Μ.Χαλκιάς: “Είμαστε μπασταρδεμένοι Ευρωπαίοι πολίτες, αν δεν ξέρουμε κατ’αρχήν να είμαστε Έλληνες Πολίτες”

ΜΑΪΟΣ 2020 ΜΙΚΡΟ (ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΟ) ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΜΙΧΑΗΛ ΧΑΛΚΙΑ

Δεν θα ήθελα να κουράσω με μακροσκελείς εισαγωγές και προλογικά για τον αείμνηστο καλό Φίλο, και Συμπαραστάτη αείμνηστο  Μιχάλη Χαλκιά ο οποίος μας άφησε κάπως “απροσδόκητα” το απόγευμα της  7ης  Μαϊου 2020. Αυτό που μπορώ να επισημάνω μόνο για να εξάψω την περιέργεια σας για  να τον απολαύσετε στην γαλφυρότητα του Λόγου είναι μέσα από όσα τονίζει διακρίνει κανείς την αγάπη αλλά και την αγωνία του για την Ελληνική γλώσσα που χάνεται στις νεότερες γενιές της τρίτης και τέταρτης γενιάς ΕλληνόΑμερικανών.  Βεβαίως, για να μη σπεύσουν  πάλι τα γνωστά παπαγαλάκια που καραδοκούν να με κατασπαράξουν -και καλά κάμουν την δουλειά τους εκείνοι την Αποστολή μου και εγώ –   οι γενικευμένες  θέσεις  του περί Ορθοδοξίας -μόνιμη “τριβή” μεταξύ μας δεν με βρίσκουν καθόλου σύμφωνο σε αρκετά σημεία,  παρ όλο που συμφωνούσαμε σε ένα και απολύτως καθοριστικό σημείο : την βαθιά δυσώδη και ερεβώδη Εκκοσμίκευση  της   παγκόσμιας διοικούσας Ιεραρχίας της Ορθοδοξίας,  αλλά  ούτε και φυσικά τις υιοθετούσα (υιοθετώ). Άλλωστε και οι δυο υπήρξαμε -και προσωπικά συνεχίζω – να είμαστε προσηλωμένοι στον μακαριστό πατέρα Ιωάννη Ρωμανίδη τον οποίο και ο ίδιος γνώρισε αρκετά καλά.    Οφείλω όμως και χάριν της  Αληθείας, της Τάξης  και της Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας να μη αλλοιώσω ούτε ‘Ι” πόσο μάλλον  τον Λόγο Του,  ούτε και  την σκέψη του που κατά τα άλλα παρέμενε κρυστάλλινη και διαυγής μέχρι τέλους.  Άλλωστε αυτές οι συνεχείς  γόνιμες,   ιδεολογικό πολιτικές φιλοσοφικό (ενίοτε και θρησκευτικές )  “τριβές”   μα  και όντως αληθινά  παραγωγικές -μεταξύ μας – ζωηρότατες  “διαφωνίες”  είναι,  που κρατούσαν ζωντανή  σε “εγρήγορση”αυτή την βαθιά ανθρώπινη σχέση Φιλίας και Συναλληλίας τόσα χρόνια. Σχέση που με τα χρόνια τις  βαθιές ανθρώπινες  ζυμώσεις  επεκτάθηκε και σε άλλες μεγάλες οραματικές πρωτοβουλίες. “Πρωτοβουλίες”  που ήδη αρχίζουν να γίνονται γνωστές step by step.

Ο Μιχάλης Χαλκιάς   “έφυγε” πρόωρα δυστυχώς   προσβεβλημένος και Εκείνος από τον “ιό της παράνοιας και του φόβου” ο οποίος “επιτάχυνε” και βάρυνε  ακόμα περισσότερο την υγεία του η οποία αν και είχε απολύτως ελεγχόμενο υποκείμενο νόσημα (λύκο στο αίμα). Αυτό που δεν είναι γνωστό, και θα ήθελα να πούμε σήμερα -για την ιστορία και τα record – είναι ότι εκείνες τις ημέρες πριν την εισαγωγή του στο τοπικό νοσοκομείο του Brooklyn και εν συνεχεία με την παρότρυνση του θεράποντα ιατρού  του διακεκριμένου  Δρ. Σπύρου Κοκκόλη καθώς και του Dr. Zina είναι ότι και ο Μιχάλης και η Αλίκη αλλά και μέλη της οικογένειας ήταν “προσβεβλημένα”  αλλά ασυμπτωματικά  (χωρίς συμπτώματα) και ήδη ακολουθούσαν θεραπευτική αγωγή για την καταπολέμηση του παράφρονα ιού(covid 19). Εκείνο το απόγευμα όμως που εισήχθη στο νοσοκομείο κατόπιν  ένιωσε κρυάδες και ατονία. Αδιαθεσία. Χλώμιασε… Έτσι εσπευσμένα εισήχθη στο τοπικό νοσοκομείο αρχικά… Ακολούθησαν σχεδόν τρεις εβδομάδες,αγωνίας για τους οικείους και τους στενούς συνεργάτες και φίλους του. Στο διάστημα αυτό  με συνεχείς μεταπτώσεις στην ήδη βεβαρημένη υγεία του από την νόσο του covid-19 παρά το βεβαρυμένο της κατάστασης του δεν έχανε το χιούμορ του και όταν μιλούσε μέσω τηλεφώνου με την Αλίκη ή την θυγατέρα του Ιωσηφίνα, περιέγραφε με χιούμορ και την γνωστή γλαφυρότητα λόγου και ύφους  ως “αστροναύτες” το ιατρικό προσωπικό που του παρείχε την ιατρική φροντίδα. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει και ας τον έχουμε ζωηρά στην μνήμη ας για όσα μας προσέφερα κάνοντας μας πλουσιότερους σε εμπειρίες γνώση ταπεινότητα ακατάλυτα  βιώματα και αληθινή αγάπη για το Έθνος μας την Ελλάδα τον Ελληνικό κόσμο και την Πατρίδα μας. Ο Θεός ας τον αναπαύει εν Οδό Ειρήνης. Αιωνία του η μνήμη.{Μάϊος 2020}

Στο κείμενο της συνέντευξης άφησα το ύφος και τους γλωσσικούς ιδιωματισμούς που χρησιμοποιούσε. Απολαύστε τον.      ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ

Νέα Υόρκη, Brooklyn  Παρασκευή 9 Ιουλίου 2010

Η συνέχεια της  ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗς ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

Ως επιχειρηματία που ξέρει να διοικεί μια επιχείρηση, πώς βλέπετε το μέλλον της πατρίδας μας; Διαβάζετε τι γίνεται κάθε μέρα, πάτε στην Ελλάδα, έχετε επικοινωνία, διαβάζετε τον ελληνικό τύπο. Αν είχατε τον Έλληνα πρωθυπουργό απέναντί σας, όπως είχαν την ευκαιρία να τον δουν στις 9 Μαρτίου κάποιοι άλλοι επιχειρηματίες στην Washington και τον ξαναείδαν τον Μάϊο στο Hilton στην Αθήνα, τι θα του λέγατε; Από την μια στον Έλληνα πρωθυπουργό και από την άλλη στον Έλληνα πολίτη.

 Είναι χίλια-δυο που μπορεί κανείς να πει σαν απλός  Έλληνας και ακόμη περισσότερα σαν είναι Έλληνας πατριώτης. Δηλαδή πατριώτης Έλληνας!Έλληνας που αγαπάει την πατρίδα του την Ελλάδα, χωρίς να σημαίνει ότι δεν αγαπάει την πατρίδα του την Αμερική. Είμαστε αφοσιωμένοι και στην Αμερική και στην Ελλάδα. Αφ’ ης στιγμής κάποιος περάσει τον ωκεανό, έχει δυο αγάπες, δυο πατρίδες και εμείς είμαστε οι πιο σπουδαίοι Έλληνες, οι πιο ζεστοί έλληνες, όπως και οι άλλοι έλληνες της ξενιτείας, του Καναδά, της Αυστραλίας της Γερμανίας. Έχουμε πιο πολύ παλμό και αγάπη για την ελληνικότητά μας και με αυτό το συναίσθημα της ελληνικότητάς μας και αυτή την αγάπη στους έλληνες ιστορικούς, στους σύγχρονους δοξασμένους έλληνες του ’40, έχουμε τόσα πολλά να πούμε. Το μήνυμα είναι πολύ απλό. Πρέπει να αντιμετωπιστεί η αλήθεια, είναι μεγάλες κινήσεις σοβαρές, η παγκοσμιοποίηση, η οποία φαίνεται ότι δεν επιτυγχάνει. Το πέσιμο των κοινωνίων, αυτοί οι μεγάλοι οργανισμοί οι αμερικανικοί που προωθούν το imperialism το αμερικάνικο, ακολουθώντας την coca-cola, την αγγλική και αυτά, και εξαφανίζουν τις εθνικότητες, δεν εξυπηρετεί τους έλληνες, ή τους ιταλούς ή τους γερμανούς. Αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων ότι ο κόσμος αρχίζει να ξυπνάει. Ο Γερμανός θέλει να είναι Γερμάνος. Ο Γάλλος θέλει να είναι Γάλλος. Ο Ιρλανδός θέλει να είναι Ιρλανδός. Όλα τα κράτη, ένα-ένα άρχισαν να αντιδρούν, και δεν θέλουν να αναμιγνύονται τα θέματα της πατρίδας τους με θέματα ξένων και όλοι άρχισαν να διώχνουν τους ξένους, να τους βλέπουν ως ανεπιθύμητους, διότι τους αλλάζουν την ζωή. Τους παρεμποδίζουν την ομαλότητα της ζωής τους. Όλα αυτά με τα ξένα κράτη, έθνη…κάποια στιγμή ο Έλληνας πολιτικός λέει «Μα τι Ευρωπαίοι πολίτες είμαστε;». Είμαστε μπασταρδεμένοι Ευρωπαίοι πολίτες, αν δεν ξέρουμε κατ’αρχήν να είμαστε Έλληνες πολίτες. Εμείς σαν Έλληνες πολίτες θα μπορούμε να βοηθήσουμε την Ευρώπη. Αλλά αν ξεχνάμε τις ρίζες μας, αν ξεχνάμε το τι θα πει, τι θα πει Ιταλός, τότε θα είμαστε άχρηστοι. Δεν θα μπορούμε να βοηθήσουμε κανέναν. Λοιπόν, ο Έλληνας πολιτικός είναι μπερδεμένος. Πάρα πολύ απασχολημένος στο να κλέβει, όπως κλέβουν οι Αμερικανοί, όπως κλέβουν όλοι οι άλλοι πολιτικοί από δω και από εκεί. Και πρέπει ο Έλληνας πολίτης να ξυπνήσει. Πρέπει να λάβει θέση, πρέπει να αντισταθεί σε αυτό που του συμβαίνει. Και πρέπει να θυμόμαστε ένα πράγμα. Ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα, συμβαίνει και στην μεγάλη χώρα της Αμερικής.

-Δηλαδή;

Ακριβώς τα ίδια συμπτώματα. Πρέπει να διασπαστεί το άτομο. Ο Αμερικανός πολίτης δεν πρέπει να είναι πλέον πατριώτης. Δεν πρέπει να ξέρει την ιστορία της Αμερικής, πώς δημιουργήθηκε. Δεν πρέπει να ξέρει ποιος είναι ο George Washington ή όλους τους άλλους πατέρες της Αμερικής. Δεν πρέπει ο Αμερικανός πολίτης να έχει ηγετικό φρόνημα. Πρέπει να του χτυπήσουμε το εγώ του και πρέπει να τον κάνουμε να είναι καλός υποτακτικός. Αυτό το ίδιο πράγμα συμβαίνει και στην Ιταλία, και στα άλλα κράτη. Η παγκοσμιοποίηση εννοεί ότι πρέπει όλοι να υπακούσουμε σε ορισμένες αρχές και σε ορισμένους αρχηγούς. Και έτσι, λοιπόν, οι τράπεζες, οι τραπεζίτες θέλουν να κατακτήσουν τον κόσμο, με το International corporation, την διεθνή εταιρία, να επιβάλουν τις θελήσεις τους και εμείς όλοι να είμαστε τα καταναλωτικά ζώα. Οι τροφές μας αλλάζουν, η Monsanto  κάνει μια απίθανη δουλειά να έχει καταλάβει την παγκόσμια παραγωγή κατά 96%. Τα τρόφιμα που μας δίνουν η Monsanto αλλά και όλοι που παρακολουθούν την αλλαγή των τροφίμων έχουν κατά 50% ή και λιγότερο την διατροφική δύναμη του κλασικού σπόρου που είμαστε μαθημένοι να τρώμε μέχρι και 30 χρόνια πριν.

Λοιπόν, είναι πολλά και μπερδεμένα τα προβλήματα, και όσο πιο μεγάλη φασαρία έχεις, όσο πιο μεγάλο θόρυβο κάνεις, όσο περισσότερο βασανίζεις τους ανθρώπους, τόσο το καλύτερο είναι για τους τραπεζίτες και για όλες τις εμπόλεμες παρατάξεις. Λοιπόν, ο πόλεμος πιστεύουν ότι είναι κάτι καλό, τους δίνει πλούτο, αυτό υποτάσσει τους ανθρώπους στην θέλησή τους, και αυτό εν τέλει είναι η παγκοσμιοποίηση.

Εμείς οι Έλληνες πρέπει να μάθουμε ότι κυνηγάνε την γλώσσα μας. Οι πάντες κυνηγάνε την γλώσσα μας. Στην Ελλάδα γίνεται αυτό. Ενώ εδώ στην Αμερική το globalism προωθεί παραδόξως όλη την ελληνική γνώση. Προωθεί τους φιλοσόφους τους Έλληνες με κάθε τρόπο εις αντάλλαγμα προς το θεό των χριστιανών και των μουσουλμάνων. Δηλαδή: μέχρι το 2020 πρέπει ο θεός να έχει πεθάνει. Χριστιανός ή όποιος άλλος θεός, δεν πρέπει να υπάρχει θεός. Λοιπόν, αυτοί βασίζονται πάνω στην επιστήμη και στην λογική του Έλληνα φιλοσόφου και δεν γνωρίζουν οι Αμερικανοί αυτοί της παγκοσμιοποίησης ότι ο Έλληνας ήταν φιλόσοφος αλλά πάντα πίστευε στο θεό του. Όχι έναν. Είχε πολλούς θεούς. Πάρα πολλούς θεούς. Αλλά πάνω από όλους αυτούς τους θεούς είχε έναν. Ο Έλληνας ήταν μονοθεϊστής. Ενώ, λοιπόν, θέλουν να καταστρέψουν τον θεό, έχουν την εντύπωση οι Αμερικανοί που προωθούν την ελληνική σκέψη και φιλοσοφία ότι με το να χτυπάνε τον θεό, τον οποιονδήποτε θεό του κάθ’ ενός από εμάς, τον καταστρέφουν, όταν διδάσκουν τον Λουκιανό, και όταν διδάσκουν τον Αριστοτέλη, τον Πλάτωνα και όλη την σειρά των άλλων Ελλήνων σπουδαίων φιλοσόφων, τον Παρμενίδη και τους άλλους, που τους διδάσκουν στα πανεπιστήμια. Για τον Παρμενίδη σε κάποιο πανεπιστήμιο υπάρχει ολόκληρος εκδοτικός οίκος, εκδίδουν βιβλία συνέχεια για τον Παρμενίδη. Και να ορκίζονται στο όνομα του Παρμενίδη. Ο κόσμος εδώ της Αμερικής είναι ερωτευμένος με τους κλασικούς Έλληνες. Αυτή τη στιγμή οι Έλληνες αγνοούμε την κλασική παράδοσή μας και τους κλωτσό  πατούμε και δεν θέλουμε να λέμε ότι είμαστε Έλληνες. Και όλοι οι άλλοι είναι περήφανοι, όπως τον 15^ο, τον 16^ο, η Αναγέννηση της Ευρώπης. Όλοι ήσαν περήφανοι και έπρεπε να μιλάνε την ελληνική γλώσσα και να συμμετέχουν στην ελληνική παιδεία. Και έτρεχαν να μάθουν κάθε τι ελληνικό που υπήρχε. Όπως οι Άραβες από την Βαγδάτη που ξεκίνησαν τον 5-6^ο αιώνα μ. Χ., η λαμπρή αυτή περίοδος της Βαγδάτης. Μέρα νύχτα μιλούσαν για τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη. Και οι Άραβες τον 9^ο αιώνα ήταν οι πρώτοι που έφεραν την ελληνική γνώση και σκέψη μέσω της Βόρειας Αφρικής στην Ισπανία και από εκεί στην Ευρώπη. Και οι Έλληνες έφεραν την ελληνική γνώση στην Ιταλία τον 13^ο αιώνα.

Μου κάνει εντύπωση για το κίνημα που κάνετε λόγο εδώ στην Αμερική και στην Ελλάδα είναι άγνωστο. Μέσα σας πώς συνενώνεται η γνώση που αποκτήσατε για την ορθοδοξία και την ορθόδοξη θεολογία με όλη αυτή την πραγματικότητα που περιγράφετε και ξέρω ότι την παρακολουθείτε.

Η ορθοδοξία έχει προβλήματα. Η πορεία της ορθοδοξίας είναι βλακωδεστάτη. Οι χριστιανοί αυτή τη στιγμή δεν κρατούν την θέση τους γενικά και η ορθοδοξία ακόμα χειρότερα. Η ορθοδοξία ενέδωσε στο να χάσει την κλασική ελληνική γλώσσα που ήταν ό,τι έπρεπε για την ορθοδοξία, εξυπηρετούσε απόλυτα τα ιστορικά δεδομένα της ορθοδοξίας και άφησε την γλώσσα την κλασική να χαθεί και την καθομιλουμένη να καταστραφεί. Ενώ οι άλλοι…στα αγγλικά οι άνθρωποι χρησιμοποιούν συνέχεια ελληνικές λέξεις. Το ελληνικό λεξιλόγιο παρεισφρύει στο αγγλικό λεξιλόγιο και όποιος θέλει να μιλήσει λογικά και έξυπνα και να εντυπωσιάσει χρησιμοποιεί ελληνικές λέξεις και εμείς οι έλληνες εγκαταλείπουμε το ελληνικό μας λεξιλόγιο. Η ορθοδοξία έπρεπε να επιμείνει στο γλωσσικό και έπρεπε πραγματικά να ενδιαφέρεται για την ελληνικότητά μας που καθόλου δεν ενδιαφέρεται. Και το καταλαβαίνω αυτό, διότι η ορθοδοξία διδάσκει «Χριστόν εσταυρωμένον». Αλλά ο καλύτερος συνεταίρος της ορθοδοξίας θα μπορούσε να είναι ο ελληνισμός και όχι ο μουσουλμανισμός. Βέβαια η ορθόδοξη εκκλησία έχει συνηθίσει να ζει με τον μουσουλμάνο και οι έλληνες συνήθισαν να είναι εξ ανάγκης με τον μουσουλμάνο. Αλλά δεν μπορείς να μιλήσεις με τον μουσουλμάνο. Δεν βγάζεις άκρη. Είναι φονταμενταλιστές. Είναι δύσκολο να συνεννοηθείς μαζί του. Είναι πιο συμφέρον να μιλάς με τους έλληνες, οι οποίοι έστω και μη χριστιανοί, οι οποίοι…

Η ορθοδοξία έχει μια δομή γλωσσική, φιλοσοφική, ελληνική, των αρχαίων Ελλήνων. Είναι πιο συμφέρον για την ορθοδοξία να συνεργαστεί με τον χριστιανισμό, παρά με τον μουσουλμανισμό ή με το εβραϊσμό.

Αυτές είναι οι απόψεις μου και αυτή είναι η σταναχώρια μου. Πώς η εκκλησία να κάνει το λάθος να κυνηγάει ακόμα την ελληνικότητα. Πριν την έσφαξε την ελληνικότητα, τους κατεμπόδισε τους έλληνες, κατέστρεψε τα αγάλματα, κατέστρεψε τους ναούς,κατέστρεψε τον πολιτισμό και ακόμα δεν θέλει να συμμορφωθεί να καταλάβει ότι ο έλληνας ποτέ δεν έκανε πόλεμο θρησκευτικό. Ο έλληνας ποτέ δεν είχε πολεμήσει κάποιου το θεό. Είχε ανοιχτή ψυχή, είχε ανοιχτό μυαλό και σεβόταν κάθε θεότητα. Ο έλληνας δεν έχει πρόβλημα στο να σεβαστεί τον χριστιανό, τον χριστιανισμό, τον Χριστό. Τον σέβεται. Και έτσι μπόρεσε να διεισδύσει ο χριστιανισμός μέσα στην Ελληνική πολιτεία, διότι ο χριστιανισμός ήταν ένας ακόμη σπουδαίος θεός ενός φίλου, κάποιου σπουδαίου ανθρώπου και αυτό ευχαριστούσε την ψυχή του. Λοιπόν, συμφέρει την ορθοδοξία να προωθήσει το ελληνικό σύγγραμμα και τον έλληνα φιλόσοφο, διότι εκείνοι θα εγγυηθούν την πίστη στην θεότητα. Εδώ στην Αμερική ο κόσμος ετοιμάζεται, ο πολιτισμός, η κοινωνία ετοιμάζεται με πολλούς ψυχολόγους και ψυχιάτρους. Τους βγάζουν φουρνιές. Διότι αφαιρώντας τον θεό από την ψυχή του ανθρώπου, αφαιρώντας τον θεό από την καθημερινότητα του ανθρώπου, τώρα πρέπει να έχουν τους ψυχιάτρους, τους ψυχολόγους και τα φάρμακα, για να αναλάβουν το έργο του ιερέα, του παπά που θα λέγαμε, ή της θρησκείας.

Δεν ξέρω πώς με μπερδέψατε σε αυτή την μακρά συζήτηση και φοβάμαι μην παρεξηγηθώ.

Όχι, σας ακούω με πολλή προσοχή και είναι ενδιαφέρον από έναν θεολόγο να ακούγεται έτσι έντονα αυτή η άποψη ότι πρέπει η ορθοδοξία να αγκαλιάσει την αρχαία Ελλάδα, τους πατέρες της κλασικής φιλολογίας, τους πατέρες της αρχαίας ελληνικής σκέψης, την στιγμή που στην Ελλάδα τουλάχιστον υπάρχει μια εντονότατη αντίδραση –ίσως και γιατί γίνεται με κάποιο τρόπο λανθασμένο η προβολή της αρχαιοελληνικής σκέψης…

Ο Βουδισμός να έχει κανένα πρόβλημα με τον αρχαίο έλληνα φιλόσοφο και τον αρχαίο έλληνα καλλιτέχνη. Ο αρχαίος έλληνας καλλιτέχνης έφτιαξε τα ρούχα του Βούδα, έντυσε τους Βούδες, οι οποίοι δεν πίστευαν σε καλωπισμό, σε κώμη όμορφη και γενικότερα σε ομορφιά. Πήγε ο έλληνας εκεί, ο Μέγας Αλέξανδρος και η παρέα του και τους έδωσαν φιλοσοφία, τους έδωσαν όρους φιλοσοφικούς, προκειμένου εκείνοι να αναπτύξουν την θεολογία τους με όρους από την ελληνική γλώσσα. Το ίδιο και το Ισλάμ. Τα οστά της θρησκείας των μουσουλμάνων δεν είναι τίποτε άλλο παρά ελληνική φιλοσοφία. Και τώρα ο χριστιανισμός, ποια είναι τα κόκκαλα του χριστιανισμού; Πώς μιλήθηκε ο χριστιανισμός; Το συναίσθημα εκείνο το θρησκευτικό. Πώς παρουσιάστηκε; Με ποια γλώσσα; Με την ελληνική γλώσσα και την φιλοσοφία την ελληνική…

Το προείπε έτσι και αλλιώς ο Χριστός όταν συνάντησε την ομάδα των Ελλήνων και είπε «ελήλυθεν η ώρα να δοξαστεί ο υιός του ανθρώπου», προφανώς εννοώντας μέσω του Ελληνισμού.

Υπάρχουν πολύ περισσότερα κοινά με τον ελληνισμό, με τον κλασικό ελληνισμό, παρά με τον μουσουλμάνο ή με τον Εβραίο. Αυτό πρέπει να το χωνέψουμε.

Να έρθω λίγο στον Μιχάλη τον Χαλκιά, ο οποίος έχει ασχοληθεί αρκετά με τα ομογενειακά και τα τελευταία χρόνια, κάπως απογοητευμένος και πικραμένος έχει αποτραβηχτεί. Έχετε μεγάλη εμπειρία από τα κοινά της ελληνικής κοινότητας γενικότερα. Ήθελα να μου πείτε την άποψή σας για το πώς βλέπετε να προχωράει η ελληνική κοινότητα. Ενώ κάθε ένας από εσάς είναι πραγματικά ένα βιβλίο, το οποίο πρέπει να κοσμεί τις βιβλιοθήκες του μέλλοντος όλως των Ελλήνων σε κάθε σημείο του πλανήτη, εντούτοις συλλογικά ως κοινότητα ελληνική, ενώ θα περιμέναμε να έχουμε περισσότερη δύναμη, περισσότερα αποτελέσματα στα εθνικά μας ζητήματα για παράδειγμα, δεν το έχουμε. εσείς τι απάντηση έχετε να δώσετε; Τι είναι αυτό που μας κάνει και δεν έχουμε την δύναμη που πρέπει ώστε στα κέντρα αποφάσεων, στα κέντρα λήψης εξουσίας στην Washington και σε άλλα σημεία της Αμερικής, οι ‘Ελληνες δεν λαμβάνονται και πολύ υπ’ όψιν.

ΟιΈλληνες λαμβάνονται υπ’ όψιν ως άτομα. Είναι μεγάλοι, έχουν πυγμή, έχουν τρόπο, έχουν διάθεση, έχουν γνώση, είναι επιστήμονες, πανεπιστήμονες, επιχειρηματίες σοβαροί. Το θέμα όμως είναι το ομογενειακό. Παραπλανήθηκε ο Έλληνας. Έχτισε τα κοινοτικά κέντρα, και χτίζοντας αυτά, δίπλα παρόμοια έχτισε και έναν ναό. Χτίζοντας τον ναό, νόμιζε ότι πάντα θα υπήρχε και το κοινοτικό κέντρο για τις φροντίδες τις κοινοτικές, τις ατομικές του ελληνισμού. Του έλληνα. Με την πάροδο του χρόνου τα πράγματα άλλαξαν. Και τώρα τα κοινοτικά κέντρα αρπάζονται από τους Σλάβους, από τους άραβες και από τους Ρώσσους που είναι πιο πολλοί από μας και τα ελληνικά κέντρα θα καταντήσουν να είναι αδιάφορα. Απάτριδα κέντρα που θα είναι ορθόδοξα κέντρα. Έτσι οι Έλληνες δεν έχουν εκείνη την συσπείρωση γύρω από την κοινότητα και η εκκλησία έκανε την δική τους δουλειά πολύ σωστά. Και εγώ δεν έχω πρόβλημα που η εκκλησία προωθεί τον εσταυρωμένο Χριστό, αυτή είναι η δουλειά της και πρέπει να την κάνει αυτή τη δουλειά σωστά. Οι Έλληνες πώς θα κάνουν εκείνοι τη δουλειά τους για να διατηρήσουν την εθνικότητά τους. Την γλώσσα τους, τα ήθη και τα έθιμα τα ελληνικά, δίπλα στα χριστιανικά έθιμα. Ξέρω ότι φέτος το καλοκαίρι, σύμφωνα με το Newsmax που διαβάζω θα γίνει μια συνάντηση στην Ευρώπη, που οι προσήλυτοι οι ξένοι που είναι φανατικοί, οι ορθόδοξοι λένε να το ξεκάνουν αυτό το εθνικό. Πρέπει να ξεχάσουμε την ελληνικότητα. Εδώ είμαστε χριστιανοί ορθόδοξοι της Αμερικής. Έχουν δίκιο. Πολύ σωστό. Αυτό θα συμβεί. Εμείς τι κάνουμε; Έχουμε ταγούς; Έχουμε αρχηγούς είμαστε συσπειρωμένοι με κάποιο τρόπο; Είμαστε οργανωμένοι; Δεν είμαστε. Και έτσι λοιπόν, βρισκόμαστε πάνω στα πέντε κύματα, κλυδωνιζόμαστε εδώ και εκεί, χωρίς να έχουμε συνείδηση του τι ακριβώς συμβαίνει ως προς το μέλλον μας.

Πού οφείλεται το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ηγεσία; Γιατί μέχρι τώρα αυτός που ηγείται της ελληνικής κοινότητας είναι ο εκάστοτε Αρχιεπίσκοπος Αμερικής. Αυτό εσείς πώς το βλέπετε;

Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κάποτε έκανε την δουλειά σωστά. Αλλά ποτέ δεν θέλησε να αφήσει αυτό το παιδί να μεγαλώσει να γίνει άντρας. Είναι ορισμένοι γονείς που μεγαλώνουν το παιδί και πάει 40 ετών και ακόμα είναι παιδί. Έπρεπε, λοιπόν, ο Αθηναγόρας και η παρέα εκεί, ο Μιχαήλ να αφήσουν το παιδί αυτό, την ομογένεια, να μεγαλώσει με την ελληνικότητά του και να περιβληθεί με κάποιον οργανισμό, αλλά δεν το θέλησαν αυτό. Τα ήθελαν όλα δικά τους. Ήθελαν να είναι οι καθοδηγητές σε όλα τα θέματα. Η μύτη τους χωμένη παντού. Και εδώ οι απλοί έ

Έλληνες οι παλιοί έκαναν το λάθος να είναι προσκολλημένοι σε αυτή την σκέψη την εκκλησιαστική. Του εκάστοτε Αρχιεπισκόπου, επισκόπου, ιερέα κλπ. Είναι ωραίες αυτές οι σκέψεις. Αλλά είναι μόνο ωραίες. Δεν είναι πρακτικές σκέψεις. Και έτσι, λοιπόν, η εκκλησία συνεχίζει τον διττό αυτόν ρόλο, τον ψεύτικο, κατά τον οποίο μαζεύει τόσα εκατομμύρια δολάρια, τα οποία δολάρια πηγαίνουν στην Αφρική ή σε άλλες ηπείρους για τους φτωχούς, τους μαύρους, τους κόκκινους, τους κίτρινους, και προωθούν τον χριστό τον εσταυρωμένο. Και αυτή την στιγμή τα ελληνικά σχολεία εδώ, υποφέρουν, δεν έχουν χρήματα να πληρώσουν τους δασκάλους τους, οι δάσκαλοι υποφέρουν, δεν έχουν χρήματα να πληρώσουν τα προς το ζην τους. Δεν υπάρχει τίποτε το ελληνικό από άποψης γλώσσας ή σπουδής δεν προωθείται και αυτά είναι παράξενα σχήματα. Είναι παράδοξα σχήματα. They should just give up. Tell the Greeks go and do the right things. What you suppose to do for yourself and wake up. Because you are loosing your ethnicity. Οι Ρώσοι έχουν το δικαίωμα να είναι Ρώσοι, οι Γερμανοί έχουν το δικαίωμα να είναι Γερμανοί, οι Πορτορικανοί να είναι Πορτορικανοί, οι Έλληνες δεν μπορούμε να είμαστε Έλληνες;

Γιατί δηλαδή τα εγγόνια μου στο New Jersey να μην μιλάνε ελληνικά; Όταν η κόρη μου μεγάλωσε με τα ελληνικά και όταν ο γαμπρός μου μεγάλωσε με τα ελληνικά στην Κοίμηση (σ.σ εννοεί τον Ιερό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου) με τους παπάδες τους Έλληνες “Έλληνες”, και τώρα βρέθηκαν όλοι στο New Jersey και μιλάνε αγγλικά. Γιατί μιλάνε αγγλικά; Διότι οι νέοι, οι Έλληνες οι εξ Ελλάδος στο New Jersey θέλουν να δείξουν αμερικανομάθεια ότι ξέρουν αγγλικά για να μην τους λένε ότι είναι immigrants και είναι υποχρεωμένοι να μιλάνε στα αγγλικά. Τώρα οι Αμερικανό γεννημένοι Έλληνες μιλάνε αγγλικά, λόγω αμάθειας. Αλλά ο γαμπρός μου μιλάει τέλεια τα ελληνικά και η κόρη μου μιλάει τέλεια τα ελληνικά. Πώς είναι καταδικασμένοι στην εκκλησία να μιλάνε μόνο τα αγγλικά και γιατί προωθούν μόνο τα αγγλικά; Δεν υπάρχει δάσκαλος και δεν μπορούν τα εγγόνια μου να μάθουν ελληνικά στο New Jesrsey, αλλά τα παίρνουν και τα μαθαίνουν τουλάχιστον χορό. Εντάξει ο ελληνικός χορός είναι σπουδαίο συνδετικό με την πατρίδα μας, αλλά στη γλώσσα η εκκλησία εκεί τι κάνει; Όταν ήρθαν στο Prospect hallοι τσολιάδες από την Ελλάδα, έναν χρόνο, δεύτερο χρόνο, τρίτο χρόνο, αυτοί οι λεβέντες οι έλληνες, ποια από τις εκκλησίες εδώ στο Brooklyn βγήκε έξω να φωνάξει και να πει, να υποχρεώσει τους έλληνες να τους πει ότι «εκείνη την Κυριακή πρέπει οπωσδήποτε να πάτε σε εκείνο το ελληνικό κέντρο θα είναι οι έλληνες οι τσολιάδες, οι λεβέντες που έρχονται ειδικά για να δούνε τα παιδιά». Κανείς δεν το έπραξε αυτό. Ήρθαν οι τσολιάδες εδώ και το Grand Ballroom επάνω ήταν άδειο. Είχε λίγο κόσμο.

Σας ακούω και δεν θέλω να σας διακόψω γιατί λέτε συγκλονιστικές αλήθειες…

Με κάνετε να παραμιλάω…

Όχι, λέτε αυτά που πρέπει να ακούσουν και στην Ελλάδα, να ακούσουν οι έλληνες. Αυτό το wake-up που είπατε εμένα με κάνατε να ανατριχιάσω. Και ίδως θα έπρεπε να γίνει κεντρικό σύνθημα του ελληνισμού. Πώς όμως; Αυτά όλα που λέτε κ. Χαλκιά είναι διαπιστώσεις από την εμπειρία την πολύχρονη που έχετε και την ενασχόλησή σας. Σας ακούω και ως άνθρωπο που είστε πατέρας, που είστε παππούς. Το wake-up Πώς θα γίνει; Τι πρότείνετε εσείς; Πώς μπορεί να γίνει; Μείναμε στις διαπιστώσεις. Αυτά που λέτε είναι συγκλονιστικές αλήθειες πρέπει να τα ακούσουν και στην Ελλάδα, πρέπει να τα ακούσουν και εδώ οι ομογενείς, πώς όμως μερικά πράγματα θα διορθωθούν;

Πρέπει οι παλιότεροι από εμάς να παραιτηθούν, διότι έχουμε πολλούς έλληνες, σπουδαγμένους εδώ που έχουν έρθει από την Ελλάδα στην Αμερική, έχουν σπουδάσει, κατέχουν απόλυτα την ελληνική γλώσσα, ξέρουν απόλυτα την ελληνική σκέψη, έχουν ελληνικό φρόνημα. Πρέπει αυτοί οι μορφωμένοι άνθρωποι να αναλάβουν τα ηνία της ομογένειας. Και ο μόνος τρόπος είναι αυτός (κλαίει…). δεν μπορούμε οι αγράμματοι εξ ημών να είμαστε οι υπεύθυνοι μιας ομογένειας.

Σέβομαι την συναισθηματική φόρτισή σας, γι’ αυτό και διέκοψα. Με συγκινείτε και μένα, αλλά και με εκφράζετε στα γραπτά μου εδώ και μια δεκαετία. Σας βλέπω δακρύζετε, συγκινείστε, αλλά τι μπορεί να γίνει;

Έχουμε γιατρούς. Έχουμε δικηγόρους. Έχουμε μηχανικούς. Έχουμε σπουδαίους άνδρες που ξεκίνησαν από την Ελλάδα, ήρθαν εδώ, συμπλήρωσαν τις σπουδές τους, είναι κορυφή στις σπουδές τους, απόλυτα γνώστες της ελληνικής, της αγγλικής και άλλων γλωσσών, καθηγητές στα πανεπιστήμια. Οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να προσκληθούν να αναλάβουν ορισμένες υπευθυνότητες στην διαχείριση των ελληνικών θεμάτων. Πρέπει να τους καλέσουμε ως ειδήμονες στα θέματά τους, στα θέματα διδασκαλίας, της σπουδής. Οι άνθρωποι αυτοί διδάσκουν σε διάφορα πανεπιστήμια σε ολόκληρη την Αμερική. Να δείτε βιβλία εδώ ελλήνων στα αγγλικά για τα θέματα της ημέρας της Αμερικής, που να λέτε έλληνες είναι αυτοί; Τόσο σπουδαίοι γραφιάδες είναι οι έλληνες; Και βέβαια είναι. Προωθούνται; Όχι. Τους μιλάμε; Όχι. Τους πλησιάζουμε; Όχι. Είναι όλοι στα σκοτεινά. Γιατί όλοι αυτοί οι έλληνες οι σπουδαίοι του είναι δίγλωσσοι, να είναι σκοτεινά; Λοιπόν, είναι καιρός, έχει περάσει ο καιρός που πρέπει όλοι αυτοί οι άνθρωποι να προσκληθούν. Να τους ζητήσουμε συγνώμη που τους αγνοήσουμε και να τους πούμε ότι πρέπει να αναλάβουν γενικότερα στα διαχειριστικά της ομογένειας.

Ποιος θα το κάνει αυτό κ. Χαλκιά;

Η ομοσπονδία στην Αστόρια που τώρα συνήλθε και είναι όλοι φρέσκοι και ορεξάτοι και όλοι είναι ενοχλημένοι από την κατάθλιψη αυτή των ελληνικών θεμάτων της Ελλάδας και εδώ γενικά, είναι ευκαιρία να προσκαλέσουν όλους αυτούς, τους ξέρουν ποιοι είναι, οι οποίοι –οι έλληνες αυτοί οι σπουδαίου- κρύβονται και δεν θέλουν να προσβληθούν από έναν απλό έλληνα που έχει το μακρύ του και το κοντό του που δεν ξέρει τι λέει. Και αυτό, όχι γιατί είναι κακός, αλλά γιατί δεν έχει τις βάσεις τις επιστημονικές, δεν έχει την γνώση.

Εννοείτε από αυτούς που είναι στην Ομοσπονδία;

Από αυτούς που είναι στην Ομοσπονδία. Είναι χρυσοί άνθρωποι, ωραιότατοι άνθρωποι, περίφημοι οικογενειάρχες, επιτυχημένοι άνθρωποι στην ζωή τους αλλά πρέπει να κάνουν λίγο στην μπάντα, να προσκαλέσουν το νέο αίμα, τους νέους ανθρώπους. Λέω νέους, αλλά οι άνθρωποι είναι μιας ηλικίας, μιλάω για 30δες, 40δες, 50δες.

Νέους ως προς την Ομοσπονδία, γιατί εκεί υπάρχουν για 30 χρόνια τα ίδια άτομα.

Τα ίδια άτομα. Είμαστε στην εποχή της παρέας από τον καθεδρικό της Νέας Υόρκης που δεν ήθελαν να ξεκολλήσουν. Πήγε ο Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος και έλεγε το μακρύ του και το κοντό του στους New York Times περί ορθοδοξίας, τα μπέρδεψε, τα έκανε όπως τα έκανε, μίλαγε για θεολογία, τα μπέρδεψε, έβαλε και το Άγιο πνεύμα, μίλησε και εναντίον της ελληνικής γλώσσας, αντέδρασε ο κόσμος, μαζευτήκαμε πάνω από 1000 άτομα να κάνουμε συλλαλητήριο στην 5^η Λεωφόρο και αν συνεχεία απέναντι από την Αρχιεπισκοπή και το προξενείο. Και όλα αυτά γιατί είχαμε μια ζέση, μια λαχτάρα. Θέλαμε να προωθήσουμε το ελληνικό. Αλλά δεν δημιουργήθηκε τίποτε το σοβαρό ποτέ. Ήταν οι μπράβοι τότε στον παράδεισο και αρπάξαν κάτι λεβέντες και τους άρπαξαν, τους σβούριξαν, τους  κλωτσοπάτησαν…

Ποια χρονολογία όλα αυτά…;

Στην δεκαετία του ’70. Τους κλωτσοπάτησαν εκεί στον παράδεισο στο δεύτερο πάτωμα, διότι ήταν τα κόμματα. Ήταν οι λεβέντες οι από εδώ και οι λεβέντες οι από εκεί. Οι άλλοι ήταν έλληνες που είχαν κάτι ελληνικό να πούνε. Και δεν είχαν να κάνουν με την παρέα αυτών που εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα της εκκλησίας. Η εκκλησία να εξυπηρετεί τα συμφέροντά της. Κανένας δεν πρέπει να παρεμβαίνει στα συμφέροντά της. Αλλά όταν διαβάζω ότι 6,5 εκατομμύρια δολάρια ξοδεύτηκαν μέχρι χθες, σύμφωνα με τον Κήρυκα, και ακόμα δεν έχει τελειώσει το θέμα με τις ανωμαλίες, τις οποίες τις έζησα το ‘61, ’62, ’63, ’64 ως φοιτητής που αποφοίτησα από την θεολογική σχολή. Κάτι λεβέντες ως εκεί πάνω, πουστριά, οι οποίοι έψαχναν να βρουν παιδιά άλλα εκεί να τα κάνουν, τι να τα κάνουν. Τελικά αφού έγινε μεγάλη φασαρία τους έδιωξαν, πάνε στο Harvard, στο Yale και σε άλλα πανεπιστήμια, εφόσον ήταν έξυπνοι, σπούδασαν, πήραν διπλώματα και μετά γύρισαν στην θεολογική σχολή να διδάξουν. Να συνεχιστεί δηλαδή το κακό. Με την ανωμαλία του καταστρέφει του αλλουνού τα παιδιά σε μια εκκλησία, και αντί να τον ξεπαστρέψουν και να τον διώξουν, τον στέλνουν σε άλλη κοινότητα. Και σε άλλη κοινότητα. Και σε άλλη κοινότητα. Και συνεχίζεται το κακό. Για στάσου, ρε Αρχιεπίσκοπε, για στάσου, ρε δεσπότη, για στάσου, ρε κύριε εσύ που καταστράφεις τα παιδιά μας. Αφού το ξέρεις ότι αυτός εδώ ο κύριος είναι με το όνομα, είναι γνωστός από το ’61, ’62, ’63, ’64. Και μετά τον αφήνεις να επιστρέψει καθηγητής, να προωθεί τις ανωμαλίες τις σεξουαλικές, γιατί; Για να καλύψει ο ένας του άλλου τις αμαρτίες; Εμείς μεγαλώναμε και φοβόμαστε να κοιτάξουμε ένα κορίτσι στα μάτια, γιατί ήταν αμαρτία. Ήταν αμαρτία να κοιτάξουμε μιας κοπέλας το πόδι της. Και αυτοί να πηδιώνται μεταξύ τους; Και μετά να επιτρέπουν σε μια θεολογική σχολή αυτά τα αίσχη; Να τα επιτρέπουν στους παπάδες και να καταντήσεις δηλαδή να είσαι ανώμαλος; Πού ακούστηκε αυτό το πράγμα;

Όσο περνάει η ώρα μαζί σας, τόσο πιο έντονο γίνεται το ενδιαφέρον, γιατί είστε καταπέλτης ειλικρίνειας σε όλα όσα λέτε. Μιλήσατε σαν να είχατε μπροστά σας τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής, με εξομολογητική διάθεση. Παρόλο που μου είναι δύσκολο να συνεχίσω την συνέντευξη, βλέποντας σας να δακρύζετε συνεχώς, τι θα του λέγατε; Τελείωσε η κληρικολαϊκή και σας άκουσα να μιλάτε με πάθος, με δάκρυα…

Έχουν δώσει πολλές υποσχέσεις σε όλους αυτούς που παίρνουν τα χρήματα ότι θα προωθήσουν την ελληνικότητα, την ελληνική γνώση, την ελληνική σπουδή, και δεν το έπραξαν ποτέ.

Ναι, έχουν φτιάξει και ένα ταμείο για την ορθοδοξία και τον ελληνισμό, για τον οποίο δεν ξέρει κανείς ακόμα τίποτε…

Τα χρήματα πηγαίνουν στην Αφρική, πηγαίνουν σε βίλες στην Αφρική, σε παιδάκια εκεί στην Αφρική με τους ιερείς με τους παχυλούς μισθούς και τις ωραίες γεύσεις. Τα λεφτά πάνε εδώ και εκεί. Αφ’ ης στιγμής τα λεφτά φεύγουν από την Αμερική και πάνε στο εξωτερικό, εξαφανίζονται. Τα χρήματα εξαφανίζονται σε αποστολές. Όπως η CIA και οι άλλοι τα λεφτά τα εξαφανίζουν, όπου τα έξαφανίζουν, έτσι εξαφανίζονται και τα λεφτά των εκκλησιών. Και στην περίπτωσή μας της ελληνικής ορθόδοξης εκκλησίας, που ο κάθε έλληνας πλούσιος ευσεβής θέλει να βοηθήσει τους ιερούς σκοπούς της Αρχιεπισκοπής –και καλά κάνει ο άνθρωπος- αλλά πρέπει να βεβαιωθεί ότι ένα ποσοστό από τα χρήματα πρέπει να πάει σε κάποιο πανεπιστήμιο ή σε κάποια σπουδή που να έχει να κάνει με την ελληνική σκέψη, μόρφωση.

Το γεγονός ότι μετά από τόσα χρόνια επιτυχημένης παρουσίας όλων των Ελλήνων, και δεν μιλάω μόνο για σας, δεν έχει καταφέρει η ελληνική κοινότητα να έχει ένα δικό της πανεπιστήμιο, αυτό πώς το σχολιάζετε; Γιατί με όλα αυτά που μου λέτε είναι αποτέλεσμα όλης αυτής της πραγματικότητας που διαπιστώνετε τόση ώρα με πάθος και ένταση.

Είναι ντροπή. Οι εβραίοι έχουν το AIPAC και κοντρολάρουν όχι μόνο την Αμερική αλλά και ολόκληρο τον κόσμο. Με έναν μόνο οργανισμό. Έχουν και τα άλλα σωματεία τους. Και δεν είναι άμεσα συνδεδεμένοι με τους ραβίνους. Οι ραβίνοι μόνο προβλήματα δημιουργούν. 70.000 ραβινόπληκτοι δημιουργούν όλα τα προβλήματα για όλους τους άλλους τους εβραίους, διότι είναι φονταμενταλιστές. Λοιπον, πρέπει οι έλληνες να κάνουμε το σωστό. Οι σπουδαγμένοι έλληνες να συσπειρωθούν με τους άλλους τους έλληνες και πρέπει η εκκλησία να μας δώσει συγχωροχάρτι και να μας απελευθερώσει και να μας πει: «λεβέντες κάντε την δουλειά σας». Και να μην έρχεται στο Σταθάκειο και να κατακλέβουν την συνεδρίαση. Είναι μια συνεδρίαση των σωματείων για να μπορέσουν να μιλήσουν. Να συνδιαλεχθούν. Και αντί να συδιαλεχθούν οι άνθρωποι εκεί ύστερα από τον κόπο της ημέρας, έρχονται για να μιλήσουν για κάποιο σχέδιο, έρχεται ο ιερέας –πάντα καλοδεχούμενος-, έρχεται ο Αρχιεπίσκοπος –πάντα καλοδεχούμενος- και κλέβει την βραδιά. Δεν μπορεί να πάει να κλέψει την βραδιά, ούτε στο ξενοδοχείο το Hilton, ούτε σε όποιο άλλο. Δεν μπορεί να πηγαίνει εκεί να προσυλητίζεται, να αρπάζει κάτι που ανήκει στο λαϊκό. Δεν μπορεί ο παπάς να πηγαίνει σε μια συγκέντρωση, να ανεβαίνει και να παίρνει τα ηνία και να λέει, και να λέει και να λέει και να γιορτάζει όχι τον πόλεμο του 40, την ένδοξη αυτή περίοδο, τον αγώνα και τον βασανισμό του έλληνα, ή το 1821, αλλά ότι τάχα… η ελληνική αφίσα έλεγε για το Hellenism. Τι δουλειά έχει το Hellenism με το 1821 ή το 1940 κάτω στο downtown Manhattan με 250-300 ανθρώπους και έναν παπά επάνω να μιλάει –λόγιος, σπουδαίος ιερέας, λόγιος, φίλος μου μου από την θεολογική σχολή, ήμουν ο κουρέας του, ο Ευγένιος- και να έχει πάρει την βραδιά και να την έχει κάνει δικιά του. Και να μιλάνε για τι; Όχι για τον Καραϊσκάκη, τον Κολοκοτρώνη, την Μπουμπουλίνα, τον Κανάρη, για τον άλλον που το σφαγίασαν, τον άλλον που τον έβαλαν και τον έκαψαν, τον Διάκο, για τί δεν λεγονται αυτά; Επιτρέπεται;

δεν είναι θυμωμένος. Απλώς είμαι κουρδισμένος.

Άκουσα με ιδιαίτερη προσοχή αυτά που είπατε, κυρίως στο τέλος. Είπατε 2-3 φορές ότι η εκκλησία πρέπει να αφήσει αυτό το παιδί να μεγαλώσει…

Να σταθεί στα πόδια του…

Αυτό σημαίνει πως η ομογένεια θα πρέπει να έχει ηγέτη δικό της, πολιτικό άνδρα; Ή πολιτικό οργανισμό;

Εννοείται! Αυτό συμβαίνει με κάθε άλλη εθνική οντότητα εδώ και σε ολόκληρη την υφήλιο. Οι λαϊκοί πρέπει να κοιτάξουν τα λαϊκά. Και οι χριστιανοί θα πρέπει να κοιτάξουν την χριστιανική τους ατζέντα. Σωστά πράτουν, καλώς πράτουν αλλά δεν μπορούν να λένε «δώστε μας ένα εκατομμύριο και θα δώσουμε και στους έλληνες». Αυτό δεν συμβαίνει. Δεν προωθούν σε κάποια επιστήμη, δεν δίνουν στα πανεπιστήμια για έδρα ελληνικής αρχαιότητας. Δίνουν στα πανεπιστήμια για Βυζαντινής αρχαιότητος.

Δόθηκαν χρήματα για να γίνει έδρα αρχιεπισκόπου Δημητρίου στο Fordham.

Κ. Χαλκιά, με συνεπήρε πολύ ο λόγος σας, γι’ αυτό και προσπάθησα να σας διακόψω όσο λιγότερο γίνεται. Εσείς πώς βλέπετε το μέλλον της ελληνικής κοινότητας στην Αμερική;

Οι έλληνες θα οργιάσουν επιστημονικά, επαγγελματικά αλλά με περιορισμένη ελληνική ταυτότητα. Όπως κια οι έλληνες στην Ελλάδα έχουν πρόβλημα με την ταυτότητά τους κια φοβούνται να πούνε ότι είναι έλληνες, διότι –λένε- είναι ρατσιστικό. Από πού και ως πού είναι ρατσιστικό; Είσαι έλληνας και πρέπει να είσαι περήφανος που είσαι έλληνας. Όπως είναι περήφανος και ο εβραίος, και πήγαινε στα εβραϊκά sites να δεις πώς οι εβραίοι αντιμετωπίζουν την σημερινή πραγματικότητα. Είναι σε εμπόλεμη κατάσταση. Ενώ δεν έχουν πόλεμο, τους βλέπεις με τις σημαίες τους κτλ. Από πού και ως πού οι ισραηλίτες δείξαν ηρωικοί σε πολέμους και σε αγώνες; Ποτέ! Αλλά οι έλληνες είμαστε από την γέννα μας, από την σκούφια μας, από το DNA είμαστε πολεμικοί. Είμαστε άνθρωποι της ελευθερίας. Είμαστε άνθρωποι που στεκόμαστε για το ορθό, το σωστό και θυσιαστήκαμε ξανά και ξανά γι’ αυτό. Να μην μοπούμε να πούμε σήμερα ότι είμαστε έλληνες, διότι το θέλει ο κ. Χρυσοχοϊδης; Εκείνος κάθε μέρα να ντροπιάζει τον έλληνα, να λέει στον αστυνομικό να μην έχει την σημαία στην επωμίδα του. Γύρισα από την Κίνα και να βλέπω τους κινέζους να είναι 5 πόδια ο καθένας και να νιώθουν σαν να είναι 10 πόδια, και να στέκονται δίπλα στην σημαία και είναι περήφανος για την εθνικότητά του. Και πηγαίνω στην καραϊβική, στην Αρούμπα και βλέπω τον άλλον να καμαρώνει και να είναι περήφανος για την εθνικότητά του. Και να μην μπορεί ο έλληνας να πει ότι είναι έλληνας, διότι θα προσβληθεί κάποιος άλλος που είναι μαύρος, κόκκινος, κίτρινος; Αυτά είναι σαχλαμάρες. Αυτά είναι αηδίες. Οι έλληνες πρέπει να ανθιστούν. Πρέπει να αντιμετωπίσουν αυτήν την κατάσταση και πρέπει εμείς εδώ οι έλληνες της Αμερικής να λάβουμε μια θέση, οργανωμένη θέση και να πούμε στον κ. Χρυσοχοϊδη και στην κ. Δραγώνα να σταματήσει να μας λέει ότι κατά λάθος γίνονται και ότι είμαστε έλληνες. Μας είπαν τον 18^ο αιώνα ότι είμαστε έλληνες και το πιστέψαμε. Και βέβαια είμαστε έλληνες και το αποδείξαμε. Αφού κάναμε τόσους πολέμους, τόσες μάχες, μάθαμε να κερδίζουμε. Και κερδίσαμε το 1821. Και γιατί κάθε άλλο χρόνο να έχουμε επανάσταση; Γιατί ο άλλος ο πλούσιος ο κρητικός ο λεβέντης με τα βαπόρια του, με τα καράβια του που πήγαινε στον Εύξεινο Πόντο πάνω κάτω με χρήματα πολλά να τον βάλουν κάτω οι τούρκοι να του βγάλουν την πέτσα; Γιατί; Για το χριστιανισμό το έκαναν ή γιατί ήταν μουσουλμάνος; Γιατί ήταν έλληνας πατριώτης. Και του έβγαλαν την πέτσα, ίντσα με ίντσα, πόντο με πόντο και δέχτηκε το θανατο, αυτός που δεν είχε ανάγκη από κανέναν. Είχε τόσα πολλά χρήματα αυτός ο κρητικός ο λεβέντης. Λοιπόν, είμαστε έλληνες από το DNA μας. Και μάλιστα πολλοί από εμάς είμαστε από την Ιωνία. Διότι τους έλληνες τους καθάρισαν τον 5^ο αιώνα και έπρεπε τον 9^ο αιώνα να έρθουν φρέσκοι νέοι έλληνες που έφερε ο βυζαντινός αυτοκράτορας, νέο αίμα ελλήνων και ξέκανε τους αλβανούς και τους γιουγκοσλάβους στην Πελοπόννησο. Έκανε σε αυτούς ό,τι είχαν κάνει στους έλληνες. Τους καθάρισε όλους και έφερε φρέσκους έλληνες από την Ιωνία, οι οποίοι ήταν πέρα για πέρα έλληνες. Είμαστε έλληνες και ήμασταν έλληνες και δεν μπορεί μια κυρία Δραγώνα να λέει το μακρύ της και το κοντό της. Η αγράμματη, η αστοιχείωτη, η ασυναίσθητη που έχει το θράσος να λέει σε ένα βλάκα ότι είναι βλάκας. Λες σε έναν βλάκα ότι είναι βλάκας και μετά λες σε έναν έξυπνο ότι είναι βλάκας, από πού και πώς; Δεν γίνεται. Κανένα στοιχείο πάνω για την θέση της να σεβαστεί τον έλληνα. Πώς τον ξεφτιλίζεις τον έλληνα. Ποιος είσαι εσύ ρε κύριε πολιτικέ; Πού κρύβεσαι εσύ; Αφού τα θέματα είναι πολύ συγκεκριμένα. Είναι τρεις οργανώσεις που κοντρολάρουν τα πάντα και τους πάντες. Με τους τραπεζίτες και με την διεθνή εταιρία που σου αρμέγει το αίμα. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Πρέπει λοιπόν, καθένας να αντισταθεί σε αυτή την κατάσταση της Ελλάδας και να σταθεί ηρωικά.

Αν θα πάνε 7.000 στρατός στην Ελλάδα, θα δείτε τι θα συμβεί. Θα ξυπνήσουν οι έλληνες. Όταν θα πάνε αυτοί και θα τους χτυπήσουν τα κωλομέρια και θα τους μάθουν τρόπους τους έλληνες, θα ξυπνήσουν οι έλληνες. Και αυτοί θα δουν πόσο στριμένοι είναι οι έλληνες και πόσο ηρωικό φρόνημα έχουν. Και θα μάθουν το μάθημά τους. Δεν μπορείς εσύ να πας στην Αργεντινή και να κάνεις αυτό που τους έκαναν. Βγήκαν οι γυναίκες έξω και τα παιδιά και οι άνδρες και τους άλλαξαν τον αδόξαστο. Έτσι θα κάνουν και οι έλληνες που είναι πραγματικά ηρωικοί. Θα βγουν έξω και θα δούνε πού θα πάνε οι 7.000 μάγκες. Όπου πήγαν οι Γερμανοί, όπου πήγαν οι Ιταλοί και όπου πήγαν οι ρώσοι στο Αφγανιστάν. Πώς μπορείς να πηγαίνεις στο Αφγανιστάν και να κάνει ό,τι θέλεις, ρε Ρώσε; Πολεμούν οι άνθρωποι μέχρι την τελευταία ρανίδα από το αίμα τους όταν το θέμα είναι πατριωτικό. Επιτέλους αν θα έρθουν οι 7000 θα είναι η βλακωδεστάτη πράξη των ιθυνόντων. Και οι 7000 αυτοί θα αντιμετωπιστούν από 7 εκατομμύρια έλληνες λεβέντες που θα τους βγάλουν τα μάτια. Είμαι θυμωμένος;

Είστε οργισμένος δίκαια και μιλάτε με απόλυτη ειλικρίνεια. Ακούγοντάς σας και εμείς και όλοι οι υπόλοιποι από το διαδίκτυο αισθάνονται ότι τους εκφράζετε. Ο ελληνισμός εδώ στην Αμερική είναι μια μεγάλη δύναμη. Πώς μπορεί να έχει μια ουσιαστική παρέμβαση; Και πριν μου πείτε αυτό, καταλαβαίνω την άποψή σας για το οργανωμένο λόμπι το δικό μας. Θέλω όμως να μου το περιγράψετε. Έχουμε οργανωμένο λόμπι;

Όχι. Οι Τούρκοι όμως έχουν οργανωμένο λόμπι. Ξοδεύουν τόσα πολλά χρήματα. Βλέπω το foreign affairs και συνέχεια υπάρχει η διαφήμιση της τουρκικής αεροπορικής εταιρίας και άλλων εταριών της Τουρκίας, και το περιοδικό αυτό είναι το κατ’ εξοχήν όργανο ενός εκ των τριών οργανισμών που κοντρολάρουν εδώ τα παγκόσμια γεγονότα. Όχι, οι έλληνες δεν κάνουμε αυτό που πρέπει να κάνουμε για να προωθήσουμε τα συμφέροντά μας γιατί δεν είμαστε οργανωμένοι. Καθόλου οργανωμένοι θα έλεγα. Ένας λεβέντης χιώτης, Καρδαμιλήτης, ο Λιβανός, ο οποίος ήταν πάμπλουτος και είχε πολλή αγάπη, αν και γεννημένος εδώ στην Αμερική μάζεψε τα παιδάκια στο κέντρο εκεί στην Αστόρια και τα σπούδασε και τους έμαθε πώς να ενεργούν πολιτικά, πώς να ενδιαφέρονται για την πολιτική ζωή και τους βλέπεις τώρα –πέθανε ο άνθρωπος, αλλά άφησε πίσω του ολόκληρη στρατιά από χιωτάκια, από λεβέντες άνδρες τώρα, οι οποίοι ενδιαφέρονται για τα κοινά, για τα πολιτικά θέματα, τα αμερικάνικα και αυτά που έχουν να κάνουν με την ελληνική πραγματικότητα της Ελλάδας-. Και αυτό είναι ένα ωραιότατο παράδειγμα ορθροφροσύνης και ανδρισμού ενός έλληνα πλούσιου, του Λιβανού, ο οποίος έκανε τόσο μεγάλο αγώνα για κάθε ελληνικό θέμα στην Washington DC, προσωπικά να πηγαίνει εκεί με τους προέδρους, να τους δίνει λεφτά. Αλλά ήταν ένας άνθρωπος ισχυρός και έκανε μόνος του αυτή την ππροσπάθεια, όπως κια άλλοι έλληνες μόνοι τους. Αλλά από άποψη οργάνωσης, δεν είμαστε οργανωμένοι. Διότι οι έλληνες από την Ελλάδα οι πολιτικοί μας δεν το επεδίωξαν βλακωδώς. Δεν το επεδίωξαν σωστά να υπάρχει μια συγκροτημένη ομάδα ατόμων. Να τους δώσω εδώ ένα σωρό εφημερίδες να δουν πώς ενεργούν οι φίλοι μας οι εβραίοι. Οι εβραίοι είναι φίλοι μας δεν είναι εχθροί μας. Μας δείχνουν το τρόπο ενεργείας, ανδρισμού, λεβεντιάς. Διαβάζεις τις εφημερίδες πώς λειτουργούν και λες «τι εθνικότητα είναι αυτή! Τι ανδρισμός, τι αίμα ρέει μέσα στις φλέβες τους!». Αν και έχουν λάθος σε πολλά θέματα, πηγαίνουν και προωθούν τυφλά τα συμφέροντά της πατρίδας τους, πολλές φορές σε βάρος άλλων, αλλά δεν πειράζει. Εμείς οι έλληνες δεν ξέρουμε. Είμαστε κουφοί. Το αίμα μας έχει πάθει κάτι. Μίλησα σήμερα με κάποιον και μου λέει «κάτι έχει πάθει ο έλληνας στην Ελλάδα. Έχει πάθει μια ύφεση». «ναι» του λέω «είναι καλοκαίρι. Οι άνθρωποι είναι χαζοί να κάνουν την φασαρία το καλοκαίρι;». οπότε οι έλληνες έχουν αγανακτήσει. Βαρέθηκαν να τρέχουν, να φωνασκούν. Έχει πάθει κάτι ο έλληνας. Αλλά για να πάνε οι 7000 εκεί και να δούμε τι θα γίνει. Θα τους φάνε έναν-έναν μέρα και νύχτα. Όχι στα κορφοβούνια, αλλά μέσα στην πόλη.

{……………………………………………………………………………………………………………………………………}

Εγώ σας ευχαριστώ που ήρθατε. Είναι αξιόλογο και ενδιαφέρον το ότι ενδιαφερθήκατε να έρθετε εδώ στο Brooklyn που είμαστε αρκετοί Έλληνες. Το να ενδιαφερθείτε να έρθετε εδώ να μας δείτε, είναι ευχάριστο. Έπρεπε τα διάφορα εδώ Μέσα Επικοινωνίας τα ελληνικά να το κάνουν αυτό τακτικά. Με όλους τους Έλληνες. Όχι για μένα συγκεκριμένα. Για όλους του Έλληνες, διότι κάθε έλληνας έχει την ιστορία του και ευτυχώς έχει μια ιστορία επιτυχίας μετά από έναν μεγάλο αγώνα. Και πρέπει λοιπόν οι Έλληνες, τα παιδιά μας να ξέρουν πώς ο κ. Τάδε από τίποτε πρόκοψαν και πώς σπούδασαν και πώς πέτυχαν ό,τι πέτυχαν. Αυτό είναι μια υποχρέωση των Μέσων επικοινωνίας των ελληνικών και είναι ευχάριστο πως εσείς ακολουθείτε αυτή τη γραμμή βλέπω και  είναι χαρά μου που ήρθατε να μας δείτε”.

συνεχίζει την γλαφυρή αφήγηση του λέγοντας ότι:

“Ο Μιχάλης ο Χαλκιάς γεννήθηκε στο Pittsburgh στην Πενσυλβάνια και δυο ετών βρέθηκε στην Ελλάδα στα Καρδάμιλλα της Χίου με τον πατέρα του, χωρίς την μητέρα του και μια αδελφούλα και έγινε ο πόλεμος, ο β’ παγκόσμιος πόλεμος κια έπρεπε να φύγει από την Χίο, κυνηγημένος ο πατέρας του από τους Γερμανούς και να βρεθεί στο Χαλέπι στην Συρία. Εκεί μείναμε τέσσερα χρόνια με το τέλος του παγκοσμίου πολέμου ήρθαμε στην Ελλάδα και το ’56 εγώ επέστρεψα στην Αμερική, όπου είχα γεννηθεί και βρήκα την μητέρα μου και την αδερφή μου και εν συνεχεία τελείωσα το γυμνάσιο εδώ, πήγα στην θεολογική σχολή της Βοστώνης, απεφοίτησα το ’64 και υπήρξα ψάλτης, δάσκαλος και όλα αυτά στις διάφορες κοινότητες του Pittsburgh και εδώ στην Νέα Υόρκη και το γεγονός ότι από μικρή ηλικία ήμουν επιχειρηματίας, συνέχισα ως έτσι σε χίλιες δυο δουλειές. Αυτά εν συνόψει.

Το ερώτημα που προκύπτει είναι πώς είναι δυνατό κάποιος που ξεκίνησε από την θεολογία να ασχοληθεί με το management. Τι ήταν αυτό που σας έκανε να πάτε στην θεολογική σχολή της Βοστώνης και να μην σπουδάσετε Διοίκηση επιχειρήσεων;

Πολύ σωστή η ερώστηση. Ο παππούς ήταν παπάς στα Καρδάμιλλα της Χίου και ήταν βέβαια η επιθυμία της οικογένειας κάποιος να γίνει ιερωμένος και έτσι από μικρός το άκουγα… Μεγάλωσα στις εκκλησίες στον Πειραιά, στον Αγ. Νικόλαο, στον Αγ. Βασίλειο, στον Αγ. Νείλος, στον Αγ. Κωνσταντίνο, και ήμουν παιδί της εκκλησίας. Έτσι μεγαλώνοντας και ερχόμενος στην Αμερική, τελειώνοντας στο Γυμνάσιο, πήγα στην θεολογική σχολή της Βοστώνης. Και σπούδασα μέχρι το ’64. Ήταν μια φυσική συνέπεια των πραγμάτων, αλλά ταυτόχρονα είχα επιχηματική σκέψη. Τελείωσα την θεολογική σχολή, βρέθηκα στο Pittsburgh και έπιασα δουλειά εκεί με την εκκλησία το Holy Cross, και έπαιρνα 300 δολάρια το μήνα (το ’64) και είχα καινούργιο αυτοκινητάκι και έπρεπε να το πληρώνω. Τι να κάνω λοιπόν; Άρχισα να προωθώ ελληνικές ταινίες, ένα δράμα και μια κωμωδία, όπως γινόταν στην Νέα Υόρκη και στην Βοστόνη, και έτσι μπορούσα να κάνω επιπλέον χρήματα για τα έξοδα μου. Όπως και στην θεολογική σχολή που ήμουν, ήμουν ο μόνος που συνδύαζε σπουδές και δουλειά. Ήμουν ο κουρέας της σχολής. Ο σχολάρχης ήταν πελάτης μου, οι καθηγητές μου ήταν πελάτες μου, οι συμμαθητές μου το ίδιο. Όλοι μου χρωστούσαν χρήματα καθότι ήμαστε ελεύθεροι να βγούμε έξω μια Κυριακή απόγευμα και μια Πέμπτη και πού να τρέχουνε για κούρεμα, ερχόντουσαν σε μένα λοιπόν, στο Mike’s Barbershop, και έτσι όλοι μου χρωστούσαν χρήματα και πάντα η τσέπη μου ήταν γεμάτη. Στο Pittsburgh που ήμουν πήρα έναν κινηματογράφο και ενώ ήμουν δάσκαλος και ψάλτης και γραμματέας στον Τίμιο Σταυρό, ταυτόχρονα κάθε Σαββατοκύριακο, και δεύτερη Δευτέρα και Τρίτη είχα τις ταινίες. Είχα μεγάλη επιτυχία καθότι υπήρχαν πάρα πολλοί Έλληνες στα διάφορα χωριά τριγύρω. Η γεωγραφική τοποθεσία είναι τέτοια με βουνά, λαγκάδια και μεγάλες διαδρομές, κοντά όλοι αλλά περίεργη η τοποθεσία. Έτσι έβγαλα όλους τους παππούδες και τις γιαγιάδες από τα σπίτια τους με τα παιδιά τους να έρθουν να δουν μια ελληνική ταινία αλλά και να κάνουν κάτι τα παιδιά με τους παππούδες, να γελάσουν μαζί και να κλάψουν μαζί. Αυτό το ’64-’65-‘66.

Μετά;

Ο παπάς εκεί ήθελε να ξέρει πόσα λεφτά έκανα και εγώ καθότι πονηρό παιδί από καρβουνιάρικα από τον Πειραιά είχα μια (απλάδα). Όποτε με ρωτούσε «έκανες χρήματα;», «ναι» του απαντούσα «έκανα 1200 δολάρια καθαρά στην τσέπη μου». Πάει το λέει στον παπά τον Χιώτη και ο παπάς έσκασε ότι έβγαλα 1200 δολάρια σε δυο βράδια, ενώ ήμουν δάσκαλος στο σχολείο –την Δευτέρα και την Τρίτη δίδασκα- και στις 7 πήγαινα στον κινηματογράφο που είχα τις ταινίες και περνούσαν χίλιοι άνθρωποι, να με χαιρετίσουν και να δουν τον σπουδαίο νεαρό που τους έβγαλε όλους από τα σπίτια τους και τους έκανε να έρθουν να δουν ελληνική ταινία. Ε ο παπάς έσκασε, διότι μάζευαν τότε λεφτά να χτίσουν ένα καινούργιο κτίριο, έναν καινούργιο ναό και γω πήγα πέντε τετράγωνα πιο πέρα, πήρα έναν κινηματογράφο Δευτέρα και Τρίτη και μπόρεσα να έχω μια μεγάλη επιτυχία. Οπότε, τελικά, δεύτερη, τρίτη φορά «πόσα έκανες, Μιχάλη;», «έκανα τόσα», «μα κάνεις πολλά…». Είχα μια ταινία την «Κάλπικη Λίρα» και με τσακώνει ο παπάς και λέει «ακούστε, αγαπητέ, η Κάλπικη Λίρα είναι μια ανήθικη ταινία  που την βάζετε εδώ και –ξέρετε- θα γράψω στην Αρχιεπισκοπή και δεν θα σας χειροτονήσει, διότι δεν ενεργείτε σωστά, ως απόφοιτος της θεολογικής σχολής». «Μα» του λέω «πάτερ, δεν νομίζω ότι η Κάλπικη Λίρα είναι ανήθικη».

Τότε στον Αγ. Νικόλαο του Pittsburgh ο παπάς ήταν ο fr Gregory, που εν συνεχεία ήταν ο παπάς του Τιμίου Σταυρού στο Bay Ridge στην Νέα Υόρκη.

Κάποτε όταν ήμουν στην Νέα Υόρκη, ο Fr. Gregory στο υπόγειο της εκκλησίας έδειχνε την «Κάλπικη Λίρα». Λοιπόν, ήταν ηθικό για τον Fr. Gregory να δείχνει την Κάλπικη Λίρα στο υπόγειο του Τιμίου Σταυρού στο Bay Ridge, αλλά δεν ήταν ηθικό για μένα στο Pittsburgh. Με καλούνε, λοιπόν, στο υπόγειο οι Έλληνες από την Ικαρία, απο την Πελοπόννησο, οι βλαχοκερασιώτες, οι Χιώτες να δουν αυτόν τον σπουδαίο επιχειρηματία που ήταν ψάλτης και δάσκαλος και έκανε τόσα χρήματα και να δουν ποιο ήταν το θέμα. Προσεβλήθην(;) λοιπόν αυτοί οι πάμπλουτοι άνθρωποι με εστιατόρια, με μεγάλες επιχειρήσεις, με ξενεδοχεία, να θέλουν να γνωρίσουν τον μεγάλο επιχειρηματία, εμένα τον πιτσιρικά. Τον βασανισμένο.

Υπέβαλα την παραίτησή μου και έφυγα από το Pittsburgh. Ήμουν σπουδαίος μπογιατζής. Το κατεξοχήν επάγγελμα των Ελλήνων στο Pittsburgh ήταν οι μπογιές. Οι θείοι μου και ο πατέρας μου, όλοι πέρασαν από αυτή τη δουλειά. Διότι πηδούσαν από τα πλοία σαν γάτοι και όπου πήγαιναν μετά, ή έπλεναν πιάτα ή θα μπογιατίζανε. Εγώ, λοιπόν, τελειώνοντας την θεολογική σχολή κάθε καλοκαίρι πήγαινα μετά τις 4 Ιουλίου στο Pittsburgh και όλες οι δουλειές ήταν πιασμένες. Τι να κάνω, λοιπόν; Η μόνη δουλειά που δεν πήγαινε κάνεις ήταν να είσαι μπογιατζής. Έτσι, λοιπόν, ήμουν τέλειος μπογιατζής. Αυτό ήταν το κατ’ εξοχήν επάγγελμά μου και αυτό με κάλυπτε και όταν ήρθα στην Νέα Υόρκη. Κάποτε είχα πάρει τον Κήρυκα και διαβάζοντας ήθελαν κάποιον άνθρωπο εκεί στις μπογιές που ήμουν στο New Jersey –πήγαινα από την Νέα Υόρκη στο New Jersey- και τηλεφωνώ στον Μακριά, τον διευθυντή τότε του Κήρυκα και μου έδωσε δουλειά λοιπόν, να είμαι ο υπεύθυνος για τις μικρές αγγελίες της εφημερίδας, να μεταφράζω από τα αγγλικά στα ελληνικά και από τα ελληνικά στα αγγλικά και αυτή ήταν η πρώτη μου δουλειά στην Νέα Υόρκη μετά από τις μπογιές. Αυτό ήταν το ’67.

Εν τω μεταξύ ήρθε και ο παπάς ο φίλος μου από τον Αγ. Νικόλαο στο Pittsburgh, έγινε δεσπότης και έλαβε την θέση στην Αρχιεπισκοπή. Και ο Fr. Gregory από τον Αγ. Νικόλαο ο παπάς, έγινε και εκείνος υπεύθυνος στα οικονομικά, ήρθε στην Αρχιεπισκοπή στην Νέα Υόρκη και ταυτόχρονα ήταν και παπάς στο Holy Cross.

Είχα λοιπόν δυο φίλους εδώ. Όταν έμαθε λοιπόν ο Σεβ. ο Σίλας ότι ήμουν εδώ, με καλεί, και είχε μάθει ότι είχε μπει η Αλίκη στην ζωή μου, λέει «θα σου δώσω μια καλή κοινότητα, θα έχεις καλό σπίτι, θα έχεις αυτοκίνητο, θα έχεις χρήματα». Λέω «σας ευχαριστώ» και με έστειλε στον π. Τσελεντάκη, στο Queens για να κάνω το κήρυγμα το αγγλικό, γιατί ο πατήρ Τσελεντάκης δεν ήταν καλός στο αγγλικό κήρυγμα και να κάνω και το κατηχητικό. Εν συνεχεία το μαθαίνει ο Χιώτης ο Μακριάς από την εφημερίδα ότι εγώ πηγαίνω στην εκκλησία και κάνω αυτά και μου λέει «αυτό δεν είναι σωστό. Δεν θα αρέσει στην διεύθυνση να είμαστε δημοσιογράφοι και να πηγαίνετε στην εκκλησία και αυτά». Λέω «κοιτάξτε, εσείς με πληρώνετε με 70 δολάρια για πεντέμιση μέρες την εβδομάδα και εκεί οι άνθρωποι μου δίνουν 50 δολάρια. Δεν βλέπω το πρόβλημα». Απηύδησα και με τον άλλον τον Χιώτη (Μακριάς) –από Χιώτη σε Χιωτη- και κάποιος τους τηλεφωνά και λέει «θέλω έναν λεβέντη, θέλω να με βοηθήσετε, θέλω έναν διευθυντή για να ανοίξω ένα γραφείο ταξιδιωτικό. Τον Κογκολίδη. Έχω γραφείο στην Αθήνα, την Μυτιλήνη, την Μελβούρνη, το Σύνδεϊ και θέλω να ανοίξω στην Νέα Υόρκη, στο Μόντρεαλ και το Τορόντο». Λέω «να σας βοήθησουμε». «Α, σας ευχαριστώ πάρα πολύ, κ. Χαλκιά». Μετά από δύο ώρες, αφού πήγαινα πάνω-κάτω στον Κήρυκα, σουλατσάριζα και τελικά αποφάσισα ότι πρέπει να φύγω, του τηλεφωνώ και του λέω «σας βρήκα τον κατάλληλο άνθρωπο. Τον θέλετε να είναι ξύπνιος, να μιλάει αγγλικά, να μιλάει ελληνικά, να είναι αλεπού. Να σας τον φέρω;». «να μου τον φέρεις». Τον ρωτάω «τι ώρα;», «στις 5». Στις 5 πάω στους 39 δρόμους στην 8^η λεωφόρο την ξακουστή και ήταν εκεί το στέκι όλων των ελλήνων, με γνώρισε ο άνθρωπος, με προσέλαβε αμέσως. Αυτός ήθελε να ξεκουμπιστεί να φύγει, ήταν νέος με πολλά λεφτά, βαρέθηκε να βλέπει την Νέα Υόρκη της 8^ης Λεωφόρου και έγινα διευθυντής. Και έτσι λοιπόν χωρίς να το καταλάβω βρέθηκα ως διευθυντής και μετά από έναν χρόνο είχα το δικό μου πρακτορείο στους 43 δρόμους, το “Super jet travel” και μετά άρχισα να εκδίδω την εφημερίδα το “Greek American” και μετά ήρθε ο εβραίος ο καινούργιος ιδιοκτήτης του κτιρίου στους 43 δρόμους να μου πει ότι θα μου αυξήσει το ενοίκιο κατά τρεις φορές. Πήγα στους 42 δρόμους στο 251 και βρήκα έναν χώρο εκεί, τέσσερις φορές πιο μεγάλο, με τα μισά χρήματα και άνοιξα ένα γραφείο ευρέσεως εργασίας, είχα το Super Jet Travel, και ταυτόχρονα είχα πάρει ένα μεγάλο τυπογραφείο στους 36 δρόμους που είχε χρηματοδοτηθεί από την ελληνική κυβέρνηση για ημερήσια εφημερίδα, και πήρα όλο το χώρο με τον εξοπλισμό. Τελικά για να μην μακρυγορώ, άνοιξα ένα μικρότερο τυπογραφείο στο χώρο που είχα στους 42, όπου είχα το ταξιδιωτικό γραφείο, το Eurika Employment Agency, είχα 500-700 ανθρώπους την ημέρα να παρελαύνουν για δουλειές και είχα και την εφημερίδα, η οποία τότε είχα λινοτυπική μηχανή για να γίνεται η πρώτη σελίδα και μετά γινότα offset.

Ποια χρονολογία είχατε την Greek–American;

Μετά το ‘70

Πόσο κράτησε αυτή η προσπάθεια;

Πέντε χρόνια περίπου

Από εκεί και έπειτα, μετά από αυτή την πολυσχιδή δραστηριότητα…

Είχε έρθει μια κυρά, μια λεβέντισσα, 7 ποδάρια ψηλή, γερμανίδα που είχε καταδιωχθεί από την κυβέρνηση, διότι έκανε παρέα με τους τραπεζίτες τότε που είχε γίνει ένα μεγάλο σκάνδαλο real estate στην Νέα Υόρκη, και την έβαλαν φυλακή και συνεργάστηκε με την κυβέρνηση –ήταν μια από τους τρεις συνεργούς κατά τους New York Times- και έβαλαν τους τραπεζίτες που ήθελε αυτή στην φυλακή. Τελικά για να βγει έξω, έπρεπε να πιάσει μια απλή δουλειά κάπου. Και ήρθε στο γραφείο μου ευρέσεως εργασίας και ζήτησε μια απλή δουλειά σε εργοστάσιο. Ήταν λίγο χοντρούλα και πολύ ψηλή και έρχεται η Αννούλα και μου λέει «Α. Κ. Χαλκιά, αυτή εδώ η χοντρούλα θέλει δουλειά, πώς θα χωρέσει μέσα εκεί για εργατική δουλειά;». Βλέπω το βιογραφικό της, βλέπω ότι είναι μορφωμένη, τις δίνω δουλειά και πράγματι ήταν εξαίρετη. Από εκείνη έμαθα πώς να αγοράζω και να πουλάω σπίτια και πριν το καταλάβω άρχισα να ασχολούμαι με το real estate.

Αυτά την δεκαετία του ’70;

Ναι

Πόσο καθίσατε στο real estate;

Ήμουν ιδιοκτήτης. Μετά πήρα real estate brokers licensed. Αλλά δεν είχα ανάγκη από αυτό. Είχα πολλά κτίρια δικά μου, μικρά και μεγάλα, και μετά πήγα σε πιο μεγάλα. Έτσι πούλησα το γραφείο ευρέσεως εργασίας, άφησα το πρακτορείο –είχα τρια γραφεία, ένα στο Pittsburgh, ένα στην 5^η Λεωφόρο και αυτό στους 43 και μετλα στους 42 δρόμους-. Ήμουν πάρα πολύ απασχολημένος και η πολλή δουλειά με ευχαριστούσε και παράλληλα είχα και το ραδιόφωνο. Κάθε Τρίτη βράδυ ήμουν στο WVD, του Μιχάλη του Μάνου το πρόγραμμα το είχα αναλάβει. Αυτά. Πολυσχιδής, πάντα μπερδεμένος με τα ομογενειακά, να βοηθήσουμε τους έλληνες…

συνεχίζεται … με το Τρίτο και τελευταίο μέρος αυτής της συνέντευξης με τον Μιχάλη Χαλκιά

  ΕΔΩ ΤΟ ΑΜΕΣΩΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ 

ΚΑΙ ΕΔΩ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΠΙ ΤΗ ΑΝΑΓΓΕΛΙΑ ΤΗΣ ΕΚΔΗΜΙΑΣ ΤΟΥ