Διαβάζοντας πίσω από τις λέξεις: η ομιλία Ομπάμα στην Ελλάδα

Μια αποκωδικοποίηση των σημείων που θα εστιάσει ο Αμερικανός πρόεδρος.

Ο Αμερικανός Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα σε όλες του τις δημόσιες παρεμβάσεις -ομιλίες, είτε σε αυτή με τον ομόλογό του Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο, είτε σε εκείνη με τον Πρόεδρο της Ελληνικής κυβερνήσεως, Έλληνα Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, είτε σε άλλες έκτακτες δημόσιες εμφανίσεις του (σύμφωνα με ασφαλείς διπλωματικές και πολιτικές πηγές) αναμένεται συνοπτικά και περιεκτικά με σημειολογική ρητορική και όχι με άμεσο, μεστό και καθαρό πολιτικά ευκρινή και διαυγή λόγο, να επισημάνει τα εξής:

• Κατ’ αρχήν θα είναι πολύ προσεχτικός στις δημόσιες πολιτικές και διπλωματικές διατυπώσεις και τοποθετήσεις του σε όλα τα ζητήματα. Αποφεύγοντας τα λάθη του Μπιλ Κλίντον είτε στην Αθήνα (19 και 20 Νοεμβρίου 1999) είτε στο Λευκό Οίκο, όταν υποδέχθηκε τον Κώστα Σημίτη. Χωρίς λεκτικές εξάρσεις (π.χ. όπως ο Κλίντον που είχε μιλήσει για «έτος Κύπρου» δημιουργώντας ψευδεπίγραφες προσδοκίες… ή Πρόεδρος Μπους στις 18 Ιουλίου 1991 μιλώντας για τη μεγάλη χώρα (σ.σ την Αθήνα-Ελλάδα) και τις ρίζες της στις οποίες ανήκει και ο Αμερικανικός Λαός).
• Θα κάνει αναφορά -και ίσως εκτενή ή και προαναγγέλλοντας εξελίξεις – στο Κυπριακό και την «ταχεία» επίλυση του. Όπως φυσικά θα ήθελε και προσδοκά η Ουάσιγκτον με την «λύση» που προωθεί. Αυτό μη το λησμονούμε αυτό.

• Θα αναφερθεί στις παραδοσιακά καλές σχέσεις των δυο χωρών, ως είθιστε να γίνεται πάντα μεταξύ Ελλάδος και Αμερικής σε αυτές τις επισκέψεις αμφότερα. Κάνοντας αναφορά στις πολύ καλές «δεμένες» σχέσεις των δυο χωρών με αναφορές και στο ΝΑΤΟ αλλά και την Ευρώπη, κάνοντας λόγο όμως και για την ανάγκη επαναβεβαίωσης και περαιτέρω ενίσχυσή τους. Εν όψει νέων δομικών γεωπολιτικών εξελίξεων στην ευρύτερη και μείζονα περιοχή προσθέτουμε εμείς.

• Σε κάθε ευκαιρία που θα έχει, θα εξάρει το ρόλο της χώρας όχι μόνο για την ιστορία, τον πολιτισμό, και την προσφορά της συνολικά στην ανθρωπότητα και τον δυτικό πολιτισμό, με αναφορές και σε μεγάλους φιλόσοφους και πολιτικούς της Αθήνας του χρυσού αιώνα του Περικλή ή άλλους μεγάλους του Ελληνισμού, αναφερόμενος φυσικά και στα άλλα θετικά των προγόνων μας αξιακά αγαθά, όπως π.χ. με αναφορές στη γέννηση της Δημοκρατίας και άλλων αξιακών πνευματικών αγαθών αλλά τους παλαιότερους και μεταγενέστερους ιστορικά αγώνες της Ελλάδος για Ελευθερία, γενικά και αόριστα περί ανεξαρτησίας αλλά όχι εθνικής ανεξαρτησίας κτλ.

• Θα εξάρει το ρόλο της Ελλάδος -σχεδόν εγκώμιο θα πλέξει- για την αντιμετώπιση του προσφυγικού ζητήματος και θα ζητήσει με έμμεσο αλλά ξεκάθαρο τρόπο από την Τουρκία να τηρήσει τις δεσμεύσεις και την υπογραφή της στέλνοντας μήνυμα και στον Ερντογάν -και έχει σημασία ότι αυτό θα γίνει από την Ελλάδα καθώς γεωστρατηγικά και γεωπολιτικά δείχνει αναβάθμιση της Ελλάδος. Άρα και μεγαλύτερες απαιτήσεις…

• Θα αναφερθεί επίσης, και σε αυτό-οι πηγές μας επιμένουν ότι- θα επιμείνει στο ρόλο της Ελλάδος, ως «ουσιαστικό πόλο σταθερότητας» σε μια περίοδο γενικευμένων αλλαγών, στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, της Μεσογείου αλλά και της «θάλασσας του Αιγαίου». Αλλαγές που θα επηρεάσουν και χώρες στο εσωτερικό τους και σύνορα. Χωρίς βέβαια, να «χρεώσει» τη μερίδα του λεόντος στην Ελλάδα ως προς το Αιγαίο και τις υπαρκτές εκκρεμότητες μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας. Δηλαδή τη δυνατότητα επέκτασης στα 12 μίλια της Ελλάδος ή πολύ περισσότερο της ανακήρυξης της Ελληνικής ΑΟΖ στις ήδη εδώ και καιρό «κατατμημένες γεωπολιτικά ανεξάρτητες εμπορικές και οικονομικές ζώνες του Αιγαίου»… θα κινηθεί εντός πολιτικά λεκτικά εύθραστων ισορροπιών, αν και εμφανώς σαφώς με μια ρητορική υπέρ της Αθήνας. Αρκεί βεβαίως το μήνυμα να διαβαστεί σωστά και ευανάγνωστα από τους κυβερνώντες…

• Αναμένεται -σύμφωνα πάντα με τις ίδιες πηγές – να κάνει πολλές και αρκετές αναφορές στην πολιτική και γεωπολιτική ρευστότητα της ευρύτερης περιοχής, με αφορμή τον πόλεμο στη Συρία, τις παρενέργειες του, μια εξ αυτών το προσφυγικό -μεταναστευτικό, αλλά και την ευρύτερη πολιτικά ρευστή κατάσταση στις άλλες γειτονικές χώρες… «δείχνοντας» σαφώς την Τουρκία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, με τον οποίο οι σχέσεις Ουάσιγκτον και Άγκυρας εμφανώς πλέον και όχι τεχνηέντως έχουν διαρραγεί. Σημειωτέον πως ο νυν Αμερικανός Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα είχε προσωπικές καλές σχέσεις με τον Τούρκο ομόλογό του, αλλά αυτές πλέον έχουν ανεπιστρεπτί διαταραχθεί δομικά χωρίς δυνατότητα επανάκαμψης στο πρότερο θερμό και θετικό κλίμα, καθώς η Ουάσιγκτον, καθυστερημένα κατά κάποιες δεκαετίες, αλλά δυνητικά πια, «είδε» τις απειλές που ορθώνονται ενάντια και στα δικά της γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά, αλλά και ενεργειακά συμφέροντα.

• Φυσικά και θα μιλήσει για την ανάγκη, μείωσης του ελληνικού δημόσιου χρέους, αλλά θα πρέπει να επισπευσθούν και να συνοδευτούν με τις απαραίτητες οικονομικές και κοινωνικές, αλλά και πολιτικές μεταρρυθμίσεις, ώστε να βοηθήσουν στην ουσιαστική απομείωση του Ελληνικού χρέους. Αλλά ως εκεί και ουδέν άλλο. Το αντίθετο μάλιστα, μάλλον θα πιέσει την Αθήνα παρά το Βερολίνο. Αναγνωρίζοντας όμως, παράλληλα τις θυσίες του ελληνικού λαού που πρέπει να δικαιωθούν και η ελληνική οικονομία από την ύφεση να ανακάμψει. Ώστε να προσελκύσει και διεθνείς επενδυτές, χωρίς όμως να είναι σε θέση να υπογράψει προς αυτή την κατεύθυνση μια τέτοια συμφωνία, ούτε καν να εξαγγείλει κάτι τέτοιο, παρά μόνον αόριστο πολιτικό και θολό υποσχεσιολόγιο, αν και προσεχτικά διατυπωμένο από έμπειρους και ικανούς διπλωμάτες και άριστους γνώστες της ελληνικής πραγματικότητας. Ποτέ ένας Αμερικανός Πρόεδρος δε γράφει το σύνολο των ομιλιών του εδώ και πολλά χρόνια πλέον. Όλα περνούν από την «κρησάρα» και το άγρυπνο μάτι των Αμερικανών πολιτικά έμπειρων διπλωματών σε Αθήνα και Ουάσιγκτον.

• Στην αντίπερα όχθη από την Αθήνα ο Μπαράκ Ομπάμα θα στείλει ένα ακόμα ηχηρό μήνυμα προς το Βερολίνο– επόμενο σταθμό της περιοδείας του- για χαλάρωση της ασφυκτικής δημοσιονομικής πολιτικής που επιβάλλει η Γερμανία, με αποτέλεσμα να δημιουργεί πρόβλημα και στην αμερικανική αγορά, αφού γενικά μειώνεται η αγοραστική δυναμική και οι επέκταση επενδύσεων από πλευράς αμερικανικών κεφαλαίων. Και όλα αυτά μετά το ναυάγιο επίτευξης υπογραφής συμφωνίας μεταξύ Ευρώπης και ΗΠΑ (την περιβόητη συμφωνία TTP).

• Σε ό,τι άφορά το γενικό ύφος όλων αυτών των δημόσιων τοποθετήσεων του Αμερικανού Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, αναμένεται να γίνουν γενικές αναφορές στην παγκόσμια πολιτική κατάσταση. Στους κινδύνους που γεννά η παγκόσμια τρομοκρατία και την ανάγκη για μεγαλύτερη συνεργασία των κρατών προς αποτροπή τέτοιων απειλών.

• Στη γενικότερη κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας και την επιρροή της στους λαούς και τα κράτη. Αλλά και στην Αμερική στην εποχή Trump.

• Τέλος σίγουρα ως είθισται, «αναγκαστικά» θα κάνει και την «καθιερωμένη» αναφορά ρουτίνας στις «στενές σχέσεις» με την Ελληνική κοινότητα στις ΗΠΑ, καθώς αυτό υπαγορεύει το πολιτικό συμφέρον στην Ουάσιγκτον και τα συγκοινωνούντα δοχεία που ενίοτε χρηματοδοτούν και τις δυο πλευρές- Ρεμπουμπλικάνους και Δημοκρατικούς- αλλά χωρίς να σημαίνει πως αντικατοπτρίζει και την πολιτική πραγματικότητα. Αναφορά, αλλά πολύ προσγειωμένη και χωρίς ρητορικές εξάρσεις.

Πηγή

*Δημοσιεύθηκε στη Huffington Post στις 15.11.2016