Από τον Αλέξανδρο Στεφανόπουλο
ΑΥΣΤΗΡΗ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ. ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ. ΜΗ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ. Εκτός αν δεν έχετε τίποτα καλύτερο να κάνετε…
Αυτό το κείμενο αποτελεί την συνέχεια των δυο προηγούμενων σχετικών Editorial της 11ης Ιανουαρίου 2011 και του Editorial της 20ης Ιανουαρίου 2011. Εκ τότε πλην δυο έκτακτων και ειδικών παρεμβάσεών μας τον Φεβρουάριο την πρώτη για το ταξίδι άνευ αντικειμένου και ουσίας του Δημήτρη Δρούτσα που όντως επιβεβαιωθήκαμε και μια δεύτερη αρκετά αποτελεσματική αφού με όσα καταθέσαμε με αφορμή την επίσκεψη της Α/Υπουργού κ. Φώφης Γεννηματά το ίδιο διάστημα που καθώς φαίνεται εκ του αποτελέσματος ελήφθησαν σοβαρότατα υπ’ όψιν οι παρατηρήσεις και οι επισημάνσεις μας αφενός, και αφετέρου σε ό,τι αφορά στο πρόγραμμα και την δράση της κ. Υπουργού και ουσία είχε και παραγωγική ήταν, δεν εμφανίσθηκα. Σιωπή. Ένα πράμα «άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει» που λένε, ένα τέτοιο με έπιασε. Δεν ξέρω γιατί αλλά αυτό με έχει πιάσει. Έτσι νιώθω. Αυτό το συναίσθημα με διακατέχει κάθε μέρα. Όλη μέρα. Κάθομαι στο laptop και εκεί που πάω να γράψω κάτι με σταματά…
Άσε που την έχω καταβρεί με αυτή την «ηρεμία», αν και με όσα γράφω σήμερα μπελάδες βάνω πάλι στο κεφάλι μου αλλά τι να κάνω; Έλεγα λοιπόν ότι με πιάνει μια άρνηση, όχι παραίτηση, άρνηση! Όχι, δεν τεμπελιάζω απλά δεν θέλω να μιλήσω. Δεν θέλω να γράψω. Τίποτα! Για κανένα θέμα. Έτσι μου την βάρεσε. Μόνον διαβάζω. Συνέχεια. Παρακολουθώ κάποια συγκεκριμένα ρεπορτάζ. Αλλά διαρκώς σκέφτομαι και διάφορα που μερικά θα σας τα πω, μιας και δική μου είναι η στήλη ό,τι θέλω λέω και ό,τι θέλω γράφω.
Ευτυχώς δηλαδή από τότε που δημιουργήθηκε η πραγματικά ελεύθερη αδέσμευτη και χωρίς εξαρτήσεις ηλεκτρονική δημοσιογραφία, μπορούμε να λέμε ελεύθερα την γνώμη μας. Χωρίς φόβο. Μόνο με πάθος. Ενίοτε. Γιατί παλιότερα, τουλάχιστον σε όσα μαγαζιά έχω δουλέψει, αν το ρεπορτάζ ή το άρθρο δεν ήταν σύμφωνο ή δεν εξυπηρετούσε τα συμφέροντα του εκδότη ή του αμέσως πάνω από εμένα –αρχισυντάκτη-διευθυντή σύνταξης κτλ- έμπαινε στο συρτάρι και περιμένε. Ή θαβόταν. Η πετιόταν κανονικά. Τώρα ευτυχώς άλλαξαν τα πράγματα. Άρδην. Καμία σχέση που λένε το τότε με το σήμερα. Μα καμία όμως. Και ευτυχώς.
Υπάρχει τουλάχιστον σε ηλεκτρονικό και διαδικτυακό επίπεδο ελευθερία. Και ασυδοσία όμως. Και λασπουριά. Και εκβιασμοί. Και συμβόλαια ηθικής και επαγγελματικης εξόντωσης εκτελούνται και μάλιστα έναντι ευτελών «τιμημάτων» ναι. Υπάρχουν και αυτά. Ξέρω τα έχω νιώσει καλά… Α! Υπάρχει όμως και κάτι άλλο ξεχασμένο από τα μεγάλα ΜΜΕ. Διασταύρωση! Διαβάζεις κάτι. Π.χ. για να πάρω ένα προσωπικό παράδειγμα, κάνεις research και ψάχνεις να βρεις Αλέξανδρος Στεφανόπουλος,¨”για να δούμε τι φτούτο είν’ τούτο ‘δο” ας πούμε. Πέφτεις στο ΚΑΛΑΜΙ και διαβάζεις όλα αυτά τρελά που γράφει και την λάσπη που πετά ο συγκεκριμένος. “Ούπς! Την πατήσαμε” λές αμέσως. Το ξανά σκφέφτεσαι λίγο πιο πολύ, μιλάμε πάντα για σοβαρούς και υποψιασμένους εννοείται. Ο υποψιασμένος όμως αναγνώστης -και τώρα και όσοι δεν ήταν υποψιασμένοι με όσα βλέπουν κάθε ημέρα στο διαδίκτυο γίνονται- αμέσως, επειδή έτσι και αλλιώς δεν πείθει ο συγκεκριμένος με τις μπούρδες και τις φαντασιόπληκτες επινοήσεις του – αμέσως κάνεις μια μικρή έρευνα βάζεις το σχετικό λήμα και εν προκειμένω ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΥΚΟΜΗΤΡΟΣ και αμέσως βρίσκεις με στοιχεία αποδείξεις και ντοκουμέντα. Την άλλη όψξη της υπόθεσης και την εξήγησης της εμπάθειας. Για μένα δηλαδή την αλήθεια για το ποιος είναι πραγματικά αυτός ο «κύριος» και γιατί έχει τόσο μίσος ώστε να γράγει μπούρδες και ψεύδη. Επί πλέον θα πέσεις στην άλλη άποψη. Στην έρευνα μας η οποία παραθέτει και αδιάσειστα στοιχεία και το κυριώτερο χωρίς να βρίζει χυδαία. Απλά παραθέτει στοιχεία για το ποιόν και το “ήθος” του συγκεκριμένου ατόμου που μολύνει το Ελληνικό διαδίκτυο. Αυτά για να μη ξεχνιώμαστε…
Ή βλέπεις μια «είδηση» που την εμφανίζουν 100αδες ελεύθερα και χωρίς πολιτικές, οικονομικές ή άλλους είδους εξαρτήσεις site & blog μια μια ειδική έρευνα αμέσως βλέπεις ποιος πράγματι την έβγαλε το ρεπορτάζ και την είδηση και πότε. Για αυτό επί την ευκαιρία το λέω είναι πραγματικά να γελάς με όσα συμβαίνουν γύρω μας και εδικά με εκείνους που από την μια ο ένας αντιγράφει κανονικά τον άλλο -και αν βάζει και πηγή- πάει και έρχεται, όταν δεν βάζει όμως, τότε αρχίζει το πανηγύρι. Τελευταίο από τα 100αδες πια που μετράμε –και βγάζει και μάτι που να πάρει- η είδηση με το ομόλογο της διασποράς. Ενώ η είδηση βγήκε από εδώ νωρίς το απόγευμα της Τρίτης 8 Μαρτίου(11) και από τον Ρ/Σ Flash στην Αθήνα γύρω στις 05:00 το πρωί την μετέδωσε από την εκπομπή του με live σύνδεση με την εδώ ανταποκρίτρια του σταθμού στην Νέα Υόρκη την καλή συνάδελφο Δέσποινα Συριοπούλου ο Μιχάλης Πολυδώρου στον Flash και έτρεχαν πρωί πρωί όλοι στην Ελλάδα.
Και ευτυχώς σε κλάσμα δευτερολέπτου αναπαράχθηκε από τα 100αδες ελεύθερα και ανεξάρτητα blog & site σε αντίθεση με τα λεγόμενα «γνωστά και μεγάλα» ΜΜΕ –πλην ελαχίστων εξεραίσεων για να είμαι και δίκαιος- όπως άλλοστε συμβαίνει κάθε φορά που βγάζουμε ένα θέμα. Αν αρχίζαμε και βάζαμε τα links όσων αναπαράγουν τα ρεπορτάζ, τις έρευνες και τα άρθρα μας, τότε ειλικρινά θα θέλαμε ένα με δυο άτομα μόνο για αυτή την δουλειά.
Τέλος πάντων για να μη σας ζαλίζω κιόλας, το νόημα το πιάσατε όσων λέω. Δύσκολο εώς πολύ δύσκολο σήμερα από την μια να εξαπατήσεις, γιατί ο υποψιασμένος θα βρει άκρη σε ό,τι πέφτει μπροστά του ή σε ότι του στέλνουν, και από την άλλη εύκολο αλλά πάρα πολύ εύκολο λέμε τώρα να γράψεις ψέματα να πετάξεις λάσπη ή να εξαπατήσεις τον αναγνώστη σου αν δεν είναι υποψιασμένος…
Έλεγα λοιπόν ότι αυτή την περίοδο, που πέρασε αλλά και αυτή που έρχεται ότι δεν θέλω να μιλάω. Να γράφω. Για τίποτα και για κανέναν! Ένας πεσσιμισμός άλλο πράμα. Δεν ξέρω με προβληματίζουν πολλά. Πάρα πολλά. Που συμβαίνουν γύρω μας… Μια πρώτη σκέψη που κάνω, έτσι επιφανεικά λέω, είναι ότι δεν ξέρω αν αξίζει τον κόπο όλη αυτή η προσπάθεια. Να γράφουμε και να κάνουμε ρεπορτάζ. Αποκαλύψεις και ξανά αποκαλύψεις. Για ποιον; αλλάζει κάτι; Γιατί; Τι αλλάζει; Για ποιούς; Αφού όλοι μια μέρα θα πεθάνουμε. Αλλού θα δώσουμε λόγο. Τι νόημα έχουν όλα αυτά. Γιατί να χαλώ τις καρδιές μου με τον κάθε ένα; Γιατί να ξεχωρίζω και να με δείχνουν. Οι μισοί να θέλουν να κάψουν ζωντανό και άλλοι μισοί να σε αποθεώνουν όπου σε δουν. 26 χρόνια τώρα αυτή η δουλειά. 14 χρόνια στο εκκλησιαστικό ρεπορτάζ στο κουρμπέτι το πολιτικό και στην έρευνα και 12 χρόνια τώρα από το 1999 (και λίγο πιο πριν) στα θέματα του Ελληνισμού της διασποράς. Τι έγινε; Τι πέτυχα; Αν θέλω να κάνω ένα προσωπικό απολογισμό. Δεν ξέρω. Οι άλλοι θα το κρίνουν άμα φύγω. Όταν εκλείψω…Πάντα έτσι γίνεται. Τότε κλείνουν οι λογαρισμοί και τα τευταίρια όλων μας, μόλις μας σκεπάσουν και μας παραχώσουν στην μάνα γη.
Αναρωτιέμαι γιατί να χαλάω τις καρδιές μου με κάποιον; Μου λέει ένας φίλος που έχει βαλθεί να με μάθει πως να κάνω χρήματα «εσύ με το ταλέντο και την πένα που έχεις μπορείς να βγάλεις πολλά λεφτά» μου λέει και μου ξανά λέει όποτε με βλέπει. Γράφε τα καλύτερα για όλους. Λέγε, μωρέ, και ψέματα. Ασε τους συναισθηματισμούς. Αφού αυτό θέλουν. Να τους εξαπατάς. Κάντο. Και θα το κάνεις καλύτερα από όλους» τον ακούω και σκέπτομαι… Προβληματίζομαι. Μπας και έχει δίκιο;
Τι έχω εγώ να χωρίσω με το Λυκομήτρο ας πούμε; Λέω τώρα… και πλάκα κάνω. Τίποτα δεν έχω να χωρίσω. Με κανέναν! Εκείνος την «δουλειά» του και εμείς την δική μας… αλλά λέμε. Κουβέντα να κάνουμε, ο κρύος ιδρώτας να χύνεται…πάνω στο παχύδερμο και χοντρόπετσο τομάρι…κάποιων.
Προβληματίζομαι λοιπόν όλες αυτές τις ημέρες. Τι καταφέραμε τόσα χρόνια-από το 2006 –που γράφουμε και αποκαλύπτουμε όσα (π.χ. αν θέλω να δω εδώ τα εσωτερικά με την δήθεν “οργανωμένη ομογένεια”) γίνονται για την Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Νέας Υόρκης (τώρα πια το μείζονος φάτε το δεν σας χρειάζεται έρχεται και άλλη ομοσπονδία… και αυτήν εμείς βοηθάμε να γίνει…οσονούπω θα σκάσει μύτη… αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι….) ΤΙΠΟΤΑ!
Οι ίδιοι και οι ίδιοι μένουν. Τα πρόσωπα είναι τα ίδια. Αλλαξοκωλιές γίνονται με τις καρέκλες και τα “αξιώματα”, αλλά η μία σταθερή “αξία” είναι ο Π. Γαλάτουλας! Αυτόε ο άνθρωπος που ορθώς ο επίτιμος πρόεδρος της ομοσπονδίας Βασίλειος Σταθάκος ονόμασε καρκίνωμα της ομογένειας και της Ομοσπονδίας. Καμία αλλαγή. Στο συγκεκριμένο θέμα θα επανέλθω σύντομα με συγκεκριμένες αποκαλύψεις. Πριν την παρέλαση της 27ης Μαρτίου στην 5η λεωφόρο της Νέας Υόρκης. Και θα έχουμε πάλι αναταραχές, φοβέρες και απειλές… “Δίκες και καταδίκες”, προπυλακισμούς, απαγορεύσεις και επιλεκτικούς αποκλεισμούς. Τα ίδια και τα ίδια δηλαδή καμία σοβαρότητα. Τους φταίει ο δημοσιογράφος και όχι αυτοί που έχουν το πρόβλημα να ψάξουν να βρουν λύση.
Είπαμε δεν γράφω, όχι δεν εργάζομαι. Όπου μπορώ και με όποιο μέσο μπορώ να βοηθήσω τον Ελληνισμό-στο μέτρο του δυνατού- το κάνω και έτσι θα συνεχίσω. Έχω πει και έχω γράψει από το 2006, και το πιστεύω βαθιά μέσα μου ως πίστη και πεποίθηση μου ότι «ο Ελληνισμός είναι εθνική υπόθεση όλων μας. Δεν είναι μονοπώλειο κανενός». Και το εννοώ. Μέσα σε όλα που σκέπτομαι όμως αναρωτιέμαι. Αποκαλύπτουμε ένα σωρό σκάνδαλα, διοικητικές και οικονομικές ατασθαλίες, και ποιο το αποτέλεσμα;
Δυστυχώς κανένα αυτί εκεί μέσα(στην Ομοσπονδία Ελλ. Σωματείων ΝΥ) δεν ιδρώνει! Σαν να μην υπάρχει θεσμός. Μόνο πρόσωπα, ίντρικες, δολοπλοκίες και μηχανισμοί, ραδιουργίες, ψέμα και συκοφαντίες, ύβρεις και απειλές. Καμία σοβαρότητα. Καμία υπευθυνότητα. Για μια 15ετια τώρα τα ίδια και τα ίδια. Παντελής έλλεψης αξιοπρέπειας -μιλάω σε θεσμικό επίπεδο, για να μην παρεξηγηθώ-, γιατί κατά τα άλλα υπάρχουν μέσα στον οργανισμό και μεταξύ των αντιπροσώπων και ειδικά μέσα σε αυτό το ΔΣ και τίμιοι και άξιοι! Και ηθικοί -πλην Γαλάτουλα βέβαια…μην τρελαθούμε κιόλας- και επαγγελματίες και εργάτες και ευπρεπείς. Που θυσιάζουν ώρες και προσωπικό χρόνο. Για μια ιδέα. Την ιδέα του Ελληνισμού. Της συνέχειας. Του έθνους και της φυλής μας. Την συνέχεια των παραδόσεων, των εθίμων και του πολιτισμού μας.
Θεσμικά όμως ο οργανισμός βρίσκεται βυθισμένος στην απόλυτη σήψη Έχει αποδομηθεί πλήρως. Βρίσκεται σε απόπτωση. Όχι τώρα με αυτή την διοίκηση. Αυτοί περί άλλων μεριμνούν και τυρβάζουν… Ένας οργανισμός χωμένος μέσα στην διαφθορά. Πολιτική και ηθική διαφοθορά. Έχει περιέλθει σε πολιτική αφασία. Έρμαιο σήμερα μιας παρεούλας ρεβανσιστών και ανθρώπων μειωμένου κύρους που δρουν εξωθεσμικά. Χρησιμοποιώντας -λόγω γραμματείων και συμφωνιών κάτω από το τραπέζι- ως μαριονέτες καλοκάγαθους και τίμιους ανθρώπους όπως ο Ηλίας Τσεκερίδης.
Δεν μπορεί αλλιώς να εξηγηθεί αυτό που συμβαίνει τελευταία. Αναρωτιέμαι πότε είχε δίκιο ο Δημήτρης Καστανάς. Όταν το 2008 και το 2009, αλλά και το 2010 έλεγε δημοσίως ότι δεν πρόκειται να δεχθεί ουδεμία τιμή από την Ομοσπονδία, χαρακτηρίζοντας τον Γαλάτουλα δημοσίως “αγράμματο & ψεύτη” ή σήμερα που κάνει εξώφυλλο στο περιοδικό ΕΣΕΙΣ τον Ηλία Τσεκερίδη (που έβριζε χυδαία) και τον Π. Γαλάτουλα (που επίσης είχε καταξευτιλίσει και …καλά έκανε…αλήθειες έλεγε);
Αναρωτιέμαι τελικά ποιος από τους δυο είναι ο καραγκιόζης; όπως χαρακτηριστικά μιλούσε για τους αξιωματούχους της Ομοσπονδίας. Δεν έχει σημασία ποιοι ήσαν τότε και ποιοι είναι σήμερα. Σημασία έχει ότι μιλούσε για το θεσμό. Δεν έλεγε πρόσωπα γιατί αν μιλούσε για πρόσωπα θα είχε και συνέεπειες.. Εκτός και αν τότε που τα έλεγε, δεν υπήρχε η Ομοσπονδία, και εδώ που τα λέμε ως θεσμός δεν υπάρχει, αφού δεν έχει ούτε συνέχεια, ούτε συνέπεια. Γιατί αν ο θεσμός, παρά τα λάθη και τις παραλείψεις και τα όποια εσωτερικά προβλήματά του, είχε τουλάχιστον συνέχεια, συνέπεια και αξιοπρέπεια, δεν υπήρχε περίπτωση να κάνει μια τέτοια επιλογή στο πρόσωπο του κ. Δ. Καστανά, με τον οποίο δεν έχω τίποτε. Ίσα-ίσα κάποτε τον βοήθησα στα δικαστήρια που είχε με τον Θανάση Κουρτέση και πολλές φορές τον προέβαλα και τον στήριξα, όταν έλεγε αλήθειες, έστω και σκληρά με ανάρμοστο δημόσιο λόγο. Δεν έπαυαν όμως αυτά που έλεγε να είναι αλήθειες και να τον ανεβάζουν στην συνείδηση της ομογένειας.
Ίσως αποφάσισε να δώσει συγχωροχάρτι σε αυτούς που κατέκρινε και επέκρινε, με αντάλλαγμα μια κορδέλα και ένα πουλί (εννοώ αυτό που θα παραλάβει στην εκδήλωση του Hilton). Το θέμα όμως με την επιλογή του κ. Καστανά δεν είναι αυτά που έλεγε κάποτε και αυτά που κάνει σήμερα -πλήρης αναντιστοιχία έργων και λόγων- όσο το απίστευτο και πρωτοφανές σκάνδαλο που εκτυλίσσεται αυτές τις μέρες. Όμοιο του ο Ελληνισμός δεν ξανά έζησε. Σκάνδαλο τεράστιων διαστάσεων. Σκάνδαλο που θα μείνει βαριά σκια στην ιστορία της Ομοσπονδίας.Ποτέ άλλοτε στην ιστορία του οργανισμού, ουδείς εξ εκείνων που έχουν τιμηθεί με τον τίτλο του τελετάρχη έχουν πάρει έστω και ένα δολάριο, με οποιοδήποτε πρόσχημα. Αντιθέτως όλοι όσοι έχουν τιμηθεί έχουν δώσει και με το παραπάνω. Δηλαδή με αυτή την λογική θα έπρεπε ο κύριος Philip Christopher ας πούμε να λέει κάθε φορά δώστε μου και ένα ποσό για τις ώρες που βάζω δουλεύοντας προσωπικά για την προετοιμασία της εκδήλωσης στο Hiltton δώστε και ένα ποσοστό από τους δωρητές που φέρνω τόσα χρόνια” Μάλλον δε θα το έλεγε ποτέ κανένας αληθινά κύριος και αξιοπρεπής από όσους η Ομοσπονδία έχει τιμήσει με αυτόν τον ύψιστο τίτλο τιμής, όχι για να πάρουν την δωρέα των 5 ή των $10.000 όπως συνήθως γίνεται εδώ και χρόνια. Και ας μη κρυβόμαστε αυτό είναι και το κριτήριο επιλογής των ΕλληνοΑμερικανών τελεταρχών. Για φανταστείτε τα ίδια να έλεγε ο John Catsimatides και όλοι αυτοί. Κανείς δεν θα έλεγε κάτι τέτοιο. Αυτό το προνόμιο της ντροπής το έχει μόνον ο κ. Δημήτρης Καστανάς. Λυπάμαι κύριε Δημήτρη αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Ποιά έξοδας Ποιόν δουλεύεις τώρα; ή τα παιδιά που δούλεψαν εκείνη την ημέρα θα πάρουν κάτι περισσότερο; Μη τρελαθούμε τώτα επειδή δεν μπορούν να μιλήσουν; Το θέμα όμως δεν είναι αυτή η σκαιά και χυδαία εκμετάλευση αυτού του κυρίου, και εδώ που τα λέμε καλά τους κάνει. Τους ταπεινώνει και τους ντροπιάζει ειδικά τους συγκεκριμένους. Τον Τσεκερίδη και τον Γαλάτουλα γιατί και τους δυο στο πρόσφατο παρελθόν τους έχει κατά ευξευτελίσει. Δημόσια. Αυτοί έχουν χάσει την έξωθεν καλή μαρτυρία. Δυστυχώς και ο κύριος Ηλίας Τσεκερίδης που για ένα εξώφυλο και μερικές παρουσιάσεις στο κανάλι του Δημήτρη Καστανά ξεπουλά και ήθος και αξιοπρέπεια. Το ερώτημα είναι αν έχει το δικαίωμα να ξεπουλά τον θεσμό εκείνος και ο Γαλάτουλας. Και καλά ο Γαλάτουλας τέτοιος είναι τέτοια θα κάνει. Αλλού είναι το θέμα. Υπάρχει τεράστιο και μείζον σκάναδαλο. Κύριοι του ΔΣ αν έχετε την ελάχιστη αξιοπρέπεια πρέπει να ξανά δείτε το θέμα. Όλοι σας. Για φανταστείτε να ήταν στην διοίκηση η ομάδα Δημητρίου ή άλλοι θα είχε γίνει ο ΧΑΜΟΣ! Από την εξωθεσμική ομάδα αυτή που τώρα “κυβερνά”. Δυστυχώς ο “κύριος” αυτός, ξεπέρασε τα εσκαμμένα. Όχι μόνο απαίτησε να λάβει το ποσό των $10.000 υποτίθεται για τα έξοδα του τηλεμαραθώνιου, αλλά έβγαλε και από πάνω και θα το δείτε το προσεχές διάστημα με στοιχεία, αποδείξεις και ντοκουμέντα. Και εδώ σταματώ! Και ας αναλάβουν τις ευθύνες τους οι αξιωματούχοι του οργανισμού, γιατί κάποια στιγμή θα κληθούν να δώσουν λόγο και απολογία γι’ αυτό το πρωτοφανές σκάνδαλο που διαδραματίζεται την περίοδο αυτή. Την ευθύνη για το σκάνδαλο αυτό δεν την έχουν οι κύριοι Τσεκερίδης και Γαλάτουλας την έχετε όλοι οι υπόλοιποι και κυρίως ΕΣΕΙΣ κύριε Δημητρίου ως επικεφαλής της ελέγχουσας μειοψηφίας. Για αυτό σας τίμησαν κάποιοι με την ψήφο τους και αν θυμάμαι δεν ήταν και λίγοι… Το ίδιο ισχύει και για ΕΣΑΣ κύριε Καλαμάρα και για κάθε σοβαρό και αξιοπρεπή άνθρωπο που υπηρετεί το θεσμό. Επαναλαμβάνω αν αυτή η επιλογή γίνονταν από την ομάδα Δημητρίου (λέμε τώρα οι άνθρωποι έχουν αποδείξει ποιοι είναι μπορεί ανεύθυνοι να υπήρξαν στο παρελθόν αλλά ανήθικοι δεν υπήρξαν ποτέ!) θα είχε γίνει σεισμός! Αυτή είναι η αλήθεια είτε σας αρέσει είτε όχι. Βοά η ομογένεια έξω. Τα ακούτε κάθε ημέρα και κάθε ώρα. Άσε που όλο το χρήμα(και αυτό να το πάρετε υποσχέσεις ήταν μέχρι αν μπει στο ταμείο έχουμε χρόνο πάντα έτσι γίνεται μακάρι να πάρετε τα 40.000 και βλέπουμε) οι μεγάλες προσφορές θα δίνονταν έτσι και αλλιώς. Να πω ότι προσφορά ήταν οι προηγούμενοι ραδιομαραθώνιοι του Νίκου Φύλλα ή του Διαματάρη το ειδικό τεύχος που έκανε μετά την βράβευση του να πω ναί! Αλλά όχι και προσφορά ο μαραθώνιος του Καστανά που αύριο και πριν ακόμα βγάλει την κορδέλα από πάνω του πάλι θα σας βρίζει, και εδώ που τα λέμε καλά θα σας κάνει. Έτσι είναι κύριοι είτε σας αρέσει είτε όχι. Και μετά αναρωτιέστε Κύριε Τσεκερίδη γιατί σας έκλεισαν την πόρτα άνθρωποι όπως ο Βασίλειος Μαρκεζίνης ή άλλοι που είχαν προταθεί και τώρα τρέχετε να βρείτε και άλλους Gran Marshal για να μην είναι μόνος ο Καστανάς γιατί ξέρετε τι ξευτίλα σας περιμένει έτσι και έχετε μόνον τον Καστανά! Θέλει και ερώτημα για να καταλάβετε γιατί δεν πατάνε -και δεν θα πατάνε στο εξεής σοβαροί άνθρωποι στην Ομοσπονδία στο εξής σας το προεξοφλούμε- γιατί εμείς θα συνεχίσουμε να κάνουμε ότι μπορούμε για αυτό. Θα ενημερώνουμε τους πάντες για τα έργα, τις αποφάσεις και τις ημέρες της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων. Δυστυχώς έχει δώσει εξετάσεις αυτός ο θεσμός τα τελευταία 15 χρόνια και έχει αποτύχει! Όλοι σας! Αναρωτιέστε γιατί δεν έρχονται υπουργοί της κυβέρνησης και χαλάτε τον κόσμο. Δεν ξέρετε την απάντηση; Θέλει πολύ μυαλό να την καταλάβετε; Αυτά όλα διαβάζουν-και φροντίζουμε εμείς για αυτό, ενημερώνοντας τους για όσα έχουν συμβεί κατά το παρελθόν ή όσα διαδραματίζονται τώρα επί των ημερών σας, για να μη ψάχνεται αλλού για ευθύνες και φαντάσματα- που γίνονται εκεί μέσα,(χρόνια τώρα όχι με την δική σας διοίκηση να είμαι δίκαιος θέλω) όπως έχετε ΟΛΟΙ ΣΑΣ καταντήσει τον θεσμό(!) και κρατούν και καλά κάνουν αποστάσεις. Προσβάλλωντας, με τις ενέργειες και τις επιλογές σας τους προγόνους σας που και ιδρώτα έχυσαν και μόχθησαν και χρήμα- πολύ χρήμα κύριε Ηλία Τσεκερίδη- έβαλαν από την τσέπη τους πριν κάτι χρόνια για να ορθώσουν τον θεσσμό! Και εσείς τι κάνετε τώρα; Για σκεφτείτε τι κάνετε; Γιατί πολύ φορβάμαι ότι αν συνεχίσετε έτσι θα ξεπεράσετε σε έργα και αυτόν ακόμα τον Διαμαντίδη προσπαθώντας να φτάσετε το δυσθεώρατο ύψος ήθους του Γαλάτουλα! Να πράγματι ο στόχος και το όραμα σας είναι να ξεπεράσετε τον κύριο Γαλάτουλα ε σας διαβεβαιώ ότι είστε σε καλό δρόμο! Πολύ καλό δρόμο! Μη πάρετε όμως και ανθρώπους σοβαρούς στο λαιμό σας όπως ο Γιατρός Φροίξος Γούσης και άλλα επίσης έντιμα άτομα. Αν εσείς θέλετε και δεύτερη θητεία με τον Γαλάτουλα χέρι χέρι την έχετε εξασφαλίσει αλλά η ομοσπονδία θα αδειάσει! Η περίοδος χάριτος τέλειωσε και τώρα αρχίζει δουλειά. Αποκαλύψεις και ρεπορτάζ! Πολύ ρεπορτάζ! Αυτά ως προς την Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων ΝΥ. Και θα επανέλθουμε.Δριμύτεροι.
Έχω πει και έχω γράψει και άλλα τόσα έχουμε αποκαλύψει για τον κύριο Θεόδωρο Σπυρόπουλο(του επίσης ανύπαρκτου ΣΑΕ Αμερικής) ε και; Συνεχίζει να είναι αυτός που είναι. Να διχάζει, αντί να ενώνει. Να πληρώνει χιλλιάδες δολάρια για μια εμφάνιση στις εφημερίδες, αντί να τα δίνει για τις πραγματικές ανάγκες του Ελληνισμού και της παιδείας που πάει από το κακό στο χειρότερο. Η ίδια καταάσταση δυστυχώς και σε όλους τους μεγάλους Εθνικό τοπικούς οργανισμούς. Πλήρης αφασία. Όλα για το θεαθήναι. Για την βιτρίνα. Για την φωτογραφία και από πίσω κανένα αντίκρυσμα. Δυστυχώς.
Αυτή είναι η μια όψη του νομίσματος. Υπάρχει και άλλη. Που λέει ότι τελικά δεν είναι έτσι. Απλά για όλα χρειάζεται χρόνος. Εμπειρία. Υπομονή. Βλέπεις άλλη η ορμή του 30 και του 35αρη και άλλη η εμπειρία του 45αρη… Μεγάλη διαφορά. Έχουν γίνει πολλά και σημαντικά και εδώ στην Αμερική χάρη στις έρευνες και το ρεπορτάζ μας. Το λένε οι άλλοι όχι εμείς. Το λένε επίσημοι φορείς και τους ευχαριστούμε. Και ξανά λέω τέτοιες επιστολές δεν τις δημοσιοποιούμε από πεποίθηση αλλά και για να μη τους βομαρδίζουν μετά οι γνωστοί καλοθελητές μαζί με τον Λυκομήτρο με 1000δες email δυσφημιστικά εις βάρος μου και όχι τίποτα άλλο είναι και ενοχλητικά ασχέτως αν πάνε στα spam αν και κάποιοι μας τα προωθούν για να ξέρουμε τι μας γίνεται.
Μεγάλη υπόθεση καθημερινά να ανοίγεις το email σου και να βρίσκεις θετικά σχόλια-για την δουλειά σου και τα αποτελέσμα της- φίλων και συναδέλφων αλλά κυρίως καταξιωμένων μελών της κοινωνίας και του δημόσιου γίγνεσθαι στην Ελλάδα και την Αμερική. Έχουν αλλάξει πολλά. Μικρά και μεγάλα. Άλλα τα λέμε και άλλα όχι. Πάρα πολλά. Ας μη τα απαριθμούμε. Δεν χρειάζεται άλλωστε. Αυτοί που πρέπει τα γνωρίζουν.
Επανέρχομαι στο συναίσθημα της άρνησης που με έχει καταβάλλει. Δεν ξέρω με έχει πιάσει μια πεσσιμιστική διάθεση. Με έχει κυριεύση έτσι που δεν λέει να μ αφήσει. Από την άλλη, όταν έρχομαι αντιμέτωπος με την πραγματικότητα και βλέπω πόσα πετυχαίνουμε καθημερινά, λέω μέσα μου “οφείλω να συνεχίσω”. Μη κοιτάτε που δεν τα γράφουμε και δεν τα αποκαλύπτουμε ή δεν κραυγάζουμε και δεν χτυπάμε τα τύμπανα κάθε φορά που κάνουμε ή πετυχαίνουμε κάτι. Δεν ανήκει στην φιλοσοφία μας αυτή η τακτική του καθρεπτίσματος και της αυταρέσκειας. Σιχαμάρα και μακριά από εμάς αφενός, και αφετέρου αν γράφαμε και αποκαλύπταμε όσα κάνουμε με τους συνεργάτες καθημερινά, σε όλα τα επίπεδα –στην Ελλάδα ή εδώ στην Νέα Υόρκη- τότε κάθε ημέρα θα είχαμε ένταση και διαρκή πόλεμο. Με όλους και για όλα. Σε όλα τα επίπεδα. Και ειδικά εδώ στην Ελληνική κοινότητα των ΗΠΑ που κατοικοεδρεύουμε. Ο μηχανισμός που υπάρχει και λειτουργεί εις βάρος μας με την γνωστή λάσπη, τις ύβρεις τα ψεύδη και τις συκοφαντίες αλλά και την υπόγεια εις βάρος μας προπαγάνδα και διαβολή ίσως και να είχε εξασθενίσει, αν αποφασίζαμε να μην αποκαλύπτουμε τα πάντα. Για όλους και για όλα… τα κρατάμε όμως στο αρχείο. Να δείτε τι έχει να βγει το προσεχές διάστημα από το αρχείο… Μεγάλη υπόθεση το αρχείο…
Το ίδιο φυσικά ισχύει και για την Ελλάδα με αυτά που μας στέλνουν φίλοι και συνεργάτες μας. Ευτυχώς όμως εκεί υπάρχουν καμιά 300αρια πραγματικά ελεύθερα, ανεξάρτητα και αληθινά αδέσμευτα sites και blogs –φίλοι και συνεργάτες μας οι περισσότεροι – που ο κάθε ένας στον τομέα του κάνει θαυμάσια δουλειά. Για αυτό και δεν ασχολούμαστε με την ελληνική ειδησεογραφία. Την σήψη και την διαφθορά. Ειδικά όλη αυτή η συστάδα των blogs & sites που ασχολούνται με τα εθνικά θέματα και την αφύπνιση του απανταχού Ελληνισμού. Ευτυχώς και Δόξα Σοι ο Θεός. Να είστε καλά, παιδιά. Να συνεχίζετε το ίδιο δυναμικά το έργο και την εθνικού χαρακτήρα αποστολή σας. Έλεγα λοιπόν –για να μη χάνω και τον ειρμό της σκέψης μου το παθαίνω τώρα τελευταία όλο και πιο συχνά – ότι δεν θέλω να μιλάω. Δεν θέλω να γράφω. Αρνούμαι. Πώς το λένε!
Απλά δεν θέλω να πω τίποτα. Γιατί αν γράψω όσα μου έρχονται στο μυαλό και το νου ή όσα μαθαίνω, τότε την κάτσαμε την βάρκα, που λένε. Χαμός θα γίνει πάλι. Ειδικά εδώ στο greek χωριό της Αστόριας και της Αμερικής τα περίχωρα. Το έλα να δεις! Θα γίνει. Κάτι ξέρω που σας λέω…
Αυτό που κάνω είναι να διαβάζω κάθε μέρα. Από την μια τα email σας-και δεν βαριέστε να γράφετε τα ίδια και τα ίδια μερικοί- και από την άλλη την καθημερινή τρέχουσα ειδησεογραφία. Διεθνή και ελληνική. Τα πάντα όλα που λένε. Όλα! Τα διεθνή. Τα παγκόσμια. Την αυτοκαταστροφή του κόσμου που έρχεται με ταχείς ρυθμούς. Την τεχνητή παγκόσμια οικονομική ύφεση. Την γενική αποδόμηση του κόσμου. Την εναλλακτική πληροφόρηση, που αν πιστέψεις όσα γράφονται και λέγονται καθημερινά θα τζάσεις κανονικά.
Τα βράδια διαβάζω εδώ και μήνες την Αποκάλυψη του Ιωάννη. Με έχει πιάσει μια ανησυχία. Παραλληλίζω κάθε τι που βλέπω να συμβαίνει με εδάφια της αποκάλυψης και παθαίνω ένα ρίγος. Μια ανατριχίλα. Με διαπερνά ένα πράγμα λες και με χτυπά ηλεκτρικό ρεύμα. Σόκ κανονικό. Αντιστοιχίζω εικόνες και γεγονότα με το άνοιγμα των επτά σφραγίδων και το σάλπισμα των επτά σαλπιγκτών και χάνω τον ύπνο μου.
Μετά ανατρέχω στα γεγονότα που συμβαίνουν στην Ελλάδα. Διαβάζω και πληρφορούμαι καθημερινά –όπως όλοι μας φαντάζομαι – για την όλο και πιο τραγική κατάσταση στην Ελλάδα από την μια και από την άλλη κάθομαι και μελετώ όλες αυτές τις ειδικές μυστικές και φανερές εκθέσεις, αναλύσεις (ειδικών και μη), και σε πιάνει πανικός…Έρχονται πολύ άσχημα πράγματα. Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Τώρα…
Μελετώ σε βάθος τα ρεπορτάζ που καθημερινά (και φυσικά όπως πάντα) περισσυλλέγουμε έναν ορυμαγδό πληροφοριών. Άλλες πετάμε και άλλες που διασταυρώνουμε μια προς μια. Είτε για όσα έρχονται, είτε για όσα συμβαίνουν στο άλλοτε θολό και άλλοτε θεοσκότεινο διεθνές και ελληνικό παρασκήνιο. Αν μπορούσα θα έγραφα ασταμάτητα για όλα. Μερικές φορές όταν ξεχνιέσαι και γράφεις μπορεί να περάσουν και ημέρες και να μη το καταλάβεις… μερικές φορές το παθαίνω… Και όταν το συνειδητοποιώ τρελαίνομαι…
Σκέφτομαι αν μπορούσαμε θα δημοσιεύαμε όλα όσα μας έρχονται αν δεν επρόκειτο να προκληθούν προβλήματα. Σοβαρά προβλήματα. Ύστερα πάω στα email σας. 100αδες καθημερινά. Ήθελα να ήξερα δεν κουράζεστε μερικοί να μας λέτε τα ίδια και τα ίδια. Τόσα που –στα αλήθεια – σκεφτόμαστε καιρός είναι πια – να ανοίξουμε ένα ειδικό forum όπου θα δημοσιεύουμε μόνο τα email που λαμβάνουμε από παντού! Καθημερινά. Πραγματικοί θησαυροί βρίσκονται εκεί μέσα! Αλλά και σκουπίδια. Κάθε είδους σκουπίδι και απόβλητο. Ότι θες, μαθαίνεις. Για όλους και για όλα! Καθημερινά 100αδες email. Δικά σας. Συναδέλφων. Φίλων. Συνεργατών. Άσχετων. Υβριστών(τέτοια έχουμε κάμποσα, παλαιότερα 10αδες καθημερινά αν και τώρα τελευταία έχουν λιγοστέψει τόσο που αρχίζω να ανησυχώ ότι κάτι δεν κάνουμε καλά). Τέλος πάντων. Το μοναδικό καλό που είχε αυτή η αυτολογοκρισία και ο «σκασμός» που επέβαλα στον εαυτό μου ήταν ότι επιτέλους σταμάτησε να χτυπά σα δαιμονισμένο το τηλέφωνο. Μια χαρά ήταν. Άσε που άρχισα να κάνω και κάτι τρελές σκέψεις να το κλείσω ή να το δωρήσω σε κανέναν τρελό το «μαγαζί» και να φύγω για κανά νησί να τελειώσω τα βιβλία μου. Έ ρε χαράς ευαγέλλια για ορσιμένα λαμόγια που κυκλοφορούν (ακόμα) ελεύθερα. Δεν ξέρω για πόσο ακόμα… Θα δούμε…
Δεν ξέρω ακόμα με τριβελίζει αυτή η σκέψη. Αρκετά «σας βάλαμε σε μπελάδες» τόσα χρόνια με αυτό εδώ το site. Από την άλλη… Τέλος πάντων. Τόσοι και τέτοιοι απίστευτοι μπελάδες και περιπέτειες που κάποιοι ουκ ολίγες φορές από το 2006 που το γυρίσαμε στο πιο επαγγελματικό ως site βάθληκαν να μας κλείσουν. Αυτοί έκαναν τις δικές τους προσπάθειες να μας φιμώσουν και εμείς τις δικές μας να παραμείνουμε ανοιχτοί online 24 ώρες το 24ωρο. Αυτοί μας έκλειναν προς στιγμή. Άλλες φορές για ώρες και άλλες πάλι για κανά δυο τρεις ημέρες. Κάμποσες φορές έγινε αυτό. Τελευταία φορά ήταν με τον Παϊσιο τον περασμένο Νοέμβριο… ( του 2010). Εμείς τρέχαμε και ξανά τρέχαμε.
Ιδρώναμε και τελικά τσουπ (!) πάλι online. Την μια μας την έκαναν κάτι Τουρκόσποροι από εδώ, που τους βρήκαμε και σταμάτησαν την άλλη κάτι Σκοπιανοί- κανά δυο τρείς φορές – που επίσης τους εντοπίσαμε και τους την σπάσαμε αλλά και τσαμπουκαλευτήκαμε. Αν το καλοσκεφτείς έχει και αυτό το παιχνίδι την δική του γοητεία. Αδρεναλίνη. Αμάζευτα τα υγρά… Ο ιδρώτας. Ο κόπος και ο μόχθος. Έτσι αποφάσισα να κάμω συμμαχίες. Να καλέσω ενισχύσεις που λένε. Και έτσι έκαμα. Οργάνωσα μια σύναξη. Φίλων και συνεργατών. Και κάπως έτσι άρχισαν όλα. Μετά άρχισαν να ξεφυτρώνουν σα μανιτάρια το ένα μετά το άλλο… Site & Blog. Ελεύθερα και ανεξάρτητα. Χωρίς δεσμεύσεις. Χωρίς διαπλοκές. Χωρίς συμφωνίες κάτω από το τραπέζι. Κάπως έτσι άρχισαν όλα…
Ήταν τότε τέλη του 2007 που μαζευτήκαμε καμιά 20αρια φίλοι-δημοσιογράφοι και μη- στην Αθήνα και αποφασίσαμε να δημιουργηθούν και άλλα blog. Πολλά Blog. Και άλλα site. Πολλά Site! Και έτσι έγινε. Από τότε έχουν βγει πολλά blogs & sites. Το κάθε ένα στον τομέα του. Είχε μαλλιάσει η γλώσσα μου να πείσω κάποιους. Κάποιοι άλλοι δεν ήξεραν κάν τι είναι blog. Τελικά τα καταφέραμε. Έγιναν πολλά. Πάρα πολλά. Και ο ένας βοηθά τον άλλο. Το ένα χέρι νύβει το άλλο που λέμε. Ένα τέτοιο πράμα. Βέβαια το ίδιο έκανα και άλλοι πολλοί. Και καλά έκαναν. Δεξιοί και Αριστεροί. Αναρχικοί και διάφορα λαμόγια ουρές του νεοεκδοτικού κατεστημένου. Επόμενο ήταν. Έτσι θα κάθοταν. Άσε που μας κόλησαν και την στάμπα του ακοδεξιού. Του Εθνικιστή. Αλοίμονο. Ας είναι ουδέν καλό αμιγές κακού. Και τα ανάπλιν.
Και ευτυχώς γίνεται καλύτερη δουλειά. Το ένα καλύτερο από το άλλο. Το έχω πει και θα το ξανά πω. Η πραγματική ελεύθερη και ανεξάρτητη χωρίς δεσμεύσεις και πολιτικές εξαρτήσεις, δημοσιογραφία, βρίσκεται στην έντιμη και με ήθος ελεύθερη ηλεκτρονική δημοσιογραφία. Η Ελλάδα άργησε σε αυτό τον τομέα αλλά τώρα πήρε φωτιά το διαδίκτυο. Και κάθε ημέρα στατιστικά στην Ελλάδα ανοίγουν και μέχρι 8 Blog έτσι έλεγε μια έρευνα που διάβαζα. Αλλά και πολλά σκουπίδια ρε γαμώτο.
Τέλος πάντων, έτσι έγινε και είδατε να ανοίγουν τόσα blog, για να καλύψουμε την δική μας αδυναμία βάλαμε και άλλους σε αυτό το παιχνίδι –και τώρα με βρίζουν περισσότεροι, όχι τίποτα άλλο τους έβαλα να κολυμπήσουν και ούτε κείμενο δεν τους στέλνω – για να γυρίσω στα δικά μας εδώ στο greek town της Νέας Υόρκης και των περιχώρων. Αυτοί μας έκλειναν. Ή νόμιζαν πως μας έκλειναν και εμείς ξανά ανοίγαμε. Πλάκα είχε. Αλλά το καλύτερο ήταν όταν προσπαθούσαν-αρκετές φορές είναι η αλήθεια και μάλλον θα το ξανά κάνουν το προσεχές διάστημα με όσα θα βγάλουμε- κάτι επιτήδιοι από εδώ από το Greek omogenia.
Την μια φορά θυμάμαι ήταν ένας παππούς. Ο εθνικός “θρύλος” και παππούς της ομογένειας. Ο “θρύλος” της Αστόριας, γνωστός τσιγκούνης που του είχαμε αλλάξει τα φώτα τότε που μεσουρανούσε με τα κατορθώματα του είχε πληρώσει κάποιους να μας blogάρουν αλλά τίποτα. Μάπα το καρπούζι. Τσάμπα το παραδάκι.
Και την άλλη, μια τύπισα ψυχοεξαρτημένη και αλλοπαρμένη, το καλοκαίρι του 2008, που απειλούσε τον τότε συνεργάτη μας ότι αν δε κατεβάσει το site θα τον πάει στα δικαστήρια. Μη πω όνομα και αρχίσει νέα αναταρχή. Άσε καλύτερα. Άλλωστε την ξέρουν πια όλοι… Δεν χρειάζονται περισσότερα να πω. Έχει δώσει δείγματα της «κατάστασης» της…
Τι να πρωτοθυμηθώ όλα αυτά τα χρόνια. Εκεί που νόμιζαν «τον φάγαμε τον π…στη τον τελειώσαμε τον κ@ριολη» και άλλα τέτοια κουλά να κυκλοφορούν στην πιατσα και στα e mail – και εμείς γελάγαμε – κάνοντας τον «κατανόμαστο μέγα δάσκαλο και εθνικό ευεργέτη της ομογένειας» Γιώργο Λυκομήτρο να καβαλά το καλάμι του και να να πανηγυρίζει και να πετά λάσπη ακόμα πιο πολύ, εκεί την παταγαν.Και έτσι θα πάει μακριά η βαλίτσα…
Τελευταίο κρούσμα ήταν η απόπειρα του πάλαι ποτέ πανίσχυρου Παϊσιου τον περασμένο Νοέμβριο(του 2010) να μας κλείσει αλλά και εκείνος την πάτησε. Όχι μόνον δεν μας έκλεισε, όπως θα ήθελε αυτός και 10αδες άλλοι όμοιοι του, αλλά μας ενίσχυσε ακόμα πιο πολύ!
Και επί την ευκαιρία για να σταματήσει και αυτό το παραμύθι. Όπως είδατε και διεύθυνση έχουμε όποιος θέλει την βρίσκει την έχουμε αναρτημένοι εξ αρχής που βγήκαμε στον αέρα. Επειδή η λάσπη και σε αυτό το θέμα έδωσε και συνεχίζει να δίνει και να παίρνει. Και έδρα η εταιρία έχει, και δικηγόρο έχει. Επειδή κάποιοι θέλανε (τρομάρα τους) να μας κάνουν μήνυση αλλά δεν έβρισκαν διεύθυνση και άλλα τέτοια μπουρδολογήματα και επινοήσεις. Μακάρι. Εδώ είμαστε! Κάντε όσες μηνύσεις θέλετε. Λεφτά να έχετε και εμείς εδώ είμαστε.
Όταν κάποιος στ’ αλήθεια θέλει να μας βρει, ούτε φαντάσματα είμαστε, ούτε ανύπαρκτοι. Μας έψαχνε λεέι ο Νικολάκης (Διαμαντίδης) να μας βρει και δεν μας έβρισκε ο τσιγούνης παππούς-τέσσερα χρόνια το ίδιο παραμύθι και τον δουελύαν όλοι- το ίδιο και ο Γαλάτουλας. Έ ρε κούνια που σας κούναγε. Ελάτε λοιπόν. Εδώ είμαστε. Κάντε όσες μηνύσεις θέλετε. Αν μπορείτε… Τώρα να δεις τι έχει να γίνει κύριε Πέτρο Γαλάτουλα. Τώρα να δεις τι θύελλα έρχεται… να δω που θα κρυφτείς αυτή την φορά; Ποιον θα βρεις να σε προστατέψει; Άντε να δούμε…
Γιατί τα λέω όλα αυτά- δικαίως θα αναρωτηθείτε – θα μου πειτε και εσείς στο πολύ χαλαρό.
Απάντηση. Γιατί –και αυτό κρατήστε το πολύ καλά – σε λίγο και όταν λέμε σε λίγο εννούμε σε πολύ λίγο –μετά την παρέλαση στην 5η Λεωφόρο της Νέας Υόρκης, ας πούμε για να σας δώσω μια ιδέα του χρονοδιαγράμματος και κυρίως μετά το Πάσχα – και μέχρι της 21 12 12… Θα γίνει το ΕΛΑ ΝΑ ΔΕΙΣ! ΜΕΓΑΛΟΣ ΧΑΜΟΣ! Κοσμοχαλασία! Θα καεί το ελληνικό διαδίκτυο! Τα email θα πηγαινοέρχονται σα δαιμονισμένα θα «σκάνε» στο inbox σας. Θα σείεται πάλι το πανελλήνιο και ο Ελληνισμός της διασποράς. Υγεία να έχουμε μόνον. Αλλά και ο ταλαίπωρος γράφων και υπογράφων να μην είναι καλά θα υπάρχουν άλλοι-πολύ καλύτεροι και ανώτεροι μου- που θα συνεχίζουν το έργο αυτό. Πρώτα ο Θεός. Θύελλα στην Ελλάδα. Και καταιγίδα θα έρθει στην Αμερική στους ομογενείς. Σε λίγες ημέρες.
Πολλά και σοβαρά θέματα σε όλους τους τομείς. Στην παιδεία. Στα εθνικά θέματα. Στο σκοπιανό.
Ρεπορτάζ που θα κλωνίσουν όμως και θα διχάσουν… Θα δείτε τι θα συμβεί με το Ομόλογο της διασποράς. Εκεί έχει να γίνει της απογοήτευσης. Τότε θα δούμε και εμείς και εσείς πολύ περισσότερα… Εκεί μακάρι ο Ελληνισμός της Αμερικής να φανεί αντάξιος των προγόνων του γιατί αλλιώς, αν γίνει αυτό που φοβόμαστε και ζούμε εμείς εδώ και 10 χρόνια… το οποίο και σκιαγραφούμε τότε αλί και τρεις αλί…
Το ίδιο θα παίξουν ρεπορτάζ και για την Αθήνα για κάποια θολά κέντρα και απόκεντρα… σε κάποιες γιάφκες εγκληματιών θα ανάψει συναγιαρμός. Κάποια δημοσιογραφικά στέκια πάλι θα ψάχνονται… Εδώ θα ήμαστε και θα το δείτε. Και ξέρετε πως όσα γράφονται δεν ξεγράφονται και πάνω από όλα τα εννοούμε…
Για αυτό να είστε εδώ συνέχεια. Μια περατζάδα την ημέρα και όχι μόνον πρώτη σελίδα, ή μόνο να βλέπετε τα θέματα του slide show, γιατί πλέον έχουμε αλλάξει σύστημα. Πολύ καλά θέματα βάζουμε και στις άλλες ενότητες. Σε όλες σχεδόν τις ενότητες. Απλά δεν τα (promote) άρουμε πια. Γιατί δεν χωράνε στην 1η σελίδα. Έτσι και αλλιώς δεν χρειάζεται.
Έλεγα λοιπόν ότι,
έρχεται μεγάλος χαμός! Χαλασμός κανονικός. Οργή και ξεσηκωμός θα έρθει. Παντού.
Όταν θα αρχίσουμε να δημοσιεύουμε μια σειρά από έρευνες και αποκλειστικά ρεπορτάζ που κάνει η ομάδα μας. Και μιας και είπα για ομάδα (φίλων και συνεργατών ουαί και αλίμονο αν τους εμφανίζαμε όλους. Ειλικρινά στρατός ολόκληρος από φίλους και συνεργάτες τους οποίους και ευχαριστούμε για ακόμα μια φορά. ΟΛΟΥΣ! Ανεξαιρέτως. Και κυρίως, οι καλύτεροι και πλέον αξιόπισττη πηγή μας είστε, εσείς οι απλοί αναγνώστες μας. Είστε οι καλύτεροι ρεπόρτερ μας! Γιατί ο καλά ενημερωμένος πολίτης είναι και εκείνος που μπορεί να παίρνει σωστές αποφάσεις, αυτό μη το ξεχνάτε ποτέ. Και ο καλύτερος ρεπόρτερ είναι ο ελεύθερος και ανεξάρτητος πολίτης.
Αποκαλύψεις για όλους τους συνεχώς και διαρκώς επινοούντας και εφευρίσκοντες απάτες και λαμογιές και για όλα τα λαμόγια που κυκλοφορούν πολιτικά (και μη) ακόμα ελεύθερα! …
Αποκαλύψεις που θα δημιουργήσουν και θα δρομολογήσουν για ακόμα μια φορά αναγκαστικά εξελίξεις πολιτικές και νέα δεδομένα σε πολλά επίπεδα. Και ειδικά εδώ στην Αμερική… Τέτοια και τόσα ρεπορτάζ και μάλιστα για γνωστά πρόσωπα, παράγοντες και παραγοντίσκους της δήθεν «οργανωμένης ομογένειας» που θα κλωνιστούν πολλά τζάκια. Πολλά μαγαζάκια. Πολλά πρόσωπα θα τσαλακωθούν και άλλα τόσα προσωπεία θα πέσουν…
Κάποιος θα πει. Και γιατί το λες; Γιατί προειδοποιείς και δεν αιφνιδιάζεις; Απάντηση. Τίποτα δεν γίνεται τυχαία… Μηνύματα ανταλλάσουμε…Μηνύματα δεχόμαστε… Απαντάμε λοιπόν.
Εδώ είμαστε! Και ξεκινάμε. Πόλεμο κανονικό! Σε όλα τα μέτωπα. Εναντίον του μνημονίου! Εναντίον της διαφθοράς. Εναντίον της ανηθικότητας. Αντίσταση και επανάσταση θα ξεσηκώσουμε. Θα σας πω σε άλλο editorial για ποια ακριβώς επανάσταση μιλώ. Και τι ακριβώς εννοώ. Καθαρά και ξάστερα. Όμως μέχρι τότε θα έχουμε εδώ μέσω διαδικτύου πόλεμο. Μέχρι τέλους και όποιος αντέξει. Αρκετά. Ως εδώ μη παρέκει!
Πολλά μπαϊράκια θα πέσουν και άλλα θα σηκωθούν ειδικά εδώ στην Νέα Υόρκη. Πόλεμος κανονικός!Χειρότερος από αυτόν του 2007 με την διοργάνωση του συνεδρίου της Ομοσπονδίας για το μέλλον του Ελληνισμού της Αμερικής. Που τώρα η ανάγκη για μια τέτοια διοργάνωση με τα χάλια και το κατάντημα που παρουσιάζεται σε Ο-Λ-Α ΤΑ Ε-Π-Ι-Π-Ε-Δ-Α ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ Μ-Ε-Γ-Α-Λ-Υ-Τ-Ε-Ρ-Η! Επιτακτική.
Πιο αναγκαία. Απαραίτητη! Επιβεβλημένη! Και να μου το θυμηθείτε, είτε είμαι εδώ είτε έχω εκλείψει ή πεθάνει, κάποτε αυτός ο διάλογος όπως τον προσδιορίσαμε και τον προγραμματίσαμε θα γίνει. Με το ίδιο concept έτσι θα γίνει. Γιατί το περιβόητο concept δεν ήταν τίποτα άλλο από τα ίδια τα καυτά προβλήματα του Ελληνισμού της Αμερικής, τα οποία βάλαμε σε μια ιεράχιση και ένα προγραμματισμό αναγκαίο και επιβεβλημένο. Με επαγγελματισμό και υπευθυνότητα. Παρά τα όσα επακολούθησαν και την λάσπη που πετάχτηκε.
Έρχονται λοιπόν πολλά ρεπορτάζ. Έρευνες που καθηλώνουν και σε κάνουν να αγανακτείς. Να οργίζεσαι. Να ξεσπάς όπως έχω ξανά γράψει με αφορμή το σκάνδαλο Παϊσίου…
Έρευνες για μεγάλους και φαινομενικά πανίσχυρους οργανισμούς Εκκλησιαστικούς και μη που θα κλωνίσουν την έτσι κι αλλιώς κλωνισμένη εμπιστοσύνη της Ελληνικής Κοινότητας και πλήρως, αλλά δικαίως, αποστασιοποιημένης από τα λεγόμενα κοινά της ομογένειας των αυτοναγορευθέντων και αυτόκλητων προέδρων, παραγόντων και παραγοντίσκων. Αποκαλύψεις λοιπόν πολλές και τραγικές για την ζέουσα πραγματικότητα του ελληνοαμερικανικού γίγνεσθαι στις ΗΠΑ.
Και ξέρετε ότι εδώ ότι γράφουμε και ότι λέμε πάντα συνδέεται με στοιχεία, αποδείξεις και ντοκουμέντα. Το έχουμε δείξει και το έχουμε αποδείξει όσα χρόνια είμαστε –και μάλλον, παρά τον πρόσκαιρο πεσσιμισμό τον δικό μου αλλά υπάρχουν άλλοι καλύτεροι και δυναμικότεροι νέοι που έρχονται να με αντικαταστήσουν αν χρειασθεί, – θα είμαστε τελικά για πολύ καιρό ακόμα, πρώτα ο Θεός – Online. Έτσι λέω. Έτσι θέλω να πιστεύω. Έτσι προσδοκώ.Πάντα με την δική σας βοήθεια και υποστήριξη βέβαια.
Εδώ δεν γράφεται τίποτα τυχαία όπως λέμε στην προμετωπίδια της σελίδας μας. Ε! Θα δείτε και θα διαβάσετε πολλά… Πάρα πολλά! Έρευνες που ολοκληρώθηκαν και θα κάνουν πολλούς να χάσουν τον ύπνο τους… θα διαβάζετε και δεν θα πιστεύετε τα όσα θα διαβάζετε.Ειλικρινά. Θα τα χάσετε.
Έρχονται πολλές και σημαντικές αποκαλύψεις. Τόσο σημαντικές που θα αλλάξουν την ζωή μας. Πάλι.
Και κυριολεκτούμε. Στις 25 Μαρτίου θα είναι ημέρα σημαδιακή για το έθνος των Ελλήνων. Σε λίγο που θα δημοσιοποιήσουμε μια είδηση -την διασταυρώνουμε ακόμα – θα καταλάβετε τι εννοώ… Και ξέρετε ότι εδώ όταν γράφουμε κάτι, αν δεν το έχουμε διασταυρώσει μένει στο αρχείο… Και μέχρι τώρα έχουμε επαληθευθεί σε όλες τις μεγάλες αποκαλύψεις τα ρεπορτάζ και τις έρευνες μας.
Θυμάστε τι έγινε και τι επακολούθησε με τις αποκαλύψεις για τον (ο Θεός να τον κάνει) «Μητροπολίτη» Παϊσιο όταν στις 28 Οκτωβρίου 2010 προαναγγείλαμε με την δέουσα σοβαρότητα και την απαραίτητη επίσης-παρόμοια- μεγάλη εισαγωγή, τις αποκαλύψεις και το ρεπορτάζ της 8χρονης δημοσιογραφικής έρευνας για τα αίσχη και τα όργια της οδού Ditmars ; Έ ένα τέτοιο αλλά στην 100πλάσια ή 1000πλάσια μορφή του. Το ωστικό κύμα κάθε αποκάλυψης βόμβας θα κρατά πολύ καιρό… θα δείτε εν καιρώ…
Θυμηθείτε τι σύννεφο σηκώθηκε και τι λάσπη πετάχτηκε στον ανεμιστήρα; εις βάρος μας. Ε; ένα τέτοιο και χειρότερο σύννεφο θα σηκωθεί πάλι. Όχι μόνο για την συνέχεια των αποκαλύψεων για το τεράστιο σεξουαλικό σκανδάλο των ασελγειών και άλλων ακατανόμαστων ανήθικων πράξεων του εν λόγω αρρωστημένου ανθρώπου, αλλά για άλλα πρόσωπα του δράματος αυτού που ουδέποτε εμφανίσαμε.
Το σκάνδαλο Παϊσίου υπάρχει συνέχεια αποκαλύψεων…
Το σκάνδαλο Παϊσιου έχει μεγάλη συνέχεια… και πολλά επεισόδια στο σήριαλ αυτό. Για πολλά χρόνια.
Αυτές τις ημέρες διαβάζω μια συγκλονιστική κατάθεση-καταπέλτη ενός ακόμα θύματος του Παϊσίου, που ουδέποτε το εμφανίσαμε-μόνο ένα υπαινιγμό κάναμε τον Νοέμβριο σε ένα ρεπορτάζ μας – και κυριολεκτικά ντρέπομαι πια για αυτόν τον άνθρωπο. Ένα κείμενο που ήδη κατευθύνεται προς τις αρμόδιες αρχές στην Ελλάδα και στην Νέα Υόρκη…
Θα μάθετε συγκλονιστικές λεπτομέρειες για τις εξελίξεις στην υπόθεση των θυμάτων. Εμείς δώσαμε χρόνο. Αρκετό. Σε όλες τις πλευρές. Κρατήσαμε τον λόγο μας ότι θα σταματήσουμε τις αποκαλύψεις, αν το Πατριαρχείο πράξει όσα λένε οι ιεροί κανόνες και τους εφαρμόσει χωρίς καμία οικονομία και επιείκεια στον Παϊσιο. Πράγματι από τα τέλη Δεκεμβρίου του 2010 μετά την ανοιχτή επιστολή που απευθύναμε στον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη ότι τον κοροϊδεύουν και τον εξαπατούν, επιλέξαμε να περιοριστούμε μόνον στα απόρρητα υπομνήματα που του αποστείλαμε και φαίνεται πως όλα τα έλαβε υπόψη του. Και πολύ καλά έκανε γιατί προς στιγμή –λέω προς στιγμήν – κλείνει ένα μέτωπο εκείνο με τον Βικέντιο…
Ειδικά για αυτή την υπόθεση, το μεγαλύτερο σκάνδαλο όλων των εποχών για τον Ελληνισμό της Αμερικής υπάρχει μεγάλη συνέχεια. Πολλές εξελίξεις ακόμα. Που τρέχουν στο παρασκήνιο. Αλλά δεν τις γράφουμε. Για πολλούς λόγους. Ένας από αυτούς για να καταγραφεί για ακόμα μια φορά ποιος έχει το ρεπορτάζ και την έρευνα! Και ποιος κάνει –όχι επιλεκτική ενημέρωση και αποκαλύψεις copy paste ξέρετε για ποιους μιλάω- την έρευνα στα αλήθεια. Υπάρχουν πολλές εξελίξεις. Σε όλα τα είπεδα. Και στο εκκλησιαστικό. Και στο ποινικό. Και στο διοικητικό της Αγίας Ειρήνης. Και στο κοινωνικό. Παντού. Κάθε ώρα και κάθε στιγμή μαζεύουμε υλικό. Έρχονται λοιπόν πολλές και σοβαρότατες αποκαλύψεις. Απλά χρειάζεται χρόνος. Ο κατάλληλος χρόνος και η κατάλληλη διαχείριση.
Έρχονται δικαστήρια. Πολλά δικαστήρια. Μηνύσεις και αγωγές. Που εκεί θα βγουν ακόμα περισσότερα στο φως της δημοσιότητας. Υπάρχει πολύ και έντονο παρασκήνιο. Έχουν έρθει τα πάνω κάτω. Φίλοι και συνεργάτες, τώρα ο ένας κοιτά τον άλλο με καχυποψία…. Υπάρχει άνθρωπος που κινεί τα νήματα για ανεξαρτησία και απόσχιση της Αγίας Ειρήνης από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Άποψη στην οποία συγκλίνουν και οι του Παϊσίου… Είδατε πως το κοινό συμφέρον ενώνει εχθρούς… Οι άνθρωποι του Παϊσίου κάθε τόσο –είπαμε μη κοιτάτε που δεν γράφουμε τίποτα – του μαζεύουν χρήματα –πως τάχατες δεν έχει να φάει (!) ούτε για τα φάρμακα του έτσι διαδίδει ο ίδιος και οι πιστοί του- και από την άλλη ζητά με επιστολές του προς την Αστυνομία το χρήμα. Ξέρετε εκείνα τα 280.000$ ενώ κάνει και ενέργειες να πάρει και το χρήμα από τράπεζες που έχει εδώ στην Αμερική. Να βάλει στο χέρι το παραδάκι. Το παράνομο που παρακρατούσε κρυφά τόσα χρόνια από το ταμείο της Αγίας Ειρήνης… Υπάρχουν τόσα πολλά που δεν ξέρω ειλικρινά από που να αρχίσω. Μόνο τους τίτλους να έγραφα όσων συμβαίνουν στο παρασκήνιο από τα τέλη του Σεπτεμβρίου του 2010(όταν έβραζε το καζάνι μόλις ο Παϊσιος είχε πάρει είδηση ότι είμαστε αποαφασιμένοι να δημοσιοποιήσουμε την έρευνα και να βγάλουμε την αλήθεια στο φως) μέχρι και σήμερα που γράφονται αυτές οι γραμές, οι «βόμβες» θα έσκαγαν με ρυθμούς μια ανά λεπτό.
Με ρωτάνε αρκετοί στο δρόμο ή στα email τους. Σταχυολογώ μερικά σε τίτλους « τι έγινε; Γιατί σταματήσες; Τα έπιασες; Σε απειλούν-προς στιγμή κάποιες φορές όταν το ρεπορτάζ τον Νοέμβριο ήταν σε πλήρη εξέλιξη ναι δέχτηκα πολλές και σοβαρές απειλές- αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος που σταματήσαμε. Προς το παρόν εννοείται. Άλλοι είναι οι λόγοι και οι δεσμεύσεις μας και οφείλαμε να τους σεβαστούμε. Ήταν ας πούμε ένα memorandum που έπρεπε να υπάρξει μεταξύ κάποιων εκ των εμπλεκομένων πλευρών… Αλλά το κυριώτερο ήταν το αίτημα πολλών εκ των θυμάτων… Το σεβαστήκαμε και έτσι θα συνεχίσουμε ως προς την πλευρά των θυμάτων. Θα επαναλάβω για ακόμα μια φορά ότι μπορεί το θέμα να το αποσύραμε –για λίγο – με δική μας αποκλειστικά ευθύνη από το φως της δημοσιότητας, και αυτό το κάναμε για να υπάρξει ηρεμία σε αρκετές οικογένειες που κυριολεκτικά έχουν διαλυθεί(!) αλλά έχει πολλή ουρά ακόμα όπως λέμε στην γλώσσα μας. Πολλές εξελίξεις που δεν έχουν πάρει χαμπάρι –ή γνωρίζουν αλλά δεν τους συμφέρει να τις αποκαλύψουν – οι γνωστοί. Ξέρετε αυτοί που φώναζαν πως είμαι πληρωμένος, όπως ο Απόστολος Ζουπανιώτης. Γιατί τώρα εκείνος δεν έχει μούτρα να εμφανίζεται, όταν πλέον η κοινωνία του γυρνά –και καλά κάνει- την πλάτη ή του φωνάζουν «Αποστόλη Ζουπανιώτη πες αλεύρι. Ο Παϊσιος σε γυρεύει…» εκτός βέβαια από το γνωστό θράσος του και την αναγκαστική εμφάνιση του στα διάφορα παραμάγαζα…
Δεν είναι όμως μόνο αυτό το μοναδικό μας θέμα τα σκάνδαλα και οι βρομιές του Παϊσιου.
Τρέχουν και άλλα πολλά ρεπορτάζ και έρευνες. Για παράδειγμα όπως κάθε τόσο ρωτάμε –με ειδικό slide show – γιατί δεν αποκαλύπτουν τα στοιχεία που έχουν βρει για την στυγνή δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια; Λέμε εμείς τώρα… Μήνυμα στέλνουμε προς συγκεκριμένους αποδέκτες… Υπάρχει και εδώ πολύ δρόμος. Πολύ ρεπορτάζ. Ξέρω Σεμίνα (Διγενή) και άλλοι φίλοι έχω αφήσει μια ανοιχτή εκκρεμότητα από τα τέλη του Ιουλίου του 2010. Αλλά έρχεται ο καιρός που θα βγουν και θα αποκαλυφθούν πολλά… Πάρα πολλά. Και τότε ουαί και αλίμονο. Μαύρο φίδι που θα δαγκώσει κάποιον. Θανατηφόρο δάγκωμα. Black Mamba!
10αδες οι έρευνες και τα ρεπορτάζ. Που έχουμε προαναγγείλει και θα έρθουν. Όλα όμως στην ώρα τους. Με ρωτά κάποιος φίλος γιατί σταματήσαμε την έρευνα «για τον πολλά βαρύ και όχι Mister Chris Spirou». Τίποτα δεν σταματήσαμε. Όλα θα έρθουν στο φως. Όλα! Και για το ψευδοπανεπιστήμιο που έκλεισε μετά τις αποκαλύψεις μας. Και για την αναστάτωση που έφερε στο Οικουμνεικό Πατριαρχείο με το δήθεν ταξίδι του στην Κωνσταντινούπολη ως «νέος πορθητής της Αγίας Σοφιάς» και για την ΕλληνοΑμερικανική ένωση. Και για τις συνεχείς δίκες που γίνονται εις βάρος τους. Και για τα χρήματα των ομογενών που τώρα του τα ζητάνε πίσω. Όλα!
Έρευνες και αποκαλύψεις για ομογενείς υπερ άνω υποψίας… Που έφαγαν μίζες από το ελληνικό δημόσιο. Χρήμα του έλληνα φορολογούμενου πολίτη. Μίζες εκατομμυρίων. Δολαρίων και euros…
Τόσες έρευνες. Τόσοι φάκελοι μαζεμένοι στο γραφείο και στο αρχείο που σιγά σιγά θα αρχίσουν να ανοίγουν. Ένας. Ένας…
Το ίδιο ισχύει και για την έρευνα που είχαμε προαναγγείλει για τον Πέτρο Γαλάτουλα. Και αυτή έτοιμη είναι και θα δημοσιευθεί. Στην ώρα της. Εκτός αν μας προλάβει ο εισαγγελέας… Ποτέ δεν ξέρεις…
Υπάρχει πολύ και αποκλειστικό ρεπορτάζ για τον βρώμικο μηχανισμό λάσπης και κατασυκοφάντησης που λειτουργεί όχι μόνο εις βάρος μου αλλά και εις βάρος άλλων, με όρους συμβολαίων εξόντωσης, ποιοι; και πώς; και κάθε πότε τον λειτουργούν, ποιοι τον αποτελούν και τι κερδίζουν.
Θα μάθετε επίσης πολλά από τα παραλειπόμενα με λεπτομέρειες απίστευτες και ονόματα τρανταχτά που έχουν εξαπατήσει το ελληνικό δημόσιο. και όταν λέμε τρανταχτά, εννοούμε ότι θα πάθετε πλάκα. Θα ανοίξουμε τον περιβόητο φάκελο για όλους αυτούς τους “κυρίους” και τους καλοθελητές που είχαν το θράσος να κάνουν ψευδείς καταγγελίες το 2007 στο FBI και στο Immigration (με τα γνωστά αποτελέσματα). Εκεί να δείτε τι γέλιο έχει να πέσει…και ποιοι θα τρέχουν και δεν θα φτάνουν.
Αυτή την περίοδο που προανέφερα στην αρχή, θα ανοίξουμε και μια σειρά άλλες υποθέσεις με βρώμικες ιστορίες για μαύρο χρήμα που έφευγε την δεκαετία του 80 από την Ελλάδα για την Αμερική. Ονόματα που σήμερα μεσουρανούν στο πάνθεον της πολιτικής και του τραπεζικού συστήματος στην Ελλάδα, στην Νέα Υόρκη και στο Σικάγο.
Θα ανοίξουμε τον φάκελο με τα μεγάλα σκάνδαλα που συγκλόνισαν την Ελλάδα την δεκαετία του ’80 και του ’90.
Θα αγγίξουμε έναν πανίσχυρο και ακλόνητο (μέχρι στιγμής) οργανισμό εδώ στην Αμερική που μαζεύει το χρήματα των ομογενών με τη σέσουλα.
Όπως θα έχετε προσέξει, από το 2008 συνεχίζουμε την έρευνα για την παιδεία στην Αμερική, αποκαλύπτοντας σειρά από σκάνδαλα, ατασθαλίες και παρατυπίες (Βλ. Σικάγο-Νικολιδάκης-Κοκόλη, κλπ). By the Way ο Νικολιδάκης φεύγει από το Σικάγο αλλά προσπαθεί ο Σπυρόπουλος να τον κρατήσει στο ΣΑΕ Αμερικής με ειδικό τμήμα παιδείας που κάνει και θα ζητήσει μάλιστα -άκουσον άκουσον- για τις αποσπάσεις και τις τοποθετήσεις των εκπαιδευτικών αρμόδιο να είναι το τμήμα αυτό! θα τρελαθούμε εντελώς δηλαδή. Να και μια είδηση.
Θα συνεχίσουμε την έρευνα για τον κ. Θ. Σπυρόπουλο, τα έργα, τις ημέρες, την πολιτεία και πολυτάραχο δίγαμο βίο του κοτσάμπαση της Ομογένειας. Για να μην μιλάνε πλέον για ηθική οι ανήθικοι!
Μαζί θα δούμε -πρώτα ο Θεός, είπαμε, καλά να είμαστε και υγεία να έχουμε- περίεργες υποθέσεις που συμβαίνουν εδώ και μια δεκαετία στο Ιερό Μέγαρο της 79ης οδού στο Manhattan…Εκεί να δείτε το χαρτομάνι που έχουμε σκανάρει με έγγραφα όλο φωτιά… Έγγραφα και ντοκουμέντα που καίνε πολλούς και ισχυρούς. Τόσο ισχυρούς που φτάνουν μέχρι και τον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο της Ι. Αρχ. Αμερικής. Για να μην πω ότι αγγίζουν και τον ίδιο τον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο. Εκεί θα δουν τα ματάκια σας έργα και ημέρες ανδρών “επιφανών”…
Έχω μπροστά μου τον κατάλογο με τίτλους των φακέλων με τα θέματα, τα επόμενα ρεπορτάζ και τις έρευνες, καθώς και τα ντοκουμέντα που έχουμε σκανάρει (κούτες ολόκληρες) που και εμένα τον ίδιο αρχίζει να με πιάνει κρύος ιδρώτας και σκέψεις του τι μπορεί να επακολουθήσει με την δημοσιοποίηση όλου αυτού του υλικού. Σας μιλάω, δηλαδή, για μεγάλο χαμό.
Σας έλεγα πιο πριν γι’ αυτήν την άρνηση που με διακατέχει. Για να επανέλθω στο ζήτημα. Δεν είναι που φοβάμαι, άλλωστε η δημοσιοποίηση όλου αυτού του υλικού είναι η ασφαλιστική δικλείδα μου, αυτό που με κάνει αναβλητικό είναι όλοι αυτοί οι τόνοι λάσπης που σχηματίζουν βουνά και το μελάνι που θα χυθεί πάλι για ακόμα μια φορά εις βάρος μου, προκειμένου να σώσουν κάποιοι το βρώμικο τομάρι τους.
Αυτά σκέφτομαι όλο αυτό το διάστημα και παλεύω μέσα μου από κάπου να πιαστώ, βλέποντας το κατάντημα του Ελληνισμού των δήθεν της οργανωμένης ομογένειας γενικότερα. Για να τα διαχωρίζουμε κιόλας γιατί όλος ο υπόλοιπος Ελληνισμός των ΗΠΑ μια χαρά είναι. Τέτοια και τόσης έκτασης σήψη, το Έθνος ποτέ του δεν ματάδε.
Και να σας “εξομολογηθώ” και κάτι ακόμα, σαν ήρθα εδώ στην Αμερική, πίστευα ότι θα δω μια άλλη μεγάλη Ελλάδα. Με σελίδες δόξης, ανθρώπους που θα διέφεραν κατά πολύ από την σήψη, διαφθορά, και την βαυαροκρατούμενη νοοτροπία της γενέτειρας. Ήρθα δηλαδή για να δω από κοντά και να ψηλαφίσω αυτή την άλλη Ελλαδα που μου σέρβιραν γνωστοί και καταξιωμένοι συνάδελφοι μέσα από τα κείμενά τους, χωρίς καν να έχω υποψιαστεί ότι όλο αυτό, περί οργανωμένου Ελληνισμού, ισχυρού Ελληνικού lobby, δεν ήταν παρά ένα καλοστημένο και οργανωμένο επαγγελματικά παραμύθι από κάποιους που θησαυρίζουν. Ακόμα. Ένας καλλωπισμένος μύθος που πληρώθηκε αδρά από τα χρόνια του μακαριστού Κυρού Ιακώβου. Καλοπληρωμένο παραμύθι μέσα σε φακελάκια που μοίραζε ο στενός συνεργάτης τότε Παναγιώτης Γαζουλέας ή ο επίσης εξ απορρήτων και επί τύπου κ. Δεληγιάννης. Καλοπροαίρετα πάντα και με την υποσημείωση “μια ευλογία από τον Αρχιεπίσκοπο για τις ημέρες που είσαστε κοντά μας και για το πολυσχιδές έργο της ενημέρωσης που προσφέρετε σττην πατρίδα”, έτσι θυμάμαι έγραφε ένα από τα πολλά σημειώματα που τότε, μικρός ακόμα, μάζευα στο προσωπικό μου αρχείο από τις καρτούλες και τα φακελάκια που έβλεπα να αλλάζουν χέρια μεταξύ γνωστών-γνωστότατων παρακαλώ πολύ συναδέλφων και σημερινών υπουργών και βουλευτών και στα δύο κόμματα. Για τέτοια σήψη και διαφθορά μιλάμε, σήψη και διαφθορά στην οποία έβαλε τέλος ο Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων, όταν στην τελευταία κληρικολαϊκή του Ορλάντο είχαμε αποφασίσει αυτά τα μπαξίσια να κοπούν. Το είπε και το έκανε. Και φυσικά ανέλαβε τις ευθύνες και το κόστος.
Μεγάλο πράγμα το αρχείο. και ακόμα καλύτερο αυτό το διαολεμένο μηχανηματάκι που λέγεται scanner. Όταν πρόσφατα ήρθε ο γιος μου από την Ελλάδα μου έφερε κυριολεκτικά κάτι θησαυρούς. Φυσικά για να μην μπαίνουν ιδέες στο μυαλό κανενός, όλο αυτό το υλικό είναι διπλά φτιαγμένο και διασφαλισμένο σε μέρη και σε χώρους που δεν βάνει ανθρώπου νους και βέβαια ασφαλισμένο, ώστε αν κάποιος επιχειρήσει να κάνει κάτι -λέμε τώρα- να ξέρει ότι από εκεί που είμαι απένταρος, μπατήρης -και ό,τι άλλο μου σέρνουν τέλος πάντων-, θα με κάνει στ’ αλήθεια αρκετά ευκατάστατο οικονομικά…
Το καλοκαίρι που πέρασε μια συνάδελφος καλή, φίλη και στενή συνεργάτης κουβάλησε στις βαλίτσες της -χωρίς να το ξέρει- βόμβες μεγατόνων για αρκετούς και ισχυρούς που κράταγα στο αρχείο μου. Επιστολές και ραβασάκια, δακρύβρεχτα, φίλων και συναδέλφων που κάποτε εκλιπαρούσαν για συνεργασία και βοήθεια, και από τότε που ήρθα με υποσκάπτουν με κάθε τρόπο και κάθε μέσο.
Αν δεν μας προλάβει κανένα κακό, κανένα “ατύχημα”, ή κανένα απότομο και ξαφνικό συμβάν με την υγεία μας, έχετε να δείτε πολλά. Μεγάλο πράγμα το αρχείο. Χαρτιά που κάποτε μπορεί να ήταν άχρηστα, σήμερα αποτελούν ιστορικά τεκμήρια και κατ’ επέκταση ντοκουμέντα για όλες αυτές τις υποθέσεις που προανέφερα και άλλες που σας κρατάμε για έκπληξη…
Θα ανοίξουν φάκελοι σκοτεινοί. Γεμάτοι μυστήριο, ίντριγκες και διαπλοκή. Διαθήκες πλαστές. Εξαπατήσεις. Χρήμα μαύρο. Αδήλωτο. Απειλές. Ξυλοδαρμοί. Έχουν ανοίξει στόματα. Πολλά στόματα…
Φάκελοι όπως αυτός της δολοφονίας του 86χρονου John Apocotos… στην πολιτεία της Φλόριδας το 1991… Και τότε έχει να γίνει πάλι «το έλα να δεις ποιος θα πάει φυλακή»;
Φάκελοι που θα ανοίξουν και ο σώζων εαυτόν σωθείτω και ρεπορτάζ που γίνονται με μεγάλη διακριτικότητα και μυστικότητα τέτοια που όταν σπάσουν οι κώδικες της σιωπής, θα είναι πολλά τα βρόμικα και τα άπλυτα πολλών που θα βγουν στη φόρα και θα βρομίσει ο τόπος…. Μπόχα κανονική.
Φωτιά θα αρπάξει πάλι η συμμορία της διαπλοκής. Δεν θα μαζεύεται πια η κατάσταση. Νέες λυκοφιλίες θα στηθούν σε μια νύχντα. Νέες συμμαχίες θα στηθούν και άλλες θα διαλύσουν. Κάποιοι θα αλλάξουν στρατόπεδο. Κάποιοι άλλοι θα την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια… από το προσκήνιο μπάς και βγει τίποτα δικό τους άπλυτο στην φόρα και για να μη τους πάρουν τα βόλια… Πόλεμος κανονικότατος! Εμείς το είπαμε και προειδοποιήσαμε και αμαρτία που λένε ουκ έχουμε…
Όπως βλέπετε έχουμε στο πάνω μέρος της πρώτης σελίδας αν προσέξετε καλά slide show θα δείτε ότι προαναγγέλουμε κάποια θέματα για έρευνες που έχουμε ετοιμάσει ή άλλες που είναι στο στάδιο της προετοιμασίας. Θα δείτε όσα δεν έχετε δει. Πόλεμος και λάσπη τέτοια (εις βάρος μου και εις βάρος μας) με συντονισμένα πυρά και βέλη από παντού. Σκόνη και σύνεφο θα σηκωθεί.
Με ρωτάνε αρκετοί φίλοι γνωστοί και αντίπαλοι, ή κάτι άλλοι που έχουμε μια σχέση, όπως εκείνος που ενώ θέλει σε σπάσει στο ξύλο αλλά δεν μπορεί και έτσι σκύβει και σε φιλά… (ένα τέτοιο είναι πολλοί από δαύτους που κυκλοφορούν εδώ στην Αμερική) “μα δεν μπορείς να γράφεις μόνο τα καλά; Εσύ έχεις μυαλό” –μου λέει και μου ξανά λέει ένας πολύ πλούσιος φίλος – «γιατί ανακατεύεις τα σκατά; Ενώ μπορείς να έχεις πολλά λεφτά. Έχεις μεγάλο ταλέντο. Ξέρεις τα θέματα» γιατί δεν τους εξαπατάς. Να τους γράφεις ότι είναι (οι διάφοροι λαμόγιο-απατεώνες – προεδροπαράγοντες και παραγοντίσκοι αυτούς εννοεί) ότι είναι οι μεγάλοι και τοι τρανοί; Γιατί τα βάζεις με το Γαλάτουλα; Κάντου τον φίλο και αγκάλιασε τον τόσο πολύ ώστε να πάθει ασφυξία. Όπως το φίδι. Που σφίγγει το θύμα του τόσο πολύ που παθαίνει ασφυξία». Σας μεταφέρω ακριβώς τα λόγια του όπως τα ακούω και τα ξανά ακούω…
Πάνω κάτω στο ίδιο μήκος κύματος είναι και άλλοι γνωστοί μεγάλοι και τρανοί με τους οποίους μιλώ –για την ακρίβεια με παίρνουν είτε για να μάθουν κάτι είτε για να πετάξουν τάχατες την «πληροφορία» μπας και τσιμπήσω- οι οποίοι μου επαναλαμβάνουν το ίδιο ποίημα. «γράφε τα καλά. Κοροϊδευέ τους. Αυτό θέλουν. Αυτό τους τρέφει. Το ψέμα. Η αυταρέσκεια. «Να χαιδέυεις -μου λέει ένας άλλος- και να θωπεύεις τις αδυναμίες τους…τον εγωισμό τους. Βάλε τη μούρη τους πρώτη σελίδα! Θεό θα σε κάμουν. Να βλέπουν την μουτσούνα τους στην εφημερίδα και στο διαδίκτυο αυτό τους Τρελαίνει. Κάντο και να δεις πόσα θα βγάλεις. Εσύ ξέρεις άμα θές να το κάνεις καλύτερα από όλους που είναι εδώ» μου λέει ένας άλλος μεγάλος και τρανός παπάς…
Αυτά όλα σκέφτομαι όλες αυτές τις ημέρες που σιωπώ. Και όταν πιάνω να γράψω σταματώ γιατί δεν τολμώ όχι να τα ξεστομήσω, αλλά ούτε να τα γράψω. Αυτά και πολλά άλλα σκεφτόμουν προ ημερών και διαβάζοντας τα με πήρε ο ύπνος… Και τότε είδα ένα όνειρο… ένα όνειρο που ακόμα προσπαθώ να καταλάβω τι θέλει να πει μου ο «ποιητής…» ένα όνειρο το οποίο θα σας διηγηθώ στο επόμενο editorial. Μέχρι τότε να είστε όλοι(φίλοι και ωχτροί) καλά. Γειά σας!
Share On Facebook- Tweet It
Share On Facebook
Tweet It
