Άγγελμα και Λόγος προς κενούς (και) κοινούς αποδέκτες…

Μικρή  αλληγορία σε “προσωπική προφητεία”…

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟΝ:  εις εκείνους τους λίγους  που και «είδαν» και «άκουσαν» και «εγεύθησαν» και  το «μήνυμα» έλαβαν….  Εκείνους που όντως   έλαβαν  την  «κλήση» να συν Υπηρετήσουν  Σε εκείνους που έλαβαν και την  ξεχωριστή   «Ευλογία»…

ΕΙς ΜΝΉΜΗ  Χριστιάνας  ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ

“Ο έχων ους ακουσάτω τι το Πνεύμα λέγει”… {Αποκάλυψη Ιωάννου}

Α. Αυτή η ζοφερή διαπίστωση και συνάμα «προσωπική προφητεία» που για τον κάθε έναν ξεχωριστά «εκπληρώνεται» και το «μήνυμα» που έρχεται στον   κάθε ένα μας προσωπικά   είναι που προκαλεί το μεγαλύτερο ίσως τραυματικό και μετά τραυματικό  σοκ! Ας το σκεφθούμε…

Β. Σοκ και δέος προκαλούν  όσα αναμένεται  να επακολουθήσουν την «επόμενη ημέρα» μετά από αυτή  την ανθρωποφάγα με αδηφάγα ασυναίσθητα και ενσυναίσθητα, χωρίς  «συναισθήματα» προσωπική  μάχη του κάθε Ενός μας, με τις τύψεις και τις προσωπικές του ερινύες  που προκαλεί αυτή η  πανδημικού χαρακτήρα  θυελλώδης καταιγίδα επί του  Ανθρώπου…

Γ. Άραγε πόσοι μέσα στις τόσες ώρες προσωπικής μοναξιάς και αυτό εγκλεισμού, αυτό περιορισμού  θα έχουν την δυνατότητα προσωπικής αληθινής  αυτοκριτικής; Προσωπικής αληθινής εμπράγματης  περισυλλογής; Πόσοι θα αναμετρηθούμε με το Εγώ μας; Πόσοι θα κοιτάξουμε κατάματα τον Εαυτό μας όχι μέσα από το προσωπικό μας είδωλο, την έπαρση και την αλαζονεία μας  που για όλα ευθύνονται όλοι οι άλλοι και ποτέ εμείς!  Πόσοι θα φυλλομετρήσουμε τα λάθη μας;  Πόσοι θα αναρωτηθούμε για τα τεράστια  λάθη μας; Πόσοι θα μπορέσουμε να δούμε και να αναψηλαφήσουμε  τις προσωπικές μας ευθύνες για κάθε τι που συμβαίνει γύρω μας; Πόσοι θα πάρουμε  αυτό το «προσωπικό μήνυμα» που στέλνει μέσα από τόσο πόνο ωδύνες και οδύνη η Φύση (θέλετε να το πείτε) ή αν κάποιοι προτιμάται ο ίδιος ο Θεός; Πόσοι θα δούμε πως αυτή η ιδιότυπη κατάρα έχει την δυνατότητα να μετατραπεί σε «προσωπική ευλογία»;  προσωπικά   για τον κάθε Ένα μας…

Καθώς ο Θεός είναι Ένας και απολύτως  Προσωπικός αλλά και Δίκαιος  Θεός… Κάποτε επιλέγει σύμφωνα με  το “Δικό Του αόρατο και Μυστικό, Θείο,  Ιερό και  αέναο Σχέδιο” για τον Κάθε Ένα και κάθε Μια… Σχέδιο τέτοιον  που  ενίοτε  (μας)  στέλνει  τους δικούς του Απόστολους  στον κάθε έναν μας προσωπικά…  Για να στείλει τα μηνύματα Του.

Πόσοι άραγε  υποχρεωτικά και  δυστυχώς με την απειλή του νόμου καθώς είμαστε αναγκασμένοι και εξαναγκασμένοι, να παραμένουμε στο σπίτι,     αναχωρώντας εις τα ίδια της οικείας και  του δώματος μας,  αλήθεια μπορούμε  να αναζητήσουμε τις δικές μας προσωπικές αλήθειες…

Τις δικές μας    ευθύνες, για την απεμπόληση του έργου και της αποστολής που μας ανετέθη…    αναπολώντας στιγμές και παραχωρήσεις, εκχωρήσεις  που άλλως δεν θα είχαμε, αν δεν μας επέλεγαν…

Πόσοι άραγε θα θελήσουμε σε αυτές τις ώρες αυτό  απομόνωσης θα αναζητήσουμε  τις δικές ευθύνες και τα δικά μας προσωπικά   λάθη και τις τυχόν παραλήψεις μας στο έργο και την υψηλή Αποστολή  που μας ανετέθη;

Πόσοι άραγε αντί να δούμε ως Αποστολή και Μεγάλη υπέρτατη υπηρεσία προς το Έθνος και την Πατρίδα, ότι μας ανετέθη,  που αληθώς κινδυνεύει, και   θελήσαμε να μετατρέψουμε αυτή την μοναδική προσωπική  ευκαιρία για τον κάθε  Ένα και την κάθε Μια,  σε προσωπικό βάθρο ανέλιξης;  Βάθρον  ιδιωτικής  προβολής και αυτοπροβολής;

Πόσοι  άραγε θα δούμε τις μεγάλες ή μικρές  ευκαιρίες που  μας παραχωρήθηκαν ως δώρο και τις εκμαυλίσαμε μέσα στην   προσωπική μας σύγχυση και  ιδιωτεία. Πόσοι άραγε θα είναι δυνατόν να αντιμετωπίσουμε  την απόλυτη προσκόληση μας και εξάρτηση μας από τον «Θεό» του Μαμωνά;

Πόσοι άραγε είδαμε ως “ευκαιρία” την δυνατότητα προσφοράς στην  Πατρίδα και το Έθνος σύσωμον,  μέσω του διασυλλογικού  Εμείς και όχι μέσω του ΕΓΩ; Πόσοι άραγε   περιπλέξαμε σε επικίνδυνους ατραπούς  μέσα  σε συμφέροντα και ίντριγκες με πρόσχημα την «προσφορά στην Πατρίδα»;  Πόσοι όλες αυτές τις ευκαιρίες και τις δυνατότητες που μας δόθηκαν    τις ρίξαμε στην ιδιοτέλεια και τις βουτήξαμε στον βούρκο των προσωπικών επιδιώξεων…;

Πόσοι θα είναι δυνατόν να αντιληφθούμε τον παιδαγωγικό χαρακτήρα, των μέτρων, που επεβλήθησαν   δια την σύνεση και την επαναφορά εις την ορθή οδόν του κοινού αγώνα ;  εις μάτην… κοπιάζουν οι φύλακες σου Κύριε… Εις μάτην…Αλαζών   ει…υπερφίαλος   στο  εγώ…

Αμετανόητοι όντας συνεχίζουν την καταστροφική πορεία… Να διαλύσουν αποζητούν με κακότητα και μανία…Με σπέρματα μίσους και ψεύδους… έναντι των ευεργετών τους! Γιατί;

Τέτοιος εωσφορικός εγωισμός ; Τέτοια αλαζονεία ; Γιατί;  Τέτοια έπαρση;

Δεν είδες (;)  -ΝΑΙ  ΕΣΥ που διαβάζεις ΤΩΡΑ- και αντί να μεταστραφείς σηκώνεις ανάστημα  και τυφλά με μίσος χτυπάς και φτύνεις εκεί που έγλειφες… Αιδώς!

Δεν είδες ;  Ευκαιρίες που τις κλώτσισες δια τον επάρατον εγωισμό (σου) Γιατί;

Έλαβες την «κλήση» και την πρόσκληση και ΕΣΥ; Διαστρέβλωσες ; Διέβαλλες!

Τώρα  Διαβάλεις… Γιατί;

Ευκαίριες  που τις  αποδιώξαμε… Τις αποδίωξες… Τις κλωτσίσαμε.  Τις κλώτσισες… Τις λοιδορήσαμε.  Τις βλασφημήσαμε; Τις βουτήξαμε στην προσωπική μας αυτοπροβολή και το υπερφίαλον Εγώ;; τις περιθωριοποιήσαμε και βάλαμε μπροστά μόνο τις δικές μας προσωπικές επιδιώξεις;

Πόσοι άραγε  θελήσαμε να  εκμεταλλευτούμε προς ίδιον όφελος δυνατότητες και ευκαιρίες που μας δόθηκαν…όχι για την εξυπήρετηση των προσωπικών και ιδιοτελών ευτελών πολλές φορές αξίας προσωπικών οφελών, αλλά να συν υπηρετήσουμε  ως «ιερουργία» και υψηλή Αποστολή  έναντι της Πατρίδος και του Έθνους μας;  Πόσοι θα αναρωτηθούμε άραγε; Πόσοι θα θελήσουμε να διερευνήσουμε τις δυνατότητες μας μέσα από αυτή την προσωπική μάχη που προβάλει ως «ύστερη» και ως μοναδική ευκαιρία μέσα από τον όλεθρο τον πόνο , και  την οδύνη,  που μας δίνεται ΤΩΡΑ και υπ ΑΥΤΕΣ τις «συνθήκες εκτάκτου Ανάγκης» να δούμε σαν «ευκαιρία» αυτή την σκληρή και μεγάλη  δοκιμασία;…

Μοιάζει, Σαν κάποιος να μας προστάζει…να μας υποχρεώνει… να περιοριστούμε εις τα ίδια για να σκεφθούμε… Να πέσουμε σε περισυλλογή…  Να κάμουμε την ειλικρινή  προσωπική μας αυτοκριτική…

Να συλλογισθούμε. Να αναλογισθούμε. Να ζητήσουμε στα αλήθεια συγνώμη πρώτα από εμάς τους ίδιους  που την « ζωντανή Εικόνα του Θεού που είναι ο Κάθε Άνθρωπος,  κατά το «κατ εικόνα και καθ ομοίωση», Αυτή την Τίμια και Αγία Εικόνα του Ζώντος Ελεήμονος Και Φιλάνθρωπου  Θεού  την τσαλαπατήσαμε! Με όσα εγωιστικά φρονήματα και αλαζονικά  κριτήρια ιδιοτελή πράξαμε; έπραξες… Τι κρίμα…

Την βουτήξαμε στην λάσπη. Στον βούρκο των συμφερόντων… Χωρίς να σκεφθούμε τις συνέπειες που έρχονται ταχέως… Για τον κάθε έναν που στέκεται εμπόδιο… Μαράν Αθά. Έρχου και Είδε…

Ευκαιρίες και προκλήσεις κλήσεις και προσκλήσεις που τους  γυρίσαμε την πλάτη καθώς επιλέξαμε το ΕΓΩ από το ΕΜΕΙΣ.

Επιλέξαμε με αλαζονία την διχόνοια  έργο που διαβάλλει ( Διάβολος) από την αληθινή μετάννοια (μετά νοώ, αλλάζω Νουν) Τέτοια συμπεριφορά… Έργω και Λόγω…που κλειδωνίζει κάθε εμπιστοσύνη…

Σου προσφέρθηκε Τίμια Ευκαιρία να υπηρετήσεις και ΕΣΥ; Τι έπραξες ; Τι προσέφερες; Τούτη την ώρα συγκάλεσε κατεπείγουσα σύσκεψη με τον Εαυτό σου και απομάκρυνε τον Εγώ Σου. Αποδίωξε την επάρατον Αλαζονία Σου. Σκύψε με ταπεινοφροσύνη… Έρχου και Είδε (Μαράν Αθά) και μάθε από τα λάθη σου. Θυμήσου όσα άκουσες  και Είδες εκεί που κλήθηκες και ενώπιον μαρτύρων άκουσες…

Έχεις μια ακόμα τελευταία ευκαιρία να διορθώσεις τα κακώς κείμενα (σου)…

Νομίζεις ότι θα  βλάψης; Εσύ τελικά θα νικηθής. «Σκληρόν σοι προς κέντρα λακτίζειν». {Λακτίζεις, κλωτσάς επάνω σε καρφιά με γυμνό πόδι. Το πόδι σου θα καταματωθή και θα πληγωθή. Τα καρφιά δεν θα πάθουν τίποτε από τα λακτίσματά σου} (Πραξ. κστ´ 9-14).

και ακόμα σκέψου :

“Άνθρωπε. Λύσον τον πόλεμον, ίνα μη καταλύση σου την δύναμιν” Ιωαν. Χρυσόστομος

Άλλως η επόμενη φορά που θα υπάρξει με έργα και πράξεις που εγνωσμένα και αποδεδειγμένα σου ανήκουν επί σκοπού κακού και αποσκοπούν στον να  κάμουν κακό,  στην κοινή και μεγάλη  προσπάθεια, στο Έργο Του, όπως σου “αποκαλύφθηκε”  εις Όρος  Άγιον και από άνδρα Όσιο και Πεφωτισμένο,    τότε  η Φύση  αλλά και ο ίδιος ο Δημιουργός Της, του οποίου κλήθηκες Συν Δημιουργός και  Συν Απόστολος να υπηρετήσεις, το έργο Του,  με κοινό στόχο και σκοπό  που πέρα από την προσωπική Σου Σωτηρία,  και η Σωτηρία του Περιούσιου Λαού Του,  τότε η απάντηση θα είναι όχι μόνον Δίκαιη. Φρόνιμη  αλλά και σκληρή…  Αδισώπητη!  Χωρίς καμία  άλλη προειδοποίηση…

Οι συνέπειες θα είναι βαρύτατες! Τότε θα επιδειχθεί και Δύναμη και Δικαιοσύνη!

Δ.  «Το Τελικό Προσωπικό  Σχέδιο του Θεού», πέρνα μέσα από τον κάθε Έναν μας. Ποτέ δεν γνωρίζουμε τους Αγγελιοφόρους Του.. Τους Αποστόλους Του…Το Σχέδιο του Θεού μας είναι άγνωστο μέχρις να μας αποκαλυφθεί…

Μπορεί μέσα από τον πόνο τον κλαυθμό και τον Οδυρμό ενός εκάστου για κάποιον Άλλο να έπεται η Λύτρωση… Ποτέ δεν μπορούμε να γνωρίζουμε το Σχέδιο Του Θεού και την Θεία Οικονομία… Εκεί που μας τα έχει δώσει όλα… Με μιας, να τα πάρει όλα. Το έπραξε, σε πολλές πλείστες των περιπτώσεων, Ο Ιώβ δεν είναι μόνον το μεγάλο παράδειγμα όπου του τα έδωσε όλα, του τα πήρε και όταν επέδειξε σύνεση, υπομονή Πίστη και επιμονή στην προσύλωση το να υπηρετήσει το Σχέδιο του Θεού και την Θεία Οικονομία, τότε τον επεδοκίμασε και του έδωσε, επιστρέφοντας του εις το 100πλασιο αφού όμως νωρίτερα τον  Δοκίμασε. Το αυτό έπραξε ως Τέλειος και Δίκαιος Κριτής των Πάντων και Αυτού Ακόμα του Υιού Του,  ακόμα και εις  «Εκείνον που Σπέρμα  εκ του Σπέρματος Του» εστί,   όχι μόνο στον Κήπο της Γεσθημανή αλλά ακόμα την ύστατη στιγμή  πάνω στον Σταυρό…  “Ηλί Ηλί Λαμά Σα Βαχθανί….”

Το έπραξε,  όχι γιατί είναι Τιμωρός αλλά γιατί Είναι Πατέρας Δίκαιος,   Θείος και προ πάντων,   Παιδαγωγός…

“Μιλάει” μαζί μας μέσα από τον Κάθε ένα απλό άνθρωπο…Μέσα από κάθε τι… Αρκεί να μπορούμε να “διαβάσουμε” και να αποκωδικοποιήσουμε  το μήνυμα Του.

Πράττει για τον Κάθε Έναν. Με το δικό του ξεχωριστό και προσωπικού χαρακτήρα “Σχέδιο”…

Άκουσε τις κλήσεις και τις Ευχές σου και σου έστειλε Άνθρωπο…

Σε πήρε και σε λίγο καιρό σε ανέβασε τόσο ψηλά που ζάλη προκλήθηκε από το ύψος…

Μπέρδεψες όμως την εκπορνευμένη εκκοσμικευμένη εξουσία με την Μια και Μόνη εξουσία που παραχωρεί στους δικούς του… Επί Γης και Ουρανού…

Λάβε το μήνυμα και έξελθε προς συνάντηση της Αλήθειας…

Για τον κάθε ένας μας,  Υπ’Άρχει «Ένα πλήρες και ολοκληρωμένο Σχέδιο». Ένα τέτοιο σχέδιο μοιάζει να  έχει τεθεί σε πλήρη εφαρμογή… Ποτέ κανείς δεν γνωρίζει, παρά μόνον Εκείνος,  αλλά και η ίδια η ζωή όπως και η Φύση όταν διαταράσσεται η ισορροπία Της,  αιώνες τώρα μας το διδάσκει πως μέσα από έναν θάνατο μπορεί να υπάρξει ζωή…(πολύ φιλοσοφημένο και καθόλου θυμοσοφία) το «ο θάνατος σου η ζωή μου…» Το «τελικό προσωπικό  Σχέδιο του Θεού» για τον κάθε ένα μας προσωπικά μπορεί να προβλέπει και διαβλέπει πως είναι δυνατόν μέσα από αυτή την μεγάλη κατάρα που έπεσε επί της Ανθρωπότητας να δίνεται η ευκαιρία, προσωπικά  και η δυνατότητα στον Κάθε Έναν από εμάς να διωρθώσει τα  προσωπικώς και με ευθύνη μας κακώς κείμενα που επέφεραν οι πράξεις μας  «Έργω και Λόγω» ακούσια ή εκούσια, κακό σε κάποιον Άλλο… Τον όποιον Άλλο πόσο μάλλον αν τούτο το κακό (που πράξαμε αθετώντας την υπόσχεση μας και  ενώπιον του Θεού) μπορεί να προκληθεί από την στάση και  εν γένει συμπεριφορά μας έναντι της χώρας και του Έθνους μας. Ουέ ; τοις Υποκριταίς και Φαρισαίοις! Ουαί! Τοις παρανόμοις!

Ε.Αλήθεια   πόση ασέβεια, αλλά και πόση  προσωπική αγνωμοσύνη και  αδυναμία χαρακτήρος   είναι δυνατόν να υποκρύπτει η λάθος ερμηνεία των γεγονότων όταν σου λέγονται εξ αρχής  σκληρές αλήθειες. Και ΕΣΥ, όταν σου παραχωρείται και σου εκχωείται  ως μοναδικό δώρο η αυτο απομώνωση και ο αυτοπεριορισμός, και δίκαιο τω τρόπω  «αποβάλλεσαι εκ τοις Οικείας» ΕΣΥ βλάσφημα και υποχθόνια  απαντάς με πράξεις εκδίκησης και αντεκδίκησης ; Με ποιά δύναμη άραγε δύνασαι να  Διαλύεις έργα ανώτερα υπό Σου; Πόσο μικροί φαινόμαστε άραγε  όταν μας δίδεται η  κλήση για αποστολή και προσφορά συνεισφορά  και Εμείς, δηλαδή ΕΣΥ,   απαντάμε με ιδιοτέλεια, αλαζονία, έπαρση και ναρκισιστική εκκοσμικευμένη συμπεριφορά; Πόση αλαζονία άραγε να υποκρύπτεται ες  τινά τέτοια αντίληψη όταν έχεις ενώπιον Σου Άνδρα Όσιο και Πεφωτισμένο , εις Όρος Αγιασμένο Καθ Αγιασμένο από την Χάρη Της,   και σου λέγει, εν μέσω δρόσου,  τα διαγενόμενα και επερχόμενα και μελλούμενα να συμβούν ενώπιον τινών μαρτύρων σου λέγει :

  «μη σκεφθείτε το χρήμα… Αυτό θα έρθει… Παιδιά μου να προσέχετε την Διχόνοια… Να μη έχετε τόση ανοχή εις το κακό. «Να το αποκόπτεται αμέσως! Χωρίς περιστολές! “ίνα μη το κακό αθάνατο γένοιται” να αποδιώχνετε κάθε έναν που ελλοχεύει με εκκοσμικευμένη αντιληψην… που επωφθαλμιά οφέλη προσωπικά…  να τον απομακρύνετε άμεσα! Γρήγορα! Ταχύτητα!» για να μη βλάψει και τους υπόλοιπους… Να μη μολύνει και το υπόλοιπο Σώμα… Τη διχόνοια παιδιά μου… αυτή να προσέχετε… την διχόνοια και την διχοστασία να προσέχετε… αυτή κατατρώγει τα σωθικά του Έλληνα! Μείνετε ενωμένοι…Μονιασμένοι εις τον αυτόν σκοπόν. Έχετε Καιρόν (σ.σ. όπου «καιρός» σημαίνει «Ευκαιρία» και Χρόνος -από το Κρόνος- κατά τις καινοδιαθηκικές ερμηνείες των Πατέρων της Ορθόδοξου Εκκλησίας) είπε και άλλα πολλά, τρομερά και φοβερά  ο Γέρων…  Είπε αλλά ποιοι άκουσαν; Αλοίμονο!

Πόση αδυναμία αλήθεια  δείχνουμε όταν εκλαμβάνουμε την ευγένεια, την  καλοσύνη,  και την προσφορά ως αδυναμία και απαντάμε  με πράξεις αντεκδίκησης ως «βλάσφημο αντίδωρον» στο  αληθινό δώρο που λάβαμε. Πόση αδυναμία δείχνουμε όταν επιχειρούμε να διαλύσουμε αντί να χτίζουμε; Πόση;;

Πόσο μικροί και αδύναμοι φαντάζουμε  ενώπιον τέτοιων προσφορών και απροσδόκτητων  δώρων της Θείας Οικονομίας όταν ένα έργο ύψιστον θέλουμε να μεταρέψουμε  σε προσωπικό ιδιωτικό Club… προς εξυπηρέτηση ίδιων σκοπών ξένων προς τον Σκοπό και τον Στόχο…

Αδυναμία τέτοια και τόση που αφήνει «ανοιχτές κερκόπορτες» για να εισέλθει, απροειδοποίητα  ως κεραυνός «εν αιθρία» η  σκληρή μα δίκαιη απάντηση των αληθώς,  αλλά ιερά και κρυφά,   ισχυρών και αληθώς κραταιών και δυνατών…

«Ο έχων Ους ακουσάτω τι το Πνεύμα Λέγει…» Αποκ. Ιωάννου…

Δυστυχώς ακόμα και αν οι άνθρωποι, μικροί και αδύναμοι όντας ενώπιον Του, με Φόβον όμως Εκείνου,   αδυνατούν, ( και κακώς) απαξιούν ίσως και από φόβον αδικαιολόγητο  ή αρνούνται  να απαντήσουν σε τέτοιες ολέθριες και  γίηνες και απολύτως φθαρτές και  εκκοσμικευμένες αλαζονικές   συμπεριφορές.

Όμως, υπάρχει Θεός που και «Βλέπει και Ακούει»… Και τότε  Αλοίμονο σε Εκείνους που τον Εμπαίζουν και τον λοιδωρούν. Αλοίμονο! Αλοίμονο… Σε εκείνους που λοιδωρούν και επιχειρούν να γκρεμίσουν…

Όταν έλαβες την «κλήση και την πρόσκληση» σου ελέχθη πολλές φορές, με την συνεχή υπόμνηση  και διαρκή υπενθύμηση «δεν είμαι Φίλος αλλά Συνεργός, συνέταιρος και συνΕργάτης», σου ελέχθη πολλές φορές  «εσύ θα πρέπει να νιώθεις και να αισθάνεσαι πως  βρίσκεσαι «διαρκώς  σε ένα γιάλυνο σπίτι όπου όλοι σε βλέπουν…εσύ κρίνεσαι… εσύ περνάς από συνεχείς εξετάσεις… συνεχή τέστ… εκλήθεις όχι γιατί είσαι ο  καλύτερος αλλά γιατί μπορείς να γίνεις ο καλύτερος μακριά από αυτό το διεφθαρμένον σύστημα! Εκληθεις να συν Υπηρετήσεις και να προσφέρεις χωρίς δόλον και ιδιοτέλεια… εκλήθεις διότι σου ελέχθη  “μοιάζεις με ακατέργαστον διαμάντι”… ακριβώς για να σου δοθεί το κατάλληλο σχήμα… και ως “ακατέργαστος αδάμας” έχεις και πλευρές και σημεία που χρήζουν απαιτούν και επιβάλλουν  να σμιλευτούν… για να δώσουν το καλό αποτέλεσμα τους…  » Και εσύ τι έκαμες; Απήλαυσες μόνον την προβολή… αποζήτησες εκπορνευμένη εξουσία…  έδειξες αδικαιολόγητη έπαρση! Αλαζονία! Γιατί ;  Απαιτείται ταπείνωση. Σεμνότητα. Λιτότης.

Μηδενική ανοχή στην έπαρση και την αλαζονία!

ΣΤ. Πριν «το τέλος της ιστορίας»  και την μεγάλη καταιγίδα έρχεται η ηρεμία…  Μοιάζει σαν να  μας υποχρεώνουν κάποιες υπέρτερες Δυνάμεις να κλειστούμε στον εαυτό μας -όχι στο Εγώ μας- αλλά στο Εμείς – για να σκεφθούμε. Να αναλογισθούμε τις ευθύνες μας. Να συλλογισθούμε.    Ας  ακολουθήσουμε το Σχέδιο του Θεού που κατ Οικονομία μας εκχωρήθηκε και παραχωρήθηκε «Θεία Δυνάμει» χωρίς να παραθεωρήσουμε… Χωρίς να παρερμηνεύσουμε. Χωρίς άλλες ύβρεις. Χωρίς άλλες βλάσφημες πράξεις με έργα και λόγια.  Χωρίς να παραβλέψουμε και  φανούμε υβριστές Του.  «…διά τούτο, ίνα μη το κακόν αθάνατον γένηται, φιλανθρώπως εκέλευσας την κράσιν και μίξιν ταύτην και τον άρρηκτόν σου τούτον δεσμόν, ο Θεός των πατέρων ημών, τω θείω βουλήματι αποτέμνεσθαι και διαλύεσθαι…».

εικονο παρουσιάση: ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΙΚΟΥ