Μεγάλη Πανορθόδοξος Σύνοδος: ιστορική χρυσή ευκαιρία για την Ελλάδα

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΓΕΓΟΝΟΣ

Του Αλέξανδρου  Στεφανόπουλου

Τον προσεχή Ιούνιο και συγκεκριμένα από τις 19 μέχρι και τις 27 Ιουνίου,  οι προβολείς της παγκόσμιας κοινότητας, αν βέβαια  ωστόσο  στο μεσοδιάστημα μέχρι εκείνης της ημέρας δεν έχουν μεσολαβήσει άλλα εξίσου σοβαρά  ή ακόμα σοβαρότερα παγκόσμιας εμβέλειας γεγονότα παρόμοια (ή και χειρότερα) από  εκείνα τα τραγικά γεγονότα της 13^ης Νοεμβρίου 2015  στο Παρίσι και  της 22ας Μαρτίου 2016 στις Βρυξέλλες, η Ελλάδα, καλώς εχόντων των πραγμάτων και στο εσωτερικό της χώρας,  θα  ανάψουν και η Ελλάδα βρεθεί στο επίκεντρο της παγκόσμιας Ορθοδοξίας αφού στο έδαφος της, στην Κρήτη και πιο συγκεκριμένα στο Κολυμπάρι Χανίων στις εγκαταστάσεις της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης θα φιλοξενηθεί η Μεγάλη Πανορθόδοξος Σύνοδος. 

Πρόκειται για την Σύνοδο εκείνη κατά την οποία, θα βρεθούν <επί το Αυτό> και εις το Όνομα της Μιας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, οι πνευματικοί ηγέτες των 14 Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών του Κόσμου προεδρεύοντος και προεξάρχοντος βεβαίως του Πρώτου τη Τάξη και Πρώτου  μεταξύ Πρώτων και Ίσου μεταξύ  Ίσων, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως Νέας Ρώμης και Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου.

Η Μεγάλη αυτή Πανορθόξου χαρακτήρα Σύνοδος αποτελεί  πράγματι μέγα και ιστορικό γεγονός. Ίσως το ιστορικότερο  των τελευταίων  αιώνων , αφού  συγκαλείται μετά από σχεδόν 1230 χρόνια από την σύγκληση της 7^ης Οικουμενικής Συνόδου( που συνεκλήθει  το 787 μ.χ στην  Νίκαια Βιθυνίας) και περί τα 675 χρόνια από την σύγκληση της 9^ης Οικουμενικού χαρακτήρα Συνόδου του 1341 η οποία εδογμάτισε περί της Άκτιστης Ουσίας και Άκτιστης Ενέργειας του Θεού και αποφάνθηκε περί του κινήματος του Ησυχασμού καταδικάζοντας τον αιρετικό Βαρλαάμ( σύνοδος που αν και λιγότερο γνωστή στο κόσμο, εν τούτοις αποδεκτή από το σύνολο της Ορθοδόξου Εκκλησίας).

Η μεγάλη σημασία του γεγονότος αυτού καθ᾽ αυτού  προκύπτει και  αξίζει τούτο ιδιαιτέρως  να τονιστεί ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία και πιο συγκεκριμένα το Οικουμενικό Πατριαρχείο προετοίμαζε αυτή την Μεγάλη Πανορθοδόξου Χαρακτήρα Σύνοδο, σχεδόν επί έναν αιώνα και πιο εντατικά με γοργότερους ρυθμούς  από το 1961 με τις τακτικές πανορθόδοξες Προσυνοδικές Διασκέψεις οι οποίες  συγκαλούνταν σε τακτική βάση όλα αυτά τα χρόνια και πάντα υπό την προεδρεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου το οποίο είχε και όλη την πρωτοβουλία της συγκλήσεως του. Η τελευταία προσυνοδική διάσκεψη συνεκλήθει τον Δεκέμβριο του 2015 στην Γενεύη.

 Ως έργο και αποστολή τους, αυτές οι προσυνοδικές πανορθόδοξες διασκέψεις όλα αυτά τα χρόνια ,  είχαν  την  συστηματική προετοιμασία αφενός της ατζέντας των εσωτερικών  θεμάτων μεγάλων ζητημάτων που βρίσκονται σε μεγάλη εκκρεμότητα στους κόλπους της Ορθοδοξίας και ενίοτε προκαλούν τριβές τέτοιες, και αφετέρου οργάνωναν τα διαδικαστικά ζητήματα.

Συζητούσαν,  επί παραδείγματι το σχίσμα του 1924 εξ αφορμής της αλλαγής του Ιουλιανού ημερολογίου στο (νέο) Γρηγοριανό ημερολόγιο  που ακολουθούν μόνο η Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως,  η Ελλαδική Εκκλησία η  Εκκλησία της Κύπρου  και η νεοσύστατος Αρχιεπισκοπή της Αλβανίας  ενώ αντιθέτως το υπόλοιπο της Ορθοδόξου Εκκλησίας στο σύνολο της από τα Ιεροσόλυμα την Αντιόχεια αλλά και το Άγιο Όρος  έως  όλες τις Σλαβόφωνες και Αραβόφωνες Εκκλησίες συνεχίζουν να ακολουθούν το πάτριο ημερολογίο.  Συζητούσαν δεν και δια μακρόν και  όλα τα διαδικαστικά και οργανωτικά  ζητήματα, όπως λ.χ πότε και πού θα συγκληθεί η Μεγάλη Σύνοδος υπό ποιους όρους και υπό ποιές προϋποθέσεις αλλά και άλλα θέματα που δεν είναι τοις παρούσης να θίξουμε.

Όταν ο χρόνος ωρίμανσης της προετοιμασίας του μεγάλου τούτου ιστορικού γεγονότος έφτασε ο Οικουμενικός Πατριάρχης συνεκάλεσε τρεις φορές της Σύνοδο των 14  ηγετών των Ορθοδόξων Εκκλησιών διαδοχικά  στο Φανάρι, τον Μάρτιο του 2013 τον Δεκέμβριο του 2014 και τον Ιανουάριο του 2016 στο Σαμπεζύ της Γενεύης.

Σε αυτή την τελευταία σύνοδο των προκαθημένων επισφραγίστηκε αφενός για ακόμα μια φορά η ενότητα των Ορθοδόξων Εκκλησιών και αφετέρου η άσβεστος βούληση για την ολοκλήρωση τούτου του μεγάλου βήματος της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Βεβαίως οφείλουμε να πούμε προς αποφυγή παρερμηνειών πως όλες οι προηγούμενες Σύνοδοι συνεκλήθηκαν κάθε φορά που γινόταν προσπάθεια καινοφανών νεοδοξιών ή κακοδοξιών που ως αποτέλεσμα αλλοιώναν το Δόγμα, το Πνεύμα  και της Ουσία της Ορθοδόξου Εκκλησίας και την Αγιοπατερική και  Αγιοπνευματική παράδοση.

Είχαν δηλαδή, όλες οι προηγούμενες Πανορθόδοξοι και Οικουμενικές  Σύνοδοι  να επιλύσουν και να αποφανθούν επί δογματικών και άκρως ουσιωδών θεολογικών ζητημάτων , σε πολλές των περιπτώσεων δε, μείζονων προβλημάτων εξ ου και οι αποφάσεις για την σύγκληση τους ελάμβανε ο ίδιος  Αυτοκράτωρ του Βυζαντίου.

Αντιθέτως η σύγκληση της μεγάλης πανορθοδόξου χαρακτήρα Συνόδου μέλουσης να συγκληθεί τον προσεχή Ιούνιο, έχει στην ατζέντα της προς συζήτηση επίλυση και αποφάσεις κυρίως και πρωτίστως επί εσωτερικών διαδικαστικών ζητημάτων, παρά δογματικού χαρακτήρα ζητήματα.

Ζητήματα  διαδικαστικής και διοικητικής φύσεως  και υποθέσεις που ταλανίζουν το Σώμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας επί 10ετιες τώρα,  εκτός αν στο μεταξύ προκύψουν  εκκλησιολογικής ή θεολογικής φύσεως ζητήματα που είναι δυνατόν να προκύψουν και επαγωγικά ή ευθέως να αμφισβητούνται και δογματικής τάξεως αλήθειες,  όπως λέγεται από  μεγάλη μερίδα έγκριτων  θεολόγων σε όλο τον κόσμο πως  συμβαίνει με το κείμενο που αφορά τις ¨σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας με τον υπόλοιπο Χριστιανικό κόσμο¨.

Κείμενο το οποίο έχει, κατά πολλούς Αρχιερείς και έγκριτους Θεολόγους  εύλογα εγείρει (δυστυχώς και ως μη όφειλε) σφοδρότατες αντιδράσεις καθώς θίγει  και δογματικής φύσεως ζητήματα, αφού ούτε λίγο  ούτε πολύ,  εμμέσως πλην σαφώς αφού πρώτα αναγνωρίζει την ιστορικότητα των άλλων υπολοίπων Χριστιανικών δογμάτων, όπως η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία  οι Προτεστάντες ή ακόμα χειρότερα οι Ευαγγελιστές και άλλος ον ουκ έστι αριθμός ομολογιών και  ¨εκκλησιών¨ στην συνέχεια έμμεσα αλλά με πλήρη σαφήνεια,   έρχεται να τις αναγνωρίσει δια του μυστηρίου του  βαπτίσματος με την λεγόμενη ¨βαπτισματική θεολογία¨, η οποία  κυρίως δια της οικουμενικής κινήσεως στο πλαίσιο του θεολογικού διαλόγου της Ορθοδόξου Εκκλησίας με τις επί μέρους άλλες, μη αναγνωρισμένες όμως  από την Ορθόδοξη Εκκλησία χριστιανικές ομολογίες. ¨Βαπτισματική θεολογία¨ όπου    εν πολλοίς απορρίπτεται από την Ορθόδοξη Θεολογία  στο σύνολο της. Αναγνώριση των άλλων λοιπών χριστιανικών ομολογιών η οποία εμμέσως πλην σαφώς γίνεται και με το κείμενο που αφορά  <το  μυστηρίου του γάμου και τα κωλύματα αυτού>, κείμενο που επίσης συναντά αντιδράσεις σε ορισμένα άρθρα του που υπαινίσσεται το γάμο μεταξύ χριστιανών ετεροδόξων(π.χ Καθολικού ή προτεστάντη με Ορθόδοξο; η .

 Αν και  οφείλουμε να τονίσουμε πως το καυτό ζήτημα του ημερολογίου που δίχασε, ταλάνισε και ταλανίζει  μεγάλο μέρος της Ελλαδικής επικράτειας με μεγάλους διχασμούς σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο  αλλά και σε άλλα σημεία τόπους και χώρες όπου κυριαρχεί το Ορθόδοξο Δόγμα στους Λαούς εδημιούγησε επίσης μεγάλα προβλήματα , και όφειλε πράγματι να συζητηθεί και επιτέλους να υπάρξουν λύσεις και αποφάσεις,  εν τούτοις, στο όνομα της ενότητας καθώς προκαλούσε έντονες τριβές μεταξύ των εκκλησιών,  βγήκε τελευταία στιγμή από τον κατάλογο των θεμάτων προς συζήτηση και αποφάσεις,   καίτοι ήταν εκ των πλέον καυτών ζητημάτων.

Όπως παρομοίως και το ζήτημα του Αυτοκεφάλου  για το πως και από ποιον παραχωρείται το αυτοκέφαλο εις μια Τοπική  Εκκλησία όταν αυτή αποφασίσει ότι είτε θέλει να αυτονομηθεί είτε θέλει δημιουργήσει μια νέα εκκλησιαστική οντότητα στην περιοχή ή την ήπειρο που υπάρχει και βιώνει την ορθόδοξη Αγιοπνευματική και Αποστολοπαράδοτη  Ιερά  Παράδοση,  της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας.

Και τα δυο αυτά ζητήματα όπως και άλλα ενώ προϋπήρξε όλα αυτά τα έτη κατάλληλη προετοιμασία και προεργασία για να υπάρξουν λύσεις και αποφάσεις εν τούτοις στην Σύνοδο των προκαθημένων του Ιανουαρίου στο Σαμπεζύ της Γενεύης τον περασμένο Ιανουάριο αφαιρέθηκαν και μπήκαν στον κατάλογο για μια επόμενη σύνοδο ανάλογου χαρακτήρα. Υπό την προϋπόθεση βεβαίως ότι όλα θα έχουν αίσια έκβαση στην Σύνοδο του Ιουνίου στην Κρήτη.

Παραμεριζόντας στο παρόν κείμενο,  όλα αυτά και άλλα πολλά πράγματι  εξίσου σημαντικά   εσωτερικά ενδογενή θεολογικά  προβλήματα που έχει να επιλύσει αυτή η Μεγάλη και Πανορθόδοξος Σύνοδος,  και που δεν είναι ούτε του παρόντος, ούτε της στιγμής,  ούτε αρμοδίως είναι δυνατόν να παρουσιασθούν και αναλυθούν και πάντως χωρίς διάθεση κοσμικού πνεύματος, αλλά επειδή κυρίως δεν  αποτελούν την φύση και την ουσία αυτής της ανάλυσης στην οποία δόθηκε μόνον μια ελάχιστη ¨πρόγευση¨ και μια ¨ώσμωση¨ αυτών των προβλημάτων ώστε και ο αναγνώστης να αντιληφθεί την σοβαρότητα του γεγονότος ως ιστορικού δεδομένου , καθώς έτι περαιτέρω ανάλυσης τους , πολύ δε περισσότερο εις  αναγνωστικό κοινό που είναι δυνατόν να μην είναι και κατάλληλα κατηριτισμένο θα μπορούσε να επιτείνει την σύγχυση ή και να φαλκιδεύει εκ λάθους ή εκ παραδρομής  τα ειλικρινή κίνητρα αυτής της δημόσιας παρέμβασης –ανάλυσης.

Πολύ δε  περισσότερο αφού   δεν αποτελούν ζητήματα στα οποία η Ελληνική ή άλλες αντίστοιχα εθνικές  κυβερνήσεις πρέπει   να αναμειχθούν,  ανεξαρτήτως αποτελέσματος και  όποια έκβαση και αν έχει  τελικώς αυτή η Μεγάλη Πανορθοδόξου Χαρακτήρα Σύνοδος, η πολιτική και οι πολιτικοί οφείλουν να μείνουν έξω αυτής ουδεμίας συζητήσεως ή άλλου σχολιασμού ή δηλώσεων τους πέραν των εις Αυτήν οφειλόμενων ευχών για την επιτυχή έκβαση Της.

Καθώς (φεύ) τυχόν ανάμειξης εθνικών κυβερνήσεων εις τις  όποιες αντιθέσεις και αν προκύψουν τελικώς, ή όποιο και αν είναι το τελικό  αποτέλεσμα, πολύ δε περισσότερο αν υπάρξει πιθανότητα να έχουμε επί μέρους αρνητική ή ολοκληρωτικά μη θετική έκβαση,   κάτι που όλοι  απεύχονται,  καθώς μια τέτοια πιθανή  αρνητική  έκβαση θα οδηγούσε σε ολέθρια αποτελέσματα όπως το σχίσμα μεταξύ των ορθοδόξων Εκκλησιών, εξέλιξης που υπό τις παρούσες συνθήκες δυστυχώς θα επηρεάσει το δίχως άλλο και τις υφιστάμενες γεωπολιτικές ισορροπίες μεταξύ εθνών και κρατών, για αυτό και μετ᾽ επιτάσεως συστήνεται  και επιβάλλεται η πλήρης αποστασιοποίηση και αποσόβηση οιασδήποτε πολιτικής ανάμειξης από οπουδήποτε και αν  είναι δυνατόν να προέλθει. Ή και αν παρ´ ελπίδα βρεθεί άσχετος –διότι περί ασχέτου θα πρόκειται- και προβεί εις οιανδήποτε πολύ δε  περισσότερο άστοχη οφείλει το σύνολο της πολιτικής τάξης να επαναφέρει αυτόν/ους εις την τάξη εις δεν μη συμμορφώσεως να καταδικάσει. Ειδάλλως θα δούμε φαινόμενα θρησκευτικού φανατισμού που δεν μπορούμε να φαντασθούμε τις περαιτέρω συνέπειες τους. Ας το έχουν αυτό υπόψη τους οι πολιτικοί μας καθώς πολιτική με την Θρησκεία και μάλιστα σε τέτοια κορυφαία θεολογικά ή εκκλησιαστικής ή πολύ περισσότερο εκκλησιολογικής ή ακόμα και δογματικής  φύσεως ζητήματα δεν μπορεί να γίνει!!  Όποτε υπήρξε τέτοια  ανάμειξη πολιτικής και θρησκείας ειδικά εις τις τρείς μονοθεϊστικές θρησκείες και μάλιστα  χωρίς να τηρούνται τα όρια και υπερέβησαν και οι δυο-θρησκεία και πολιτική-  πλευρές  τις κόκκινες γραμμές τα αποτελέσματα τα είδαμε. Ολέθρια!  Τα βιώσαμε αιώνες πριν με τις σταυροφορίες και τις ανερμάτιστες αιματοχυσίες, ορατός κύνδινος που παραμονεύει και σήμερα,  και εξ όσων φαίνεται αν δεν επικρατήσει σύνεση και σωφροσύνη,  δυστυχώς για τα επόμενα πολλά χρόνια  θα τα βιώνουμε με τραγικές και ολέθριες για την ανθρωπότητα συνέπειες…

Αντιθέτως αυτό που η Ελληνική πολιτεία μπορεί να  «εκμεταλλευθεί» και προσφέρεται ως χρυσή ευκαιρία ρος αξιοποίηση,  με την καλή και θετική έννοια,  κατά το μέτρο του δυνατού και χωρίς αυτό να θεωρηθεί ή να γίνει αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης για ίδιους λόγους του κάθε ενός που θα τολμούσε να σκεφθεί ιδιοτελώς, είναι αυτό καθ´αυτό το γεγονός και η ιστορικότητα του  που είναι αναμφισβήτητη.

Αυτή τη μεγάλη ιστορική ευκαιρία οφείλει η κυβέρνηση να την αξιοποιήσει θετικά και επ ωφελεία της χώρας με κάθε δυνατό τρόπο. Πρωτοβουλίες που θα βαρύνουν οφείλει και πρέπει να αναλάβει ο ίδιος ο  Έλληνας Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας αλλά και το ΥΠΕΞ σε όλα τα επίπεδα.  Το ολιγότερο είναι να προσκαλέσει τους ηγέτες όλων αυτών των κρατών, όπου ζει και υπάρχει αιώνες τώρα η Ορθοδοξία, στην Ελλάδα σε μια παγκόσμιου χαρακτήρα συνάντηση με κεντρικό θέμα την ειρήνη και την βαθιά ανθρωπιστική κρίση αλλά και τους κινδύνους που επαπειλούνται από όλο αυτό τα κύμα βίας. Το περισσότερο θα είναι να υπάρξουν διακρατικές συμφωνίες προς όφελος της χώρας τώρα που τις χρειάζεται ακόμα και το τελευταίο cent πόσο μάλλον όταν από τέτοιες διακρατικού χαρακτήρα μπορεί να προκύψουν μέγιστα για την Ελλάδα οφέλη.

Δηλαδή και εξηγούμαι για να μην παρεξηγηθώ ή υπάρξει παρερμηνεία : αποτελεί μια άριστη μεγάλη ευκαιρία για περαιτέρω σύσφιξη των διπλωματικών  και διακρατικών επί μέρους διμερών σχέσεων της Ελλάδος  μεταξύ αυτών  των χωρών-και είναι αρκετές σε όλο τον κόσμο και εις τις πέντε ηπείρους –  των οποίων οι 14  Ορθόδοξοι ηγέτες τους θα βρεθούν τον Ιούνιο στην Ελλάδα(Κρήτη). 

Θα μπορούσε δηλαδή  για να μην πω το γεγονός και η σημασία του το επιβάλλουν αφενός ο  Έλληνας πρωθυπουργός να προσκαλέσει όλους αυτούς τους ηγέτες σε μια υψηλού επιπέδου συνάντηση με αντικείμενο τις διαπολιτισμικές αλλά και τις διορθόδοξες και διαπολιτισμικές σχέσεις αλλά και γιατί όχι και ανάπτυξη ή  αιτία δημιουργίας όπου δεν υπάρχουν,   άλλου τύπου σχέσεις που είναι δυνατόν να αναπτυχθούν μεταξύ εκάστης χώρας με την Ελλάδα.

Αν δει κανείς προσεχτικά και μελετήσει  εις βάθος  τον χάρτη αυτών των χωρών θα βρει πολλά κοινά χαρακτηριστικά πέραν της Ορθοδόξου πίστεως, καθώς π.χ για τις αραβόφωνες Ορθόδοξες χώρες ναι μεν κύριο θρήσκευμα αποτελεί το παρεξηγημένο και παρερμηνευμένο Ισλάμ, αλλά το παρόν ιστορικό γεγονός δίδει μια θαυμάσια ευκαιρία για περαιτέρω σύσφιξη των διπλωματικών και διακρατικών  διμερών σχέσεων.

Ήδη με την Αίγυπτο οι συμφωνίες καλώς βαίνουν αν και μετ´ εμποδίων αλλά προχωράνε σε κάποιο ικανοποιητικό βαθμό. Το ίδιο φαίνεται να συμβαίνει  και με το Ισραήλ όπου στο έδαφος του επί 2000 χρόνια παραμένει το προσκύνημα των Αγίων Τόπων όπου έζησε και μαρτύρησε ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός, οι  συμφωνίες με το οποίο φαίνεται να προχωρούν με πιο ταχείς ρυθμούς, τουλάχιστον σε επίπεδο συνεργασίας κρατικών μυστικών υπηρεσιών αλλά και σε άλλα διμερή  επίπεδα.

Όσο δε για τις σλαυβόφωνες Ορθόδοξες χώρες στις οποίες κυριαρχεί και θα λέγαμε επικυριαρχεί με την δυναμική της η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία η δεσπόζουσα ηγετική μορφή ασφαλώς και είναι ο Πρόεδρος Βλαντιμίρ  Πούτιν ο οποίος σε μια τέτοια πρόσκληση του  Έλληνα Πρωθυπουργού ασφαλώς και δεν θα αρνούνταν καθώς θα αποτελούσε μια θαυμάσια ευκαιρία και για άλλες συζητήσεις σε διμερές και διακρατικό επίπεδο.

Η δε περαιτέρω σύσφιξη των Ελληνορωσικών σχέσεων που φαίνεται να χωλαίνει στην ουσία και τον περαιτέρω προγραμματισμό των εκδηλώσεων που έχουν προγραμματισθεί, |είμαστε δε στο τέλος Μαρτίου αρχές Απριλίου|  παρόλο που το 2016 έχει κηρυχθεί σε διμερές επίπεδο ως έτος ελληνορωσικής φιλίας  και εν τούτοις,  πέραν μιας ιστοσελίδας η οποία αραιά και που ανανεώνεται και πέραν μιας συμφωνίας του κρατικού πρακτορείου ειδήσεων με το τοπικού χαρακτήρα Ρωσικό  πρακτορείο  Σπούντινκ που έχουν γίνει  και τις τουριστικές εκθέσεις πέραν τούτων όμως  ουδέν περισσότερο!

Αν δεν ήταν δε και τα 1000 χρόνια του Ρωσικού Μοναστηριού στον Άθω όπου αναμένεται να τιμήσει με την παρουσία του και ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν κατά τους εορτασμούς του,  το έτος ελληνορωσικής φιλίας θα είχε χαθεί όπως άλλα και άλλα στο παρελθόν.

Η Μεγάλη λοιπόν Πανορθοδόξου χαρακτήρα Σύνοδος αφενός αποτελεί μια ξεχωριστή και ειδική  και ιδανική αφορμή για περαιτέρω σύσφιξη των Ελληνορωσικών σχέσεων |και παρακαλώ ας μη σπεύσει το ΥΠΕΞ να υπεραμυνθεί περί τούτων διότι επί της ουσίας δεν έχει να επιδείξει ΤΙΠΟΛΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ(!)| καθώς την παρούσα στιγμή δεν είναι η  ώρα για κριτική αλλά για έργα αποφάσεις και προ πάντων ουσία.

Το ΥΠΕΞ, για να λέμε τα πράγματα ως έχουν και να αποδίδουμε τα του καίσαρως τω καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ,  πράγματι δια του αρμοδίου Υφυπουργού Γιάννη Αμανατίδη μόλις προ ημερών συγκρότησε μια πολυπρόσωπη επιτροπή καθαρά υποστηρηχτικού και τεχνικής φύσεως χαρακτήρα με κέντρο και τα ζητήματα ασφαλείας των υψηλών προσκεκλημένων αλλά πέραν τούτου ουδέν από το ΥΠΕΞ , καθώς οιαδήποτε άλλη ανάμειξη από τον καθ ύλην αρμόδιο της ελληνικής πολιτείας θα αποτελούσε οδυνηρό λάθος και ολίσθημα!  Ήδη προ είπαμε το γιατί!  Ορθώς λοιπόν ο Υφυπουργός Γ. Αμανατίδης  περιορίζεται αυστηρά στα του συντονισμού αλλά   από το ίδιο το υπουργείο των εξωτερικών σε διπλωματικό και διακρατικό επίπεδο με επίκεντρο τούτο το μεγάλο και ιστορικό γεγονός αλλά και την ορθή χρήση αυτού σε όλα τα άλλα πλείστα όσα επίπεδα, ήδη εν τάχει προαναφέραμε συνοπτικώς και επιγραμματικά  μερικά, δυστυχώς τίποτα απολύτως και παντελής απουσία καθώς ή δεν έχουν αντιληφθεί την σπουδαιότητα του γεγονότος  ή μάλλον δεν είναι δυνατόν, στο ελληνικό ΥΠΕΞ όπως συμβαίνει 10ετιες τώρα έχουν πάψει  να χαράσσουν μακροπρόθεσμη στρατηγική γεωπολιτικού μακρόπνοου σχεδιασμού σε βάθος χρόνου.  Πάντα όμως  υπάρχει χρόνος αρκεί να υπάρχει και πολιτική βούληση.

Τούτο το μεγάλο ιστορικό γεγονός μπορεί να αποδώσει πολλά και μέγιστα και καρπούς πλούσιους ακόμα και στον τουρισμό -υπάρχει ακόμα χρόνος αλλά και κονδύλια κρατικά και ευρωπαϊκά – να προβληθεί με όλους τους δυνατούς τρόπους και τα αποτελέσματα για τον τουρισμό να είναι πέραν του αναμενόμενου και του προβλεπόμενου και πάντως όχι   επικοινωνιακού εντυπωσιασμού αλλά με απτά ανά χείρας και ταμείοις  αποτελέσματα,  αν και ευκαιρίας δοθείσης, οφείλουμε να πούμε πως  η αρμόδια Υπουργός κ. Έλενα Κουντουρά πράγματι καταβάλει τα μέγιστα ασχέτως αν εργάζεται σιωπηρά αθόρυβα  και άοκνα και δεν προβάλλεται το έργο και τα αποτελέσματα του για να λέμε και τα πράγματα όπως είναι και όχι  όπως θα ήθελαν κάποιοι να προβάλλονται. Κοντολογίς.  Θα μπορούσε ολόκληρη διατριβή να γραφτεί για το πως η ελληνική  πολιτική τάξη και  εξουσία,  χωρίς επαναλαμβάνω να κάνει το εγκληματικό λάθος να  αναμειχθεί,  εις την ουσία και εις την όποια έκβαση του τελικού αποτελέσματος της Μεγάλης Πανορθοδόξου Χαρακτήρα Συνόδου, να πετύχει τα μέγιστα αποτελέσματα αν βάλει έστω και τώρα  στο σχεδιασμό και τα πλάνα της τούτο το μεγάλο γεγονός, αν και ποτέ δεν είναι αργά.   Άλλωστε μόλις στις αρχές Ιανουαρίου αποφασίστηκε τελικά να μεταφερθεί η Σύνοδος αυτή από την Τουρκία όπου αρχικά είχε προγραμματισθεί και εξαγγελθεί να λάβει χώρα εις την Νίκαια της Βιθυνίας αλλά οι εν τω μεταξύ έντονες τριβές μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας επέβαλαν την αλλαγή του τόπου,  αφενός την προβολή του ιστορικού γεγονότος ως μεγάλο ιστορικό θρησκευτικό προορισμό την Ελλάδα ολόκληρη προβάλλοντας ανάλογα  και παράλληλα με την Κρήτη η οποία από τώρα έχει βουλιάξει,  άλλες πόλεις και νησιά,  όπως η Κόρινθος όπου κήρυξε ο Απόστολος των Εθνών Παύλος, η Πάτμος που είναι το νησί της αποκάλυψης του Ιωάννη, η Τήνος το Νησί της Παναγίας,  ο Άθωνας και μύρια όσα ευλογημένα  μέρη και τόποι όπου είναι καθαγιασμένη και ποτισμένη η Ελληνική Γη  με αίμα μαρτύρων και Αγίων.

Μέγα κεφάλαιο επίσης ανεκμετάλλευτο εδώ και αιώνες  η ελληνική γλώσσα στην οποία είναι γραμμένα  η Καινή Διαθήκη και τα Ευαγγέλια των μαθητών του Χριστού χάριν της οποία όλα τα ελληνικά πανεπιστήμια θα μπορούσαν να διοργανώσουν επιστημονικά  συνέδρια και ημερίδες διεθνούς χαρακτήρα με κέντρο και επίκεντρο όχι μόνο την ιστορικότητα αυτού καθ αυτού του γεγονότος της συγκλήσεως της Μεγάλης Πανορθοδόξου Συνόδου αλλά και άλλα εξίσου σημαντικά παρεμφερούς ή συναφούς   θεματικού  χαρακτήρα.

Είναι δεκάδες αν όχι 100αδες οι ευκαιρίες και οι προκλήσεις που προσφέρει αυτή η μεγάλη ιστορική ευκαιρία για την Ελλάδα να προβληθεί δεόντως και κατάλληλα όπως και όπου πρέπει εις τα πέρατα της γης. Θα μπορεί να αποτελέσει δε θαυμάσια αφορμή η Ελλάδα να γίνει γνωστή όχι μόνο για τον θαυμαστόν πλούτο της αρχαίας Ελληνικής πολιτιστικής και πολιτισμικής κληρονομίας αλλά και της μεγάλης αρχαίας Αποστολοπαράδοτης και Αγιοπατερικής και Αγιοπνευματικής  κληρονομίας ως μέγα και ιερό προσκύνημα της Χριστιανοσύνης αφού στα ελληνικά γράφτηκαν τα ευαγγέλια και μεταφράσθηκε η Αγία Γραφή. Στην Ελληνική γη μαρτύρησαν πλείστοι όσοι των Αγίων και Οσίων. Στην Ελλάδα και την αρχαία Ελληνική και Βυζαντινή επικράτεια  έλαβαν χώρα όλες οι προηγούμενες οικουμενικές σύνοδοι! Στην Αρχαία Ελληνική και Βυζαντινή επικράτεια υπήρξαν οι μεγάλες στιγμές της Χριστιανοσύνης προ και μετά του σχίσματος του 1054. Επαναλαμβάνω μελέτη ολόκληρη θα μπορούσε να γραφτεί για το πως εδώ και αιώνες η χώρα μας αφήνει ανεκμετάλλευτο αυτό τον πλούτο και το Θείο και Ιερό Δώρο της Χάριτος του Θεού στην Ελλάδα. Δώρο που θα μπορούσε να αποδίδει εις το διηνεκές και διαχρονικά καρπούς αλλά και οικονομικά οφέλη σε αυτή την καταπληγωμένη από μίση, πάθη και πολιτικές, ενίοτε και θρησκευτικές ίντριγκες, αν υπήρχε ορθή και προ πάντων χρηστή  διαχείριση των δωρεών του Θεού σε αυτό τον Ευλογημένο Θείο και από πολλές απόψεις Ιερό Τόπο. Μυριάδες οι ευκαιρίες αλλά είναι τέτοια η αλλοτρίωση η πολιτισμική η θρησκευτική και προ πάντων η πνευματική που δυστυχώς πολιτική και θρησκευτική τάξης –για πνευματική δε συζητά κανείς παντελώς ανύπαρκτη ή μη μόνον ελάχιστες σκιερές  αλλά πάντως φωτεινές εξαιρέσεις- που πλέον η πνευματική ηθική σήψη δεν αφήνει περιθώρια πνευματικής ανάνηψης. Ίσως όμως και κάπου αυτά τα κεράκια που πάντα θα υπάρχουν για να σπάνε το βαθύ σκοτάδι και αυτή την φορά να δώσουν φως! Φως ! περισσότερο φως!   Φως που θα φωτίσει και τους Ιεράρχες μας από όλο τον κόσμο. Φως. Σύνεση και προ πάντων Διάκριση για να λάβουν τις Ορθές κατά την Πίστη και τα Δόγματα της Αληθείας που άλλοι, οι προκάτοχοι τους δια του Λαού και του πιστού ανώτερου και κατώτερου κλήρου διαφύλαξαν ως κόρην οφθαλμού επί αιώνες ολόκληρους. Είθε αυτή η Μεγάλη Πανορθόδοξος Σύνοδος να σκορπίσει Φως. Να διατρανώσει την  ψυχική και εκκλησιολογική –θεολογική ενότητα εντός του πληρώματος Της  Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας  και δια αυτών να τελεσιουργήσει και να σφυρηλατήσει την ενότητα κρατών λαών και εθνών χάριν της Ειρήνης και της Γαλήνης.   

Η 19^η  Ιουνίου όπου θα τελεσθεί Πολύ Αρχιερατικό και Πολύ Πατριαρχικό Συλλείτουργο, προεξάρχοντος του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου, είναι έτσι και αλλιώς εκ  των πραγμάτων  το κορυφαίο και μείζον γεγονός και πράξη αυτής της ιστορικού χαρακτήρα Συνόδου, όχι μόνο διότι θα εορτασθεί πανορθοδόξως και δια της φυσικής  παρουσίας των ηγετών της Ορθόδοξης Εκκλησίας εις ένα ορισμένο  τόπο  η Πεντηκοστή και θα εκζητηθεί η επίνευσης του Παναγίου Πνεύματος και του Παράκλητου για τον φωτισμό των Ιεραρχών σε τούτο το κορυφαίο εκκλησιαστικό γεγονός, και στο οποίο  είναι δυνατόν να δοθεί όχι απλώς αίγλη και  λαμπρότητα, αφού έτσι και αλλιώς η Θεία Λειτουργία θα μεταδίδεται LIVE  από 10αδες αν όχι 100αδες τηλεοπτικά δίκτυα του κόσμου ανά τον κόσμο, αλλά τούτο θα μαγαλυνθεί έτι περαιτέρω  αν στην ύψιστη αυτή  στιγμή της Θείας Λατρείας που είναι η Ευχαριστιακή Ένωσης του Κτιστού (του Ανθρώπου) με τον Άκτιστο Θεό, σε αυτή την κορυφαία ιερουργική και τελετουργική  πράξη της Θείας Λειτουργίας,  βρεθούν ως απλοί πιστοί |εκείνοι που το θρήσκευμα τους το επιτρέπει και είναι εκ των πραγμάτων  η μεγάλη πλειοψηφία εκ των ηγετών των εθνών και κρατών των οποίων οι Ορθόδοξοι ηγέτες των Εκκλησιών τους μετέχουν αυτής της Συνόδου| παρεβρεθούν στο κορυφαίο και ύψιστο  γεγονός της Θείας Λειτουργίας και οι ηγέτες αυτών των Ορθοδόξων Λαών και Εθνών,  όχι δια τον εντυπωσιασμό και την πολιτική αίγλη που έτσι και αλλιώς προσδίδεται ούτε για τα φλας και τις κάμερες αλλά για την ουσία που είναι η ενότητα όχι μόνον η Εκκλησιαστική και η διορθόδοξη στους κόλπους επιζητούμενη και εκζητούμενη από τον Θεό Χάρις, αλλά  για την επιβεβαίωση και επισφράγιση της  ψυχικής  και λαϊκής  ενότητας  Λαών και Εθνών οι οποίοι δια των πολιτικών και πνευματικών και εκκλησιαστικών ηγετών τους θα βρεθούν ως ένα Σώμα. Μια ψυχή. Μια καρδιά προσευχόμενοι και αιτούμενοι και εκείνοι από τον Θεό την παγκόσμια ειρήνη αλλά και την επικράτηση αν όχι της Αγάπης που είναι το άπαν και το τέλειο δώρο του Θεού στο Άνθρωπο και  για την ανθρώπινη φύση και υπόσταση, τουλάχιστον την ηρεμία και γαλήνη εις τους λαούς και τα έθνη. τα οποία εδώ και μια 10ετια απειλεί το άμορφο τέρας των σκοτεινών δυνάμεων του μίσους και του φανατισμού ακραίων και τραγικά παρερμηνευμένων  απόψεων του Ισλάμ των εκδοχών  του Σουνιτισμού και του Σαλαφισμού, από τις πλέον ακραίες σκέψεις και σχολές  ερμηνείας  του Κορανίου και των όσων διακήρυξε  ο ιδρυτής του Ισλάμ Μωάμεθ, ιδέες και απόψεις  που  δυστυχώς εξαπλώνονται στο σώμα της ανθρωπότητας ως μολυσματική ασθένεια που κατατρώει και κατακρεουργεί την    ανθρωπότητα.