Μεγάλη ΈΡΕΥΝΑ ΕΥΠ: Εισχωρούμε στα άδυτα της υπηρεσίας

ΦΑΚΕΛΟΣ ΕΥΠ-ΚΥΚΛΟΣ ΠΡΩΤΟΣ: 2013 – 2016 (Α’ 6ΜΗΝΟ 2017)

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ Όταν ξεκίνησε αυτή η μεγάλη δημοσιογραφική έρευνα,  από τα μέσα του 2012 και μέρος της άρχισε να δημοσιοποιείται από τα τέλη του 2013 και συστηματικότερα από τον Ιανουάριο του 2014,  κατ΄ επανάληψη και αλληλοδιαδόχως,  είχαμε επισημάνει, και εξ αρχής τονίσει περίπου τα εξης:

–          Η έρευνα θα έχει αποκαλύψεις. Πολλές ! Είχε! και θα συνεχίσει να έχει, εάν και εφόσουν τούτο απαιτηθεί –και πάντα υπό την σαφή προϋπόθεση ότι δεν θα θέτει σε κίνδυνο την χώρα και τα εθνικά της συμφέροντα.

–          Ανοίγοντας την έρευνα, είχαμε προσκαλέσει και άλλους συναδέλφους να συμβάλουν με δικές τους παράλληλες έρευνες, προσθέτοντας στοιχεία. 10αδες ήταν εκείνοι που ανταποκρίθηκαν και τους ευχαριστούμε.

–          Δεν μονοπωλήσαμε το θέμα, ούτε τα στοιχεία της έρευνας που συλλέξαμε με ιδιαίτερο κόπο. Συστηματική έρευνα. Μεθοδικότητα. Και συνεχή έρευνα και ρεπορτάζ. Αντιθέτως, όπου και όταν μας ζητήθηκε προσφέραμε πρόσβαση σε πηγές.

–          Σε αρκετές δε των περιπτώσεων δώσαμε στοιχεία και σε άλλους συναδέφλους –χωρίς να κάνουμε χρήση αυτών, σεβόμενοι βασικές αρχές συναδελφικότητας αλλά και δομικές αρχές δεοντολογίας. Εμείς απλά αναδημοσιεύσαμε. Και έτσι θα συνεχίσουμε. Ειδικά, όταν το ρεπορτάζ περιέχει στοιχεία που διασταυρώνονται. Θα στηρίζουμε κάθε παρόμοια προσπάθεια που δεν ενέχει δόλο ή σκοπιμότητα. Προϋπόθεση: Μια και βασική! Η δημοσίευση στοιχείων και ντοκουμέντων στο πλαίσιο αυτής της μεγάλης και –τολμώ να πω- για πρώτη φορά μεγάλης και πέρα από συμφέροντα και ιδιοτέλεια,  διασυλλογικής έρευνας, να υπηρετεί μόνον την αλήθεια και την χώρα. Να προάγει το έργο της κρατικής υπηρεσίας. Να προασπίζει  τα συμφέροντα της Ελλάδος.

–          Αποκαλύψαμε πολλά. Με στοιχεία. Έγγραφα και ντοκουμέντα. Θα συνεχίσουμε να αποκαλύπτουμε αλήθειες, να επισημάνουμε λάθη, να στηλιτεύουμε παθογένειες. Να αναδεικνύουμε παραλείψεις και σκοπιμότητες.   Υπό προϋποθέσεις.  Τις οποίες έχουμε επανειλημμένα  τονίσει.  Με μια βασική αρχή απαράβατη. Να μην τίθεται ποτέ σε κίνδυνο η χώρα και τα εθνικά της συμφέροντα. 

–          Το κείμενο που ακολουθεί  παρακάτω, συνοψίζοντας -αν θέλετε- και δίνοντας το «απόσταγμα» 100αδων σελίδων δημοσιοποιήμενης δημοσιογραφικής έρευνας, είναι το τελευταίο αυτής της μεγάλης δημοσιογραφικής έρευνας, κλείνοντας αυτό  τον πρώτο κύκλο.{2012- 2017}

–          Ένα κύκλο δημοσιευμάτων σε μια έρευνα που διήρκησε περισσότερο από 60 μήνες.  Με περισσότερες από 260 συναντήσεις –και συνεχίζονται αμείωτα – με πηγές και άριστους και βαθείς γνώστες των ουσιαστικών και ζωτικών  προβλημάτων της ελληνικής κρατικής μυστικής υπηρεσίας.  

–          Σε αυτό το διάστημα(από τον Οκτώβριο 2013) είχαμε: Πάνω από 100 δημοσιευμένα ρεπορτάζ. {βλ. σχετικά ενδεικτικά –και ενδιάμεσα εντός κειμένων- links παρακάτω}. Περισσότερα από 50 άρθρα και αναλύσεις. 100αδες αναδημοσιεύσεις των ρεπορτάζ άρθρων και αναλύσεων μας.  Πάνω από 180 slideshowμε παρουσίαση μόνον της είδησης ή κάποιας εξέλιξης που αφορά στην ΕΥΠ. Καλύψαμε και παρακολουθήσαμε, πολλές φορές λεπτό προς λεπτό, αρκετές από τις πτυχές της πολύκροτης υπόθεσης με «πρωταγωνιστή» τον πρώην ισχυρό άνδρα της ελληνικής κατασκοπίας, επί πολλά έτη, Κώστα Αγγελάκη. Το ίδιο ίσχυσε και για άλλες παράλληλες υποθέσεις που σχετίζονταν άμεσα ή έμμεσα με αυτή την υπόθεση του Κ.Α. Μια υπόθεση που μοιραία, ως μη όφειλε, από το 2010 άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου για τις ελληνικές μυστικές κρατικές υπηρεσίες των Αθηνών.  Μια βαθιά και μάλλον ανεπούλωτη πληγή. Πληγή που ευχόμαστε να μην εξελιχθεί σε γάγγραινα… Ασθένεια που θα κατατρώει το εσωτερικό της υπηρεσίας, βαζοντας σε κίνδυνο ακόμα και επιχειρήσεις εν εξελίξει, αφού βασικά στελέχη της ΕΥΠ είτε θα συνδέονται, είτε θα ταυτίζονται με καταστάσεις του παρελθόντος. Πρόσφατου και απώτερου… 

–          Μια μεγάλη σε χρονική διάρκεια έρευνα με 1000αδες linksστον παγκόσμιο ιστό και εκατομμύρια επισκέψεις (hits). Επισκέψεις και επισκεψιμότητα,  τις οποίες ούτε εκμεταλευτήκαμε για εμπορικούς λόγους. Ούτε πρόκειται.

–          Και το ερώτημα καίριο, όπως και οι προεκτάσεις του παραμένει πάντα το ίδιο επίκαιρο: Τι συμβαίνει στην  Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών;

Τι τρέχει λοιπόν στην Κατεχάκη; Άλλως, τι στα αλήθεια συμβαίνει στην Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών; Γιατί στην πλέον ευαίσθητη εθνικά κρατική υπηρεσία της χώρας τα συλλογικά της όργανα λειτουργούν με δύο μέτρα και δύο σταθμά; Ποιοι και γιατί επιδιώκουν την (επανα)δημιουργία ενός «ανώμαλου» κλίματος στην ΕΥΠ, σε μία ιδιαίτερα κρίσιμη για την χώρα περίοδο; Σε μια περίοδο που η κυβέρνηση δίνει την ύστατη μάχη για να βγάλει τη χώρα από το βρόγχο των Μνημονίων, αλλά και σε μια περίοδο που τα Βαλκάνια αλλά και ο εξ Ανατολών γείτονας βράζουν; Θα επαναλαβουμε πάλι τα ίδια που και στο παρελθόν και κατά την διάρκεια αυτής της έρευνας έχουμε υπέρ τονίσει.  

Αρχικά, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως οτιδήποτε συζητιέται για την ΕΥΠ, αποτελεί πλήγμα για την ίδια την υπηρεσία, της οποίας ο σταθερός στόχος πρέπει  να είναι ο εξής ένας. Να λειτουργεί μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, και, ακόμη περισσότερο, να μην γίνεται αντικείμενο «συζητήσεων» και αναπαραγωγής ειδήσεων, προκειμένου να ικανοποιεί τον σκοπό της ύπαρξής της στον μέγιστο δυνατό βαθμό. Κανόνας που θα έπρεπε να είναι απαράβατος -αλλά δυστυχώς δεν συμβαίνει αυτό-, είναι πως οτιδήποτε συμβαίνει στο εσωτερικό της συγκεκριμένης υπηρεσίας θα πρέπει να παραμένει στο εσωτερικό της και οποιαδήποτε –τονίζουμε την λέξη οποιαδήποτε- «κατάσταση» να μην γνωστοποιείται. Καταντά, δε, γελοίο, να διαβάζουμε συχνά πυκνά δήθεν «έγκριτα» δημοσιεύματα από ανθρώπους που δεν γνωρίζουν, ούτε τις επί μέρους υπηρεσίες που βρίσκονται στους διάφορους ορόφους της Κατεχάκη…

Δυστυχώς, αυτό το αυτονόητο, δεν συμβαίνει. Και οι λόγοι αυτής της «λανθάνουσας λειτουργίας» είναι περισσότεροι του ενός, αφού την ευθύνη των συζητήσεων δεν την έχουν μόνο όσοι γράφουν ή συζητούν τα εσωτερικά θέματα της ΕΥΠ, αλλά μερικές φορές τα γνωστοποιηθέντα (έστω και διαστρεβλωμένα εξαιτίας -πολιτικών ή προσωπικών- σκοπιμοτήτων) έχουν ως «πηγή διαρροής» ανθρώπους της ΕΥΠ, οι οποίοι δεν σέβονται όχι μόνο την υπηρεσία και τον σκοπό της λειτουργίας της, αλλά ούτε την ίδια την χώρα, την οποία υποτίθεται ότι, έχουν αρμοδίως (και ορκιστεί) δεσμευτεί, άμα της προσλήψεως τους, σε αυτή την κρατική υπηρεσία, να υπηρετούν και προστατεύουν…

Δυστυχώς αυτό δεν συμβαίνει. Η αρχή της μυστικότητας και της προστασίας μυστικών  του κράτους έχει παραβιαστεί! Με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο. Παραβιάσεις κατά σύστημα, επάγγελμα και κατά συρροή, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που άνετα και χωρίς αναστολές, αν υπήρχε ένας εισαγγελέας στο ύψος του ΝτιΠιέτρο, θα μπορούσε να παραπέμψει αρκετούς ανώτατους και ανώτερους υπαλλήλους και να ασκήσει διώξεις σε βαθμό κακουργήματος για το αδίκημα της εσχάτης προδοσίας! {άρθρο 108,παρ.2}

Όλα όσα έχουν διαδραματιστεί από το 2010, και εντεύθεν, ειδικώς δε μετά τα γεγονότα που αφορούν και επακολούθησαν στην «εισβολή» στο γραφείο του π. διευθυντή της ελληνικής κατασκοπίας της υπηρεσίας, Κώστα Αγγελάκη, έχουν εκθέσει  ανεπανόρθωτα την συγκεκριμένη ελληνική (;) κρατική υπηρεσία. Η βλάβη που έχει υποστεί η εθνική υπηρεσία πληροφοριών θεωρείται μεγάλη και μη αναστρέψιμη.  Ήδη, από όσα, άλλοτε τραγικά επικίνδυνα για την ασφάλεια της χώρας και άλλοτε κωμικοτραγικά που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, και έχουν δει το φως της δημοσιότητας όλο αυτό το διάστημα, χωρίς ίχνος προστασίας –έστω για τα προσχήματα- ακόμα και ευαίσθητης κρατικής σημασίας «μυστικών», η Ελλάδα για  πολλές άλλες κρατικές μυστικές υπηρεσίες εντός της ευρωπαϊκής και βαλκανικής περιοχής αλλά και πέραν του ατλαντικού, θεωρείται «ελεύθερο πεδίο δράσης»…  Κοινώς σουρωτήρι! Μπάζει από παντού!

Είτε μας αρέσει, είτε μας δυσαρεστεί, η συγκεκριμένη υπηρεσία έχει σκοπό την συλλογή πληροφοριών, σχετικών με την ασφάλεια της χώρας. Διαθέτει, μάλιστα και τους κατάλληλους νόμιμους μηχανισμούς, προκειμένου να ικανοποιεί τις ανάγκες συλλογής αυτών των πληροφοριών. Αρκεί οι υπάλληλοί της να κινούνται μέσα σε νόμιμα πλαίσια και πάντα προς την κατεύθυνση της εξυπηρέτησης των εθνικών αναγκών περί αντιμετώπισης εθνικών κινδύνων. Η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών είναι επιφορτισμένη από τον ιδρυτικό της νόμο, μεταξύ άλλων, με το αντικείμενο της συλλογής πληροφοριών με σκοπό τη διαφύλαξη της εθνικής μας ασφάλειας και της προάσπισης των εθνικών
μας συμφερόντων, καθώς και της πρόληψης και αντιμετώπισης δραστηριοτήτων που συνιστούν απειλή κατά του δημοκρατικού πολιτεύματος και των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου. Η φύση της αποστολής της υπηρεσίας, η γεωστρατηγική θέση της χώρας αλλά και οι διεθνείς εξελίξεις του τελευταίου χρονικού διαστήματος επιβάλλουν τη διαρκή ετοιμότητα του προσωπικού, την ομόνοια και την σύμπνοια των στελεχών της και την
γενικότερη άριστη λειτουργία της υπηρεσίας.

Σε αντίθεση με τα παραπάνω, τα τελευταία χρόνια -από τότε που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας η κυβέρνηση του Γεωργίου Α. Παπανδρέου (ΓΑΠ) έχει διαταραχθεί σε επικίνδυνο πλέον βαθμό για την ασφαλή λειτουργία της υπηρεσίας, το κλίμα εργασιακής ειρήνης που επιβάλλεται να επικρατεί εντός της συγκεκριμένης υπηρεσίας με την ιδιαίτερη και ευαίσθητη αποστολή. Καθημερινά σχεδόν, βγαίνουν στην επιφάνεια στα ΜΜΕ  και στο Διαδίκτυο αναφορές για υποθέσεις που αφορούν μείζονα θέματα εθνικής ασφαλείας αλλά και ενδοϋπηρεσιακές διαμάχες που τις προξενεί κυρίως η εκ μέρους των διοικήσεων της υπηρεσίας αλόγιστη διαχείριση του προσωπικού της υπηρεσίας, ενώ έχει χαθεί κάθε μορφή αγαστής συνεργασίας και σχέσης μεταξύ της διοίκησης, στελεχών της υπηρεσίας και των συνδικαλιστικών τους εκπροσώπων.

Δυστυχώς, υπό το καθεστώς της ευνοιοκρατίας και του άκρατου κομματισμού που εισήλθε με την μορφή και το πρόσχημα του συνδικαλισμού, ως τυφώνας που σάρωσε τα πάντα στο πέρασμα του, μετά το 1981 και την άνοδο στην εξουσία του αειμνήστου Ανδρέα Γ. Παπανδρέου, που επικρατεί στην Ε.Υ.Π., είναι φυσικά αδύνατον να παραχθεί οποιοδήποτε εθνικά ωφέλιμο έργο, ενώ από συγκεκριμένες αναξιοκρατικές επιλογές είναι φανερό ότι τίθενται σε αμφισβήτηση ακόμη και τα εθνικά μας συμφέροντα.

Κατ’ επανάληψη, από τότε που ξεκίνησε να δημοσιοποιείται αυτή η έρευνα, στα τέλη του 2013-αρχές 2014 εως σήμερα Ιούνιος 2017, έχουμε τονίσει και αποκαλύψει με σειρά ρεπορτάζ και στοιχείων {με έγγραφα, εκθέσεις και αναλύσεις}, το τεράστιο κόστος για την χώρα και τα εθνικά της συμφέροντα, αυτή η αλληλοεξόντωση. Η αλληλοφαγωμάρα. Τους κινδύνους που εγκυμονούν τα επαναλαμβανόμενα λάθη. Οι αδικίες. Οι συνεχείς διώξεις, ειδικότερα ενός συγκεκριμένου ατόμου, με το οποιο έχουμε ασχοληθεί και αυτός είναι ο Κώστας Αγγελάκης.  Έχει κάνει λάθη; Φυσικά! Πολλά και ίσως ανεπανόρθωτα. Προσοχή: Όχι, όμως εις βάρος της χώρας. Αυτό έχει προκύψει επίσημα και με τον πιο κατηγορματικό τρόπο με την αθώωση του από την ελληνική δικαιοσύνη. Κρίθηκε από την υφιστάμενη (νέα υπό τον Αλέξη Τσίπρα κυβέρνηση) διοίκηση του Γιάννη Ρουμπάτη,  ότι πρέπει για δικονομικούς λόγους –αλλά προφανώς με άλλες σκοπιμότητες και ακόμα βαθύτερες αιτίες – ότι πρέπει να ασκηθεί αναίρεση σε μια ακραία και ιδιότυπη κατά γράμμα εφαρμογή του νόμου μέχρι τέλους υπερασπίσεως των συμφερόντων του ελληνικού δημοσίου (;) έναντι ποιου; ΟΚ. Έγινε. Η απόφαση που αναμένεται θα δείξει και την συνέχεια.  Όλα τα άλλα, τι νόημα έχουν; Πάμε λοιπόν να δούμε κάποια στοιχεία που καθιστούν αφερέγγυα και άδικη την παρούσα διοίκηση του Γιάννη Ρουμπάτη,  αλλά και τις αμέσως προηγούμενες, όχι μόνο διότι παραβιάζουν μια σειρά νόμων αλλά καταργούν εμπράκτως και αυτή ακόμα την έννοια περί δκαίου.

Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά τη διάρκεια των τελευταίων αυτών χρόνων, η υπηρεσία έχει ασκήσει πρωτοφανείς και ανυπόστατες διώξεις ή
ακόμη έχει επιβάλλει εξοντωτικές και πρωτοφανείς για τα δεδομένα, όχι μόνο της υπηρεσίας, αλλά και ολόκληρου του δημόσιου τομέα, πειθαρχικές ποινές σε βάρος υπαλλήλων, μεταξύ των οποίων και σε πρώην υψηλόβαθμα υπηρεσιακά στελέχη και συνδικαλιστές, όπως του Κων/νου Αγγελάκη, προέδρου και Αθανασίου Χαϊκάλη,  αντιπροέδρου της (υπό εκκαθάριση πλέον) Ομοσπονδίας των Συλλόγων της Υπηρεσίας (Π.Ο.Σ.Ε.Υ.Π.), οι οποίες διώξεις έχουν καταγγελθεί, κατά το παρελθόν και από την Α.Δ.Ε.Δ.Υ. αλλά και από τα Κόμματα της Αντιπολίτευσης, όταν και ξεκίνησαν οι διώξεις των ανωτέρω αναφερόμενων στελεχών από την τότε κυβέρνηση Γ. Α. Παπανδρέου για τους γνωστούς σε όλους μας πλέον λόγους. Αξίζει να σημειωθεί ότι και οι δύο ανωτέρω υπάλληλοι, είτε έχουν αθωωθεί στα ποινικά δικαστήρια (Κ. Αγγελάκης), είτε έχουν απαλλακτική πρόταση στην ΕΔΕ (Αθ. Χαικάλης) για τις πειθαρχικές υποθέσεις που τους είχαν ασκηθεί προ εξαετίας και πενταετίας αντίστοιχα (οι συγκεκριμένες διώξεις).

Ο αριθμός των πειθαρχικών διώξεων που έχουν ασκηθεί στην υπηρεσία κατά τα τελευταία χρόνια ξεπερνά κατά πολύ το σύνολο όλων των προηγούμενων ετών από ιδρύσεως της υπηρεσίας, συμπεριλαμβανομένης της περιόδου της δικτατορίας με αποτέλεσμα να δημιουργείται κλίμα εκφοβισμού, ανασφάλειας και τρόμου σε βάρος των υπαλλήλων και ειδικότερα των νεοτέρων από αυτούς.

Παράλληλα, ενώ τα αρμόδια πειθαρχικά όργανα είναι ιδιαίτερα επιμελή στην άσκηση πειθαρχικών διώξεων σε βάρος των ανωτέρω αναφερόμενων υψηλόβαθμων στελεχών – συνδικαλιστών, δεν έχουν ακόμη ολοκληρώσει τις πειθαρχικές διώξεις σε βάρος υπαλλήλων που κατηγορούνται από τριετίας τουλάχιστον, για διάφορα αδικήματα, ακόμη και κακουργηματικού χαρακτήρα ή τις έστειλαν στο αρχείο επικαλούμενα δήθεν την «εργασιακή ειρήνη» και το νόμο «Κατρούγκαλου», μόνο και μόνο επειδή είναι φίλα προσκείμενοι στη σημερινή κατάσταση, εφαρμόζοντας έτσι δύο μέτρα και δύο σταθμά στην απόδοση δικαίου μέσα στους κόλπους της υπηρεσίας.  Είμαι αναγκασμένος, παρ ότι στο παρελθόν δεν το έχω πράξει, σεβόμενος την απαραβίαστη αρχή των ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων, αλλά πάνω από όλα για να μη κάνω αυτό ακριβώς που έχω επικρίνει άλλους για την δημοσιοποίηση ονομάτων και άλλων στοιχείων, ειδικώς για κρατικούς υπαλλήλους, των οποίων οι ευθύνες και οι αρμοδιότητες είναι η διαφύλαξη και η ασφάλεια της χώρας μας, επομένως εις ανταπόδοση το ελληνικό κράτος διαφυλάσσει  και την δική τους προσωπική ασφάλεια από κάθε κίνδυνο, να γράψω με ονόματα. Στοιχεία. Και να παραθέσω λεπτομέρειες. Εφ όσον προηγούμενα όλα αυτά τα ονόματα έχουν γίνει βορά προς πάσης φύσεως «ενδιαφερόμενο» πρόσωπο ή ξένο κρατικό φορέα… όχι μία, ούτε δυο, αλλά 100αδες φορές και σε πολλές και διαφορετικές περιπτώσεις. Πάμε στα γεγονότα για να γίνει κατανοητό το μέγεθος των λαθών αλλά κυρίως της εσωτερικής κρατικής σήψης και διαφθοράς.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ …

Πηγή

*Δημοσιεύτηκε στο Greek American News Agency στις 22.06.2017