πλατείες που τάζοντας με πρόταγμα το συγκριτικό ηθικό πλεονέκτημα που κι αυτό -δυστυχώς πάλι- κάπου χάθηκε στα πολυδαίδαλα και πολυάνθρωπα πολυπολιτισμικά γεμάτα ΜΚΟ, κάθε είδους σκοτεινά σοκάκια, περιπλανήθηκε. Και μαύρα και άραχνα με χρυσόμαυρα και κοκκινόμαυρα διάσημα και κάθε είδους σύμβολα επέλεξε να συμπορευθεί από οργή και αγανάκτηση, όχι δεν ταυτίστηκε αλλά προσωρινά συνοδοιπόρησε με διάφορα αγκυλωτά στα μεστωμένα από αναβολικά μπράτσα ταλαίπωρων νέων! Νέων που πιστεύουν Ελλάδα. Ορέγονται πατρίδα. Μιλούν για Ελλάδα και Ελληνισμό, αλλά ζουν και αντιλαμβάνονται την ζωή τους με όρους παγκοσμιοποίησης! Και ξανά θυμωμένα ψήφισε. Και ανεξάρτητα νόμιζε ότι ψήφιζε καμμένους στο μυαλό, αλλά όχι στην τσέπη… Και την πλάκα του έκανε πάνω στην παραζάλη του και την δίψα του για τιμωρία του συστήματος, με παραλήπτες επί τηλεοψίας πίτσας και μακαρονάδας.
Όλα τα παραδοσιακά συστημικά κομματικά μαγαζιά, μαγαζάκια, και παραμάγαζα, εταιρίες off-shore και on shore, βρίσκονται σε επιπολασμό! Σε ηθικό μαρασμό. Σε πτώση και απόπτωση. Σε κατάπτωση. Αναταραχή. Εντάσεις και διαστάσεις απόψεων και τάσεων. Μπέρδεμα συνιστωσών και κλωστών με νήματα που κινούνται από άλλα σκοτεινά κέντρα και παράκεντρα, έτοιμο αν απειληθεί η παντοδυναμία τους, να τα κάνουν γης μαδιάμ. Μη διστάζοντας ακόμα και με αίμα να απειλήσουν την παρακμάζουσα ελληνική κοινωνία. Παλιό και δοκιμασμένο κόλπο. Η ίδια γνωστή συνταγή. Τα παιδιά με τις μαύρες και κόκκινες μπλούζες και τις κουκούλες στα κεφάλια, οδηγίες περιμένουν για να αρχίσουν να τα σπάνε!
Και μέσα σε όλα αυτά ο δύσμοιρος και ταλαίπωρος Έλληνας εντός και εκτός Μητροπολιτικής Ελλάδος βλέπει μπροστά του το ίδιο κάδρο με όλα μέσα! Το ίδιο πολύχρωμο παζλ. Και «ελληνικές λύσεις» επέλεξε πάνω στην απελπισία του! Και ξανά μανά πάλι “τα ίδια παντελή μου, τα γίδια παντελάκη μου” οι «Έλληνες για τους Έλληνες και την Ελλάδα». Και με τις λέξεις τραμπαλίστηκε χρόνια τώρα και έτρεχε όπου νόμιζε ότι θα στάξει μια σταγόνα ήθους. Μια σταγόνα συνέπειας. Μια σταγόνα διαφορετικού. Μια αληθινή κρυστάλλινη καθαρή σταγόνα που για να την πιει να ξεδιψάσει, δεν θα χρειασθεί να ματώσει τα δάκτυλα και τα πόδια του από τα ρουσφέτια στο κόμμα και την ανυποληψία μέσω εθελοντισμού. Που και τούτο το καλό του Ανθρώπου, τον εθελοντισμό, εταιρία το έκαμαν και οικονομούν! Όλοι! Μηδενός εξαιρουμένου! Ώσπου πού ξανά κατέληξε ο ταλαίπωρος Έλληνας; Στην μεγάλη πλειοψηφία του; Και που κατ’ ανάγκη πάλι, όταν οι κάλπες θα ξανά στηθούν; Στα ίδια παλιά γνωστά λημέρια. Επιλέγοντας κατ’ ανάγκη την ίδια παλαιά των ημερών «Αγία οικογένεια»! ως το μη χείρον βέλτιστον. Ως αναγκαίον κακόν για να μην έρθουν οι εθνομηδενιστές από την μια και από την άλλη, οι άλλοι θα ξανά μιλούν για παλινόρθωση της δεξιάς και του παρακράτους. Και να μια από τα ίδια. Πάλι εντάσεις. Διχασμοί. Φασαρίες. Ίντριγκες. Και που χρόνος για νηφαλιότητα. Για ορθή και λελογισμένη σκέψη.
Και πάνω στον ξανά επαναλαμβανόμενο πανικό της επαναφοράς του Αριστερό-Εθνομηδενισμού στο προκατασκευασμένο, από γνωστές και μεγάλες οικογένειες, να τη πετιέται! Η Αγία μεγάλη και αιωνόβια οικογένεια! Η λεγόμενη συντηρητική ή και πάλαι ποτέ αναφερόμενη και ως δεξιά κοινωνία, αλληλοσπαράσσεται, καθώς και πάλι οι άνθρωποι του βαθέους κράτους του Κώστα Σημίτη με την ευθεία και ξεκάθαρη εποπτεία των Γερμανών, ξανά στήνεται σε όλη του την απρεπή και αμετροεπή δόξα, και εν τω μεταξύ αυτοί και οι άλλοι, -δικοί τους όλοι είναι- ζουν καλύτερα και ακόμα καλύτερα με τα πακέτα στις τσέπες και εμείς και εσείς και όλοι μαζί που στο ίδιο καζάνι βράζουμε, θα ζούμε όλο και ακόμα χειρότερα. Και μετά θα έρθει το μεγάλο σοκ. Η σφαλιάρα! Το χαστούκι της ιστορίας για την ασέβειά μας μπροστά στην ιστορία. Την ασέβεια μας και την ασέλγεια μας σε ήθη, έθιμα, παραδόσεις, νάματα και οράματα, που θάψαμε για την προσωπική μας καλοπέραση! Θα έρθει η επωδός του ραψωδού και της θλιβερής τραγωδίας μας να ξυπνήσει. Να μας αφυπνίσει! Να μας δώσει σκαμπίλι να ζαλιστούμε! Να γυρίζουμε πίσω μας να δούμε και να σταθούμε παγωμένοι και καθημαγμένοι, για άλλη μια φορά, όχι ως στήλη άλατος αλλά ως νέοι αληθινοί, πύρινοι και διαπρύσιοι θεματοφύλακες της ιστορίας και του πολιτισμού μας. Ως νέοι εύλαλοι και όχι άλαλοι Έλληνες που με σεβασμό στους προγόνους μας, τους μάρτυρες και εθνομάρτυρες μας θα προστατέψουμε την γη που μας εμπιστεύτηκε η ιστορία χιλιάδες χρόνια, και είναι μεγάλη και απέραντη τούτη η γη, πρώτα από εμάς, τα παιδιά της τα χιλιοματωμένα και τις κακοδαιμονίες μας, τους εγωισμούς και τις ιδιοτέλειες μας, τα πάθη και τα μίση μας. Ως νέοι άλλοι φοίνικες που αναγκαστικά θα ξανά- αναγεννηθούμε μέσα από τις προσωπικές και διασυλλογικές στάχτες μας. Στάχτες που μέσα τους θα έχουν τα αναμμένα κάρβουνα της Πίστης μας που αποδιώξαμε στο όνομα της όποιας νεωτερικότητας. Στο όνομα των κάθε είδους Φραγκολεβαντίνων. Φράγκων και φράκων της εκπορνευμένης Δύσης. Μιας Δύσης ανθρωπόμορφης και ανθρωποφάγας. Μιας Ευρώπης που ενώ γεννήθηκε από το και μέσα στο ελληνικό φως και την ελληνική διανόηση, αυτοδηλητριάστηκε με ξένες και απόκοσμες οσμές. Γεύσεις και επιγεύσεις άλλων και αλλοτινών ετών. Ετών βουτηγμένα στο σκότος και το έρεβος. Το βόρβορο και την ακολασία. Λες και ο υπέρ δισχιλιόχρονος πολιτισμός μας δεν ανανεώνεται. Δεν έχει γλώσσα ζωντανή που ανανεώνεται κάθε ημέρα κάθε ώρα κάθε λεπτό.
Λες και τα μάρμαρα του Παρθενώνα έπαψαν να φεγγοβολούν. Λες και οι τρούλοι των Εκκλησιών μας έπαψαν να φωταγωγούν μέσα και έξω τον Άνθρωπο εκ του Άνω Θρώσκω. Λες και ο Θεός (μας) και Θεός των Ελλήνων και της Ελλάδος έπαψε να στρέφει το βλέμμα του και σε τούτα τα Παιδιά του.
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ ΜΕΡΟΣ ΠΕΜΠΤΟ
Share On Facebook- Tweet It
Share On Facebook
Tweet It
