Η Ελλάδα είναι “καταδικασμένη” να αποτελεί διεθνές σταυρδρόμι Λαών και Εθνών λόγω γεωγραφικής θέσεως!

Η Ελλάδα οφείλει και υποχρεούται να αναθεωρήσει τα πάντα! Σχέδια. Στρατηγική. Γεωπολιτική ταχτική. 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ / ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ

Η Ελλάδα λοιπόν εδώ και μια 50εττία τελευταίως και ειδικότερα μετά την μεγάλη εθνική  ήττα και καταστροφή της Σμύρνης  (1917-124) μόνον τρέχει. Ματώνει. Πέφτει. Σηκώνεται. Ξανά πέφτει. Αλλά μονίμως διχάζεται.  Το ίδιο συνέβει σε σμύκρινση όλα αυτά τα 24ωρα αν το βάζαμε σε ένα ιστορικό χρονοσκόπιο και γυρίζαμε πίσω τον χρόνο και τον αντιπαραβάλαμε με ποηγούμενα παρόμοια ιστορικά γεγονότα των προηγούμενων αιώνων. Για την ακρίβεια των προηγούμενων 200 ετών από την απελευθέρωση μας το 1821, μιας και έχει ανοίξει αυτός ο δημόσιος διάλογος για την ουσία αυτής της ιστορικής  μνήμης ορόσημο για το Ελληνικό Εθνος.

Η Ελλάδα δυο αιώνες τώρα, αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές και πραγματιστές   απλώς παρακολουθεί!  Και ευτυχώς που κατάφερε χάριν άλλοτε ισχυρών πολιτικών προσώπων που ελάμαβαναν πρωτοβουλίες και δράση ή χάριν  άλλων ισχύρων παράλληλων ή πρόσκαιρων,  τότε από εποχή σε εποχή,   συμφερόντων. Των περιφερειακών συμφέρόν των  των μεγάλων -αλλά όχι ανίκητων – υπερ δύναμεων της Δύσης,  η Ελλάδα κατάφερε να σχηματίσει τούτο το υβριδικής μορφής εξαρτώμενο καθ όλα από άλλες υπέρτερες δυνάμεις  μικρό υβριδικής μορφής  κρατίδιο. Το λεγόμενο «νεοελληνικό κράτος»

Δυνάμεις της Δύσης  και αντίληψη στην οποία ουδέποτε η Ελλάδα ανήκε πραγματικά καθώς πάντα  αποτελούσε και είναι καταδικασμένη  αποτελεί το μεγάλο σταυροδρόμι Λαών και Εθνών, λόγω γεωπολιτικής θέσεως.

Αυτή την θέση σήμερα επωφθαλμιά η Τουρκία που έμαθε καλά το αδύναμο σημείο του «ραγιά γκιαούρη». Διέγνωσε την παθογένια, δεν είναι και λίγα σχεδόν 500 χρόνια συμβίωσης άλλοτε ειρηνικής και άλλοτε αιματοβαμένης του Τούρκου Οθωμανού  με τον Έλληνα «Νεο ραγιά».

Αυτό  το μικρόβιο που δέρνει την φυλή και το Ελληνικό έθνος. Το σαράκι που και στα χρόνια της Οθωμανικής πραγματικότητας και βίαιας σκλαβιάς χρησισμοποιούσε πότε  ο Μπέης, ο εκάστοτε το Πασάς και ο Κατής της κάθε περιοχής για να τιθασεύει τον ξεσηκωμένο ραγιά! Χρησμιοποιούσε  τον διχασμό. Αυτή την αιώνια κατάρα που μας ακολουθεί χιλιάδες χρόνια τώρα από τα χρόνια του Περικλή  του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη εως σήμερα.   Χρησιμοποιούσε τα βαθια τραυματικά μας ελατώματα.

Την έπαρση. Την ύιση!  Την αμετροεπή συμπεριφορά. Και όλα τα επίπονα στοιχεία ως συνεπακόλουθα  του διχασμού. Κακά επακόλουθα  που δεν είναι άλλα από τον κατα τεμαχισμό της έστω και μικρής, αλλά επαναλαμβάνω  όχι ακίνδυνης Ελλάδας,   για τα πανίσχυρα  συμφέροντα των αληθινά ισχυρών κέντρων του κόσμου.

Κυριολεκτικά ενώ όλα έχουν καταπέσει και τείνουν να αφανισθούν στο χωνευτήρι της παγκοσμιοποιήσης, ο μεγάλος κίνδυνος εξακολουθεί για όλα αυτά τα πανίσχυρα κέντρα είναι κυριολεκτικά μια χούφτα Ελλήνων όπως εκείνοι που βγήκανε στους δρόμους για την Μακεδονία και την  ελληνικότητα της!  Εκείνοι που καθημερινά φυλάσσουν την Θράκη. Εκείνοι που εξακολουθούν παρά τους κινδύνους, τις αντιξοότητες,  και τις απειλές να διαφυλάσσουν θερμοπύλες στα νησία μας. Κατοικημένα και ακατοίκητα. Όλοι εκείνοι, που  χρόνια τώρα από τα χρόνια της επανάστασης του Θέρισου στην Κρήτη ακούνε για αυτόνομο κράτος Κρήτης και εξακολουθούν να την διαφυλάσουν ένα με την Ελλάδα παρά τα ύπουλα τεχνάσματα που χρησιμοποιούνται για την απόσχιση και αυτονόμηση της Κρήτης χρόνια τώρα…

Όλοι αυτοί οι Έλληνες, από γενιά σε γενιά και από παππού σε εγγόνι,  που αιώνες τώρα φυλάνε αιματοβαμένα χώματα στην Τρίπολη, στο Σούλι, στο Χάνι της Γραβιάς, στον Πειραιά. Στα νησιά των Κυκλάδων, τα Δωεδεκάνησα αλλά  και του Αργοσαρωνικού την  Ύδρα και τις Σπέτσες εως την μαρτυρική Χίο που αν και εν τέλει αν και  δεν αλώθηκε μετά την μεγάλη σφαγή το 1822 τώρα κινδυνεύει να αλωθεί εκ των έσω…Όπως όλη η Ελλάδα. Σημείο προς σημείο. Από τα άκρα και τα σύνορα εως την βαθιά ενδοχώρα.  Αυτό φοβούνται την σθεναρή αντίσταση  μιας χούφτας αληθινών Ελλήνων που συνειδητά παλεύουν δυο αιώνες τώρα!  Παλεύουν  με αναμένο κερί την ίδια τους την  ψυχή τους από γενιά σε γενιά.  Και δεν εννοώ σε καμία περίπτωση όλα αυτά τα υπολοίματα ψευδοπατριωτών πολεμοκάπηλων ή «πατριωτών με μπλοκάκι παροχής υπηρεσιών». Τουναντίον. Εννοώ τον αληθινό αγνό απροσημάτιστο έλληνα. Που κρατά την παράδοση του. Τα έθιμα του. Την ζωή που του μεταλαμπαδεύει η οικογένεια του από Κυριακή σε Κυριακή γύρω από το Κυριακατικο τραπέζι που με νύχια και δόντια μάχονται όλοι εκείνοι που έχουν περάσει στην ουσία της παγκοσμιοποίησης. Ποια είναι η ουσία της παγκοσμιοποιήσης; Ο υπέρ καταναλωτισμός. Ο αυτοπεριορισμός στο κράτος του καναπέ. Η προσωπική μας βολή.  Η «δημοκρατία” και η  απολύτως ελεγχόμενη από κάμερες και ότι άλλο επιδιώκει ο μεγάλος αδελφός μας. Τι άλλο επιδιώκει η παγκοσμιοποίηση που είναι η μετεξέλιξη του Διεθνισμού, προϊόν του οποίου υπήρε ο Σοσσιαλισμός και ο ΕθνικόΣοσιαλισμός / Κουμνουνισμός; Τον πλήρη και απόλυτο έλεγχο του Ανθρώπου. Όλα αυτά στο όνομα της «Δημοκρατίας» και της προσωπικής    «ελευθερία» μας!  Μια επιτηδευμένα χαλκευμένη «ελευθερία»  και μια κατακερματισμένη δημοκρατία που αν δεν υπηρετεί το διεθνές  κοινό της παγκοσμιοποιημένης ελίτ των οικονομικών συμφερόντων καταντά να  αυτοναγορεύεται σε δικαιώματα μόνο των κρατουσών μειοψηφιών!  Σε όλο αυτό το σηνοθύλευμα μπασταρδεμένων υπέρ ψευδό  αξιών  αντιστέκεται ακόμα ο Έλληνας. Και τι περίεργη σύμπτωση σε αυτή την λαίλαπα της οικονομικό πολιτικής κόνιστρας ένας ακόμα ιστορικός αρχαίος  λαός και ένα έθνος  αντιστέκεται σθεναρά.  Μόνο που φαίνεται για όσα μάχεται αιώνες τώρα να τα έχει κερδίσει. Λίγο λίγο.

Αντιστέκεται λοιπόν ο Έλληνας. Ο απλός Έλληνας βιοπαλεστής. Ο αγνός κανονικός έλληνας δίνει την προσωπική καθημερινή του μάχη αιώνες τώρα.   Μάχη και αγώνας από σπίτι σε σπίτι. Με αναμένο το κερί της Ψυχής του.  Από Ιερά Μονή σε Ιερά Μονή. Παλεύουν και αντιμάχονται πια   μέσα στο ίδιο τους το  σπίτι τους ο κάθε ένας και η κάθε μια Ελληνίδα, από γενιά σε γενιά και από παππού σε εγγόνια, παραδίδοντας  κειμίλια.   Όσια και Ιερά!   Κάποτε οι αγώνες μποιάζουν με εκείνον της Φιλικής Εταιρίας.  Σαν  από κρυφό σχολειό σε σημερινό νέο «κρυφό  σχολειό».

Αυτός ο Έλληνας είναι  που ακόμα φοβούνται, γιατί αυτός ο Έλληνας  είναι που  αγωνίζεται  να διασώσει από το περίσευμα της ψυχής του ο κανονικός  Έλληνας . Αρχαία ήθη. Παραδόσεις. Έθιμα. Πολιτισμικά δρώμενα. Γλώσσα. Αρχαία. Νέα και παλαιά δημοτική. Αρχαϊζουσα. Αττική διάλεκτο. Την Γλώσσα των Πατέρων και του Ευαγγελίου. Παλεύει να διασώσει πανάρχαιους θεσμούς όπως η Οικογένεια. Η Πατρίδα. Την Θρησκεία του.  Η Θρησκεία από τα χρόνια των Εθνικών ίσαμε σήμερα που 2000 χρόνια εξακολουθούμε και αγωνιζόμαστε να  είμαστε  Ορθόδοξοι Ρωμαίοι Έλληνες το Γένος. Αλλά  Ορθόδοξοι Ρωμιοί έλληνες το Γένος.

Όλους αυτούς τους δυο  αιώνες, 1821 -2021  η Ελλάδα μονίμως  τρέχει. Όπως τα τελευταία κρίσημα 24ωρα στην Ανατολική Μεσόγειο. Αίγυπτο. Ισραήλ. Μαρόκο. Λιβύη. Τυνησία. Κύπρο. Ιταλία. Ευρώπη και ξανά Ευρώπη.  Η Γερμανία δίνει το καίριο χτύπημα τώρα στην Ελλάδα. Και η Ελλάδα τρέχει να προλάβει.

Τρέχει να προλάβει τις ραγδαία  και επιτυαχυνόμενες εξελίξεις. Τρέχει από την επομένη της εθνεγερσίας του 1821 με τις μικρές της δυνάμεις, χωρίς καν κρατική υπόσταση εως την μεταμόρφωση της,  αντί σε ένα «ιερόν και απρόσβλητον κράτος» όπως τουλάχιστον  ονειρεύονταν και οραματίστηκε  ο αληθινός Εθνάρχης και θεμελιωτής της μεταβυζαντινής και μετά οθωμανικής υπόστασης των Ορθόδοξων  Ελλήνων το Γένος, Πρώτος Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας,   αλλά δυστυχώς  σε ένα μικρό και αολύτως ελεγχόενο  «κρατικό υβρίδιο». Ένα μικρό  κρατικό υβρύδιο,   που διαρκώς μεταλάσσεται προκειμένου  να επιβιώνουν οι οικογενειακές μικρές ελίτ, πάντα  με πρόφαση τα πολιτικά συστήματα διακυβέρνησεως,  και τις ελεγχόμενες και πολλπαλώς χαλκευμένες εκλογικές καταστάσεις, η μια δοτή ηγεσία διαδέχεται την άλλη οικογενειοκρατία και έτσι ο Λαός πορεύεται. Ένα μικρό υβριδιακής μορφής Βαυβαρο-Γερμανικής εμπνεύσεως  που  μετεξελίσσεται,  αναλόγως οικογενειών που διαφεντεύουν τον Ραγιά.

Τον Ρωμιό Ορθόδοξο Έλληνα το Γένος τον   μετα οθωμανό Ραγιά. Ένα ραγια βολεμένο. Με όλα του τα «καλά». Ένα ραγιά που στην τελική έκβαση τον μπούκωσαν με χρήμα , μιλώ για την περιβόητη περίοδο της 10ετιας του 1990-2010 και 2000-2010 που τον έμαθαν να ζει με τις κάρτες. Με τα δάνεια. Την χρυσή περίοδο που εδώ φαιδρώς κάποια ονόμαζα ως «ελληνικό θαύμα», και στην Ευρώπη και ειδικώς στις ΗΠΑ όλοι μιλούσαν για το «ελληνικό παράδοξο». Το σχέδιο συγκεκριμένο και απολύτως μελετημένο μέχρι τελευταίας τελείας. Μετά ήρθε η θηλειά! Τα μνημόνια και εκχώρηση εθνικής κυριαχίας (βλ. Δήλωση Μπενάκη). Έτσι  ενώ τα γεγονότα έτρεχαν γύρω μας στα Βαλκάνια και την Ευρώπη, και την Ανατολική Μεσόγειο -την περίοδο της λεγόμενης «Αραβικής άνοιξης» οι Έλληνες άρχισαν να δέχονται απανωτά χτυπήματα το ένα μετά το άλλο. Πρώτο μνημόνιο. Δεύτερο μνημόνιο. Τρίτο μνημόνιο. Τέταρτο μνημόνιο. Κοιτάξτε ποιοοι ήσαν στα πράγματα και τότε και σήμερα και θα πα΄ρετε όλες τις απαντήσεις…

Παράλληλα να δειτε  μέσα σε αυτή την 10ετή περίοδο πόσο και πως άρχισε και με «νομική θωράκιση» να δένει η αλοίωση της εθνικής συνείδησης θα πάθει σοκ ο ιστορικός του μέλλοντος μας. Έτσι μετά την λεγόμενη μεταπολίτευση και 4^η στην σειρά και εν συνεχεία 5^η  «Ελληνική Δημοκρατία» με το ίδιο εδώ και 200 χρόνια αναλοίωτο πολιτικό σύστημα, το οποίο μετεξελίσσονταν ως χαμαιλέων με χρώματα που άλλαζαν όπως τα «εσώτερα ρούχα»  του ανθρώπου-κοινώς τα εσώρουχα-  που φτιάχονται για να κρύπτουν την εξωτερική του γύμνια το μόνο που άλλαζε όσες φορές και αν συνέβαινε το τέχνασμα των εκλογών, είναι οι ηγεσίες. Οι δοτές ηγεσίες. Που άλοτε κατασκευάζονταν και προετοιμάζονταν σε θερμοκυτίδα (βλ Αλέξης Τσίπρας Κυριάκος Μητσοτάκης κτλ) και άλλοτε προέκυπταν κατόπιν μυστικών συμφωνιών με τα ξένα κέντρα…  Αυτό συνέβαινε 200 χρόνια τώρα που η Ελλάδα τρέχει να προλάβει τις εξελίξεις.

Συστηματικά όμως αλοιώνονταν οι εθνική συνείδηση του Έλληνα. Με κάθε τρόπο. Με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο. Και κυρίως με την ψυχική του αλοίωση. Χάθηκε η ένοια φιλότιμο! Δηλ φτάσαμε να μιλάμε για επαγγελματίες πατριώτες. Πατριώτες με δελτίο παροχής δαπανών. Που αναιρυθρίαστα βλέπουν την θυσιαστική προσοφορά στην πατρίδα ως “Foul Time Jobe”! Το φαινόμενο το είδαμε σε όλο του το μεγαλείο κατά την περίοδο 2010- 2012 με τον τέχνασμα των αγανακτισμένων και μετά επανήλθε πο οργανωμένα με αφορμή το ζήτημα της ελληνικότητας της Μακεδονίας. Και τι δεν  είδαμε  όλοι μας επί ένα χρόνο από τον  Δεκέμβριο του 2018 εως τον Ιανουάριο του 2019, με τα πανεθνικού χαρακτήρα συλλαλητήρια για την ελληνικότητα της Μακεδονίας μας.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…