Στα χέρια της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου, η ενότητα και η σύμπνοια της Ορθοδοξίας 

ΓΕΝΕΥΗ ΣΥΝΑΞΗ ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΩΝ 21 ΜΕ 28 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2016

Προς Καλείτε-κατ άλλους σύρεται στο-  να συγκαλέσει έκτακτη Σύναξη- Σύνοδο των Προκαθημένων το αργότερο μέχρι της 10 Ιουνίου και πάντως πριν την Σύγκληση(16 με 27 Ιουνίου) της Μεγάλης Πανορθοδόξου Συνόδου στην Κρήτη. Επιτακτικό αίτημα της Βουλγαρίας και της Μόσχας (ακολουθούν και άλλες Εκκλησίες μεταξύ αυτών και η Ελλαδική Εκκλησία). Προς νέα έκτακτη Σύγκληση της Ιεραρχίας θα κληθούν οι Έλληνες Ιεράρχες την προσεχή εβδομάδα.  Ήδη σήμερα – Σάββατο 4 Ιουνίου στο Οικουμενικό Πατριαρχείο προετοιμάζονται για έκτακτη και  ενδεχομένως ενδημούσα διευρημένη Πατριαρχική Σύνοδο  για τις αρχές της εβδομάδος και πάντως το αργότερο μέχρι και τη Τετάρτη 8 Ιουνίου προκειμένου να εξεταστεί η όλη κατάσταση που  έχει δημιουργηθεί ύστερα από τις ραγδαίες εξελίξεις και τα τετελεσμένα που έχουν δημιουργηθεί από τις αποφάσεις των Πατριαρχείων Μόσχας, Βουλγαρίας (που η μια εκκλησία συμπλέει με την άλλη) που θέτουν σαφείς και ξεκάθαρους όρους και προϋποθέσεις γα να μετάσχουν της Πανορθοδόξου αλλά  και του Πατριαρχείου Αντιοχείας να μην μετάσχουν των εργασιών της Μεγάλης Πανορθοδόξου Συνόδου, υπό το πρίσμα των δεδομένων που εν τω μεταξύ  έχουν δημιουργηθεί τα τελευταία 24ωρα ύστερα και από την απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου-όπως χαρακτηριστικά σημειώνουν-να μεταθέσουν για μετά την Πανορθόδοξη την τελική επίλυση της διαφοράς μεταξύ Αντιόχειας και Ιεροσολύμων για την δικαιοδοσία της Αρχ. του Κατάρ. Στη  επικείμενη Πατριαρχική Σύνοδο και προσωπικά στον  Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο εναπόκειται  πλέον  η βαρύτητα των ιστορικών πρωτοβουλιών, αφού σε Αυτήν -την έκτακτη  Πατρ. Σύνοδο- πέφτει όλο  το βάρος των ιστορικών αποφάσεων για την διατήρηση της  ψυχικής ενότητας των Ορθοδόξων Εκκλησιών  και της μεταξύ τους σύμπνοιας. Βασικό θέμα της Πατριαρχικής Συνόδου θα είναι το κοινό αίτημα Μόσχας και Σόφιας για έκτακτη Σύγκληση Σύναξης -Συνόδου των προκαθημένων το αργότερο μέχρι τις 10 Ιουνίου (2016).

Την  έκτακτη Πανορθόδοξο Σύναξη- Σύνοδο των Προκαθημένων το αργότερο μέχρι τις 10 Ιουνίου  προσανατολίζονται ευθέως , ευθαρσώς και ξεκάθαρα,  όπως προκύπτει , από το ρεπορτάζ και τα επίσημα  αντίστοιχα ανακοινωθέντα –τουλάχιστον των δυο  Εκκλησιών  της Μόσχας και της Βουλγαρίας – ζητούν με αντίστοιχες αποφάσεις των Συνόδων τους, τα δυο Πατριαρχεία, Μόσχας και Βουλγαρίας,  ενώ προς την ίδια κατεύθυνση φαίνεται να  προσανατολίζονται και οι Εκκλησίες της Σερβίας τις  Ρουμανίας της Αντιοχείας αλλά και της Ελλαδικής Εκκλησίας.  Ήδη το Πατριαρχείο Βουλγαρίας με νεότερη απόφαση και σχετική ανακοίνωση του εξουσιοδοτεί(sic) τον Πατριάρχη Μόσχας  k. Κύριλλο, να ζητήσει από τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο την σύγκληση αυτής της έκτακτης Σύναξης –Συνόδου των προκαθημένων . Μοναδικό και αποκλειστικό θέμα αυτής της Συνόδου των Προκαθημένων, που ως φαίνεται,  και όπως τίθεται από τους έχοντας την πρωτοβουλία (Μόσχα και Σόφια και ακολουθούν η Γεωργία  και η Ρουμανία) και   θα αποτελεί συνέχεια των αντίστοιχων Συνάξεων-Συνόδων του 2008, του 2014 και του 2016,  θα είναι η ουσιαστική επίλυση των  προβλημάτων  που εγείρονται, από τις κατά τόπους τοπικές Εκκλησίες πριν από την σύγκληση της Μεγάλης Πανορθοδοξου Συνόδου ( από 16 μέχρι 27 Ιουνίου) 2016 :

 α. σε διαδικαστικό επίπεδο και επίπεδο  πρωτοκόλλου τα οποία ήδη γνωστοποιήθηκαν και στο Οικουμενικό Πατριαρχείο με αντίστοιχες επιστολές των Πατριαρχείων Μόσχας και Βουλγαρίας  και

β. σε μείζονος  θεολογικής αλλά και εκκλησιολογικής σημασίας τροποποιήσεις   επί των έξι  κειμένων -που αν και ήδη έχουν προ εγκριθεί και από την σύναξη των Προκαθημένων τον περασμένο Ιανουάριο στην Γενεύη (21 με 28 Ιαν.2016)- εν τούτοις, και επειδή η απόφαση της συνάξεως των προκαθημένων τον Μάρτιο του 2014 όπως κατ επανάληψη έχει τονισθεί ρητώς προβλέπει και ορίζει  ότι οι όποιες «αποφάσεις της Μεγάλης Πανορθοδόξου Συνόδου πρέπει να  είναι ομόφωνες», για αυτό  και κρίνεται απαραίτητο πως θα πρέπει τα υποβληθέντα κείμενα είτε να συμπληρωθούν, είτε να τροποποιηθούν ουσιαστικά και ριζικά, όπως επί παραδείγματος το κείμενο «οι σχέσεις της Ορθόδοξης Εκκλησίας με τον υπόλοιπων Χριστιανικό κόσμο» το οποίο ευλόγως έχει εγείρει σωρεία αντιδράσεων σε όλες ανεξαιρέτως της Εκκλησίες –πλην βεβαίως της Κωνσταντινουπόλεως-  πριν έρθουν προς τελική έγκριση και υιοθέτηση από την Πανορθόδοξο Σύνοδο των Ορθοδόξων Εκκλησιών η σύγκληση της οποίας έχει προγραμματισθεί και πυρετωδώς προετοιμάζεται στην Κρήτη για το διάστημα από 16 μέχρι και 27 Ιουνίου.

 Ένα σοβαρότατο εμπόδιο ο κανονισμός εσωτερικής λειτουργίας της Μεγάλης Συνόδου

Σχεδόν όλες οι Εκκλησίες, με ελάχιστες εξαιρέσεις τις  «μικρές και ισχύ ποίμνιο και δύναμη» Εκκλησίες, θέτουν μετ επιτάσεως το ζήτημα του εσωτερικού κανονισμού λειτουργίας της Συνόδου που αφενός δεν το έχει ψηφίσει στο σύνολο του η Εκκλησία της γεωργίας ενώ σφοδρές είναι οι αντιρρήσεις και όλων των άλλων εκκλησιών καθώς επιχειρηματολογούν περί του Συνοδικού Συστήματος και της νόθευσης αυτού με το «νέο» σύστημα που εκ των πραγμάτων  αφενός  υιοθετεί εκ των πραγμάτων ο προτεινόμενος κανονισμός λειτουργίας της Πανορθοδόξου Συνόδου και αφετέρου δημιουργεί κάκιστο προηγούμενο γεγονός που αλλοιώνει φύση και θέση το  αρχαιόθεν Αποστολοπαράδοτο και Αγιοπατερικό Συνοδικό Σύστημα.

Η πρόταση για την σύγκληση έκτακτης Πανορθοδόξου Σύναξης-Συνόδου των Προκαθημένων εκφράστηκε από το Πατριαρχείο  της Βουλγαρίας στις 2 Ιουνίου  δια συνοδικής αποφάσεως, η οποία μάλιστα κοινοποιήθηκε και στις 14 Αυτοκέφαλες Εκκλησίες αυθημερόν!

Ειδικότερα η απόφαση της Βουλγαρικής Εκκλησίας αναφέρει μεταξύ άλλων τα ακόλουθα:

 Κατά την συνεδρίασι αυτής, την 1 Ιουνίου 2016, η με πλήρη σύνθεση Ιερά Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Βουλγαρίας «συζήτησε επισταμένως τα θέματα, τα οποία συνδέονται με τη σύγκληση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας από 16 έως 26 Ιουνίου ε.ε. στην Κρήτη».  Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Βουλγαρίας υπέδειξε:

1. Την έλλειψη από την Ημερήσια Διάταξη της Πανορθοδόξου Συνόδου των ιδιαιτέρως σημαντικών διά την Ορθοδοξία ζητημάτων τα οποία είναι επίκαιρα και χρῄζουν έγκαιρης Πανορθοδόξου αντιμετωπίσεως,
2. Τις διαφωνίες οι οποίες προέκυψαν και τις οποίες δήλωσαν επισήμως οι κατά τόπους Εκκλησίες επί ορισμένων των ήδη εγκριθέντων συνοδικών κειμένων,
3. Την αδυναμία επιμελείας των κειμένων, συμφώνως προς τον ήδη εγκριθέντα Κανονισμό Λειτουργίας της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας, κατά την διάρκεια εργασιών της Συνόδου,
4. Την προταθείσαν διάταξη των Προκαθημένων των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών η οποία θα ακολουθείται στην αίθουσα συνεδριάσεων της Συνόδου πρὸς παράβασιν της αρχής της ισοτιμίας των Προκαθημένων των αυτοκεφάλων κατά τόπους Εκκλησιών,
5. Την ακατάλληλη διάταξη για τους παρατηρητές και προσκεκλημένος της Συνόδου,
6. Την ανάγκη μεγάλων και μη ητιολογημένων δαπανών σε περίπτωση συμμετοχής του Πατριαρχείου Βουλγαρίας στη Σύνοδο.

Ως αποτέλεσμα της συνεδριάσεως η Ιερά Σύνοδος ομοφώνως αποφάσισε:

1. Να επιμείνει στην αναβολή της συγκλήσεως της από 16 έως 26 Ιουνίου ε.ε. Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόου Εκκλησίας, ενώ να συνεχισθούν οι προετοιμασίες για την σύγκληση αυτής,
2. Αντιθέτως η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Βουλγαρίας δηλώνει κατηγορηματικά τη μη συμμετοχή του στις εργασίες τις προγραμματιζομένης από 16 έως 26 Ιουνίου Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας».

Στις 2 Ιουνίου 2016 διά Γράμματός του προς τους Προκαθημένους των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών ο Αγιώτατος Πατριάρχης Βουλγαρίας Νεόφυτος κοινοποίησε την απόφαση αυτή.  

Αποφάσισε:

1. Να εγκρίνει τις προσπάθειες τις οποίες καταβάλλει ο Πατριάρχης Μόσχας και Πασών των Ρωσσιών Κύριλλος και εκπρόσωποι του Πατριαρχείου Μόσχας κατά την περίοδο μετά την από 2 έως 3 Φεβρουαρίο 2016 γενομένη Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας ως προς τη συμμετοχή στην προετοιμασία της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου.

2. Να εγκρίνει τις τροπολογίες της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας στα σχέδια κειμένων της Πανορθοδόξου Συνόδου «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον υπόλοιπον χριστιανικόν κόσμον» και «Η Αποστολή της Ορθοδόξου Εκκλησίας ἐν τῳ συγχρόνῳ κόσμῳ», οι οποίες διαμορφώθηκαν βάσει των κρίσεων Ιεραρχών, κληρικών, μοναχών και μοναζουσών και λαϊκών.

3. Να τονίσει ότι κατόπιν συζητήσεως των σχεδίων κειμένων της Πανορθοδόξου Συνόδου οι Ορθόδοξες Εκκλησίες της Γεωργίας, της Σερβίας, της Βουλγαρίας και της Ελλάδος, όπως και η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους υπέβαλαν ουσιαστικές τροπολογίες, οι οποίες συγκλίνουν ἐν πολλοῖς με προτάσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας. Αυτές χρήζουν επισταμένης μελέτης επί τῳ σκοπῳ της εξασφαλίσεως της πανορθοδόξου συναινέσεως.

4. Έχοντας υπόψη ότι οι αποφάσεις της Πανορθοδόξου Συνόδου λαμβάνονται αποκλειστικώς καθ΄ὁμοφωνίαν(Απόφαση της από 6 έως 9 Μαρτίου 2014 Συνάξεως των Ορθοδόξων Προκαθημένων αρθ. 2α), δηλαδή με ομόφωνη εκδήλωση θελήσεως όλων των κοινώς ανεγνωρισμένων αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών, να υπογραμμίσει ότι η μη συμμετοχή έστω και μίας εξ αυτών στη Σύνοδο, αποτελεί απόλυτο κώλυμα για την διεξαγωγή της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου.

5. Επειδή η από 1^ηςΙουνίου 2016 απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Βουλγαρίας καθώς και το ασαφές ως προς τη συμμετοχή του Πατριαρχείου Αντιοχείας στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο, η έλλειψη της προκαταρκτικής συναινέσεως για το σχέδιο του Κανονισμού Λειτουργίας της Συνόδου και του κειμένου «Το μυστήριον του Γάμου και τα κωλύματα αυτού», αυτό σημαίνει ότι κατά τό παρόν, δύο εβδομάδες προ της καθορισμένης ημερομηνίας ενάρξεως της Συνόδου, παραμένουν σοβαρές εκκρεμότητες, οι οποίες χρήζουν της ἄνευ αναβολής λήψεως των πανορθοδόξων πρωτοβουλιών.

6. Να θεωρεί ότι ως λύση για άρση του αδιεξόδου θα μπορούσε να είναι η σύγκληση μίας εκτάκτου Πανορθοδόξου Προσυνοδικής Διασκέψεως προς εξέταση της διαμορφωθείσης καταστάσεως και την μελέτη των υποβληθεισών από τις κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες τροπολογίες για τα συνοδικά κείμενα με σκοπό την εκπόνηση των συμπεφωνημένων προτάσεων.

7. Να δεχθεί ότι, έχοντας υπόψη το μεγάλο φόρτο εργασιών και τη σπουδαιότητα των εγειρομένων ζητημάτων, η σύγκληση μίας τέτοιας διασκέψεως πρέπει να γίνει άνευ αναβολής και το αργότερον στις 10 Ιουνίου ε.ε. προκειμένου να αποφανθούν οι Ορθόδοξες Εκκλησίεςσχετικά με την σύγκληση της Πανορθοδόξου Συνόδου στις προκαθορισμένες ημερομηνίες, με βάση την απόφαση, την οποία θα λάβει η Διάσκεψη.

8. Να ζητήσει τον Πατριάρχη Μόσχας και Πασών των Ρωσσιών Κύριλο να υποβάλει το σχετικό αίτημα στον Παναγιώτατο Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίο.

9. Να αποσταλούν προς τους Προκαθημένους των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών οι ως άνω προτάσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας.

Με την ίδια απόφαση, όπως φαίνεται και προκύπτει ξεκάθαρα η πλήρης ταύτιση απόψεων  και ευθυγράμμιση στρατηγικής,   η Βουλγαρική Εκκλησία,  εξουσιοδοτεί (sic) τον Πατριάρχη Μόσχας  κ. Κύριλλο όπως αναλάβει σχετική πρωτοβουλία να ζητήσει από τον Οικουμενικό Πατριάρχη την σύγκληση μιας τέτοιας Συνάξεως- Συνόδου με έκτακτο κα ειδικό χαρακτήρα… Στο σημείο αυτό να πούμε για τους μη καλώς γνωρίζοντες τα εκκλησιαστικά και τις εσωτερικές ισορροπίες η Σόφια και Μόσχα ταυτίζονται ή καλύτερα η πρώτη ακολουθεί την δεύτερη εδώ και πολλές 10ετιες και φαίνεται να έχουν αδελφικές σχέσεις ως «Μητέρας και Αδελφής» από τον καιρό ακόμα του υπαρκτού σοσιαλισμού. Δηλαδή κατά το κοινώς λεγόμενο στους θεολογικούς κύκλους εδώ και 10ετιες η Σόφια πάντα υπήκουε στις προσταγές της Μόσχας στο όνομα της θεωρίας της Γ’ Ρώμης, -ακολουθώντας το παράδειγμα της Νέας Ρώμης μόνο που ούτε θεολογικά ούτε ιστορικά ευσταθεί καθώς άλλοι ήσαν οι λόγοι που οδήγησαν από την Πρεσβυτέρα Ρώμη στην επανίδρυση και εγκαθρίδρυση της Νέας Ρώμης μετά το σχίσμα-  που εντέχνως και σκοπίμως  καλλιεργείται από τα χρόνια των Τσάρων και του μεγαλοϊδεατισμού της Μεγάλης Τσαρικής Ρωσίας. Η Εκκλησία της Ρωσία πάντοτε πίστευε πως  τα πρωτεία, εντός της Ορθοδοξίας  και την πρωτοκαθεδρία πρέπει πλέον  να έχει, λόγω και των σύγχρονων ιστορικών αλλά και πληθυσμιακών  δεδομένων, καθώς διατηρεί το προβάδισμα εντός της Ορθόδοξης Εκκλησίας αφού  επί συνόλου περίπου 360.000.000 Ορθοδόξων το 85 με 90% είναι σλαβόφωνοι αφενός  και αφετέρου, λόγω ιστορικών  ανατροπών που έχουν στο μεταξύ συμβεί,  η νέα ισχυρή Ρώμη που δεν είναι άλλη από την Σλαβόφωνη Ορθοδοξία της οποία δικαιωματικά ηγέτιδα δύναμης. Την τάση αυτή ανέκοψε η Οκτωβριανή  επανάσταση  των Μπολσεβίκων του 1917

 Ωστόσο, αυτές οι θεωρίες περί της Γ’ Ρώμης και αυτά τα  ιδεολογήματα, αν  και  θεολογικά και πατερικά    αβάσιμα, με την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού, την 10ετια του 1990, άρχισαν πάλι  να ανακάμπτουν ακόμα πιο ζωηρά  στους κόλπους της Ρωσικής, και κατ επέκταση της σλαβόφωνης Ορθοδοξίας, πλην βεβαίως ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων που ως πρόταγμα τους είχαν την Ορθοδοξία και την Ορθοτόμηση της Αλήθειας και όχι τις κάθε είδους εθνικιστικές εξάρσεις των κατά τόπους Εκκλησιών.

Φαινόμενο που για να το προλάβει και να το καταπολεμήσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο ήδη  με ομόφωνες –κοινές- αποφάσεις από το 1872 έχει καταδικάσει απερίφραστα. Το φαινόμενο όμως κάνει την επανεμφάνιση του θέτοντας σε μεγάλο κίνδυνο την ενότητα της Ορθοδοξίας όπως στην παρούσα συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία. Όπου ένα λεπτό πριν ηχήσει χαρμόσυνα η καμπάνα της υποδοχής των προκαθημένων για το μεγάλο ιστορικό γεγονός, σκιές βαριές πέφτουν και νέφη γεμίζουν  τον ουρανό.

 Ηδη είναι καθ οδόν  σχετική πατριαρχική επιστολή από το Πατριαρχείο Μόσχας προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο αλλά και προς  όλους τους Προκαθημένους των υπολοίπων 13 Αυτοκέφαλων Εκκλησιών,  η οποία θα φθάσει το αργότερο μέχρι την Δευτέρα 7 Ιουνίου προς τους παραλήπτες της  με την οποία θα ζητείται η σύγκλησης της έκτακτης Πανορθόδοξης Σύναξης –Συνόδου.

Με την επιστολή αυτή ο Πατριάρχης Μόσχας κ. Κύριλλος  που φαίνεται να υιοθετεί στο σύνολο τους τις αιτιάσεις αφενός του Πατριαρχείου Βουλγαρίας αλλά και τους λόγους των σοβαρότατων ενστάσεων που έχουν καταθέσει γραπτώς –σχεδόν όλες οι Εκκλησίες – θα ζητεί πράγματι την σύγκληση της έκτακτης Συνάξεως – Συνόδου των Προκαθημένων πριν  ή  την Παρασκευή  10 Ιουνίου.

Αυτό που μένει τώρα να αποφασίσει ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, έτι περαιτέρω ευρισκόμενος προ τετελεσμένων γεγονότων και αποφάσεων άλλων Εκκλησιών,  και αφού Αυτός μόνον-προς τα παρόν ακόμα(…)- έχει το δικαίωμα συγκλήσεως τέτοιας μορφής Συνόδων με την συμμετοχή  όλων των προκαθημένων είναι να αποφασίσει το πού και το πότε. Μια τέτοια έκτακτη  σύνοδος μπορεί να συγκληθεί είτε στο Φανάρι είτε στην Γενεύη είτε για καθαρά τυπικούς και  διαδικαστικούς λόγους, αλλά και προς αποφυγή χρονοτριβής  στην Κρήτη λίγες ημέρες  ενωρίτερα προς της Συγκλήσεως της Μεγάλης Συνόδου των 14 Αυτοκεφάλων Εκκλησιών.

Κρίσιμος και ουσιαστικός ο ρόλος της Ελλαδικής Εκκλησίας.

Εν μέσω όλου αυτού του καταιγισμού εξελίξεων ο Προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας Αρχιεπίσκοπος και Πρόεδρος της Ιεράς (Μικράς και Μεγάλης) Συνόδου  κ. Ιερώνυμος  οφείλει και υποχρεούται  εκ της θέσεως του,  να αναλάβει σχετικές πρωτοβουλίες προς εκτόνωσης της σωβούσας, εδώ και μήνες εσωτερικής «νέας» κρίσης στους κόλπους της Ορθοδοξίας, που   ως μη όφειλε ξέσπασε και απειλεί την ενότητα της Εκκλησίας μας,  με αντιμαχόμενους κυρίως τις Εκκλησίες της Κωνσταντινουπόλεως και της Μόσχας , όπως  ορθώς του  συστείνουν-προτείνουν συνεργάτες και συνομιλητές του,   προς άρση του διαφαινόμενου αδιεξόδου που με μια λάθος εκτίμηση- κίνηση –απόφαση μπορεί να τιναχτούν όλα στον αέρα, αφενός. Και αφετέρου υποχρεούται  εκ των πραγμάτων και γεγονότων που δημιουργούν τα νέα δεδομένα και οι εξελίξεις που τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα, να συγκαλέσει εκτάκτως είτε την ολομέλεια της Ιεραρχίας της Ελλαδικής Εκκλησίας για να αποφανθούν και να αποφασίσουν επί των επιστολών του Πατριαρχείου Μόσχας και Βουλγαρίας και να λάβουν οριστικές αποφάσεις πριν όλη σύμπασα η Ορθοδοξία βρεθεί προ ενός αδιαπέραστου αδιεξόδου και εισέλθει σε μια μακρά και δυσοίωνη σκοτεινή περίοδο εσωστρέφεια αναζητώντας αίτιους και αφορμές για την μη σύγκληση αυτής της Ιστορικής Πανορθόδοξης Συνόδου. Υπάρχουν μάλιστα και οι απόψεις που λένε στον κ. Ιερώνυμο πως τώρα είναι η χρυσή ευκαιρία, να σταθεί δίπλα στον Οικουμενικό Πατριάρχη όπως το   έπραξε το 2008 με την μεγάλη κρίση πάλι με την Εκκλησία της Μόσχας όπου και τότε διακυβεύονταν η ενότητα της Ορθοδοξίας. Λένε μάλιστα πως αποτελεί χρυσή ιστορική ευκαιρία να δεσμεύσει τον Πατριάρχη –και γραπτώς δια αποφάσεως – ώστε πλέον να μην τίθεται κάθε φορά ζήτημα για τις νέες χώρες ούτε να επικρέμαται διαχρονικά ανάλογη απειλή που θα δηλητηριάζει τις σχέσεις των δυο Εκκλησιών. Είναι μάλιστα μια «καλή ευκαιρία» να δείξει η Αθήνα ότι ούτε άβουλος  θεατής παραμένει στα διαδραματιζόμενα αλλά ούτε και παίζει παιχνίδια ανάλογα με εκείνα του προκατόχου του Κυρού Χριστόδουλου τασσόμενος πότε με την πλευρά της Μόσχας για να απειλείται το Φανάρι ούτε με την πλευρά του Φαναρίου για να επιζητεί την ενίσχυση της Μόσχας στα τότε κρυφά σχέδια του να αναγάγει την Ελλαδική Εκκλησία σε Πατριαρχείο.

στο Οικουμενικό Πατριαρχείο κορυφώνεται η αγωνία και οι διαβουλεύσεις χτυπούν κόκκινο

Στο Οικουμενικό Πατριαρχείο τώρα δίνουν μάχη με το χρόνο προκειμένου να υπερπηδηθούν και ξεπεραστούν όλα τα τεχνικής και άλλης φύσεως εμπόδια, προκειμένου να γίνει πράξη  αφενός,  το  όραμα της Μεγάλης Πανορθοδόξου Συνόδου και της ορθής επαναλειτουργίας του Συνοδικού θεσμού που σε Πανορθόδοξο επίπεδο παρέμενε ανενεργό επί 1000 και πλέον έτη, αφήνοντας για το μέλλον(…) τα σοβαρότατα προβλήματα που εν τω μεταξύ έχουν ανακύψει στο εσωτερικό των Ορθοδόξων Εκκλησιών, και δη μεταξύ  Μόσχας και Φαναρίου, αλλά και προβλημάτων διμερών επί μέρους διαφορών μεταξύ Εκκλησιών (Αντιόχεια-Ιεροσόλυμα) αλλά κυρίως το βλέμμα στρέφεται στην επόμενη ημέρα της Πανορθοδόξου Συνόδου εφόσον αυτή συν Θεώ  Συγκληθεί  και  αφορά  στην ευθεία πλέον και ξεκάθαρη αμφισβήτηση του «τιμητικού»  Πρωτείου που είναι το μοναδικό «προνόμιο»  που φαίνεται να  έχει παραμείνει στον πάλαι ποτέ ισότιμο και ισόκυρο του εκάστοτε Βυζαντινού Αυτοκράτορα, τίτλο του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως,  Νέας Ρώμης, και  Οικουμενικού Πατριάρχη.

Και αφετέρου, στο Οικουμενικό Πατριαρχείο δίνουν μεγάλη βαρύτητα  να μην υπάρξει ένα ακόμα σοβαρότερο πρόβλημα, και μάλιστα με πολιτικές και άλλες προεκτάσεις και διαστάσεις καθώς  αν –για τον οποιοδήποτε λόγο δεν συγκληθεί η Πανορθόδοξος Σύνοδος – με τα ήδη τεράστια ποσά που έχουν δαπανηθεί και δαπανώνται καθημερινώς, περισσότερα εκ των  οποίων έχουν καταβληθεί από το Ελληνικό κράτος, σε μια περίοδο μάλιστα όπου ο Ελληνικός λαός στενάζει και αφυδατώνεται οικονομικά καλούμενος να καλύψει όλο και περισσότερους φόρους –για τις ανάγκες του κράτους αλλά και την κάλυψη των δανείων- αμέσως θα αναζητηθούν πολλές και μεγάλες ευθύνες , και από την Ελληνική κυβέρνηση η οποία προς το παρόν δεν φαίνεται να φείδεται χρημάτων-και καλά κάνει για ένα τόσο μεγάλο και ιστορικό γεγονός μείζονος σημασίας για την Ελλάδα,  ασχέτως  βεβαίως,  αν και δεν το προβάλλει χάριν κομματικών και ιδεολογικών αγκυλώσεων-  προκειμένου να  οργανωθεί σε κάθε δυνατόν επίπεδο  αξιοπρεπώς και μεγαλοπρεπώς , αν και από όλες τις πλευρές έχει ζητηθεί να επικρατήσει πνεύμα συνέσεως, διάκρισης, ταπεινοφροσύνης, με λιτότητα και οικονομία στα έξοδα αλλά  και να  αποφευχθούν υπερβολές και δαπάνες που θα προκαλέσουν το κοινό αίσθημα και φυσικά θα προκληθεί ως μη όφειλε νέο σοβαρότατο πρόβλημα πια και  μεταξύ Ελληνικής κυβερνήσεως και Φαναρίου. Πράγμα που ουδείς επιθυμεί εκ των δυο πλευρών που μέχρι στιγμής υπάρχει αγαστή συνεργασία αντιστοίχως μεταξύ του αρμόδιου Υφ.Υπουργού Γιάννη Αμανατίδη και του ειδικού εντεταμένου εκ της Πανορθοδόξου Γραμματείας της οποίας προΐσταται ο εν λόγω ιεράρχης.

 Για το θέμα αυτό ζωηρές είναι οι αιχμές που αφήνουν και το Πατριαρχείο Μόσχας αλλά και το Πατριαρχείο Βουλγαρίας οι οποίες –όπως λέγουν – αν και έχουν  επαλειμμένα ζητήσει σχετική ενημέρωση από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως  και την αντίστοιχη γραμματεία για την διοργάνωση της Μεγάλης Συνόδου την οποία εξ ολοκλήρου διευθύνουν αποκλειστικά και μόνον άνθρωποι του Οικουμενικού Πατριαρχείου (ορισμένοι δεν εξ αυτών εξ Αμερικής προερχόμενοι) , δεν έχουν λάβει ποτέ  σχετική ενημέρωση ούτε επίσημη  απάντηση  ούτε καν για τα εύρος και το μέγεθος των ποσών που έχουν δαπανηθεί ως σήμερα…

Από  πλευράς του βεβαίως  το Οικουμενικό Πατριαρχείο, δια της αρμοδίας οδού, στις αντίστοιχες κοινές –μεταξύ εκκλησιαστικών φορέων και κυβέρνησης- μεικτές  επιτροπές  διαβεβαιώνει την Ελληνική πλευρά ότι η Σύνοδος θα γίνει κανονικότατα (!)  και πως «όλα τα εμπόδια στο τέλος της ημέρας  θα ξεπεραστούν»

Το βάρος τώρα των αυθεντικών, κατά την ιερά Παράδοση και τους σχετικούς προς αυτήν Κανόνες, αλλά  και των ουσιαστικών πια αποφάσεων ανήκει στον Πρώτο της Ορθοδοξίας Θρόνο, τον Οικουμενικό και προσωπικά στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο που οφείλει και υποχρεούται αφενός, να συγκεράσει και  να επιλύσει και όχι να υπερπηδήσει τις όποιες τεχνικές και άλλης φύσεως ή κινήτρων  δυσκολίες που έχουν ανακύψει –και με δικά του προσωπικά λάθη και αποφάσεις που τον έχουν οδηγήσει σύμβουλοι και παρά σύμβουλοι της προσωπικής  αυλής του τα οποία όμως διορθώνονται άμεσα και χωρίς παράπλευρες απώλειες (…)- και αφετέρου μέσα από τις αντιθέσεις, τις εντάσεις και τις ουσιώδεις μείζονος θεολογικής, με σαφείς δογματικές προεκτάσεις σημασίας  ζωηρώτατες αντιρρήσεις, μέσα από όλα αυτά να συνθέσει και να ανασυνθέσει. Έτσι θα έχει αφεθεί χώρος να αναπνεύσει και ο συνοδικός θεσμός αλλά και το Πανάγιο Πνεύμα να πνεύσει όπου Εκείνο δια του Πατρός και Του Υιού εκπορευόμενο, θέλει πνεύσει και φωτίσει άπαντες Υμάς.  Αυτό σημαίνει άλλωστε στην πράξη  και εν τοις πράγμασοι Συνοδικότητα και Συνοδικός θεσμός. Να αφήνεται στο Παράκλητο Όπου Εκείνος Θέλει να πνεύσει και να επινεύσει τα Θεία και Ιερά Προτάγματα Του…     

σχετικά links : GREEKAMERICANEWSAGENCY.COM

ΕΛΛΗΝΟΓΛΩΣΣΟ ΤΜΗΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΜΟΣΣΧΑΣ