Του Αλέξανδρου Στεφανόπουλου Οι τελευταίες «ιδιωτικές» συζητήσεις μεταξύ των  υψηλόβαθμων στελεχών του IMF , της Ντένιας Βελκουλέσκου και του «σκληρού» Πωλ Τόμσεν, ανακαλούν στην μνήμη μας τα όσα κατά καιρούς έχουμε ακούσει για την ορθότητα ή μη των προγραμμάτων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.  Το 2010, που κρύβει ακόμα πολλά και έχει  να αποκαλύψει ακόμα περισσότερα  από τα δρώμενα που έχει στα βάθη ημερών,  μηνών αλλά και των  κρίσιμων ωρών- του σκοτεινού παρασκηνίου που προηγήθηκε  – για την Ελλάδα  και τους (μυστικούς και φανερούς)  όρους υπαγωγή της σε «πρόγραμμα διάσωσης» από τους Ευρωπαίους  εταίρους-  δανειστές της αλλά κυρίως από την συμμετοχή του  ΔΝΤ σε αυτό το memorandum  το οποίο έχει θέσει την χώρα σε στενό κλοιό παρακολούθησης…. θα παραμένει πάντα ο μεγάλος «πρωταγωνιστής» σε δράση και έντονο και   όχι πάντα ξεκάθαρο πολιτικό  παρασκήνιο.

Τα όσα αποκαλύπτονται σήμερα από μια εισήγηση που μέχρι σήμερα παρέμενε επτασφράγιστο μυστικό στα συρτάρια των αρχείων του ΔΝΤ είναι κάτι περισσότερο από βέβαιο πως θα προκαλέσουν τριγμούς –τουλάχιστον στο εσωτερικό του ταμείου- μιας και όσα περιλαμβάνει ολόκληρη η εισήγηση ενός εκ των 10αδων –αλλά όχι τυχαίου – τεχνοκράτη του ΔΝΤ, δόθηκε μεγάλη μάχη εδώ και χρόνια, από την ημέρα της παρουσίασης και εκφώνησης της ενώπιον του εκτελεστικού συμβουλίου, παρουσία μάλιστα και το τότε Έλληνα εκπροσώπου της Ελλάδας στο ΔΝΤ κ. Π. Ρουμελιώτη,  για να κρατηθεί απόρρητη! Ακριβώς γιατί προέρχονταν από κάποιον που η χώρα του υπέστη –όσα υπέστη – από ανάλογο, αν και όχι σκληρότερο από αυτό της Ελλάδος, πρόγραμμα «διάσωσης» για αυτό και υπήρχε διαβαθμισμένη  ρήτρα  για το απόρρητο αυτής της εισήγησης. Εισήγηση που αν και στο σύνολο της σχεδόν έχει επαληθευθεί, ύστερα από πέντε χρόνια από την εκφώνηση και κατάθεση της στα πρακτικά των συνεδριάσεων του ΔΝΤ, εν τούτοις λόγο της σοβαρότητας της αλλά και λόγο των όσων επεσήμανε και αποκάλυπτε- εγκαίρως – προς τους αρμόδιους με βασικό παραλήπτη τον σκληρό Πώλ Τόμσεν και τους ακόμα σκληρότερους, άχρωμους άοσμους και άγευστους, «αόρατους» τεχνοκράτες- σχεδόν όλοι τους «παιδιά» των περιβόητων  διεθνών οίκων αξιολόγησης-  που το μόνον που   ξέρουν είναι  να διαβάζουν μόνο νούμερα και αριθμούς αλλά δεν μπαίνουν ποτέ στην διαδικασία να δουν πίσω από τα νούμερα και τους αριθμούς. Νούμερα, υπολογισμοί και αριθμοί  που πίσω τους  κρύβουν ανθρώπους και κοινωνίες λαούς και έθνη τα οποία ισοπεδώνει στο πέρασμα του  που περνά από πάνω τους ως ερπύστρια ο οδοστρωτήρας του ΔΝΤ .

Την αναποτελεσματικότητα των δομικών μεταρρυθμίσεων, και τις συνέπειες τους στην Αργεντινή, εκφράζοντας την αντίθεσή του στην εφαρμογή μιας συνταγής που είχε ήδη δοκιμαστεί και «στεφθεί» με  απόλυτη αποτυχία υπογραμμίζει στην εισήγησή του σε εκείνη την κρίσιμη  συνεδρίαση του εκτελεστικού συμβουλίου της 9ης Μαΐου του 2010  ο τότε εκπρόσωπος της Αργεντινής, Pablo Andres Pereira.

Σε ένα τετρασέλιδο κείμενο φωτιά  – που σήμερα πια προσλαμβάνει χαρακτήρα ιστορικού  ντοκουμέντου ακριβώς για τα όσα επισημαίνει –εγκαίρως και πριν εφαρμοσθεί το γνωστό για την αστοχία σε δείκτες και πολλαπλασιαστές –  το οποίο σήμερα σε διεθνή αποκλειστικότητα αποκαλύπτουν στο σύνολο του τα Επίκαιρα, ο Pablo An. Pereira, σήμερα βάζει φωτιά στο πολιτικό σκηνικό, αλλά και στο εσωτερικό του ταμείου, το οποίο επί χρόνια έδωσε μάχες όχι μόνον να μην διαρρεύσει κάθε αντίθετη πόσο μάλλον κάθετα διαφορετική γνώμη από τις επίσημες εισηγήσεις των τεχνοκρατών που εκπονούν τα περιβόητα προγράμματα διάσωσης και δραστικών λύσεων που οι παγκόσμιοι οικονομικοί ολιγάρχες επιβάλλουν με σειρά συστηματικών δράσεων ώστε να καταλήξουν οικονομίες και κράτη στην πλήρη και απόλυτη εξάρτηση του ΔΝΤ, με τα γνωστά σε όλους μας αποτελέσματα, πόσο μάλλον να μην δημοσιοποιηθεί πότε η εισήγηση αυτή. Ο Βραζιλιάνος οικονομοτεχνικός, εκπρόσωπος μιας χώρας που μόλις και κατόρθωνε να βγει από τα δεινά παρόμοιου προγράμματος με εκείνο της Ελλάδος και  προφανώς έχοντας νωπές τις εικόνες που έζησε η Αργεντινή το 2001, ο Αργεντινός οικονομολόγος θέλησε να εκφράσει την διαφωνία του για την προτεινόμενη πολιτική του ΔΝΤ για την Ελλάδα, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι ο σκοπός του ταμείου να διορθώσει τα κακώς κείμενα, χωρίς να επιβληθούν μέτρα καταστροφικά είτε για την εθνική, είτε για την διεθνή ευημερία έχει ξεχαστεί.

Επικρίνοντας το ΔΝΤ για την σκληρή  εφαρμογή της ίδιας σταθερής πολιτικής, που προηγούμενα είχε εφαρμοστεί στην χώρα του και  επρόκειτο να εφαρμοστεί στην Ελλάδα, ο Pablo Andres Pereira κάνει λόγο για το παράδειγμα-προς αποφυγή-  της Αργεντινής. Όσα και αν πούμε ή αποκαλύψουμε από τις πηγές μας είναι πολύ λιγότερα από αυτά που αποκαλύπτει το ίδιο το κείμενο το οποίο σήμερα, πέντε χρόνια μετά,  δημοσιεύετε στην Ελλάδα.

“Είναι δύσκολο να ξεχάσουμε τα σκληρά μαθήματα του παρελθόντος μας. Το 2001, κάπως παρόμοιες πολιτικές προτάθηκαν από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στην Αργεντινή. Οι καταστροφικές συνέπειες τους είναι πολύ γνωστές. Σήμερα, άλλες χώρες εμπλέκονται, αλλά οι πολιτικές του ταμείου παραμένουν οι ίδιες. Πέρα από τις οικονομικές θεωρίες, υπάρχει μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα που δεν μπορεί να ανατραπεί: ένα χρέος δεν μπορεί να πληρωθεί και δεν θα (απο)πληρωθεί χωρίς μια ισχυρή διαδικασία βιώσιμης ανάπτυξης. Έχει τεράστια σημασία η πολιτική για μια χώρα που έχει οικονομικά προβλήματα να αντιμετωπίσει πραγματικά προβλήματα και όχι μόνο τα βραχυπρόθεσμα οικονομικά προβλήματα. Με αυτή την έννοια,  οι νομισματικές και δημοσιονομικές πολιτικές θα πρέπει να ωθούν την ανάπτυξη, την παραγωγικότητα, και μια βιώσιμη και ισορροπημένη οικονομική ανάκαμψη. Οι χώρες δεν πρέπει να μένουν σε νομισματικές φαντασιώσεις που καταστρέφουν την παραγωγική ικανότητα και τα επίπεδα ανεργίας…”

Για να καταλήξει, ολοκληρώνοντας την –ιστορική πλέον από κάθε άποψη  ομιλία του- ότι “τα μέτρα προσαρμογής που προτείνει το Ταμείο θα μειώσουν την ευημερία του πληθυσμού και ην πραγματική δυνατότητα της Ελλάδας για την αποπληρωμή (s.s. του χρέους). Δεν έχουμε αμφιβολία ότι η ικανότητα της Ελλάδας να αποπληρώσει εξαρτάται από βιώσιμη και κοινωνικά… ανάπτυξη. Μια οικονομία που καταρρέει δεν έχει την πολιτική και κοινωνική βάση να κάνει την χώρα να σταθεί στα πόδια της”.  Το τι συνέβη στην Ελλάδα με την εφαρμογή αυτών, των κατά επάγγελμα και κατά  συρροή «προγραμμάτων διάσωσης» της χώρας, από το 2010 μέχρι σήμερα, Απρίλιο του 2016, εν μέσω πολλαπλών τεχνητών κρίσεων, όπως του προσφυγικού – μεταναστευτικού, αφενός και αφετέρου των δεινών και καταστροφικών  οικονομικών συνεπειών του 3^ου πακέτου με ορατό στον ορίζοντα και 4^ου ακόμα σκληρότερου πακέτου μέτρων που θα επιφέρει μια 4^η συμφωνία (ανάπτυξης όπως θα ονομαστεί το 4^ο memorandum –μνημόνιο), σχεδόν το έχουμε δει. Το έχουμε βιώσει… Αυτό που όμως  δεν έχουμε δει (ακόμα) είναι όλα αυτά-και είναι πολλά και δύσκολα-  που έρχονται ως συνέπεια και αποτέλεσμα  όλων αυτών που τώρα τεκταίνονται  στο παρασκήνιο και στους διαδρόμους  όχι βέβαια κάποιου Αθηναϊκού ξενοδοχείου αλλά στα ημιφωτισμένα γραφεία στην Ουάσιγκτον και το Βερολίνο  πίσω από τις ερμητικά κλειστές πόρτες…. Αυτά που έρχονται, έχουν άμεση και απόλυτη σχέση με όσα όλος ο κόσμος διάβασε από τα  μικρά μόνον αποσπάσματα των ηχογραφημένων συνομιλιών μεταξύ των κυρίων Βελκουλέσκου και Τόμσεν.  Όλα αυτά που –όχι πια και τόσο άναυδοι – ορθώς   έστω και έτσι  πληροφορηθήκαμε ως νόμιμοι αποδέκτες και παραλήπτες των επώδυνων και σκληρών μέτρων ,δεν είναι παρά μόνον κάποιες σκέψεις σε επίπεδο προθέσεων… Αυτά που  έρχονται όμως –για όσους γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα παρασκήνιο αλλά και αλληλοσυγκρουόμενα διεθνή και ντόπια συμφέρονται – είναι κατά πολύ χειρότερα και δυσμενέστερα για την Ελλάδα και το άμεσο ορατό μέλλον της  από αυτά που πληροφορηθήκαμε ως «απλές»  σκέψεις και προθέσεις…από τους κ.κ. Τόμσεν και Βεκουλέσκου… Και όλα αυτά δεν είναι άσχετα με το άκρως απόρρητο σχέδιο της επιχείρησης «αριστερή παρένθεση» που αποκαλύψαμε από τα επίκαιρα τον Ιούλιο του 2015 (τεύχος 299) . ξανά διαβάστε αυτό το τεύχος και  συγκρίνετε το τότε με το σήμερα. Αυτό που θα δείτε είναι μια ακτινογραφία του σήμερα και του πολύ  κοντινού αβέβαιου θολού και δυστυχώς πολύ σκοτεινού  αύριο….

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ 

Η απόρρητη Επιστολή του Pablo Pereira προς το ΔΣ του ΔΝΤ και τον Π. Τόμσεν  αποκαλύφθηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ  αρχές Απριλίου 2016 τεύχος 336