Γιατί η Ελλάδα υποχρεούται να αλλάξει γεωπολιτικό προσανατολισμό; να χαράξει εθνικά ενιαίο κεντρικό δομικό σχεδιασμό 10ετιών
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ / ΜΕΡΟΣ ΕΚΤΟΝ
Ο Έλληνας μπορεί να αποδώσει μόνον αν καταφέρει να δει και να μάθει να πλησιάζει την πραγματικότητα όχι με ηττοπάθεια αλλά με ιστορικό ρεαλισμό. Με υψηλό φρόνημα. Αν μάθει να σκέτεται και να συλλογάται με μια Καρδιά! Αν κινείται και δρα με ένα σώμα. Αν βιώνει τα παντα γύρω του με μια αληθινή ψυχή! Τότε μόνον θα μπορεί να δρά, να κινείται, πολιτικά και γεωπολιτικά αλλά και οικονομικό πολιτικά με γνώμονα πια όχι την μικρή εστιασμένη γεωγραφική μας περιοχή όπου αγκομαχούμε να επιβιώσουμε μαζί με άλλα έθνη και άλλους λαούς, όπως εν προκειμένω το Ισλάμ, που είναι μια σκληρή αλλά αληθινή ρεαλιστική γεωγραφική και πλυθησμιακή και αριθμητική πραγματικότητα! Μια αληθινή έτοιμη ωρολογιακή βόμβα χωμένη στα σωθικά της χώρας μας, η οποία σταδιακά μεταρρέπεται σε αποθήκη ψυχών! Μια βόμβα ρυθμισμένη και απασφαλισμένη…
Η Ελλάδα οφείλει να αναθεωρήσει την πολιτική της και από την πολιτική του κατευνασμού να περάσει στην μακροπρόθεσμα ιστορική γεωπολιτική και διαπολιτισμική της ικανότητα να συνθέτει μέσα από τις ιστορικές πληθυσμιακές και πολιτισμικές αντιθέσεις Λαών και Εθνών που διαβιούν στο στενό γεωγραφικό της περιθώρειο που άλλοι της προκαθόρισαν δυο αιώνες πριν. Η Ελλάδα οφείλει με βαθύ ιστορικό ρεαλισμό να εμβαθύνει με ρεαλισμό και να περάσει από την τοπική και στενά τοπικιστική πολιτική του κατευνασμού, και έμμεσα πολιτικής της παραδοχής της ηττοπάθειας και εν δυνάμει της ήτας αφού εκ προοϊμίου φαίρεται να σέρνεται, σε πολιτικές τεχνητής «διαμεσολάβησης» προκαλώντας ή επιχειρώντας να αγκυστρωθεί πότε δήθεν σε «Αμερικανικές Πρωτοβουλίες» ή ακόμα χειρότερα να κυνηγάει την κάθε ευρωπαϊκή χώρα ή άλλα κράτη της μεσογείου που αλληλοσπαράσονται, για άλλους βαθύτερους λόγους και άλλα τεράστια οικονομικά συμφέροντα από τα οποία η χώρα μας δεν έχει λαμβάνειν, παρά μόνον να χάσει με την τυχόν χωρίς μέτρο, σχέδιο και στρατηγική της, πολιτική της λανθάνουσας ανάμειξης της στα εσώτερα άλλων αλλων λαών και εθνών. Η Ελλάδα του 21ου αιώνα οφείλει να αναθεωρήσει τα γεωπολιτικά στρατηγικής υφής και βάθους 10ετιών σχέδια της χαράσσοντας μια εθνικά ενιαία κεντρική στρατηγική! Μια στρατηγική βασισμένη σε σχέδιο. Σε ένα νέο μεγάλο εθνικό όραμα. Μια νέα μεγάλη κεντρική ιδέα! Η Ελλάδα οφείλει και υποχρεούται να ξανά δει τους χάρτες της περιοχής και τα σύνορα της.
Επαναπροσδιορίζοντας την γενική στρατηγική της, με βάση πάντα τα ιστορικά πρωθύστερα αλλά και πρόσφατα ιστορικά πραγμαρτικά δεδομένα.
Μόνον έτσι μπορεί να έχεις μια υγειή γεωπολιτική ορθή και καθάρή ανάλυση επί των πεπραγμένων και συμβαινόντων στην ευρύτερη και μείζονα περιοχή μας πριν υπάρξουν βίαια τετελεσμένα. Τετελεσμένα που παράγει, δυστυχώς όχι το διεθνές δίκαιο που είναι το δίκαιο των ισχυρών και των όπλων αλλά η ίδια η ιστορία.
Μια ιστορία στην οποία η Ελλάδα, και δεν υστερεί αλλά και προειγείται χιλιάδες χρόνια και είναι υποχρεωμένη, για δεύτερη φορά, μέσα στα 200 αυτά χρόνια, χωρίς να αναμένει την τελική και περίφημη οριστική λύση, όπως την ανέμενε και συχνά την επικαλούνταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος! Εκείνη την οδυνηρή -παρόμοια με την σημερινή- εποχή και έτσι φτάσαμε στον μεγάλο εθνικό διχασμό με τα συνεπόμενα του και συνεπακόλουθα του. Αιτίες βαθύτερες που ακόμα πληρώνουμε και θα εξακολουθήσουμε να πληρώνουμε ματώνοντας, αν δεν βρούμε την γεννεσιουργό αιτία του προβλήματος μας.
Ένα ουσιαστικό πρόβλημα. Ένα ζήτημα που μας καταρρώγει τις σάρκες ως Έθνος αιώνες τώρα. Εξ ου και η αναφορά στον ιστορικό Λαό του Ισραήλ. Υπάρχει εθνική και ψυχική ενότητα.
Οφείλουμε να αναθεωρήσουμε τα πάντα! Καθώς βρισκόμαστε μπροστά στο ιστορικό ορόσημο για την μαρτυρικών διαστάσεων ιστορική υπενθύμηση των 200 ετών από την εθνική παλιγγνεσία του 1821! Να αναζητήσουμε τα βαθύτερες αιτίες μεγάλα παιδιά είμαστε πλέον μετά από 200 χρόνια μετά την μικρά ιστορική αναγέννηση μας ως υβριδική κρατική οντότητα έστω και μεταοθωμανικής επίνευσης και βαυβαρικής επινόησης!
Γιατί η Ελλάδα, εν τέλει δεν κατάφερε να γίνει ποτέ της ένα αληθινό ελεύθερο, ανεξάρτητο αδεύσμευτο εθνικά κυρίαρχο, έστω και μικρό, όπως το κατάντησαμε και εμείς, αλλά πραγματικό ελέθερο κράτος! Να αναζητούσουμε τις αιτίες. Τις βαθύτερες. Όσο και αν μας πληγώνουν. Μόνον με αυτό το ιστορικό πρίσμα αν πλησιάσουμε τα γεγονότα, τουλάχιστον η επόμενη μετά από εμάς γενιά ίσως καταφέρει ότι δεν κατάφεραν οι προηγούμενες από τις δικές μας. Να ξανά φτιάξει ένα αληθινά ελεύθερο εθνικά κυριάρχο και ανεξάρτητο κράτος!
Πάντα τρέχαμε να προλάβουμε τις εξελίξεις εκτός από μικρά ιστορικά διαλείματα που χάρι στα πρόσωπα καταφέρναμε ενίοτε να αναλαμβάνουμε δράση και πρωτοβουλίες, μερικές – αν και πολύ ελάχιστες στο διάβα του 20ου αιώνα το καταφέραμε – να γίνουμε και μικροί πρωταγωνιστές, τότε που η μικρά Ελλάς παρόλο που διακινδύνευε να χάσει ΄τι κέρδιζε με αίμα και θυσίες, κατάφερνε και μεγάλωνε κάθε ημέρα λίγο λίγο!
Η Ελλάδα μετά το 1821 πάντα έτρεχε να προλάβει τα γεγονότα ασχέτως αν σημείωνε επι μέρους μικρές νίκες αλλά εθνικές ήττες! Μάτωνε γιατί έχανε το πλεονέκτημα της προωτοβουλίας και του αιφνιδιασμού! Η Ελλάδα τρέχει, πάντα τρέχει και όχι μόνον τα τελευταία 24ωρα, αλλά την τελευταία 100ετια! Και παρά τις συνεχείς κατά περιόδους, απέλπιδες προσπάθειες της να πρωταγωνιστήσει στις εξελίξεις (όπως τα ταραγμένα χρόνια από στα τέλη του 19ου μέχρι σχεδόν τα μέσα του 20ου αιώνα (1940) και εν συνεχεία το ίδιο συνέχισε να τρέχει πάντα ασθμαίνοντας! Σκοντάφτοντας στο κακό εαυτό της! Τους διχασμούς. Διχασμοί που πηγάζουν από το πλέον δηλητηριώδες θανατηφόρο μικρόβιο! Το ΕΓΩ! Το εγώ του Ελ. Βενιζέλου. Το Εγώ του βασιλέα Κωνσταντίνου. Το εγώ των άλλων λοιπών ηγεσιών από τους Δεληγιάννηδες ίσαμε σήμερα 200 χρόνια μετά! Το Εγώ των Ζαϊμιδων και των Μαυρομιχαλέων ίσαμε το μικρό -μικρότατο εγώ- του κάθε ενός από εμάς που ξαφινικά την είδε «ηγέτης». Εθνάρχης. Σωτήρας! Εθνοσωτήρας! Πόσα δεν ζήσαμε και δεν βιιώσαμε τούτη την καταματωμένη 10ετια. Κοιμόσουν στο ένα κόμμα του καρατζαφέρη και ξύπναγες στου Αντώνη Σαμαρά. «Πλάγιζες» και ξαπόσταινες για λίγο στο ένα κόμμα και για να κάμεις την αρπαχτή σου γύρναγες πλευρό και ξύπναγες στο άλλο κόμμα. Τα ζήσαμε και το κρίσιμο διάστημα που όλοι μαζί συνυπεύθυνοι υπέγρεφαν τα δεινά και τον διαμελισμό της Μακεδονίας το κρίσιμο διάστημα Δεκέμρβιο 2017 – Μάρτιο 2019!
Τα ίδια και τα ίδια 200 χρόνια τώρα! Από τις απαρχές του 19ου αιώνα και μέχρι και μετά τον μεγάλο εθνικό εως τα τέλη του εμφύλιου 1946! Τα ίδια επαναλαμβάνονται στην ευρύτερη και μείζονα περιοχή μας στην Ανατολική Μεσόγειο, -αφήνοντας δυστυχώς για ακόμα μια φορά πίσω της πάλι τα Βαλκάνια, που -επιμένω να το γράφω και θα το επισημαίνω διαρκώς – είναι η θεμελιακή θερμοκυτίδα των εξελίξεων στην περιοχή της γηραιάς Αλβιώνας, η Ελλάδα ασθμαίνοντας τρέχει να προλάβει τις ραγδαία επιτυχυνόμενα εξελίξεις όπως αυτές που ζούμε με επίκεντρο τώρα την Λιβύη και επί 10 χρόνια με τον πόλεμο στην Συρία, τα συνεπακόλουθα του οποίου πληρώνει η Ελλάς στα στενά γεωγραφικά όρια που την έχουν περιορίσει όλες τούτες οι προγενέστερες συνθήκες από αυτή του Αγίου Στεφάνου εως τις άλλες που άλλοτε συρθήκαμε να υπογράψουμε με την πλευρά των νικητών ή των χαμένων δυνάμεων κάθε φορά και άλλοτε συν υπογράφαμε ταπεινωτικές για τα εθνικά μας συμφέροντα συμφωνίες και πρωτόκολλα πάντα με γνώμονα την απλή επιβίωση μας και όχι τα βαθιά εθνικά μας συμφέροντα!
Η Ελλάδα και στα Βαλκάνια που είναι δηλαδή η ιστορική βάση του Ελληνισμού, νεότερου και πρωθύστερου. Βυζαντινού και μεταβυζαντινού αλλά και νωρίτερα από τα χρόνια ακόμα της πρώϊμης ιστορικής και πολιτιστικής μας πορείας, από εδώ δηλ ξεκινούσαν οι Έλληνες και διέσχιζαν τις θάλασσες της Μεσογείου και προεύονταν για την Ανατολή και τους άλλους ιστορικούς Πολιτισμούς.
Εως τα μεταγενέστερα χρόνια με την 1000χρονη (123 χρόνια) Ρωμαϊκη Βυζαντινλη Αυτοκρατορία που απλώθηκε στα πέρατα της οικουμένης και άνοιηξε τα φτερά της ο ΕλληνοΧριστιανικός Ορθόδοξος Ρωμαίκος Πολιτισμός.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.