Αν ήταν σήμερα Αρχιεπίσκοπος ο Χριστόδουλος θα σείοταν όχι μόνον η πλατεία συντάγματος αλλά ολόκληρη η Ευρώπη! Στο άκουσμα και μόνον της μετατροπής της Αγίας Σοφίας σε Τζαμί!

Τούτες τις σκέψεις μου τις αφιερώνω στον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Ιερώνυμο και την βαθιά και ευσεβάστως Ιεραρχία μας της Ελλαδικής Εκκλησίας

Όλοι γνωρίζουν, τουλάχιστον οι παλαιοί των ημερών στα εκκλησιαστικά δρώμενα-στο εκκλησιαστικό περιβάλλον διοικούσας Ιεραρχίας αλλά και εκκλησιαστικού ρεπορτάζ-   τι με χώριζε και  τι  “διαχώριζε” όταν ζούσε  με τον από Δημητριάδος Μακαριστό    Αρχιεπίσκοπο Αθηνών, Κυρό Χριστόδουλο. Πολλά και δυσεπίλυτα… Δεν είναι όμως  ούτε της ώρας ούτε της παρούσης να γίνουν τέτοιοι απολογισμοί. Στην ώρα τους Θεού Θέλοντος και Εκείνου Επιτρέποντος… Άλλωστε όλη  αυτή η δύσκολη και θολή, ένθεν του Χριστοδούλου και κακείθεν του Ιερωνύμου,  περίοδος, αφενός μεν έχει μακράν παρέλθει, και αφετέρου, για την ιστορία και μόνον,  έχει καταγραφεί σε ένα τρίτομο έργο, αλλά , -και είναι η πρώτη φορά που το δημοσιοποιώ-  λόγω ευγενικής θερμής  παράκλησης του νυν Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου του Β, λίγο προ της ενθρονήσεως του τον Φεβρουάριο του 2008, πράγματι αποδέχθηκα την παράκληση του και ανέβαλα επ’ αόριστον την έκδοση αυτού του έργου και το άφησα για τους ερευνητές και τους ιστορικούς του μέλλοντος μας. Φυλαγμένο σε μια ιστορική μονή… Ως είχε εκείνη την στιγμή με όλα τα αδημοσίευτα  ντοκουμέντα.   Η ιστορία θα βρει άκρη για εκείνη την όντως  θολή περίοδο 1995-1998 όπως και για όσα επακολούθησαν την γεμάτη γεγονότα  δεκαετία 1998-2008 της Ποιμαντορίας Χριστόδουλου και όσων επεχείρησαν και συνεχίζουν την αγιοποίηση του…  Όπως  φυσικά η ιστορία θα φανεί το ίδιο αμείλικτη αλά και συνάμα  δίκαιη και για την επόμενη ίσαμε σήμερα( Φεβ 2008- Ιούλιος 2020) δωδεκαετία της Ποιμαντορίας του από Θηβών και Λεβαδείας, Αρχιεπισκόπου  Ιερωνύμου.  Αυτά ως πρόλογος και μικρό εισαγωγικό για να προλάβω τυχόν κακόβουλους και γνωστούς τυχάρπαστους που λυμαίνονται ακόμα την μνήμη ενός ταλαίπωρου Ανθρώπου που τώρα βρίσκεται στους κήπους του Θεού  περιμένοντας και εκείνος την ύψιστη και μεγάλη κρίση του Θεού. Ενός Προσώπου που χάραξε με την σφραγίδα του ανεξίτηλα   την Ελληνική Κοινωνία. Ενός Ιεράρχη,   βαθύτατα κοινωνικά και πολιτικά  ικανού και στέρεου  με βαθιά δομημένη  πολιτική οντότητα έστω και με εμφανή τα σημάδια του  δημαγωγού.

Αν όμως ο Θεός του είχε χαρίσει χρόνια και ήταν ακόμα στον Πρώτο Θρόνο των Αθηνών σήμερα θα σειόταν το σύμπαν, κατά το λαϊκό κοινώς ρητό, στο άκουσμα και μόνον της μετατροπής του Ιερού Ναού της Του Θεού Αγίας  Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη!  Θα είχε κηρύξει την Ελλάδα ολόκληρη σε συνεγιαρμό και θα είχε στήσει  ένα μεγάλο απέραντο ψαλτήρι με ψάλτη τον ίδιο τον λαό ψάλλοντας το “Τη Υπερμάχω”. Θα είχε εκδώσει εγκυκλίους να ψάλλεται η Μεγάλη Παράκληση και ο Ακάθιστος Ύμνος. Θα είχε καλέσει σε εθνική πανστρατία το έθνος και θα καλούσε τους Αγιορείτες Πατέρες όλων των Ιερών μονών σε μόνιμη αγρυπνία και διαρκή αέναο προσευχή!

Θα είχε συν τοIς άλλοις,   συγκαλέσει έκτακτη Ιεραρχία. Θα είχε εκδώσει ένα πύρινο ανακοινωθέν ως Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος και ως  Αρχιεπίσκοπος Αθηνών  και Πρώτος των  Πρώτων  θα είχε απευθυνθεί στο Χριστεπώνυμο Πλήρωμα, με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο,  αρπάζοντας έστω την ευκαιρία-και θα είχε πολλές τέτοιες ευκαιρίες  ακόμα αν ο Θεός του είχα χαρίσει χρόνια και μακροζωία- να ξετινάξει τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αφενός και αφετέρου  να ταπεινώσει ή και να φρενάρει σχέδια ανόμων και παρανόμων  επί δικαίων…

Θα είχε απευθύνει διάγγελμα στον Ελληνικό Λαό και την Ελληνική Διασπορά και θα είχε οργανώσει ένα τεράστιων διαστάσεων πανεθνικού συλλαλητήριο στην πλατεία συντάγματος  για την ιερή βεβήλωση που επιχειρεί, ο μέγας των οσίων και ιερών,  βλάσφημος της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού, Παλαιό(και όχι ως λανθασμένα και ανιστόρητα αποκαλείται ευρέως Νεό)  Οθωμανός,  Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν! Θα είχε δίπλα του σύσσωμη την Ιεραρχία της Ελλαδικής Εκκλησίας  και θα καλούσε και τους Ιεράρχες της Εκκλησίας της Κρήτης και της Κύπρου. Ίσως να είχε συγκαλέσει μείζονα και υπερτελή σύνοδο των τοπικών Ορθοδόξων  Εκκλησιών για να καταδικάσει ένα ευρύτερης και μείζονος σημασίας εκκλησιαστικό σώμα την κατάπτυστη ανούσια και ανίερη πράξη του βλάσφημου Ερτογάν. Ο Λόγος του προς τον Λαό θα είχε υπερ καλύψει την σημερινή αφωνία όχι μόνο των ταγών της πνευματικής και ακαδημαϊκής κοινότητας του  Έθνους όχι μόνο της Ελλάδος, { γιατί ο λόγος του αν και βαθιά δημαγωγικός καλώς η κακώς άγγιζε τις καρδιές των ανθρώπων. Γνώριζε να αγγίζει τις καρδιές των απλών ανθρώπων. Μιλούσε και όντως άγγιζε την απλή ορθόδοξη και τον απλό βιωματικά ορθόδοξο. Αυτοί οι απλοί άνθρωποι ο παππούς και η γιαγιά η μητέρα και διαβατάρης πατέρας αγρότης  είναι όμως που διέσωσαν την ορθοδοξία την Πίστη και διαιώνισαν το Ορθόν Δόγμα. Για να γνωρίζουμε και τι λέμε εν μέσω πλήρως εκκοσμικευμένων απλώς θεολογούντων,  και μη ορθοτομούντων την Αλήθεια! } αλλά τα όσα θα έλεγε θα αντηχούσαν στα βάθη της ιστορίας και ίσως να έφταναν και στα αυτιά της σημερινής εύλαλης κατά τα άλλα πλήρως εκκοσμικευμένης όμως στην πλειονότητα της,  Ιεραρχίας και Διοικούσας Ελλαδικής  Εκκλησίας, αλλά παντελώς άλαλης Ιεραρχίας μας!

Το μήνυμα και τα λόγια του θα εντυπώνονταν όχι μόνο στις καρδιές των Ελλήνων αλλά και των Ελλήνων της Πόλης και της Ίμβρου και της Τενέδου μα ακόμα και οι ιερές Πέτρες της Μεγάλης Ελλάδος, στην Έφεσο την Πέργαμο και την Ιωνία την Σμύρνη και τις άλλες αλησμόνητες πατρίδες (μας)  αν δεν μάτωναν θα δάκρυζαν! Τουλάχιστον.

Αυτά θα είχε κάνει ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Κυρός Χριστόδουλους. Θα είχε κατεβάσει τον Ελληνικό Λαό στους δρόμους στην πλατεία συντάγματος με λαμπαδιοφορίες, με λάβαρα  και λιτανείες και θα έψαλλε ο Λαός και Ιεραρχία το «Τη Υπερμάχω Στρατηγό τα νικητήρια».

Ο λόγος του και το κήρυγμα του στην πλατεία συντάγματος θα  ήταν στεντόρεια τη φωνή. Δυνατός. Το μήνυμα θα έφτανε στα πέρατα της Οικουμένης και θα τρύπαγε τα αυτιά  του μεγαλοϊδεάτη και βλάσφημου και ασεβή έναντι  Του Θεού και της Παναγιάς  Ερντογάν.

Γιατί ακόμα και το Ισλάμ την Παναγιά Του Ιησού Χριστού,  όπως και τον ίδιο τον Χριστό τον αποδέχονται τον σέβονται και τον σεμνύνονται!  Τους ασπάζονται ευλαβικά οι απλοί μουσουλμάνοι που δεν έχουν μπλέξει την πολιτική με την θρησκεία. Όπως κάνουν οι Παντουρκιστές του Ερντογάν και του Ιμάμη Γκιουλέν(τον ξεχνούν οι έγκυροι αναλυταράδες μας λησμονώντας ότι ο Ερντογάν δικό του δημιούργημα είναι δικό του πνευματιόπαιδι) !

Η εικόνα και το μήνυμα  που θα περνούσε και διαπερνούσε μέσα από τις τηλεοπτικές οθόνες τους δορυφόρους και τα διεθνή δίκτυα θα ήταν ένα σαφές -σαφέστατο – μήνυμα όχι μόνο προς τον ασεβή και βλάσφημο Ερντογάν αλλά και προς όλο το  κόσμο του Ισλάμ που σέβεται τον Χριστιανισμό και τον Χριστό!  Ο Λόγος του θα έκαιγε τα στήθη των Ορθοδόξων   όλη της Οικουμένης.  Δεν χρειάζεται να πω περισσότερα. Το μήνυμα όσοι έπρεπε το Έλαβαν…

Την επόμενη φορά, όμως  που θα απευθύνω δημόσιο Λόγο περί της εκκλησιαστικής απραξίας και γενικώς των ιεροκρυφίων  αταξιών  Της νυν, μα  παντελώς απούσας,   Διοικούσας ιεραρχίας, από τον Πρώτο ες τον  εσχάτως  ψηφισμένο Ιεράρχη,  τούτης της Ιεραρχίας  δηλ.  αλλά  βαθιά και  πλήρως  αποστασιοποιημένης κοινωνικά και ποιμαντικά αποκεκομένης θρησκεύουσας κοινωνίας,   με χαοτικά και χασματικά   βαθιά  αναντίστοιχο αίσθημα  «ποιμαίνουσας Εκκλησίας και Ποιμενόμενου Λαού», μια Ιεραρχία που δυστυχώς  κατά την πλειοψηφία της, με πολύ  ελάχιστες εξαιρέσεις,  μετρούμενες στα δάκτυλα ίσως και  του ενός χεριού μόνον,  δρα ιδιοτελώς  μετατρέποντας ακόμα και την Αγία Φιλεσπλαχνία και Αγία Ελεημοσύνη,  του Θεού, σε ρουσφέτι και εξυπηρέτηση  και ενεργεί, στην   μόνον, και κατά μόνας,  εκκοσμικευμένη διάσταση του όρου “Εκκλησία”, 

Αλλά,  κυρίως  επειδή   είμαι,  εκ της συνειδήσεως μου Υπόλογος , έναντι του Θεού, την όποια επόμενη φορά αν και συνειδητά από της εκλογής του Ιερωνύμου του Β’ σιωπώ(…) καταγράφω και διαρκώς αποσύρομαι από τα εσώτερα και ενδότερα δώματα,  των εκκλησιαστικών δρώμενων, συχνά υπό το σκότος της νυχτός παρά έστω και υπό  τις αμυδρές ακτίνες του  ηλίου,    θα είμαι  υποχρεωμένος να μιλήσω όχι μόνον  με ονόματα, γεγονότα, αλλά και  διευθύνσεις, για πολλά και σκοτεινά,   έργα και ημέρες,  ουκ ολίγων επίορκων επί  πολλών του Ιερού Πηδαλίου Κανόνων,  επισκόπων  και κληρικών (ή μη και φέροντων το σχήμα απλώς)… Και γνωρίζουν οι καλά γνωρίζοντες στο βαθύ εκκλησιαστικό περιβάλλον  πως “Η αλήθεια του Θεού ου δέδεται!” Ου ψεύδεται! (Τιμόθεος Β. Κεφ 2) 

Ως επίσης πολύ καλά,   γνωρίζουν πως όταν και όποτε χρειάστηκε όπως στάθηκα στο πλευρό του τότε από Θηβών Ιερωνύμου,  εως τέλος και μέχρι τελικής δικαίωσης του με την αναρρίχηση και εκλογή Του στον Πρώτο Θρόνο,  καθώς οι πλεκτάνες εις βάρος του ήσαν πλέον πολλές σχηματίζοντας κουβάρι άλυτο,  γεμάτο, μπόχα και δυσωδία, λάσπες και αήθη ήθη(…), κουβάρι που εύχομαι και προσεύχομαι να μην τον τύλιξαν οι ιστοί και οι αράχνες που το κύκλωναν,   ας γνωρίζουν λοιπόν  οι ίδιοι , πρόσωπα και ομάδες,  κύκλοι και παρατρεχάμενοι,   ότι όπως και τότε η πένα της αλήθειας, μόνη εις το ανήθικο  σύστημα, και  που  μόνο η γραφίδα (μου)  ως  άλλη πύρινη  ρομφαία λειτούργησε και έφτασε στην τελική δικαίωση,  για μένα η Αλήθεια, για δε τον νυν Αρχιεπίσκοπο  που ήταν, -κατά το ίδιο το ποθούμενο-   η εκλογή του από Θηβών Λεβαδείας Ιερωνύμου ως Αρχιεπισκόπου Αθηνών , έτσι και τώρα αυτή η ίδια Πένα, ως άλλη  Πύρινη ρομφαία,    μπορεί να στραφεί ακόμα και κατά  εκείνου- του όποιου εκείνου-  όταν  εν αδίκω πράττει  σφετεριζόμενος την Εξουσία που έλαβε,  δια του μυστηρίου της Ιεροσύνης, πόσο μάλλον της Αρχιερωσύνης και την εις Επίσκοπον Χειροτονία του …

(και παρακαλώ πολύ μη παρανοηθεί η παρεξηγηθεί ο λόγος μου  ως είθιστε)  

Επιμύθιο! Και αφού δεν μπορεί να σηκωθεί από το ιερό του μνήμα ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Κυρός Χριστόδουλος ας ανασηκωθούμε εμείς, εκείνη την μαύρη  Παρασκευή στις 24 Ιουλίου του μαρτυρικού έτους 2020,  και ας ξεσηκώσουμε τον βαριά πληγωμένο λαό μας να βγει στους δρόμους με κεριά και λαμπάδες αναμμένα, σε ένα άνευ προηγουμένου συλλαλητήριο στην Αθήνα  (ή όπου αλλού στην  Θεσσαλονίκη)  την ίδια ημέρα και την ίδια ώρα που ο Τούρκος βλάσφημος ανούσιος και ανίερος,  θα εισέλθει μεγαλοπρεπώς στην Αγία Σοφία μετάβάλλοντας την,  για ακόμα μια φορά σε Τζαμί. Ας ξεκινήσουμε εμείς,  όλοι ένα σώμα μια ψυχή(!) χωρίς διχασμούς και ιδιοτέλειες, ποιος θα πάει μπροστά και ποιος θα ακολουθεί, οι γνωστές ανοησίες των ιδίων γνωστών, και  να κάμουμε αυτό που θα έκαμε όχι μόνον  ο Χριστόδουλος, αλλά και οι άλλοι πρόγονοι μας μάρτυρες και εθνομάρτυρες του Γένους και της Ορθοδοξίας μας.  Ας κάμουμε επιτέλους το χρέος μας ως Έλληνες και ως Ορθόδοξοι!  Ας βάλουμε φρένο στην  τρελή πορεία -όχι του Ερντογάν όχι, αυτός και ξέρει τι κάνει και σχέδιο έχει και στρατηγική και καλά κάνει για το  λαό του- αλλά στην ξέφρενη άστατη πορεία των κυβερνώντων και της άρχουσας πολιτικής τάξης και όλων των  κομμάτων,   και των οικογενειών που εκείνοι περνούν καλύτερα με τα πακέτα που αφειδώς μοιράζονται προκλητικά και εμείς ακόμα χειρότερα.

Ας βγούμε λοιπόν στις πλατείες της περιοχής μας. Ας ανάψουμε κεριά εκείνη την νύχτα. Και ας γονατίσουμε ως ελάχιστον χρέος τιμής σε όσους έπεσαν σε εκείνη τη ματωμένη πόλη του Κωνσταντίνου και των παλαιολόγων. Ας υψώσουμε φωνή διαμαρτυρίας παντού να ακουστούμε στα πέρατα της οικουμένης και να φτάσει το δικό μας μήνυμα μαζί με την αδιαπέραστη φωνή του Χριστόδουλου εκεί που που πρέπει και όπου πρέπει!