Σε έκρυθμη κατάσταση (άλλη μια φορά…) το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων

Yποβόσκει μεγάλη ένταση και απαιτείται διπλωματία υψηλού επιπέδου.

Η επιβίωση (διατήρηση) του Ελληνόφωνου Πατριαρχείου Ιεροσολύμων της Σιωνίτιδος Εκκλησίας είναι -πλέον-δευτερεύουσας σημασίας. Προέχει η διατήρηση των εύθραστων γεωπολιτικών ισορροπιών και τα ύψιστα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδος

Εδώ και μια διετία κυριολεκτικά η Αραβο-Ορθόδοξη κοινότητα στην Ιερουσαλήμ θυμίζει ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί… Αιτία της έντασης μεταξύ της Αραβο-Ορθόδοξης Κοινότητας δυστυχώς και πάλι (για άλλη μια φορά) οι πωλήσεις-για την ακρίβεια μεταβιβάσεις, άλλοτε για 49 και άλλοτε για 99 χρόνια- γαίας (και) από τον νυν Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλο τον Γ’ (κατά κόσμο Ηλία Γιαννόπουλο).

Το θέμα έχει προσλάβει σοβαρότατες πολιτικές διαστάσεις με τελευταίο -πρόσφατο- επεισόδιο στο σήριαλ αυτό, την κατάθεση ψηφίσματος – επιστολή διαμαρτυρίας από 113 βουλευτές προς τον Πρωθυπουργό της Ιορδανίας με βαρύτατο περιεχόμενο εις βάρος το Ελληνόφωνου Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλου. Ανάλογη, ίσως και μεγαλύτερη είναι η ένταση στους κόλπους της Ορθόδοξης Παλαιστινιακής κοινότητας με αντίστοιχες ενέργειες και ακτιβιστικές δράσεις -σχεδόν καθημερινά- Αραβο-Ορθόδοξων παλαιστινιακής εθνικότητας, φέροντας σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση τον Πρόεδρο Μαχμούτ Αμπάς καθώς οι σχέσεις Ελλάδος με τους Παλαιστίνιους παραδοσιακά εδώ και δεκαετίες είναι πολύ καλές.

Αλλά από κάτω, χρόνια τώρα, υποβόσκει μεγάλη ένταση εξαιτίας του γεγονότος ότι οι Αραβόφωνοι διεκδικούν να εκλέξουν Αραβόφωνο Πατριάρχη! Θέμα που πάντα προσπερνάται γιατί πάντα υπερτερεί το εθνικό ζήτημα των Παλαιστινίων και η πολιτική και διπλωματική αναγκαιότητα της Παλιστινιακής Αρχής για μεγάλες και διαχρονικές συμμαχίες με χώρες -ειδικά – όπως η Ελλάδα.

Το ίδιο σε επικίνδυνη ισορροπία βρίσκονται, εξαιτίας του ιδίου προβλήματος και οι σχέσεις της Ελλάδος με την Ιορδανία, παρά τα περί αντιθέτου φαινομενικά που επιχειρούν να προβάλλουν και οι δυο πλευρές (Ελλάς και Ιορδανία), χωρίς ωστόσο η Ιορδανία να κρύβει την ενόχλησή της.

Οι αναφορές στο θέμα στον αραβικό, ιορδανικό, παλαιστινιακό και κυρίως στον ισραηλινό Τύπο σχεδόν καθημερινά, επιβεβαιώνουν την κρισιμότητα της υπόθεσης. Σε ορισμένες δε των περιπτώσεων -σε επίπεδο αναλύσεων και άρθρων γνώμης- προειδοποιούν κιόλας για τα χειρότερα (βλ. σχετικά links).

Οι πολιτικές διαστάσεις αυτής της υπόθεσης στο διπλωματικό αυτό κρίσιμο ζήτημα, και με ευαίσθητες επί μέρους διμερείς συμφωνίες ανά χώρα, πολύγωνο, μεταξύ Ιορδανίας, Παλαιστίνης, Ισραήλ, Αιγύπτου, και Ελλάδος, αν δεν υπάρξει η δέουσα προσοχή από την Ελλάδα, κινδυνεύει να τινάξει στον αέρα άλλες εθνικού χαρακτήρα στρατηγικής σημασίας, διμερείς και τριμερείς συμφωνίες της χώρας.

Δεν πάνε πολλά χρόνια που αυτή η ίδια υπόθεση ταλάνισε την παγκόσμια ορθοδοξία από τον Φεβρουάριο του 2005, με τα γνωστά γεγονότα που είχαν ως αποτέλεσμα και τραγική κατάληξη, την παράνομη, και πέρα από ιερούς κανόνες και νομοκανονική δικαιοσύνη, αλλά και μακράν κάθε εκκλησιολογικού ήθους, εκθρόνιση -για τους ίδιους λόγους- του Πατριάρχη Ειρηναίου!

Το θέμα έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις τα τελευταία εικοσιτετράωρα. Μάλιστα ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων ήρθε προ ημερών στην Αθήνα, συνάντησε κάθε αρμόδιο, φτάνοντας μέχρι και τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα -με τον οποίο μάλιστα για αυτό το ίδιο θέμα έχει κάνει πολύωρες συζητήσεις και δια μακρόν- αλλά και τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Ιερώνυμο.

Η κατάσταση (δεν μοιάζει) είναι εκρηκτική και αν δεν υπάρξει η δέουσα προσοχή από την ελληνική κυβέρνηση, ειδικότερα δε τον καθ ύλην αρμόδιο υπουργό κ. Κοτζιά, τότε το ντόμινο των -αρνητικών δυστυχώς – εξελίξεων θα επηρεάσει άμεσα ζωτικά εθνικά συμφέροντα της Ελλάδος. Ο αρμόδιος υφυπουργός, παρά τις καλές προθέσεις και την γνώση που διαθέτει, αλλά όχι πάντοτε με θετικά αποτελέσματα, Γιάννης Αμανατίδης έχει κάνει ό,τι μπορούσε. Και συνεχίζει. Αλλά η κατάσταση αν ξεφύγει, η Ελλάδα θα πρέπει να θεωρεί σχεδόν βέβαιο πως οι συμφωνίες με Ισραήλ και Αίγυπτο, αλλά και όντως άριστη συνεργασία εδώ και πολλά έτη με την Ιορδανία, θα τεθούν σε επικίνδυνη τροχιά.

Απαιτείται μέγιστη προσοχή. Ίσως το μείζον, τώρα πια, καθώς η αντίστροφη μέτρηση για την εκθρόνιση (ή και ομαλή διαδοχή με μια οικειοθελή και ιδία βουλήσει παραίτηση) του κ. Θεόφιλου, δεν είναι να κρατηθεί το Παλαίφατο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων σε ελληνικά χέρια -αυτό είναι πλέον θέμα χρόνου να χαθεί – αλλά επ’ ουδενί και για κανένα απολύτως λόγο (!) να μη διαταραχθούν οι καλές και άριστες διμερείς σχέσεις με Ισραήλ, Παλαιστίνη, και Ιορδανία και φυσικά την Αίγυπτο.

Αν και πάλι οι ιθύνοντες σε κυβέρνηση και ΥΠΕΞ προτάξουν άλλα στοιχεία και άλλα δεδομένα, τότε θα πρέπει να θεωρείται σχεδόν βέβαιο πως άμεσα θα αλλάξουν οι γεωστρατηγικές ισορροπίες στην περιοχή και η Τουρκία θα έχει κάθε λόγο να επιχαίρει..

Ο επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας Νίκος Κοτζιάς, που ως τώρα έχει δώσει εξετάσεις και «περνά» το crash test παρά το πολυσχιδές, ολίγον εγωκεντρικό και εμπροσθοβαρές της έντονης προσωπικότητας του, θα πρέπει να σταθμίσει τα γεγονότα. Να ιεραρχήσει τα δεδομένα και προ πάντων να ακούει εκείνους που και γνώση έχουν, άλλα κυρίως δεν (του) χαϊδεύουν αυτιά.

Παρομοίως, φρονώ, θα πρέπει να πράξει και ο Έλληνας Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Να ενημερωθεί πρωτίστως για τις τυχόν επιπτώσεις αλλά με πρόταγμα την ίδια επισήμανση. Να ενημερωθεί όχι από ανθρώπους που λόγω (θεσμικής) θέσης στοχεύουν σε μια θέση κρατική, αλλά από χείλη που μπορούν να του αναλύσουν και να του τεκμηριώσουν χωρίς κινδυνολογία τις τυχόν -και δυστυχώς – άμεσες επιπτώσεις αν χαθεί ο έλεγχος στην περιοχή. Το πρόταγμα, επαναλαμβάνω δεν είναι να κρατηθεί ο κ. Θεόφιλος στην θέση του, αλλά τα εθνικά συμφέροντα. Πάγια εθνικά συμφέροντα που συνδέονται με όλες τις γεωοπολιτικές, λεπτές και εύθραυστες ισορροπίες.

Και κάτι τελευταίο: Οι ηγέτες, και εκείνοι που έμειναν στην ιστορία και εκείνοι που χάθηκαν είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό: την αυλή. Το περιβάλλον. Τους συμβούλους. Τους κόλακες. Όσοι εξ’ αυτών ήσαν επιρρεπείς στους κόλακες χάθηκαν… Όσοι μπορούσαν να ακούν, να μαθαίνουν, να είναι διορατικοί, αλλά κυρίως να έχουν διάκριση-μέγα προσόν για έναν ηγέτη- ώστε να ξεχωρίζουν τους κόλακες και αυλοκόλακες από εκείνους που τολμούσαν να πουν αλήθειες, όσο και αν αυτές πικραίνουν (ενίοτε πληγώνουν), εκείνοι ήσαν αληθινοί ηγέτες. Αυτοί έμειναν ως παράδειγμα στην παγκόσμια ιστορία.

Η Ελλάδα δυστυχώς έχει τόση και τέτοιες έκτασης ιστορία, πρόσφατη αλλά και παλαιότερη, που σε όποια όποια εποχή και αν κάτσει ο σελιδοδείκτης της ιστορίας έχει να μας δώσει παραδείγματα και προς αποφυγή και προς μίμηση…

Η υπόθεση του Πατριαρχείου Ιεροσoλύμων και της -παράνομης – πώλησης, διαβίβασης προς πολυετή εκμετάλλευση, γαίας και εκτάσεων, είναι εθνική υπόθεση! Και ξεπερνά κατά πολύ τη διαχρονική θέληση της χώρας μας το Παλαίφατο και ιστορικό Πρεσβυγενές Πατριαρχείο της Σιωνίτιδος Εκκλησίας της Ιερουσαλήμ να μείνει σε ελληνικά χέρια! Το παιχνίδι αυτό το έχουμε χάσει! Ανεπιστρεπτί. Ας ευχόμεθα (άλλως να προσευχόμεθα) ο επόμενος Πατριάρχης Ιεροσολύμων να είναι φιλέλληνας! Ειδάλλως τα πολύ δύσκολα είναι μπροστά.

Πηγή

*Δημοσιεύθηκε στη Huffington Post στις 14/07/2017