Ο Βαρθολομαίος στο στόχαστρο ΜΙΤ και Ρ.Τ. Ερντογάν, ποιά η στάση που κρατά ο Πούτιν.
● Η σχέση του με τον Γκιουλέν έχει μπει στο μικροσκόπιο των μυστικών υπηρεσιών της γείτονος
– Δυο χώρες προειδοποιούν τον Πατριάρχη μέχρι και για απόπειρα δολοφονίας του
– Το βρώμικο παιχνίδι των τουρκικών μέσων σε βάρος του Βαρθολομαίου με «εμπλοκή» του στο πραξικόπημα του ‘16
Στο στόχαστρο του βαθέως κράτους της Τουρκίας βρίσκεται ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος με αφορμή τη σχέση του με τον Φετουλάχ Γκιουλέν και τις «διασυνδέσεις» του με τη CIA! Η ενορχηστρωμένη επίθεση προς το πρόσωπο του αλλά και το ίδιο το Πατριαρχείο, που έχει την αφετηρία της στο πραξικόπημα του 2016, κλιμακώνεται με τον πλέον επικίνδυνο τρόπο.
Μια σειρά «περίεργων» δημοσιευμάτων του τουρκικού Τύπου της περιόδου μετά το πραξικόπημα του Ιουλίου του 2016 αναδείκνυαν τις προθέσεις της Άγκυρας. Πρώτη η Aydınlık, με δημοσίευμα της άνοιξε τον ασκό του Αιόλου, ισχυριζόμενη ότι κύκλοι των Ηνωμένων Πολιτειών που γνώριζαν ότι επίκειται στρατιωτικό πραξικόπημα είχαν πληροφορήσει τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο να αναχωρήσει από την Πόλη. Ο Πατριάρχης, όπως αναφέρεται, όταν πληροφορήθηκε αυτή την είδηση μόλις τρεις ώρες πριν από την έκρηξη του κινήματος αναχώρησε εσπευσμένα, από την Τουρκία προς άγνωστη κατεύθυνση και στη συνέχεια έγινε γνωστό πως κατευθύνθηκε στην Σλοβακία. Σύμφωνα με την Aydinlik, ο Πατριάρχης γνώριζε από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες για το πραξικόπημα (στο ίδιο δημοσίευμα σημειωνόταν ότι ο τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρι που βρισκόταν στη Μόσχα είπε στον Ρώσο ομόλογο του «ο Ερντογάν είναι ήδη τελειωμένος»)! Στη συνέχεια γινόταν εκτενής αναφορά στις σχέσεις του τόσο με τον Ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν, όσο και με τον σημαντικό παράγοντα της ελληνορθόδοξης Εκκλησίας στις ΗΠΑ Αλεξ Καρλούτσος.
Τη σκυτάλη πήρε η Aksam στα τέλη Αυγούστου, όταν πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ της είχε τίλο «Συμμαχία Πατριαρχείου – CIA – Γκιουλέν»! Η εφημερίδα επικαλείτο δηλώσεις Αμερικανού διπλωμάτη, του πρώην πρέσβη Άρθουρ Χιουζ, ότι η CIA κατοικοεδρεύει στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και ότι ο Γκιουλέν είχε καταφέρει να διαφύγει στις ΗΠΑ, χάρη στις σχέσεις που είχε δημιουργήσει με τον ιερωμένο Αλέξανδρο Καρλούτσο. «Ο Γκιουλέν έχει απολύτως στενές σχέσεις με τον πρώην επικεφαλής της CIA, Τζορτζ Τένετ και τον Αρχιεπίσκοπο Βορείου Αμερικής Δημήτριο, ο οποίος είναι μέλος του ισραηλινού λόμπι» δήλωνε ο Χιούζ, που πίστευε ότι το πραξικόπημα είχε διοργανωθεί από την Ουάσιγκτον λόγω της διαφαινόμενης προσέγγισης Ερντογάν-Πούτιν. Μια μόλις ημέρα μετά το δημοσίευμα, ο Χιουζ διέψευσε με επιστολή τα όσα ισχυρίστηκε η εφημερίδα. Όμως οι προθέσεις της Άγκυρας είχαν πλέον φανερωθεί.
Εμπόδιο στα νεοοθωμανικά σχέδια
Το σχέδιο σε βάρος της ορθόδοξης παρουσίας στην ιστορική κοιτίδα της, την Κωνσταντινούπολη, είναι υπαρκτό. Το πρώτο και ουσιώδες πρόβλημα, από το οποίο εξαρτάται η συνέχεια και η ιστορική επιβίωσή του είναι ο αυξανόμενος Νέο- Οθωμανισμός και η απειλή του ριζοσπαστικού Σουνιτικού Ισλάμ εντός του οποίου επιβιώνει δύσκολα επί αιώνες.
Τα πράγματα ωστόσο έχουν αγριέψει αρκετά, καθώς όλο και φαίνεται να πλησιάζει η στιγμή που ο μεγαλοιδεατισμός του Ταγίπ Ερντογάν σε συνδυασμό με τις κοσμογονικές αλλαγές που τον καθιστούν κυρίαρχο «παίκτη» εντός του Ισλαμικού κόσμου, δεν θα αργήσει να αγγίξει και το Οικουμενικό Πατριαρχείο… Επιταχυντικά προς αυτήν την κατεύθυνση έχει λειτουργήσει η απόφαση του Αμερικανού Προέδρου να αναγνωρίσει την Ιερουσαλήμ ως (ιστορική) πρωτεύουσα του Ισραήλ. Η απειλή της μετατροπής της Αγίας Σοφίας σε Τζαμί, κάτι που και το είδαμε σε «πρόβα generale» αλλά και που την επισείει ο Τούρκος Πρόεδρος κάθε φορά που του δίνεται η ευκαιρία, αν γίνει πράξει θα πλήξει καίρια την ίδια την υπόσταση του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Αυτά που είπε ο Τούρκος Πρόεδρος Ρ.Τ. Ερντογάν, κατά τη πρόσφατη επίσημη επίσκεψη του στην Ελλάδα, περί μουφτήδων της Μουσουλμανικής μειονότητας στην ευρύτερη περιοχή της Β. Ελλάδος (Ξανθη Ροδόπη Κομοτηνή) ήταν αποκαλυπτικά των προθέσεών του. Αφενός έκανε «παραλληλισμό και εξίσωση» αφετέρου υποβάθμισε την εκλογή του Πατριάρχη στην Εκκλησίας της Κωνσταντινουπολεως, υποτιμώντας σκοπίμως τον ίδιο τον ιστορικό θεσμό του Οικουμενικού Πατριαρχείου με πρόθεση να προχωρήσει σε μονομερείς ενέργειες εν όψει όχι μόνο της εκλογής νέου πατριάρχη, αλλά και οποιασδήποτε άλλης εκλογής Μητροπολίτη που ανήκει στην πνευματική δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου (βλ. εκλογή Μητροπολίτη Σικάγου διαδοχή και εκλογή Μητροπολίτη Νέας Υόρκης και Προέδρου Πάσης Αρχ. Ορθοδόξων Αμερικής).
Άσσος στο μανίκι του «σουλτάνου»
Αν και δεν συζητείται δημοσίως εν τούτοις προβληματίζει έντονα το Φανάρι και προσωπικά τον ίδιο τον Πατριάρχη κάθε κίνηση και κάθε ενέργεια του Τούρκου Προέδρου. Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν φυλάει ως άσσο στο μανίκι του τις φιλικές σχέσεις του Πατριάρχη Βαρθολομαίου με τον ορκισμένο εχθρό του, τον Ιμάμη Φεντουλάχ Γκιουλέν… και κατά τα φαινόμενα μάλλον θα τον εμφανίσει και λίαν συντόμως.
Μια σχέση που έχει βάλει στο μικροσκόπιο η Τουρκική ΜΙΤ-και αυτό το γνωρίζει πολύ καλά ο ίδιος ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος- και για αυτό έχει ειδοποιηθεί από άνδρες των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών αλλά και επισήμως πρόσφατα δια της διπλωματικής οδού… Παρόμοια μηνύματα φαίνεται να έχουν λάβει στο Φανάρι και από άλλη χώρα που επίσης έχει μπει στο στόχαστρο του Τούρκου Προέδρου. Από συνεργάτες της Τουρκικής ΜΙΤ παρακολουθείται συστηματικά κάθε κίνηση όχι μόνον του Πατριάρχη αλλά όλου του Πατριαρχείου και των ανθρώπων του σε όλο τον κόσμο!! Ειδικά στην Αμερική.
Αμερικανικές πηγές έλεγαν στα Επίκαιρα ότι « αν κριθεί από τους ανθρώπους του τουρκικού καθεστώτος και τους ανθρώπους του Ερντογάν απαραίτητο ακόμα και να απειληθεί η ζωή του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, θα απειληθεί! Δεν τον σταματάει τίποτα όσο νιώθει ισχυρός και δυνατός!».
Την άποψη αυτή είχε εκφράσει σε αποκλειστική του συνέντευξη στα Επίκαιρα και ο εξόριστος Τούρκος Δημοσιογράφος Abdulah Bozkurt! Παρά τις αμερικανικές προειδοποιήσεις, από τις ημέρες που ακόμα ήταν νωπό το δήθεν πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 2016 και παρά τα αιτήματα για αύξηση της εξωτερικής φρουράς στο Φανάρι, οι τουρκικές αρχές μάλλον κωφεύουν επιδεικτικά, παρά το γεγονός ότι στο παρελθόν έχει απειληθεί η ζωή του Πατριάρχη από ακραίους μουσουλμάνους που πέταξαν μολότωφ στο Πατριαρχείο. Για το ζήτημα των απειλών κατά της ζωής του Οικουμενικού Πατριάρχη φυσικά αρμοδίως και δια της υπηρεσιακής οδού έχουν ενημερωθεί και οι ελληνικές αρχές… Πλέον το Οικουμενικό Πατριαρχείο δεν αισθάνεται ότι ζει σε ένα ασφαλές περιβάλλον.
Ελέχθει –και ορθώς – από τον μεγάλο βυζαντινολόγο Στήβεν Ράνσιμαν, που έζησε τον 20ο αιώνα, ότι « ο 21ος αιώνα είναι ο αιώνας της Ορθοδοξίας»! Όχι βεβαίως γιατί τον 21ο αιώνα θα κυριαρχίσει παντού η Ορθοδοξία! Ούτε γιατί θα αλαξοπιστήσουν άλλοι λαοί και θα βαπτισθούν Ορθόδοξοι όπως αρχικά (λανθασμένα και παντελώς διαστρευλωμενα ) ερμηνεύονταν αυτή η δήλωση του σπουδαίου ανδρός, μέχρι πρότινος. Αλλά διότι, όπως εν συνεχεία και διευκρινίστηκε αλλά και επαρκώς αναλύθηκε, ο 21ος αιώνας θα είναι ο αιών της Ορθοδοξίας ακριβώς διότι θα επιζήσει, θα επιβιώσει, θα αναβιώσει αλλά και θα αναβαπτίσει μέρος του Χριστιανικού κόσμου που έχει τις ρίζες του στην Αρχαία (πρώτη) Χριστιανική Εκκλησία συνέχεια της οποίας είναι σήμερα η Ορθοδοξία.
Η απανταχού Ορθοδοξία! Κεφαλή και Πνευματική Ηγεσία της οποίας, πάντα κατά τους Ιερούς κανόνες αλλά και την Ιερά Παράδοση, τα Θέσμια και ειωθότα , της Ζώσας Εκκλησίας μας, Αυτή εξακολουθεί να Είναι η Πρωτόθρονη Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως. Ως Ίση μεταξύ Ισων Εκκλησιών. Ως Ισοκυρη μεταξυ Ισόκυρων Εκκλησιών.
Έχοντας όμως παράλληλα και ταυτοχρονα το Ιερό καθήκον της Πνευματικής Πρωτοκαθεδρίας και διακριτικής καθηγεσιας των 14 Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών. Πάνω από όλα ως Θεματοφύλαξ της παγκόσμιας Ορθοδοξίας. Ως εκφραστής, με συνέπεια και συνέχεια σε Διορθόδοξο και Δεκκλησιαστικό επίπεδο, της έμπρακτης ενότητας των Ορθοδόξων Εκκλησιών.
Αυτής της ενότητας των Εκκλησιών για την οποία Προσεύχεται διαρκως και συνεχώς και Δέεται η Εκκλησίας μας σε κάθε ένα από τα επτά της Μυστήρια.
Ενότητα που, είτε το θέλουμε είτε όχι, είτε το αναγωρίζει το Φανάρι είτε όχι –αλλά το γνωρίζουν πολύ καλά οι Σοφοί Γέροντες της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, και πρώτος ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, πως έτσι είναι η πικρή αλήθεια, η πολυπόθητη Ενότητα – δυστυχώς δέχθηκε ένα ακόμα (καίριο;) πλήγμα με την σύγκληση αυτής της Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδοξίας τον Ιούνιο του 2016 στην Θεολογική Ακαδημία των Χανίων Κρήτης.
Το αν και κατά πόσο Μεγάλη ή πολύ περισσότερο Αγία, ήταν θα το δείξει η ιστορία. Και ακόμα είναι πάρα πολύ νωρίς για να το πούμε. Θα χρειασθεί «Καιρός» πολύς… χρόνος. Ισως και αιώνες όταν θα έχει αποφανθεί Κλήλος και Λαός αν είναι αποδεκτή στην συνείδηση Του και να προπάντων αποτελεί την συνέχεια των αντίστοιχων επτά +2 Οικουμενικών και εθνικοτοπικών Συνόδων , αυτή η συγκεκριμένη Σύνοδος της Ορθοδοξίας. Επ αυτού θα πρέπει να ομονοήσουν ως ένα Σώμα :Κλήρος και Λαός. Ποιμένες και Ποιμενόμενοι.
Όπου «Καιρός»… στην γλώσσα της Εκκλησίας δεν νοείται ο χρόνος μέσα στον Χωρό Χρόνο όπως αντιλαμβανόμαστε την έννοια του χρόνου σήμερα(δευτερόλεπτα, λεπτά, ώρες,ημέρες μήνες χρόνια κτλ) αλλά «Καιρός» σημαίνει το πλήρωμα εκείνο του Χρόνου και η στιγμή κατά την οποία, με βάση «το Θείο και Ιερό Σχέδιο αλλά και την Πρόνοια του Θεού», θα εκλπηρωθεί είτε ένας Λόγος του Θεού (δια των Προφητών Του είτε δια της Αγίας Γραφής είτε δια άλλων Θείων Επιλογών Του).
Είτε, πολύ περισσότερο, ως προς την Ανθρώπινη διασταση της Εκκλησίας μας, όπου Πνευματική και Νοητή Κεφαλή της Εκκλησίας μας είναι μόνον ο Σωτήρας Χριστός, και ως προτύπωσης και Εικόνα και συνέχεια Εκείνου, Οι (κατά τοπους) Επίσκοποι του, πάντα «Εις Τύπον και Εικόνα Χριστού», που –είτε κατά παραχώρηση εξελέγησαν, ειτε κατ ευδοκία- οφείλουν να εκφράζουν δι όλων των ανθρωπίνων λειτουργιών τους να εργάζονται διαρκώς και αόκνως για αυτό το «Θείο και Ιερο Θέλημα του Θεού» στην ζωή της Εκκλησίας μας. και οι ίδιοι να αποτελούν, με την ζωή και την Βοιωτής τους, μέρος αυτού του «Θείου Σχεδίου». Σχέδιο το οποίο υπάρχει για την Σωτηρία του κάθε Ενός από Εμάς δια της μετοχής και συμμετοχής μας στην Ζωή της Εκκλησίας μας. Με τα μυστήρια αλλά και την συνολική ζωή της Εκκλησίας μας.
Όπου ως Εκκλησία νοείται το όλον και το σύνολο (Κλήρου και Λαού) σε Ένα Σώμα, πάλι με Νοητή Πνευματική Κεφαλή τον Σωτήρα Χριστό και Ορατή Κεφαλή τους –Ορθόδοξους – Επίσκοπους του ανά τον κόσμο.
Εκείνους δηλ. τους επισκόπους που έχουν την Αποστολική Διαδοχή από την εποχή των Αποστόλων εως σήμερα δια του Μυστηρίου (στους τρεις βαθμούς ) της Ιερωσύνης που είναι ο Διάκονος, ο Πρεσβύτερος και ο Επίσκοπος.
Αναγκαία διευκρίνιση όλα τα άλλα που ακούμε Πατριάρχης, Αρχιμανδρίτης κτλ είναι τιμητικές προσαγορεύσεις , αναγορεύσεις κτλ αλλά δεν είναι βαθμοί της Ιερωσύνης. Αφενός.
Και αφετέρου ως Εκκλησία ομολογείται και συγκεφαλαιούται το απλό που γνωρίζουμε όλοι μας το «Κλήρος και Λαός». «Ποίμνιο και Ποιμένες». Ποιμένες οι Κληρικοί μας όλων των βαθμίδων και Ποιμενομενοι Εμείς ο Πιστός απλός Λαός (του Θεού) που όμως οφείλουμε να μετέχουμε και να συ- μετέχουμε στην ζωή της Ζώσας και Δρώσας Εκκλησίας μας.
Στον Κλήρο ανήκουν αυτοί οι τρεις βαθμοί της Ιερωσύνης. Ανώτερος των οποίων είναι ο Επίσκοπος, πάντα ο κάθε Επίσκοπος βεβαίως οφείλει να πορεύται και να ζει «Εις Τύπον και Εικόνα Χριστού». Είτε, πρόκειται για κάθε ένα εκ των Ορθοδόξων Πατριαρχών, Πατριάρχης είναι, είτε ένας εκ των 1000αδων (Ορθοδόξων) Μητροπολιτών(επίσης δικοιητική προσαγόρευση και όχι βαθμός της ιερωσύνης).
Είτε ένας εκ των επίσης χιλιάδων απλός Ορθόδοξος Επίσκοπος είναι. Μιλώντας πάντα για την Ορθοδοξία. Αλλά Ορθοδοξία στην Ορθοδοξία σημαίνει πως Κλήρος και Λαός πορεύονται μαζί! Είναι ενωμένοι σε ένα Σώμα με Κεφαλή τον Χριστό. Και συνενώνονται κάθε φορά και γίνονται ένα Σώμα σε κάθε λατρευτική ευκαιρία της Εκκλησίας. Από το Μυστήριο των Μυστηρίων που είναι η Θεία Λειτουργία μέχρι το οποιοδήποτε άλλο εκ των επτά μυστηρίων της Εκκλησίας μας μετέχουμε και συμετέχουμε. Με την φυσική μας παρουσία είτε νοερώς δια της πνευματικής μας συμμετοχής (δια της προσευχής ή άλλων πνευματικών οδών).
Θα αναρωτηθείτε και εύλογα. Μάθημα Ορθόδοξης Δογματικής (μας) κάμετε τώρα; ΌΧΙ! Αλλά και ΝΑΙ! Αναγκαστικά. Είναι η απάντησης ώστε να γίνουν κατανοητά όλα τα παρακάτω που έχουν άμεση σχέση και συνάφεια με τα παραπάνω. Και μένω στο Κλήρος και Λαός. Ποιμένες και Ποιμενόμενοι.
Όλο αυτό το νοητά πνευματικά αλλά διοικητικά Οικοδομήμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας αυτή την περίοδο, και εν μέσω συγκλονιστικών, επιτρέψτε μου την λέξη, καταιγιστικών εξελίξεων που συντελούνται αλλά και έρχονται ταχαίως , στην Νέα Μέση Ανατολή που μετασχηματίζεται, αλλάζει, και μετεξελίσσεται με αλλαγές συνόρων και δυστυχώς όχι αναίμακτα, -αφού το αίμα ρέει ποτάμι, και νέοι μάρτυρες που σφαγιάζονται και θυσιάζονται καθημερινά από το επελευάνον Ισλάμ προστίθενται καθημερινά στο συναξάρι της Ορθοδοξίας- βρίσκεται αντιμέτωπο με ένα ακόμα χειρότερο εφιάλτη! Το σχίσμα! Ένα εσωτερικό σχίμα εντός των πυλών της Ορθοδοξίας. Και δεν είναι μόνον αυτή η η μεγάλη απειλή που έχει να αντιμετωπίσει η Κεφαλή της Παγκόσμιας Ορθοδοξίας. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος δηλαδή.
Ελάτε τώρα να δούμε μια νοητή πνευματική «ακτινογραφία» των φυσικών και ορατών προβληματων (γιατι τα χειρότερα και δυσκολότερα σε αντιμετώπιση είναι τα αόρατα) που καλείτε να αντιμετωπίσει και να επιλύσει/σουν οι κατά τόπους κάθε μια από τις 14 Ορθόδοξες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες.
Βεβαιως κάθε μια από τις 14 Αυτοκέφαλες Ορθόδοξες Εκκλησίες εχει τα δικά της ενγκαινη και ενδογενή εσωτερικά διοικητικά αλλά κυριως εθνικά και τοπικά πρόβληματα να αντιμετωπίσει. Πρωτίστως όμως όλες οι Ορθόδοξες Εκκλησίες μαζί στρέφουν το βλέμμα και την προσευχή τους στην Πρώτη των εκ των Πρώτων Ορθόδοξη Εκκλησία. Την Μητέρα Εκκλησία. Την Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως.
Προβλήματα Όλου Αυτού που περιγράψαμε ως Εκκλησία με Ορατή Πνευματική Κεφαλή και Ηγεσία της, την Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως.
Και αν θέλαμε να προσωποιήσουμε αυτή την ηγεσία το βλέμμα μας αστραπιαία θα στρέφονταν προς την φυσική σημερινή ηγεσία της Πρωτόθρονης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως την Α.Θ.Π. τον Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως Νέας Ρώμης και Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο.
Μια προσωπικότητα που επί της Πατριαρχείας Του, από εκλογής του το 1992 εως σήμερα(παραμονές του 2018) έχει να επιδειξει πράγματι μεγάλο και πλούσιο έργο. Πολυδιάστατο. Ποικίλο. Πολυσήμαντο. Μεγάλο. Πολύμορφο. Με δράση σε πολλούς τομείς. Με διεθνή αναγνωρίση. Έργο με παγκόσμια απήχηση αλλά και προβλήματα πολλά… Προβλήματα που εν τω μεταξύ δημιουργήθηκαν στα χρονια αυτής της συγεκριμένης πολυκύμαντης Πατριαρχείας(του Βαρθολομαίου) και προβλήματα που κληρονόμησε από το παρελθόν και την ιστορία.
Μια έντονη ισχυρή προσωπικότητα. Νηφάλιος και συνετός ψύχραιμος άνθρωπος της διπλωματίας –και δει εκείνης του Φαναρίου- ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος βρέθηκε ουκ ολίγες φορές αντιμέτωπος με πολλές και διαδοχικες κρίσεις. Αρκετές τις ξεπέρασε. Άλλες τις άφησε στο πλήρωμα του χρόνου…
Μια προσωπικότητα που έμελλε επί των ημερών της να συγκληθεί η Μεγάλη Σύνοδος της ορθδοξίας των δέκα εκ των 14 Αυτοκεφάλων Εκκλησιών. Μια προσπάθεια που έχει ξεκινήσει από τα τέλη του 19ου αρχές τις αρχές του 20ου αιώνα και ολοκληρώθηκε(;) μετά από 100 –και πλέον- έτη! Εργώδης και κοπιαστική προσπαθεία.
Μια Σύνοδος, με έντονο πλιτικό παρασκήνιο,{το είδαμε εξονυχιστικά σε σειρά δημοσιευμάτων στα Επίκαιρα αναλυτικά και διεξοδικά όσο ουδείς άλλος} για την οποία εργάστηκε από την πρώτη ημέρα που αναριχήθηκε, το 1992, στον Θρόνο της Πρωτόθρονης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, ο από Χαλκηδώνος, Πατριάρχης Βαρθολομαίος ( κατά κόσμον Αρχοντώνης).
Ένα έργο που είδε και οραματίστηκε ως Θεια και Ιερή Αποστολή ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος εργαζόμενος νύχτα και ημέρα άκονα και ακατάπαυστα για την σύγκληση αυτης της Συνόδου. Το ίδιο σκληρά εργάστηκαν- αρκετοί εκ των οποίων με προσωπική αυτοθυσία – και μια πλειάδα ανθρώπων. Κληρικων και λαϊκών. Επισκόπων και Θεολόγων. Απλών και τιτλούχων. Με αξιώματα μεγάλα και απλοί εθελοντές. Επίσκοποι και Πατριάρχες στο διάβα των ετών. Άλλοτε ε ταχείς ρυθμούς και άλλοτε μετ εμποδίων. Με εγρήγορση. Κάποτε και με προσευχή…
Το μείζον όμως ερώτημα που τίθεται, μετά από τόσο κόπο τόσων ετών, σχεδόν 112 ετών, είναι ένα : πέτυχε τον σκοπό της αυτή η προσπάθεια;
Σκοπός που διαχρονικά δεν είναι άλλος από τον ένα και μοναδικό που είναι αφενός η πολυπόθητη ενότητα, κατ αρχήν των Ορθοδόξων Εκκλησιών και εν συνεχεία των (Χριστιανικών) Εκκλησιών; Απάντηση: κατηγορηματικά ΟΧΙ!
Στην Σύνοδο αυτή ως γνωστόν δεν προσήλθαν οι 4 μεγαλύτερες πολυπληθεστρες και πολυάριθμες των Εκκλησιών. Η Εκκλησίες της Ρωσίας της Αντιόχειας, της Βουλγαριας και της Γεωργίας. Και φυσικά παραμένει ως μεγάλη εκκρεμότητα η αναγνώριση και αποδοχή των κειμένων που υιοθετήθηκαν και ψηφίστηκαν κατά την διαρκεια της συνόδου αυτής (16 με 26 Ιουνίου 2016).
Δεν είναι όμως μόνον αυτό το πρόβλημα που καλείται να αντιμετωπίσει και να επιλύσει είτε ο νυν Πατριάρχης Βαρθολομαίος είτε ο διάδοχος Αυτού… Αυτό είναι το μείζων. Το πρώτο. Το υπ. Αρθιμόν ΈΝΑ πρόβλημα. Το μέγιστο για την ουσία και την ενότητα της παγκόσμιας Ορθοδοξίας.
Ενότητα όμως που αφενός κινδυνεύει να εκτοπίσει και να διεμβολίσει με καίριο αν όχι θανάσιμο πλήγμα ο εθνοκεντρισμός (άλως ο εσωτερικός εθνικισμός) των άλλων Ορθοδόξων Εκκλησιών. Και αφετέρου καιροφυλακτεί να πλήξει ο πανσλαβισμός. Και όχι ΄μόνον…
Από την άλλη πλευρά ως προς αυτό το ζήτημα βλέπουμε ότι η Ρωσική Εκκλησία σταδιακά αλλά με σχέδιο που ξεδιπλωνεται βήμα – βήμα και ενιαία στρατηγική, οργανώνεται για μια άλλη νέα Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδοξίας όπου φιλοδοξεί να μετέχουν όλες οι Εκκλησίες, αυτή την φορά και οι 14 Αυτοκέφαλες Εκκλησίες! Μια απόφαση που θα ληφθεί ούτε εν θερμώ όπως λένε πηγές από την Ρωσική Εκκλησία, αλλά που θα λάβει υπόψη της και της γεωπολιτικές συνισταμένες της ευρύτερης περιοχής. Έτσι σταδιακά, αλλά και μεθοδικά πρετοιμάζεται για αυτή την μεγάλη κίνηση. Την σύγκληση δηλαδή μιας τέτοιας (κάποιοι ήδη κάνουν λόγο για Αντί)Σύνοδο. Μια κίνηση που θα χαρακτηριζόταν ως κίνηση ΜΑΤ αφού ευθεώς θα απειλούσε την πρωτοκαθεδρία της Πρωτόθρονης Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης.
Έτσι μια από τις πολλές δράσεις της Ρωσικής Εκκλησίας, που φαίνεται να εντάσσεται σε αυτή την γενικότερη στρατηγική και σε επί μέρους σχεδιασμό, με τελευταία μια σημαντικότατη ενέργεια, που δεν πέρασε ούτε καν στα ψιλά των Ελληνικών –έντυπων και διαδικτυακών- ΜΜΕ είναι η προσκληση και σύναξη, στις 4 Δεκεμβρίου 2017, κατ αρχήν όλων των σλαβόφωνων Ορθοδόξων Προκαθημένων στο Νόβο Ογκαρίοβο της Ρωσίας, στη προεδρική κατοικία του Προέδρου κ. Πούτιν. Της πλειοψηφίας δηλ. των Ορθοδόξων προκαθημένων που προσκλήθηκαν από τον Πατριάρχη Μόσχας και Πασών των Ρωσιών κ. Κύριλο, με αφορμή την 100ετηριδα από την ανασύσταση του Ρωσικού Πατριαρχείου… Μια συνάντηση που στα ρωσικά ΜΜΕ έλαβε μεγάλη διάσταση και που στο Φανάρι άρχισε ήδη να προκαλεί σοβαρούς προβληματισμούς. Παρά το γεγονός ότι απεστάλησαν οι (τυπικοί) χαιρετισμοί… όπως πάντα βέβαια.
Στην συνάντηση αυτή με τον Ρώσο Πρόεδρο Πούτιν μετείχαν οι Μακαριώτατοι Πατριάρχες και Μητροπολίτες: ο Αλεξανδρείας Θεόδωρος Β’, ο Αντιοχείας Ιωάννης Ι’, ο Ιεροσολύμων Θεόφιλος Γ’, ο Σερβίας Ειρηναίος, ο Ρουμανίας Δανιήλ, ο Κύπρου Χρυσόστομος Β’, ο Τιράνων και πάσης Αλβανίας Αναστάσιος, ο Βαρσοβίας και πάσης Πολωνίας Σάββας, ο Τσεχίας και Σλοβακίας Ραστισλάβ, ο πάσης Αμερικής και Καναδά Τύχων καθώς και Αρχηγοί των αντιπροσωπειών των κατά τόπους Εκκλησιών: ο Μητροπολίτης Αχαλτσίχας και Ταο-Κλαρζέτης Θεόδωρος (Πατριαρχείο Γεωργίας), ο Μητροπολίτς Λοφτζοῦ Γαβριήλ (Πατριαρχείο Βουλγαρίας) κτλ.
Ο προβληματισμός στο φανάρι μεγαλος, αφενός γιατί οι ΡωσοΤουκρικές σχέσεις και η επανά προσέγγιση Ερντογάν ο Πούτιν δείχνει –φαινομενικά τουλάχιστον να προχωρά με γοργούς ρυθμούς– αφετέρου, ο προβληματισμός αυτός εντείνεται ετι περαιτέρω, καθώς οι πληροφορίες αναφέρουν πως τέτοιες παρόμοιες συνάξεις Ορθοδόξων Προκαθημένων υπό την ηγεσια και την πρόσκληση του Αγιώτατου Πατριάρχη Μόσχας κ.κ Κυρίλου στο αμεσως προσεχές διάστημα θα πυκνώνουν… Όλο και περισσότερο τα προσεχή έτη, και εντός του 2018 ήδη ετοιμάζεται και σχεδιάζεται μια νέα παρόμοια τέτοια Σύναξη Ορθοδόξων Προκαθημένων, με αφορμή πάλι μια άλλη πρωτοβουλία η επετηρίδα ή κάποια μεγάλη θρησκευτική πανήγυρη.
Όλες αυτές οι Συνάξεις Ορθοδόξων Προκαθημένων, πέραν της αυτονόητης επίδειξης ισχύος και υπαρκτής (ορατής) δυνάμεως, αλλά με «αόρατο» αλλά και «εμφανή», σε εκείνους που ξέρουν να διαβάζουν την σημειολογία έργων και λόγων στην Ορθ. Εκκλησία και με βασικό στόχο έναν: να προετοιμασθεί ψυχολογικά καταλήλως το έδαφος για εκείνη την στιγμή, όπου πλέον δεν θα αποτελεί πρόβλημα , το πήγαινε – έλα δηλ στην Μόσχα, των Ορθοδόξων Πατριαρχών και Αρχιεπισκόπων (θα είναι μια συνήθης πρακτική πια), θα είναι κάτι το σύνηθες και την κατάληλη χρονική στιγμή που η Εκκλησία της Μόσχας σε πλήρη και αγαστή συνεργασία με τις άλλες μεγάλες σλαβικές Εκκλησίες (της Βουλγαρίας, της Γεωργίας, αλλά και της Αντιόχειας) θα συγκαλέσει μια νέα Πανορθόδοξη Σύνοδο. Έχει το δικαίωμα είναι το ερώτημα. Απάντηση: βεβαίως και έχει αυτό το δικαίωμα! Όπως κάθε Εκκλησίας όταν το κρίνει απαραίτητο για οποιδήποτε πρόβλημα ή θέμα.
Και φυσικά, βασικός άξονας που θα καθορίσει τις αποφάσεις αυτές και θα γείρει την πλάστιγκα είναι πάντα το κλίμα εντός της Ορθοδοξίας. Οι συμμαχίες. Αναλόγως εξελίξεων στα ανοιχτά εσωτερικά μέτωπα της Ορθοδοξίας , με την συνεργασία (ή μη) και αλλων Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών. Το ερώτημα είναι τι θα κανει το Φανάρι μπροστά σε ένα τέτοιο ορατό ενδεχόμενο; Τι θα πράξουν ας πούμε οι ελληνόφωνες Εκκλησίες που όλο και λιγοστεύουν… Η κατάσταση για παράδειγμα στα Ιεροσόλυμα είναι εκκρηκτική. Η Αραβόφωνη Ορθοδοξία διαμυνύει σε όλους τους τόνους πως «ο Θεόφιλος Γ’ είναι ο τελευταίος ελληνόφωνος πατριάρχης»! Άρα ένας παράγων ακόμα είναι η αραβόφωνη Ορθοδοξία. Θα μπούν όλα στο τραπέζι και θα αναλυθούν…
Εκκλησιών που οι σχέσεις τους, με το Φανάρι, περνούν κρίση, όπως π.χ. η κρίση που στιγματίζει για ακόμα μια φορά τις σχέσεις της Ελλαδικής Εκκλησίας με το Οικουμενικό Πατριαρχείο και εξ αφορμής των μετέπειτα αποφάσεων της Ελλαδικής Εκκλησίας για το ζήτημα της μεγάλης Συνόδου αλλά και λόγω της εντασης μεταξύ Αρχ. Ιερωνύμου με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο με ορατή αφορμή ένα κληροδότημα Προμπονά στα όρια της Αρχ. Αθηνών…
Αλλά οι καλά γνωρίζοντες τα βαθύτερα αίτια αυτής της μεγάλης κόντρας, που ίσως όμοια της να μην έχουμε δει αφού η κόντρα για το κληροδότημα αυτό έχει φτάσει στα ελληνικά δικαστήρια ξέρουν πως αν δεν επικρατήσει, εκατέρωθεν, νηφαλιότητα, σύναιση, και ψυχραιμία, η κατάσταση θα απειλήσει σοβαρά την ενότητα των δυο Ορθ. Εκκλησιών…
Μια υπόθεση την εξέλιξη και έκβαση της οποίας η Μόσχα έχει κάθε λόγο να παρακολουθεί, -όπως και τα όλα τα άλλα ανοιχτά μέτωπα του Οικουμενικού Πατριαρχείου φυσικά – επισταμένως και με την δέουσα προσοχή…
Δεν είναι όμως μόνον αυτά τα ανοιχτά μέτωπα του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Το πρώτο και ουσώδες προβλημα, από το οποίο εξαρτάται η συνέχεια και η ιστορική επιβίωση του είναι ο αυαξανόμενος Νεό Οθωμανισμός και η απειλή του ριζοσπαστικού Σουνιτικού Ισλάμ στην αγκαλιά του οποιου (έμαθε να ) ζει και επιβιώνει αιώνες τώρα το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Τα πράγματα όμως φαίνεται να έχουν αγριέψει αρκετά, καθώς όλο και πλησιάζει η στιγμή που ο μεγαλοιδεατισμός του Ταγίπ Ερντογάν σε συνδυασμό με τις κοσμογονικές αλλαγές που συντελούνται στην ευρύτερη περιοχή και καθιστούν τον Ερντογάν και την Τουρκία βασικό και κυρίαρχο «παίκτη» στην περιοχή πλέον και εντός του Ισλαμικού κόσμου, ιδίως μετά την αποφαση του Αμερικανου Προέδρου να αναγνωρίσει την Ιερουσαλήμ ως (ιστορική) πρωτεύουσα του Ισραήλ, δεν θα αργήσει να αγγίξει και το Οικουμενικό Πατριαρχείο…
Η απειλή της μετατροπής της Αγίας Σοφίας σε Τζαμί, κάτι που και το είδαμε σε «πρόβα general» αλλά και που το επισείει ο Τούρκος Πρόεδρος Ρ.Τ. Ερντογάν, μοιάζει πια με ορατή απειλή αλλά και διαφαινόμενη υπαρκτή πραγματικότητα! Εξέλιξη που αν τελικώς συμβει απειλεί ευθέως και την ίδια την φυσική υπόσταση του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Ήδη ο Τούρκος Πρόεδρος Ρ.Τ. Ερντογάν, με οσα είπε, κατά τη πρόσφατη επίσημη επίσκεψη του στην Ελλάδα, περί μουφτήδων της Μουσουλμανικής μειονοτητας στην ευρύτερη περιοχή της Β. Ελλάδος (Ξανθη Ροδόπη Κομοτινή) και τον «παραλληλισμό και εξίσωση» αλλά και υποβάθμιση με την εκλογή του Πατριάρχη στην Εκκλησίας της Κωνσταντινουπολεως, υποβιβάζοντας και υποτιμώντας αρχκά τον ίδιο τον ιστορικό θεσμό του Οικουμενικού Πατριαρχείου σκόπιμα αλλά και με πρόθεση να προχωρήσει σε μονομερείς ενέργειες εν όψει όχι μονο της εκλογής νέου πατριάρχη, αλλά και οποιασδήποτε άλλης εκλογής Μητροπολίτη που ανήκει στην πνευματική δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου (βλ. εκλογή Μητροπολίτη Σικάγου διαδοχή και εκλογή Μητροπολίτη Νέας Υόρκης και Προέδρου Πάσης Αρχ. Ορθοδόξων Αμερικής)… διεφάνει σχεδόν εξόφθαλμα.
Γεγονός που αν και δεν συζητείται δημοσίως εν τούτοις προβληματίζει έντονα το Φανάρι και προσωπικά τον ίδιο τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο κάθε κίνηση και κάθε ενέργεια του Τουρκου Προέδρου. Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ο οποίος φυλάει ως άσσο στο μανίκι του και κατά τα φαινόμενα μάλλον θα τον εμφανίσει και όχι πολύ αργά, τις φιλικές σχέσεις του Πατριάρχη Βαρθολομαίου με τον ορκισμένο εχθρό του Ιμάμη Φεντουλάχ Γκιουλέν…
Σχέσεις που «καλά κρατούν» σε καθαρά πνευματικό επίπεδο στο όνομα του διαθρησκειακού διαλόγου, από τα χρόνια που ήταν ακόμα Δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης ο Ρεντεζέπ Ταγίπ Ερντογάν… Σχέσεις και συνεργασία που σφυρηλατήθηκαν και στα χρόνια που πέρασαν από το 1999 που έφτασε στις ΗΠΑ ο Ιμάμης και με την βοήθεια και ενεργό υποστήριξη του Πατριάρχη Βαρθολομαίου(πάντα) δια του ανθρώπου του για τις «επικίνδυνες αποστολές» father Alex Karloutsou… και όχι μόνο.
Μια σχέση που έχει βάλει στο μικροσκόπιο η Τουρκική ΜΙΤ-και αυτό το γνωρίζει πολύ καλά ο ίδιος ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος- και για αυτό και έχει ειδοποιηθεί από άνδρες των 
αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών αλλά και επισήμως προσφάτως δια της διπλωματικής οδού…παρόμοια μυνήματα φαίνεται να έχουν λάβει στο Φανάρι και από άλλη χώρα… που επίσης έχει μπει στο στόχαστρο του Τούρκου Προέδρου.
Παρακολουθείται συστηματικά κάθε κίνηση όχι μόνον του Πατριάρχη αλλά και του Πατριαρχείου και των ανθρώπων του Πατριαρχείου σε όλο τον κόσμο! Με ανθρώπους που έχει εξαπολύσει η Τουρκική ΜΙΤ παντού! Ειδικά στην Αμερική.
Αμερικανικές πηγές έλεγαν στα Επίκαιρα ότι « αν κριθεί από τους ανθρώπους του τουρκικού καθεστώτος και τους ανθρώπους του Ερντογάν απαραίτητο ότι πρέπει να απειληθεί ακόμα και η ζωή του Πατριάρχη Βαρθολομαίου θα απειληθεί! Δεν τον σταματάει τίποτα όσο νιώθει ισχυρός και δυνατός!».
Την άποψη αυτή είχε εκφράσει και σε πρόσφατη αποκλειστική του συνέντευξη στα επίκαιρα και ο εξόριστος Τούρκος Δημοσιογράφος Abdulah Bozkurt! Παρά τις αμερικανικές προειδοποιείσεις, από τις ημέρες που ακόμα ήταν νωπό το δήθεν πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 2016 και παρά τα αιτήματα για αύξηση της εξωτερικής φρουράς στο Φανάρι οι τουρκικές αρχές μάλλον κωφεύουν… επιδεικτικά.. και παρα το γεγονός ότι στο παρελθόν έχει απειληθεί η ζωή του Πατριάρχη από ακραίους μουσουλάνους που πέταξαν μολότωφ στο Πατριαρχείο. Για το ζήτημα των απειλών κατά της ζωής του Οικουμενικού Πατριάρχη φυσικά αρμοδίως και δια της υπηρεσιακής οδού εχουν ενημερωθεί και οι ελληνικές αρχές…
Γενικότερα πλέον το Οικουενικό Πατριαρχείο δεν αισθάνεται ότι ζει σε ένα ασφαλές περιβάλλον εδώ και πολλούς μήνες και πρωτού ακόμα εκδηλωθεί το ψευδό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου του 2016.
Φυσικά δεν είναι μόνον αυτό το μοναδικό πρόβλημα που υπάρχει στο Οικουμενικό Πατριαρχειο. Το μεγαλύτερο είναι η ίδια η συρίκνωση του.
Το Ποίμνιο του που χάνεται και μικραίνει. Η Ομογένεια των Ελλήνων της Πόλης που χάνεται καθημερινά παρά το νέο αίμα που εσχάτως έχει προστεθεί στη ζωή τα Κων/Πολης από νεό μετανάστες Έλληνες είτε Κωνσταντινουπολίτικης καταγωγής λόγω της κρίσης στην Ελλάδα εγκατασταθηκαν στην Κων/Πολη. Μιλάμε για ένα πολύ μικρό αριθμό ελλήνων. Που έδωσαν όμως μια ανάσα ζωής στον ασθμαίνοντα ψυχοραγώνν Ελληνισμό της Κων/Πολης.
Υπάρχουν ωστόσο και άλλα πολλά προβλήματα που η Κεφαλή της Ορθοδοξίας καλείται να αντιμετωπίσει… Υπάρχει το ζήτημα της αναγνώρισης της Εκκλησίας της Ουκρανίας που αιτείται να υπαχθεί στο Οικουμενικό Πατριαρχείο… Μια Ορθ. Εκκλησία σαρξ εκ της σαρκός της Ρωσικής Εκκλησίας. Όπως διατείνεται η Μόσχα. Αίτημα που αν το κανει δεκτό το Φανάρι θα αποτελεί «casus belli» για το Ρωσικό Πατριαχείο. Προς το παρων καλά κρατούν τα «πάρε δώσε» Φαναρίου και Ουκρανίας αλλά μέχρι εκεί…
Το ίδιο μείζων πρόβλημα –και οφείλει να ενσκύψει και να δει με Σεβασμό αλλά και Αγάπη χωρίς να παραθεωρύνται τα εως τώρα ιστορικά δεδομένα είναι και η κατασταση που έχει δημιουργηθεί στην Σιωνίτηδα Εκκλησία στο Πατριαχείο της Ιερουσαλήμ. Και εσωτερικά με την Αγια Γη που κατατεμαχίζεται και πωλείται….
Η Αραβοχριστιανική κοινότητα βράζει αυτή την περίοδο εδώ και πολλούς μήνες… Αλλά και διεκκλησιαστικά και διορθόδοξα είναι υπαρκτό το Σχίσμα μεταξύ Πατριαρχείου Αντιοχείας και Πατριαρχείου Ιεροσολύμων για… μια ενορία στο Κατάρ… Για την ακρίβεια την Ιερά Αρχ. του Καταρ που ιστορικά ανήκε στο Πατριαρχείο Αντιοχειας. Πρόβλημα που στάθηκε η πέτρα και ο θεμέλιος λίθος πάνω στον οποίο οικοδόμηθηκαν όλες οι προσχηματικές ή πραγματικές διαφορές για την μη προσέλευση στην Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδοξίας το καλοκαίρι του 2016… Είχε την δυνατότητα να δει εκ νέου ο Πατριάρχης το πρόβλημα και να το συζητήσει και αυτό και πολλά άλλα κατά την προσφατη επίσκεψη του στο Ισραήλ και τα Ιεροσόλημα…
Υπάρχουν όμως και αρκετά προβλήματα, «εσωτερικής φαινομενικά φύσεως» και υποστάσεως αλλά είναι όμως έτσι…
Για να δούμε ένα ακόμα που τείνει να ξυπνήσει παλιές μνήμες σε Κλήρο και Λαό στην πέραν του Ατλαντικού Ορθοδοξία. Ο λόγος για την διαδοχή του Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ. Δημητρίου. Αλλα δεν είναι μόνον αυτό. Επίκειται ή μάλλον προειγείται αυτής (της διαδοχής του κ. Δημητρίου) και η εκλογή του νέου Μητροπολίτη Σικάγου μετά την εκδημία του Κυρού Ιακώβου τον περασμένο Ιούνιο… ένα πρόβλημα που κατά ένα μεγάλο μέρος έχει και οικονομικά δεδομένα στη βάση του καθώς λόγω των σοβαρών οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Ιερά Αρχ. Αμερικής εδώ και πολλά χρόνια,-ήδη από το 2010 άρχισαν να φαίνονται και δια γυμνού οφθαλμού- απλά έκρυβαν και νώθευαν τους αριθμούς στους προϋπολογισμούς του Ιερού Καθιδρύματος…
Τουλάχιστον στις δυο τελευταίες κληρικολϊκες τα νούμερα δεν πρόδιδαν την τόσο άσχημη και δυσχερή οικονομική κατάσταση της μεγαλύτερης επαρχίας της Πρωτόθρονης Εκκλησιας της Κων/Πολης…
Με αποτέλεσμα κάποια στιγμή –αργά ή γρήγορα αυτό θα γίνοταν έτσι και αλλιως – το πρόβλημα με το έλειμμα στα ταμεία αυτής της μεγάλης, και μέχρι πρότινος οικονομικά εύρωστης επαρχίας του Οικουμενικού Θρόνου, να διογκωθεί επικύνδυνα. Τόσο που τώρα πλέον αγγίζει και το ιδιο το Φαναρι αφού η καθιερωμένη Λογία (οικονομική ενίσχυση που δίδεται στην Εκκλ. της Κων/πολης από όλες τις επαρχίες του Θρόνου) έχει συρικωνθεί και αυτή δραστικά…
Το άμεσο ζητημα που έχει μπροστά του τώρα ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος είναι η σωστή και στρατηγική επιλογή εκείνου του προσώπου που ως άλλος νέος Αρχ. Ιάκωβος, όπως ορθώς ανέφερε στην αποκλειστική του συνέντευξη ο πάτερ Χαράλαμπος Στεφανόπουλος (πατέρας του George Stephanopoulou επίκαιρα τ. 389) θα ενώσει τα διεστωτα πολλά εσωτερικά μέτωπα και στην ιερά Αρχ. Αμερικής αλλά και στον Ορθόδοξο κόσμο της Ορθοδοξίας της Αμερικανικής Ηπείρου.
Έχει μια μοναδική ιστορική ευκαιρία ο Οικουμενικός Πατριάρχης με αυτή την επικείμενη επιλογή του. Είτε να ενώσει την Αμερικανική Ορθοδοξία με το πρόσωπο που θα προκρίνει είτε αυτή την φορά να διχάσει ανεπανορθώτα το Ποίμνιο. Με απρόβλεπτες και ανεξέλεγκτες αυτή την φορά συνέπειες.
Και όπως καλά γνωριζει όχι μόνον το άμεσο και στενό περιβάλλον του Πατριάρχη (Father Alex Karloutsos) αλλά και οι ιεράρχες της επαρχιακής συνόδου της τοπικής εκκλησίας της Αμερικής η πάλαι ποτέ αδιφιλονίκητη δημοτικότητα του κ. Βαρθολομαίου έχει δεχθεί ισχυρά-ισχυρότατα- πλήγματα…
Για αυτό και παρά τα γεγονός ότι υπάρχει ανάγκη και για άλλους λόγους για ένα ταξίδι στις ΗΠΑ του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, εν τούτοις το τελεταίο ταξίδι το 2008 ήταν μάλλον αποκαριδιωτικό παρά τις φιλοτιμες και τιτάνιες προσπάθειες όλων των εμπλεκομμενων. Ο Λαός δυσανασχετεί πράγματι στο άκουσα της λέξης Πατριάρχης… δυστυχώς. Το όνομα έχει αποσυνδεθεί και από πνευματικοποιηθεί. Μάλλον από τους πνευματικούς κύκλους, κάθε φορά που ακούγεται ή ψυθιρίζεται ότι σχεδιάζεται επίσκεψη του Πατριάρχη Κλήρος και Λαός ψιθυρίζουν «πάλι για λεφτά έρχεται…». Και όλο αυτό το δυσάρεστο κλίμα, αρέσει δεν αρέσει, αυτή είναι όμως η αλήθεια, σε κάπιους καθαρά πνευματικούς κύκλους –υπάρχουν και αυτοί οι κύκλοι και στους κόλπους της Αμερικανικής Ορθοδοξίας – μοιάζει να αποπνέει μια έντονη όσμωση εκκοσμικευμένης χρειάς.
Οι πάντες, στην επικράτεια της Ιεράς Αρχ. Αμερικής από την Ατλάντα και την Βοστώνη ως την Καλιφόρνια αλλά και την Νέα Υόρκη συμφωνούν σε μια διαπίστωση: ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος αυτή την φορά κρατά στα χέρια του μόνον την ειρήνη αυτής της πολυπαθης Αρχ. Αμερικής . Οφείλει και υποχρεουται εκ της πρόσαφτης και ζώσας ιστορίας των 20 τελευταίων ετώς της αυτής της μικρής αλλά ιστορικης Εκκλησιας να επιλέξει ορθώς. Το Πρόσωπο εκείνο που θα συνενώσει. Με κρητήρια πνευματικά. Λαμβάνοντας υπόψη του σοβαρά την πρόσφατη ιστορία αλλά και το γεγονός ότι από παντού τα μηνύματα αναφέρουν πως και οι δυο απόπειρες διαδοχής του Αρχ. Κυρού Ιακώβο, με «εξωκλιματική προσωπικότητα», Ιεράρχη δηλ που δεν ανήκε στην Ιερά Αρχ. Αμερικής, είχαν εν τελει άσχημη κατάληξη για το μέλον και την ενοτητα της Ελληνορθόδοξης Αρχ. Αμερικής.
Και τον Αρχ. Ιάκωβο λένε πια εκδιώξανε αδικως, -αν και τα γεγονότα λένε και μαρτυρούν ενετελώς άλλα το Φαναρι τότε ξύπνησε… – αλλά και τον Αρχ. Σπυρρίδωνα που τον διαδέχθηκε έρχονται και αναγνωρίζουν σήμερα 18 χρονια μετά οι ίδιες δυνάμεις που και σήμερα πρωτοστατούν και για την απομάκρυνση του Αρχ. Δημητρίου. Οι ίδιοι άνθρωποι τον ψαλίδιζαν κάθε ημέρα όλο και πιο πολύ… ασχέτως αν άντεξε στο χρόνο παρολο που από το 2010 ήδη του ειχε ζητηθεί να παραιτηθεί…
Εν τούτοις το Πατριαρχείο οικονομώντας το χρόνο έδωσε παράταση χρόνου. Χρονος όμως που αντί να κλείσει και να ιάσει τις πληγές κάθε είδους άνοιξε μεγαλύτερες… βαθύτερες. Το ερώτημα δεν είναι αν και πόσο και πως άντεξε το ιστορικό βάρος των ευθυνών του ο από Βρεσθένης Αρχ. Αμερικής κ. Δημήτριος αλλά τι παραδίδει; Ποιος είναι ο ουσιαστικός και αληθινός απολογισμός του; Όχι αυτός που ετοιμάζεται εν όψει της επερχόμενης κληρικολαϊκής συνέλευσης; Αλλά η αλήθεια; Πόσα σχολεία έκεισαν επι Ποιμαντορίας του; Τι απέγινε με την παιδεία; Τι έγινε με την Θεολογική σχολή της Βοστώνης; Και άλλα ον ουκ έστι αριθμός.. Τι αφηνει πίσω του; Ποιο έργο παραδίδει; Στον διάδοχο του;
Όλα αυτά και πολλά άλλα οφείλει να μελετησει η Α.Θ. Π. ο Οικουμενικός Πατριάρχης πριν καθοδηγήσει τα μέλη της Πατριαρχκής Συνόδου και πριν υποδείξει τον εκλεκτό της καρδιάς του. Γιατί εκλεκτός ήταν και ο Σπυρίδων (Παπαγεωργίου) ο από Ιταλίας αλλά, παρά τις αγνές και αγαθές προθέσεις του εν τούτοις δεν ανετεξε ούτε στις πιέσεις ούτε στα ενίοτε και πολύ σκληρά ύπουλα παιχνίδια εξουσίας και οικονομικών συμφερόντων…
Το πρόσωπο που ασχέτως αν διαφωνεί κανείς μαζί του ή με πρακτικές και αποφάσεις του, που εν τούτοις όλοι συγκλίνουν και συμφωνούν πως μόνον ο Επίσκοπος Βοστώνης κ. Μεθόδιος πράγματι συγκεντρώνει όλα εκείνα τα χαρίσματα που –στο χρόνο που θα έχει έστω και ως μεταβατική επιλογή – για να ξανά δώσει στην μεγαλύτερη –τωρα πια μόνο κατ όνομα, και οικονομικά ευρωστη την παλιά αιγλη αλλά και εκείνους τους ρυθμους προόδου και αναπτυξης της Πάλαι ποτέ ενδοξης Ιεράς Αρχ. Βορείου και Νοτίου Αμερικής. Δυναμη. Λάψη και δόξα, όπως εκείνη την μεγάλη ιστορική περίοδο του Αρχ. Αμερικής Κυρού Ιακώβο. Ανάπτυξη και αλλαγή που εκ των πραγμάτων θα φέρουν και άνεμο νέας πνοής στην μεγαλύτερη επαρχία του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Νέα πνοή τέτοια που εκ των πραγμάτων θα επαναφέρει το Ποίμνιο στους Ποιμένες του. Και όταν το Λογικό Ποίμνιο έρχεται κοντά στο Θεό άρα και γεμίζει τους Ιερούς ναους αυτομάτως η ιερά ευαισθησία μετρατρέπεται και σε πράξεις και σε έργα… Ενίοτε αυξάνεται και οβολός στα παγκάρια…
*Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Επίκαιρα, τ. 389
Aναβλητικότητα του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο υπαρκτό θέμα της Ιερουσαλήμ
Why does the Ecumenical Patriarch ignore the problem of Jerusalem?
Ετοιμάζει διάδοχη κατάσταση η Ουάσινγκτον για τον πνευματικό της εκπρόσωπο στην Τουρκία
Οι προσπάθειες παραγκωνισμού του αρχιεπίσκοπου Δημήτριου συνεχίζονται
Share On Facebook- Tweet It
Share On Facebook
Tweet It
